ตอนที่ 15 แย่งฆ่าอย่างไรให้ถูกวิธี
โลกใบนี้มีระบบที่คล้ายเกมจัดๆ เลย
ตอนนี้ข้อมูลที่ผมต้องการสุดๆ ก็คือมันทำงานยังไงกันแน่
อย่างเช่น... ระบบจะแบ่งค่าประสบการณ์กันยังไง?
มันจะแบ่งให้คนที่ทำความเสียหายแบบเท่าๆ กันหรือเปล่า? หรือมันจะโยนให้คนที่ลงดาบสุดท้ายหมดเลย?
ผมไม่เคยเห็นแจ้งเตือนเรื่องค่าประสบการณ์ระหว่างสู้น่ะสิ จะเห็นก็ตอนอีกฝ่ายม่องเท่งไปแล้ว
อย่างเดียวที่รู้ก็คือต้องตายก่อนถึงจะได้ค่าประสบการณ์
มาลองทดสอบกันดูดีกว่า
ขณะที่ผมเดินเข้าไปใกล้ เสียงแห่งการต่อสู้ก็ดังขึ้นเรื่อยๆ
ผมพยายามแฝงตัวเข้าไปตรงจุดที่มีเงามืดเพื่อเฝ้ามองทุกอย่าง
ตอนแรกก็นึกว่าดวลกันตัวๆ แต่ที่ไหนได้.... ตะขาบ 4 ตัวกำลังสู้กับไอ้เข้ยักษ์ตัวเดียวนี่หว่า
ให้แกนดาลฟ์ดิ้นตายสิวะ ผมล่ะเกลียดไอ้พวกตะขาบจริงๆ! พวกมันคงนึกว่าตัวเองแน่มาก!
ตอนนี้พวกมัน 4 ตัวกำลังเข้าล้อมจระเข้ที่ยืนสองขา จะมีตัวนึงที่พยายามหลอกล่อเพื่อให้ตัวอื่นเข้าไปโจมตีด้านข้างได้
ไอ้เข้ยักษ์พยายามตั้งใจมองทั้งสี่แบบสุดยิดแล้ว แต่พวกมันก็เคลื่อนที่เป็นวงกลมอยู่ตลอด
ที่ตัวจระเข้มีบาดแผลอยู่เต็มไปหมด เลือดสีเขียวที่ไหลออกมานั้นแม้จะอยู่ไกลแต่ก็เห็นได้ชัดเจนมาก
ดูถ้ามันคงจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ นะ เพราะมีตะขาบ 1 ตัวที่ตายแหงแก๋อยู่แถวนั้น ตัวขาดครึ่งเลยด้วย
หมื่นขาตวัดหาง!!
ชาละวันขย้ำไกรทอง!!
พวกมันสู้กันแบบทุ่มสุดตัว ทั้งกรงเล็บ เขี้ยว หนามที่หาง ทุกอย่างถูกงัดออกมาใช้จนหมด
ดูๆ ไปก็เพลินดีแฮะ!
ผมพยายามจับตาดูบริเวณรอบๆ ไปด้วย
สิ่งสุดท้ายที่มันไม่ควรเกิดขึ้นเลยก็คือถูกไอ้ทากโง่ๆ พวกนั่นตลบหลังแล้วก็โดนจับกิน -*-
น่าแปลกใจมากที่มอนสเตอร์รอบๆ ไม่มีตัวไหนคิดฉวยโอกาส ดูเหมือนพวกมันจะไม่ยากติดร่างแหไปด้วย
แต่ผมน่ะไม่ถือหรอก
ไอ้เข้ยักษ์พยายามไล่งับตะขาบตัวนึงขณะที่มันใช้แขนเพื่อกันตัวอื่นออกไป
หางของมันสะบัดไปมาเพื่อป้องกันด้านหลังไปด้วย
และแล้วจู่ๆ มันก็ย่อตัวลงต่ำ...
จังหวะนี้แหละ!
ผมรีบหันหลัง เล็ง และยิงกรดออกไปใส่ตะขาบตัวที่กำลังจะโดนขย้ำ
และในเสี้ยววินาทีต่อมา ผมก็ยิงอีกครั้ง แต่เป้าหมายรอบนี้คือไอ้เข้ยักษ์แทน
ตะขาบตัวนั้นโดนงับอย่างที่คิดไว้เลย ตอนนี้มันกำลังดิ้นอย่างสิ้นหวังขณะที่เคี้ยวของอีกฝ่ายกัดทะลุเปลือกและค่อยๆ จมเข้าไปที่เนื้อใน
แต่เพราะมันกระโจนออกไปแบบสุดตัว ตะขาบ 3 ตัวที่เหลือจึงเห็นช่องทางเอาชนะ
เมื่อเพื่อนสละชีพ(?)เพื่อเบนความสนใจให้แล้ว พวกมันเลยไม่รอช้า พุ่งเข้าไปฝังเขี้ยวที่ด้านหลังทันที
ตะขาบตัวหนึ่งเข้าไปเกาะอยู่ตรงหลังและเริ่มใช้หนามพิษที่หางทิ่มแทงจระเข้อย่างบ้าคลั่ง
ไอ้เข้ยักษ์คำรามกึกก้องพร้อมกับขยี้ตะขาบในปากและเหวี่ยงมันออกไปในความมืดก่อนจะหันมาหาตัวที่เหลือ
แต่เพราะพิษของตะขาบบวกกับพิษที่ผมยิงใส่ มันก็เลยเคลื่อนไหวช้าลงมาก
ตะขาบ 3 ตัวถอยออกไปพร้อมกันเพื่อรอให้พิษทำงานและฆ่าเหยื่ออย่างช้าๆ
เป้าหมายต่อไปที่ผมเล็งไว้นั้นอยู่ห่างจากพวกตัวอื่นๆ และพยายามหันซ้ายหันขวาไปมา
ดูเหมือนมันจะรู้ด้วยว่ามี ‘มือที่สาม’ อยู่แถวนี้แฮะ
หึๆ รู้ดีนักใช่ไหม?
นี่แหนะ!
ผมยิงกรดออกไปอีกครั้ง แต่คราวนี้เปลี่ยนเป้าเป็นหางของตะขาบขี้สงสัย
มันกรีดร้องโหยหวนและดิ้นไปมา แต่ก็ยังไม่ละความพยายามที่จะมองหาตัวการ
อย่าหาให้เหนื่อยเปล่าเลยน้อง!
ปกติผมคงไม่คึกคะนองแบบนี้หรอก แต่เพราะมีความเป็นไปได้น้อยมากที่พวกมันจะปล่อยให้จระเข้ยักษ์หลุดมือไปและเปลี่ยนมาล่าผมแทน
พอยิงเสร็จผมก็เปลี่ยนที่ซ่อนอีกครั้งและเฝ้ามองว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อ
ตอนนี้ไอ้เข้ยักษ์อาการสาหัสมาก
มันต้องพยายามสูดหายใจแรงๆ เพื่อไม่ให้ตัวเองขาดอากาศ
ดวงตาของมันยังแฝงไปด้วยความไม่ยอมแพ้ แต่ดูเหมือนพวกตะขาบจะไม่อยากเสี่ยงและคอยรักษาระยะห่างไว้เท่าเดิม
จระเข้เดินหน้าหนึ่งก้าว พวกมันก็ถอยตาม...หลายก้าว?
เจ้าตะขาบตัวเมื่อกี้เริ่มช้าลงแล้ว น่าจะบาดเจ็บหนักด้วยสิ
---------------
สนับสนุนผลงานอย่างถูกต้องได้ที่ MyNovel และ Thai-Novel
---------------
จระเข้ยักษ์เองก็ร่อแร่เช่นกัน มันเองก็น่าจะรู้ตัวดี
สายตาพร่าเลือนของมันจับจ้องไปที่เป้าหมายตัวสุดท้าย... ตะขาบที่ผมยิงกรดใส่ไง!
มันพุ่งตัวออกไปแล้ว!
คิดว่าจระเข้น่าจะพยายามใช้แรงเฮือกสุดท้ายเพื่อสังหารศัตรูให้ได้อีกสักตัว
ตะขาบตัวที่บาดเจ็บขยับไปด้านข้างขณะที่เพื่อนๆ ของมันพยายามอ้อมไปอีกทางเพื่อใช้แผนเดิม
เกมรอคอยของพวกตะขาบทำให้จระเข้อ่อนแอลงอย่างมาก แต่นั่นก็เข้าทางผมพอดี
เจ้าตะขาบตัวนั้นมันช้าลง... ช้าเกินกว่าที่จะหลบการโจมตีของอีกฝ่าย
หมัดซ้ายทะลวงไส้!!
ตะขาบกระเด็นออกไปเล็กน้อย แต่มันก็ยังไม่ล้มลง
นั่นคือแรงเฮือกสุดท้ายของไอ้เข้จริงๆ เพราะหลังจากนั้นมันก็ล้มลงทันที
หัวใจของผมเต้นระรัว เพราะนี่มันสุดยอดมากๆ!
พอตะขาบ 2 ตัวที่ไม่บาดเจ็บพยายามเดินเข้ามาใกล้ ผมก็หันไปเล็งเป้าอีกครั้ง
นี่คือกรดนัดสุดท้ายของตอนนี้แล้ว มันจะต้องไม่พลาด!
จิ้วๆ!
วันนี้ทำอะไรก็ดีไปหมด แล้วมันก็เข้าเป้าอีกครั้ง
ตะขาบตัวนี้โดนการโจมตีของผมไปตั้ง 2 รอบแล้ว รีบๆ ตายซักทีเถอะ
ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่ผมรู้สึกสงสารพวกมันเหมือนกันนะ
ไม่ๆ ไม่ใช่เพราะว่ามันน่าขยะแขยง ผมไม่ได้ใจแคบขนาดนั้น
ตะขาบ 2 ตัวหน้าหันกลับมามองเพื่อนดิ้นแด่วๆ ก่อนจะหันกลับไปหาเข้ยักษ์และปลิดชีพมัน
โอเคไอ้ยักษ์ตายแล้ว มาลุ้นกันหน่อย
...
เงียบสนิท
อุตส่าห์จิ้วๆ ไปแล้วแต่ก็ไม่ได้ค่าประสบการณ์สักแอะ
ถ้างั้นร่วมด้วยช่วยกันก็ไม่ได้อะไรน่ะสิ... ต้องลงดาบสุดท้ายเท่านั้น!
[สังหารอันกีบัส สโคโลเพนดร้า เลเวล 3]
[ได้รับค่าประสบการณ์]
[เลื่อนขั้นเป็นเลเวล 3, ได้รับ 1 แต้มสกิลเป็นรางวัล]
มาได้จังหวะอีกแล้ว! ตะขาบอาจจะโดนเข้ยักษ์ซัดไป 80% ของ HP ทั้งหมด แต่มีผมตัวเดียวเท่านั้นที่ได้รับประโยชน์ไปเต็มๆ!
วะฮะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!
เจ้า 2 ตัวนั้นดูเหมือนจะตกใจมากนะที่อยู่ดีๆ เพื่อนก็ตายไปอีกหนึ่ง
หนึ่งในนั้นรีบวิ่งไปไต่ผนังใกล้ๆ และกลับเข้าอุโมงค์ด้านข้างอย่างรวดเร็ว
ส่วนอีกตัวก็นั่งเฝ้าศพของจระเข้ไปรอบๆ พร้อมกับส่งเสียงขู่ตามเคย
ไม่นานตะขาบ 5 ตัวก็โผล่ออกมาจากอุโมงค์และเข้ามาล้อมศพเอาไว้
มีอยู่ตัวนึงเดินแยกออกมาและลากตะขาบที่ผมฆ่ากลับไปด้วยเฉยเลย!
เฮ้ย!
ไอ้หัวขโมย ขอสาปแช่งบรรพบุรุษแกแรงๆ 1 ที!
ผมได้แต่ด่าพวกมันในใจขณะอำพรางตัวอยู่
[อำพรางตัว เลื่อนขั้นเป็นเลเวล 5 สามารถอัพเกรดเพิ่มเติมได้]
โห้! แกนดาล์ฟผู้ปราดเปรื่องได้ประทานปัญญามาให้ผมอีกแล้ว!
เรื่องอัพเกรดนี่เดี๋ยวค่อยมาดูทีหลังละกัน ตอนนี้ผมต้องดูลาดเลาไปก่อน!
พวกตะขาบรีบลากไอ้เข้ยักษ์และสหายที่ตายกลับรังทันที
ดูเหมือนพวกมันจะไม่ชอบกินทิ้งกินขว้างนะ ขนาดศพเพื่อนยังไม่เว้นเลย...
จริงๆ ก็ไม่แปลกอะไรหรอก นี่มันเรื่องธรรมดาของพวกแมลงเลยแหละ
แมลงบางชนิดจะกินซากศพของพวกเดียวกันดีกว่าปล่อยให้เสียของ
ดันเจี้ยนนี้ก็ใช่ว่าจะอยู่กันง่ายๆ ผมไม่โทษพวกมันเลย
แต่ก็นะ... เป็นอดีตมนุษย์คงต้องทำใจ
พวกมันจัดการทุกอย่างได้เรียบร้อยมาก อันนี้ต้องชม
ไม่นานทั้งหมดก็หายลับไปพร้อมกับไบโอแมสจำนวนมาก มื้อนั้นคงอิ่มไปอีกนาน
แต่ทว่า...
ถ้าตอนนี้ยิ้มได้ ผมก็คงยิ้มจนปากแทบฉีก
ไอ้ตะขาบโง่! คิดว่าตัวเองฉลาดนักสิ!
ผมค่อยๆ เดินออกมาจากสถานที่พรางตัวและมุ่งหน้าไปยังที่ที่ตะขาบถูกเข้ยักษ์ขย้ำและเหวี่ยงออกไปในระหว่างการต่อสู้
รางวัลของผมยังมีนี่อีกอันโว้ยย!
---------------
อัพเดทข่าวสารล่าสุดและติดตามแฟนเพจนักแปลได้ที่: EP:IC Translation
