บทที่ 98 นายสมควรได้รับการคำนับจากฉัน (อ่านฟรี)

ภายใต้แสงจันทร์ เมื่ออลิซเห็นว่าลู่เจ๋อกำลังมึนงง ดวงตาของเธอก็เป็นประกาย เธอยิ้มและนั่งลงข้างๆ เขาอีกครั้งก่อนจะพูดว่า “จู่ ๆ ฉันก็คิดว่าปัจจุบันฉันเป็นเหมือนสัตว์เลี้ยง ฉันต้องการได้รับลูกแก้วจากรุ่นพี่ทุกวัน”

ปากของลู่เจ๋อกระตุก เขาพูดอย่างงุ่มง่าม “อลิซ อย่าพูดแบบนั้น!”

ด้วยเหตุผลบางอย่าง เมื่อเธอพูดอย่างนั้น ความเย็นที่เย็นเข้ากระดูกก็พุ่งเข้าใส่กระดูกสันหลังของเขา

สัตว์เลี้ยง…มันเกินไปหน่อย…

เขายิ้ม “อลิซ แค่ทำอาหารให้ฉันมากกว่านี้ นั่นก็พอแล้ว”

อลิซหันกลับมายิ้มให้เขา “ถ้างั้น ฉันจะเป็นเชฟส่วนตัวของรุ่นพี่เอง!”

ลู่เจ๋อตาเป็นประกาย "จริงๆ?!"

ได้กินของอร่อยทุกวัน...อะไรจะดีกว่านี้อีก?

ไม่มี!

เมื่อเห็นว่าลู่เจ๋อมีความสุขแค่ไหน อลิซก็ยิ้มและดวงตาของเธอก็กลายเป็นสระอิ “อืม จริง!”

ในขณะนั้น จู่ๆ ก็มีร่างหนึ่งปรากฏขึ้นข้างๆ ทั้งสองคน ใบหน้าที่หล่อเหลาของคนมาใหม่แข็งทื่อมาก

ลู่เจ๋อมองชายผมสีทองที่จู่ ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นอย่างตกใจ

เชี่ย!

นั่นผีใช่ไหม!

อลิซเบิกตากว้าง เธอร้อง “พ่อ พ่อมาทำอะไรที่นี่?”

เมื่อพ่อของอลิซเห็นว่าลูกสาวของเขาเขินอายเพียงใด ปากของเขาก็กระตุก

เวร! ถ้าฉันไม่มา เธอจะยอมเสียสละตัวเองรึเปล่า?

ไม่…เธอเกือบจะทำแล้วใช่ไหม?

ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่าลูกสาวตัวน้อยที่น่ารักของเขากำลังจะจากเขาไป

ขณะนี้ ในที่สุดเขาก็รู้สึกถึงสิ่งที่ลู่เหวินรู้สึก

ลู่เจ๋อลุกขึ้นยิ้มให้พ่อของอลิซ “สวัสดีครับคุณลุง”

พ่อของอลิซพยักหน้า ดวงตาของเขาเป็นประกายเมื่อเขามองลู่เจ๋อ แต่สีหน้าของเขาซับซ้อน “ลู่เจ๋อ…นายรังเกียจไหมถ้าฉันจะเรียกนายว่าเจ๋อ”

ลู่เจ๋องง แต่เขาก็ยังพยักหน้า “ผมไม่รังเกียจครับ!”

นี่คือคนระดับดาวที่ทรงพลัง เขาจะกอดขาของเขาได้ดีที่สุด!

จากนั้นลู่เจ๋อและอลิซก็ตกใจมากขึ้นไปอีก เมื่อบุคคลระดับดาวคนนี้ก้มโค้งคำนับให้ลู่เจ๋อ

ลู่เจ๋อต้องการหลบเลี่ยงมัน

บ้าอะไร แม้ว่าคนคนนี้จะเป็นแค่คนธรรมดา แต่เขาก็ยังเป็นพ่อของอลิซ เขาจะยอมรับการโค้งคำนับของเขาได้ยังไง?

ทว่าลู่เจ๋อพบว่าร่างกายของเขาถูกล็อคอยู่กับที่ เขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เลย

เสียงที่จริงใจของพ่อของอลิซดังขึ้นว่า “อย่าขยับ นายสมควรได้รับสิ่งนี้! สมบัติล้ำค่าที่สุด 2 คนของ ‘เมอร์ลิน เฮเฟสตัส’ ได้รับการช่วยเหลือจากนาย นายสมควรได้รับการคำนับ!”

ดวงตาของอลิซมีประกายบางอย่างเมื่อเธอมองไปที่พ่อของเธอ จากนั้นก็รุ่นพี่ เธอปิดปากและเข้าสู่สถานะครุ่นคิด

เธอโตมากับการฟังตำนานของพ่อ

พ่อของเธอ ‘เมอร์ลิน เฮเฟสตัส’ กลายเป็นดยุคหนุ่มเพลิงขาวเมื่อ 300 ปีก่อน ในเวลาเพียง 200 ปี เขาได้ฝ่าฟันสภาวะวิวัฒนาการของมนุษย์และเข้าสู่สภาวะดาวเคราะห์ กลายเป็นระดับดาวเมื่อ 100 ปีก่อน จากนั้นเขาก็ออกจากสายตาของสาธารณชน

สำหรับผู้ที่อยู่เหนือระดับดาว ความก้าวหน้าในการฝึกฝนคือสิ่งที่สำคัญที่สุด และจะมีคนอื่นจัดการเรื่องการเมืองและสิ่งต่าง ๆ แทนเขา

เขาเป็นอัจฉริยะระดับเดียวกับรุ่นพี่

เมื่อพ่อของเธอเพิ่งบุกเข้าสู่ระดับดาวเมื่อร้อยปีก่อน เขาไม่ได้ถอยเมื่อเผชิญกับสิ่งมีชีวิตระดับ 3 ดาวจากเผ่าพันธุ์อีวิลชาโดว์ที่รวมกลุ่มสู้กับเขา เขาฆ่าพวกมันทั้งหมดแม้จะต้องบาดเจ็บสาหัส

แต่เขาเลือกที่จะโค้งคำนับลู่เจ๋อเพื่อเธอและแม่ของเธอ…

ลู่เจ๋อมองไปคนระดับดาวที่โค้งคำนับให้เขาด้วยสีหน้าซับซ้อน

นี่คือพ่อที่แบกรับเปลวเพลิงของลูกสาวและอดทนต่อความรู้สึกแสบร้อนของเปลวไฟนั้นมาเป็นเวลา 12 ปี

ลู่เจ๋อรู้สึกว่าแม้เมอร์ลินจะไม่ใช่บุคคลที่ทรงพลัง แต่เขาก็เป็นผู้ชายที่น่านับถือ

แต่ ลู่เจ๋อไม่คิดเลยว่าเมอร์ลินจะมาที่นี่

เขามองชายคนนี้แบบแปลก ๆ

เขาคงไม่ได้ติดตามอลิซตลอดเวลาใช่ไหม

ปากของลู่เจ๋อกระตุก ผู้ชายคนนี้เป็นสตอล์กเกอร์เหรอ?

ผ่านไปครู่หนึ่งเมอร์ลินก็ยืดหลังของเขาให้ตรงและพูดอย่างจริงจังว่า “เจ๋อ นายเป็นอัจฉริยะ และนายจะกลายเป็นเสาหลักของเผ่าพันธุ์มนุษย์ในอนาคตอย่างแน่นอน ฉันจะพูดตรง ๆ กับนาย พลังงานที่นายผลิตผ่านศาสตร์เทพของนายมีประสิทธิภาพมากในการปลูกฝังอัจฉริยะของเผ่าพันธุ์มนุษย์ ฉันหวังว่านายจะสามารถมอบมันให้กับอัจฉริยะคนอื่น ๆ ได้ ฉันจะทำให้ผู้นำใช้สิ่งอื่นเพื่อแลกกับพลังของนาย ไม่ต้องห่วง กับฉันที่นี่ ฉันจะไม่ยอมให้นายเสียเปรียบแน่นอน!”

ลู่เจ๋อพยักหน้า "ผมรู้ แต่ระดับศาสตร์เทพของผมยังต่ำอยู่ ดังนั้นผมจึงผลิตได้ไม่มากนัก เมื่อผมทำได้มากขึ้นผมจะมอบมันให้กับอัจฉริยะคนอื่น ๆ"

เขาไม่ได้อยู่ยงคงกระพันในมิติล่าสัตว์ เขาสามารถตายได้ทุกเมื่อ

และเขายังต้องเพิ่มพลังของตัวเองก่อน และการจะทำอย่างนั้นได้ เขาต้องฆ่าสัตว์ระดับสูง

แล้วเขายังต้องรักษาลูกแก้วแสงระดับต่ำไว้สำหรับลู่หลี่และอลิซด้วย

เมอร์ลินรู้สึกเสียใจ ถ้ามีมากกว่านี้ มันจะมีประโยชน์มากในการปลูกฝังอัจฉริยะ แต่ตอนนี้…

อลิซต้องมาก่อนแน่นอน!

เขามองลู่เจ๋อด้วยสายตาซับซ้อน “ตามจริงแล้ว ฉันหวังว่านายจะสามารถเติบโตได้ในสภาพแวดล้อมที่ปลอดภัย… แต่ฉันคิดว่านายอาจไม่ต้องการสิ่งนั้น แม้แต่อัจฉริยะก็ยังพบว่ามันยากที่จะก้าวหน้าหากปราศจากการต่อสู้เสี่ยงตาย…”

ในฐานะที่เป็นหนึ่งในพลังต่อสู้ระดับสูงสุดของเผ่าพันธุ์มนุษย์และดยุคหนุ่มรุ่นก่อน เมอร์ลินรู้เรื่องนี้ดี

เขามองลู่เจ๋ออย่างจริงจัง “…ฉันแค่หวังว่านายจะให้ความสำคัญสูงสุดกับชีวิตของนาย”

เมื่อได้ยินแบบนั้นลู่เจ๋อก็พยักหน้า "ครับ"

เมอร์ลินยิ้มและตบไหล่ลู่เจ๋อ “นอกจากนั้น นายช่วยอลิซไว้ได้จริงๆ ถ้านายต้องการให้ฉันทำอะไรก็บอกมาเลย ถ้ามันอยู่ในความสามารถของฉัน ฉันจะทำ!”

จากนั้นเขาก็หยุดและมองไปที่ลู่เจ๋ออย่างระแวดระวัง “อย่าคิดขออลิซเป็นแฟน!”

ลู่เจ๋อ “…”

โอ้ พ่อทุกคนห่วงลูกสาวอย่างบ้าคลั่งใช่ไหม?

หน้าของอลิซเปลี่ยนเป็นสีแดง เธอตบหลังเมอร์ลินและตะโกนว่า “พ่อ! พ่อกำลังพูดอะไรน่ะ!?”

เธออายมาก!

เมอร์ลินหัวเราะอย่างเคอะเขิน “บอกมาสิว่าอยากให้ฉันทำอะไร”

ลู่เจ๋อยิ้ม “เนื่องจากลุงอยู่บนดาวหลานเจียง โปรดปกป้องครอบครัวของผมหลังจากที่ผมจากไป”

เมอร์ลินอึ้งไป เขามองลู่เจ๋อด้วยสายตาที่นุ่มนวลขึ้น

การให้ความสำคัญกับครอบครัวเป็นเรื่องที่น่านับถือ

เขาพยักหน้าอย่างหนักแน่น “อยู่กับฉันที่นี่ ครอบครัวของนายจะปลอดภัยแน่นอน”

นี่เป็นคำสัญญาที่มาจากบุคคลระดับดาว หนึ่งคำสัญญามีค่าเท่ากับดวงดาวนับพัน

------------------------