ระบบชดเชยคริติคอล บทที่ 1 : ศิษย์น้องหญิงเม็ดยาเทียนหยวนนี้มอบให้เจ้า!
บทที่ 1 : ศิษย์น้องหญิงเม็ดยาเทียนหยวนนี้มอบให้เจ้า!
ตงโจว, อาณาเต๋า
นิกายตงหลิน
ในห้องโถงใหญ่มีคานไม้แกะสลัก ตัวอาคารทาสีล้อมรอบ แสงเทียนในห้องสลัว
ชายชราในชุดคลุมสีเทา มีกลิ่นอายเสื่อมถอยอยู่เต็มตัวกำลังนั่งขัดสมาธิบนฟูก
เขาคือผู้นำนิกายคนปัจจุบันของนิกายตงหลิน!
ข้างหน้าเขา มีชายหญิงคู่หนึ่งยืนอยู่ด้วยใบหน้าที่สงบมาก
เป็นเพียงว่าผู้หญิงมีอายุน้อยกว่าเล็กน้อย อายุประมาณสิบห้าสิบหกปี
“เหยาเกอ แม้ว่าคุณสมบัติของเจ้าจะดีมาก และเจ้ามีรากฐานชั้นสูงที่หายาก ตามสามัญสำนึกแล้ว เม็ดยาเทียนหยวนนี้ควรมอบให้เจ้า”
"แต่ในโลกนี้ บางครั้งมันก็ไม่ได้วัดกันแค่ที่คุณสมบัติ"
“คุณสมบัติศิษย์พี่ลู่เสวียนของเจ้านั้นด้อยกว่าเจ้าจริงๆ แต่ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เขาได้ทำงานอย่างหนักเพื่อนิกาย และเมื่อหลายปีก่อน อาจารย์ก็ได้ให้สัญญากับเขาว่าจะมอบเม็ดยาเทียนหยวยนี้ให้เขา”
“ข้าขอโทษด้วยที่เม็ดยาเทียนหยวนนี้ อาจารย์ไม่อาจมอบมันให้เจ้าได้”
ชายชรามองหญิงสาว พลางกล่าวช้าๆ
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ดวงตาคู่สวยของหญิงสาวก็หรี่ลงเล็กน้อย
เม็ดยาเทียนหยวนเป็นเม็ดยาระดับหก หากสามารถรับประทานได้ มันจะสามารถย่นระยะเวลาการฝึกให้สั้นลงได้อย่างน้อยสองหรือสามปี!
แต่เนื่องจากอาจารย์กล่าวเช่นนี้แล้ว นางจึงไม่อาจพูดอะไรได้อีก
จากนั้นนางก็หันศีรษะเล็กน้อย มองไปยังชายหนุ่มที่สวมชุดสีขาวข้างๆ นาง
ชายหนุ่มสูงผอม มีผิวเหมือนหยก ดูประณีตมาก
เขาคือศิษย์พี่ใหญ่ของนิกาย
ลู่เสวียน
ผู้เข้านิกายก่อนนางสิบปี
"ฟู่!"
ลู่เสวียนรู้สึกโล่งใจ
พูดตามตรง เดิมทีเขาคิดว่าเม็ดยาเทียนหยวนนี้ เขาอาจจะไม่ได้รับ
เนื่องจาก คุณสมบัติของศิษย์น้องหญิงเจียงเหยาเกอนั้นดีกว่าเขามาก นางเหนือกว่าทุกด้าน หากนางก้าวไปอีกขั้น นางจะเป็นมนุษย์ที่มีพรสวรรค์ที่หายากในโลก และในอนาคต นางจะสามารถไปถึงระดับอาณาจักรราชาได้อย่างแน่นอน!
ดังนั้นเมื่อศิษย์น้องหญิงเข้าร่วมนิกาย เขาจึงคิดว่าสิ่งดีๆ ทั้งหมดในอนาคต อาจจะไม่มีส่วนแบ่งของเขา
ใครจะคิดล่ะว่าอาจารย์ยังคงมอบเม็ดยาเทียนหยวนอันล้ำค่านี้ให้กับเขา!
น่านับถือยิ่ง!
ที่ทำตามที่พูดไว้แต่แรก!
เมื่อสังเกตเห็นดวงตาที่ขุ่นเคืองเล็กน้อยที่อยู่ถัดจากเขา ลู่เสวียนก็ถอนหายใจในหัวใจของเขา
เป็นความจริงที่ว่าในแง่ของคุณสมบัติ เม็ดยาเทียนหยวนนี้สมควรจะมอบให้กับศิษย์น้องหญิงเจียงเหยาเกอ แต่เขาต้องการมันมากยิ่งกว่า เพราะคุณสมบัติธรรมดาที่เขามี!
ถ้าเขาไม่มีเม็ดยาเทียนหยวนนี้ หากเขาต้องการที่จะฝ่าทะลุระดับปัจจุบัน เขาจะต้องทำอย่างน้อยสิบปี!
และอาจจะมากกว่าสิบปีด้วยซ้ำ!
ขณะที่ลู่เสวียนกำลังคิด ชายชราก็หยิบขวดหยกขาวออกมาจากในแขนเสื้อของเขา
แม้ว่าจะถูกปิดผนึกอย่างดี แต่ก็ยังมีกลิ่นหอมของยาที่เข้มข้นอบอวลออกมาทั่วทั้งห้องโถงในทันที
เพียงสูดดมเล็กน้อย ลู่เสวียนก็รู้สึกว่าเลือดในร่างกายของเขาพลุ่งพล่านอย่างมาก
"รับไป"
ชายชรามองไปที่ลู่เสวียนและยิ้ม
แม้ว่าศิษย์คนนี้จะมีคุณสมบัติในระดับกลาง แต่เขาก็ฉลาดและทำงานหนัก และเขาก็ไม่มีข้อบกพร่องแม้แต่จุดเดียว
หากคุณสมบัติดีกว่านี้ แม้ว่าเขาจะตาย นิกายก็ถือได้ว่ามีผู้สืบทอด มันจะได้ทำให้เขาไม่รู้สึกอับอายเมื่อตายไปพบกับบรรพบุรุษ
“ขอบคุณท่านอาจารย์!”
ลู่เสวียนเอื้อมมือออกไปและหยิบมันขึ้นมา
เมื่อขวดยามาอยู่ในมือ เขาก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างช่วยไม่ได้
เม็ดยาระดับหก เม็ดยาเทียนหยวน นี้เป็นโอกาสอันดีที่ไม่มีใครกล้าปฏิเสธ!
อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ เสียงเย็นเยียบก็ดังขึ้นในใจของเขา
[ติ๊ง!]
[ระบบชดเชยคริติคอลออนไลน์แล้ว!]
[เริ่มผูกมัด!]
[ผูกมัดสำเร็จ!]
"ระ...ระบบ?"
รูม่านตาของลู่เสวียนหดแคบลง
เมื่อเขามาถึงโลกนี้ เขาเรียกระบบนี้นับครั้งไม่ถ้วน แต่ก็ไม่เคยได้รับคำตอบ
เมื่อเวลาผ่านไป เขาก็ยอมแพ้แล้ว แต่ไม่คิดว่าระบบจะมาออนไลน์ในเวลานี้?!
ลู่เสวียนสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนสงบสติอารมณ์ลง
เขาพลันถามในใจว่า "ระบบ เจ้ามีหน้าที่อะไร"
[ฟังก์ชันปัจจุบันของระบบนี้ง่ายมาก!]
[ตราบใดที่โฮสต์ให้โอกาสกับผู้อื่น ท่านจะได้รับการชดเชยคริติคอล!]
"ให้โอกาส? การชดเชยคริติคอล?"
ลู่เสวียนตกตะลึง
บ้าไปแล้ว! ระบบนี้ไม่ธรรมดาอย่างสิ้นเชิง!
โอกาสมาถึงตัวเองแล้ว ใครจะรอไหว ต่างก็อยากกอบโกยเท่าที่จะมากได้
แต่ระบบนี้กลับอยากให้เขาให้โอกาสคนอื่น!
อย่างไรก็ตาม ด้วยการชดเชยคริติคอล มันก็ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้!
แต่ของที่จะชดเชยนี้ ไม่อาจรู้ได้อย่างแน่นอน
[ขอให้โฮสต์ให้โอกาสกับผู้อื่น และท่านจะได้รับการชดเชยคริติคอล!]
ระบบพูดอีกครั้ง
“ให้โอกาสคนอื่น?”
ลู่เสวียนเหลือบมองขวดหยกขาวในมือของเขา และหางตาก็กระตุกเล็กน้อย
นี่คือเม็ดยาเทียนหยวนอันล้ำค่า!
มีเพียงนิกายเทพยา ซึ่งเป็นหนึ่งในสี่นิกายชั้นยอดเท่านั้นที่สามารถปรุงมันได้ภายในอาณาเต๋าขนาดใหญ่แห่งนี้!
ซึ่งเขารอมันมาหลายปีแล้ว!
“ช่างเถอะ แต่จะให้ใครล่ะ”
ลู่เสวียนดิ้นรนอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะเลือกวางใจการชดเชยคริติคอล
ทันทีที่เขาปรับความคิด หลังจากพูด เขาก็มองไปที่เจียงเหยาเกอ
เมื่อลู่เสวียนจู่ๆ ก็หันหน้ามามอง ใบหน้าที่สวยงามของเจียงเหยาเกอก็แสดงความสงสัย
ศิษย์พี่ใหญ่มองนางทำไม?
เมื่อนางสงสัย ลู่เสวียนก็จับมือที่อ่อนนุ่มของเจียงเหยาเกอ ก่อนวางขวดหยกขาวไว้ในฝ่ามือของนาง
“ศิษย์พี่ใหญ่?”
เจียงเหยาเกอตกตะลึงไปชั่วขณะหนึ่ง ไม่อาจเข้าใจได้อย่างสมบูรณ์
รวมทั้งชายชราเองก็เช่นเดียวกัน
“เสวียนเอ๋อร์ เจ้ากำลังทำอะไร?”
ชายชราถาม
“ท่านอาจารย์ ข้าคิดเกี่ยวกับมันแล้ว วันนี้ข้าควรมอบเทียนหยวนนี้ให้กับศิษย์น้องหญิงดีกว่า”
ลู่เสวียนกระแอมเบาๆ และกล่าวอย่างเคร่งขรึม
“คุณสมบัติของศิษย์น้องหญิงดีกว่าข้ามากและนางสามารถดูดซับเม็ดยาเทียนหยวนนี้ได้อย่างสมบูรณ์ ถ้าข้าใช้มัน มากสุดคงทำได้เพียง 50 ส่วน ซึ่งมันสิ้นเปลืองเกินไป”
"แม้ว่าจะแค่ 50 ส่วน มันก็เป็นความช่วยเหลือที่เหนือจินตนาการสำหรับเจ้า"
ชายชราขมวดคิ้วและชักชวน
“อาจารย์ ข้ารู้ว่าท่านหมายถึงอะไร แต่ศักยภาพของข้ามีจำกัด ดังนั้นข้าไม่สามารถใช้มันแบบนั้นได้ แต่ศิษย์น้องหญิงของข้าแตกต่างออกไป อนาคตของนางสดใสกว่าข้า!”
ลู่เสวียนยิ้มเล็กน้อย “นิกาย ต้องการนางมากกว่า”
"ช่างเถอะ"
เมื่อเห็นสิ่งนี้ ชายชราลังเลและไม่พูดอะไรอีก
เมื่อมองไปที่ขวดหยกขาวในมือ ดวงตาของเจียงเหยาเกอก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจและไม่อยากจะเชื่อ
นางไม่อยากจะเชื่อเลยว่าในโลกที่ไม่แยแสนี้ ยังมีคนที่เต็มใจจะมอบเม็ดยาเทียนหยวนให้คนอื่น!
เป็นไปได้อย่างไร?
นี่คือเม็ดยาเทียนหยวนนะ!
ถ้านางอยู่นอกนิกาย นางจะต้องต่อสู้เพื่อเม็ดยาเทียนหยวนนี้แน่!
แต่ตอนนี้ศิษย์พี่ใหญ่ยอมแพ้และมอบเม็ดยาเทียนหยวนให้กับนางโดยไม่มีเงื่อนไขใดๆ
สิ่งนี้ทำให้เจียงเหยาเกอรู้สึกตกใจอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
“เจ้ากำลังงุนงงอะไร รับมันสิ”
ลู่เสวียนตบไหล่เจียงเหยาเกอ
“ขอบคุณมากเจ้าค่ะศิษย์พี่ใหญ่”
เจียงเหยาเกอไม่กล้าที่จะมองไปที่ลู่เสวียนตรงๆ แก้มของนางแดงเล็กน้อย
แม้ว่าจะไม่ใช่เรื่องน่าอาย นางก็รู้สึกละอายใจ
ในตอนแรก นางที่ไม่ได้รับเม็ดยาเทียนหยวน นางจึงรู้สึกอึดอัดอยู่ในใจเล็กน้อย และรู้สึกว่านางเป็นคนที่เหมาะสมที่สุดที่จะใช้มัน
แต่ตอนนี้ศิษย์พี่ใหญ่ได้ริเริ่มที่จะมอบเม็ดยาเทียนหยวนนี้ให้กับนาง ซึ่งมันทำให้นางรู้สึกละอายใจเล็กน้อย
[ติ๊ง!]
[มอบโอกาสประสบความสำเร็จ!]
[ทริกเกอร์การชดเชยคริติคอลสิบเท่า!]
[ได้รับ : เม็ดยาเทียนหยวน x10]
จบบทที่ 1
