บทที่ 95 ยามพลบค่ำช่างงดงามจริง ๆ
หลังจากถูกจับได้ ลู่เจ๋อก็พูดว่า “ฉันเอง”
ตอนแรกเมื่อผู้ชมเห็นว่ามีคนต้องการทำร้ายอลิซผู้น่ารัก พวกเขาอยากจะขึ้นมาสอนบทเรียนให้ลู่เจ๋อ แต่ดูเหมือนทั้งสองจะรู้จักกัน ดังนั้นพวกเขาจึงหยุด
จากนั้นก็มีเสียงร้องแหลม ๆ ดังขึ้นว่า “นั่นลู่เจ๋อ! ฉันมีรูปถ่ายเขา ฉันพึ่งศึกษาภาพถ่ายของเขาเมื่อไม่นานมานี้ ดวงตานั่นใช่เลย!!”
ลู่เจ๋อ “???”
เวร!
เขามองไปยังทิศทางที่เสียงกรี๊ดดังออกมา ที่นั่นเด็กสาวกำลังมองมาที่ลู่เจ๋ออย่างตื่นเต้น เหมือนว่าเธอจะกระโดดใส่เขาได้ตลอดเวลา
ลู่เจ๋อรู้สึกสิ้นหวัง
ใส่แมสก์แล้วยังจำได้อีกเหรอ??
เด็กผู้หญิงคนนี้เป็นสปายใช่ไหม?
ไม่งั้นเธอจะศึกษาภาพถ่ายของเขาไปเพื่ออะไร?
ขณะนี้อารมณ์ของลู่เจ๋อค่อนข้างซับซ้อน
ผู้คนรอบ ๆ ที่ได้ยินต่างก็มองมาที่เขา
ท้ายที่สุด การสอบก็เพิ่งผ่านไป หัวข้อที่ร้อนแรงที่สุดในขณะนี้คือลู่เจ๋อและหลินหลิง สิ่งที่พวกเขาทำในคลื่นเซิร์กนั้นยอดเยี่ยมมาก และทั้งคู่ก็ได้โควตาเข้าศึกษาในมหาวิทยาลัยสหพันธ์ ผู้คนจึิงอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับพวกเขา
ตอนนี้พวกเขาได้เห็นลู่เจ๋อตัวเป็น ๆ แล้ว พวกเขาต่างก็สนใจมาก
ลู่เจ๋อที่ได้รับความสนใจมากขึ้นเรื่อย ๆ มุมปากก็กระตุก เขามองอลิซและพูดว่า “อลิซ ฉันจะอุ้มเธอบิน”
สายลมพัดรอบตัวทั้งคู่และพาพวกเขาบินขึ้นไปบนฟ้า
“โอ้! เป็นลู่เจ๋อจริงๆ ด้วย!!”
ฝูงชนอุทาน
ศาสตร์เทพแห่งลมเป็นท่าพิเศษของลู่เจ๋อ!
นอกจากนี้ยังมีฉากมากมายที่ลู่เจ๋อใช้ศาสตร์เทพแห่งลมในคลื่นเซิร์ก
พวกที่ไม่เชื่อเด็กสาวคนนั้นมาก่อนตอนนี้เชื่อสนิทแล้ว
เมื่อทุกคนเห็นทั้งสองบินจากไปพวกเขาก็มองหน้ากัน
“ลู่เจ๋อกับหลินหลิงไม่ได้เป็นแฟนกันเหรอ? เด็กสาวผมฟ้าคนนั้นเป็นใคร?”
“ข่าวช็อก! ผู้สมัครดยุคหนุ่มคบซ้อน!”
“ไร้สาระ ความสัมพันธ์ระหว่างลู่เจ๋อกับหลินหลิงเป็นแค่ข่าวลือ ผู้หญิงคนนี้เรียกลู่เจ๋อว่า 'รุ่นพี่' พวกเขาต้องมาจากโรงเรียนเดียวกัน เพื่อนของฉันที่โรงเรียนมัธยมฉางหยางหมายเลข 1 บอกว่าลู่เจ๋อยังไม่มีแฟน”
“…”
ลู่เจ๋อพบถนนเล็ก ๆ ที่ไม่ค่อยมีคนและลงจอดที่นั่น
เขามองอลิซที่ยังคงหน้าซีดแต่ก็ดีกว่าก่อนหน้านี้มาก เขาถามอย่างกังวลว่า “อลิซ เธอโอเคไหม? เมื่อคืน…”
อลิซขัดจังหวะด้วยการแลบลิ้นออกมาอย่างซุกซน “ไม่เป็นไรค่ะ สุขภาพฉันไม่ค่อยดีตั้งแต่เด็ก ๆ แล้ว ฉันชินแล้วล่ะ”
ลู่เจ๋อเกาหัว เนื่องจากอลิซไม่ต้องการบอกเขา เขาก็ไม่ควรถามมากมาย “เธอยังไม่หายดี ฉันจะส่งเธอกลับบ้าน”
อาการของอลิซดูค่อนข้างจริงจัง
เขาควรส่งเธอกลับบ้านไปพักผ่อนดีกว่า
"ห๊ะ?" อลิซตัวแข็งทื่อ จากนั้นเธอก็ยิ้ม “ฉันสบายดีจริง ๆ ค่ะ วันนี้ฉันนอนเยอะมาก เลยอยากออกมาเดินเล่น พอเห็นเปียโนก็อดไม่ได้ที่จะเล่นสักเพลง…”
ลู่เจ๋อได้ยินก็จำรอยยิ้มที่สวยงามของอลิซเมื่อเธอเล่นเปียโนได้ เขายิ้ม “อลิซ เธอเล่นดีมากเลย”
"จริงเหรอ?" ดวงตาของอลิซเป็นประกายขณะมองลู่เจ๋อ
“อืม!”
“ฮิฮิ~ ตอนเด็ก ๆ แม่ฉันมักจะเล่นเพลงนี้ให้ฉันฟังบ่อย ๆ” อลิสยิ้มอย่างมีเลศนัย “มันเป็นเพลงโปรดของฉัน”
อลิซหลุดจากมือลู่เจ๋อที่โอบไหล่เธอและวิ่งไปออกไป 2-3 ก้าว เธอหันกลับมาและยิ้มให้ลู่เจ๋อ “ฉันเรียนรู้การทำอาหารจากพ่อ และเรียนเล่นเปียโนจากแม่ สองสิ่งนี้เป็นงานอดิเรกที่ฉันชอบ”
ลู่เจ๋อยิ้ม “ดูเหมือนพ่อแม่เธอจะสอนเก่งมาก อลิซเก่งทั้งคู่เลย”
"ฮ่า ๆ จริง ๆ นะ?" อลิซดูมีความสุขจริง ๆ
"จริงสิ!"
อลิซมีความสุขมากที่ได้รับคำชม เธอหันกลับและเดินไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ ขณะฮัมเพลง
จากนั้นดูเหมือนเธอจะคิดอะไรบางอย่างได้ เธอถามว่า “เอ ดูเหมือนวันนี้รุ่นพี่จะมาเที่ยวพักผ่อนใช่ไหม พักผ่อนหลังสอบเสร็จ?”
ลู่เจ๋อพยักหน้า “ใช่ ไม่คิดว่าจะได้เจอเธอ”
หลังจากได้ยินคำตอบของเขา ดวงตาของอลิซก็สว่างขึ้น “รุ่นพี่ วันนี้ฉันก็ลาพักเหมือนกัน ออกไปเล่นด้วยกันเถอะ!”
ลู่เจ๋อชะงักไปเล็กน้อย เขาเกาหัวลังเล
แน่นอน เขาไม่รังเกียจที่จะเล่นกับผู้หญิงที่น่ารักแบบอลิซ แต่ปัญหาอยู่ที่สุขภาพของเธอ
เขามองอลิซอย่างสงสัย “อลิซ วันนี้ร่างกายของเธอดูไม่ค่อยแข็งแรงนะ จะดีเหรอ?”
อลิซยิ้มเมื่อเห็นลู่เจ๋อที่ดูเป็นกังวลแทนเธอ “รุ่นพี่ ตอนนี้ฉันสบายดีแล้ว การทำเรื่องที่มีความสุขก็เป็นประโยชน์ต่อการฟื้นตัวเหมือนกันนะ”
เขามองอลิซอย่างกังวล “เธอโอเคจริงๆ นะ”
ถ้าเกิดอะไรขึ้น พ่อเธอจะตีเขาตายไหม?
เขาเป็นปรมาจารย์ระดับดาวเชี่ยวนะ!
อลิซพยักหน้าอย่างหนักแน่น "ฉันโอเค!"
ลู่เจ๋อ “…”
ในที่สุดลู่เจ๋อกับอลิซก็ไปที่ใจกลางเมืองอีกครั้ง
ใกล้เที่ยงแล้ว พวกเขาจึงหาร้านอาหารเพื่อกินข้าวเที่ยงกันก่อน
ลู่เจ๋อสังเกตว่าอลิซดูเหมือนจะชอบของหวานมาก โดยเฉพาะเค้กคัสตาร์ด
เมื่อเห็นเธอกินอย่างมีความสุข ลู่เจ๋อก็อดหัวเราะไม่ได้
จากนั้นทั้งสองก็ไปดูหนังเรื่องใหม่ล่าสุด พวกเขาไปทุกที่รวมถึงเกมเซ็นเตอร์
ทั้ง 2 มีช่วงเวลาที่สนุกสนานจริงๆ
เมื่อเวลาล่วงเลยมาถึง 4 โมงเย็น อลิซก็หันไปพูดกับลู่เจ๋อว่า “รุ่นพี่ ไปปิกนิกกันเถอะ!”
ลู่เจ๋อดวงตาเป็นประกาย "ดี!"
ลู่เจ๋อนำอลิซไป ทั้งคู่ไปปิกนิกกัน พวกเขาพบผืนหญ้าสวย ๆ อลิซหยิบอุปกรณ์ทำอาหารออกจากแหวนเก็บของของเธอแล้วเริ่มทำอาหาร
ลู่เจ๋อก็ช่วยอยู่ข้าง ๆ เขาพยายามเรียนรู้บางอย่างจากเธอ
เมื่อเห็นลู่เจ๋อสนใจที่จะเรียนรู้ อลิซก็ยินดีที่จะสอน
ไม่ช้าอาหารน่าอร่อยมากมายก็ถูกสร้างขึ้น กลิ่นของมันยังดึงดูดสัตว์โลกน่ารักอีกด้วย
อลิซอุ้มสัตว์ขนยาวสีขาวไว้ในอ้อมแขนอย่างมีความสุข เด็กน้อยคนนี้ไม่กลัวเลย
อลิซป้อนสมุนไพรวิญญาณชิ้นเล็ก ๆ ให้มัน ขณะเดียวกัน ลู่เจ๋อตัดสินใจที่จะเลี้ยงตัวเองก่อน
…
กินเสร็จก็ 6 โมงเย็นแล้ว
ตะวันค่อย ๆ ลับขอบฟ้าไป ท้องฟ้ากลายเป็นสีส้มแดงสวยเหมือนอยู่ในความฝัน
ทั้งสองเก็บข้าวของและนั่งข้างกันบนพื้นหญ้า
อลิซนั่งกอดเข่า เธอวางคางบนเข่าของเธอ ผมยาวสีฟ้าอ่อนของเธอไหลลงมาตามลาดไหล่ เธอมองดวงตะวันอันไกลโพ้นด้วยดวงตาซับซ้อน
“ยามพลบค่ำช่างงดงามจริง ๆ”
---------------