บทที่ 292 ใจอ่อนระทวยดั่งฤดูใบไม้ผลิ
บทที่ 292 ใจอ่อนระทวยดั่งฤดูใบไม้ผลิ *ฉัวะ* ประกายเย็นยะเยียบได้สาดส่องไปมาในค่ำคืนที่มืดมิดสายเลือดที่กระจายเป็นสายเพราะใบกระบี่ผาดผ่านกรีดเฉือนเลือดเนื้อกระจายไปทั่ว เจียงหยวนที่แต่เดิมคิดว่าหญิงสาวที่เย็นชาไม่คณามือของชายกลัดมันทั้งสามคนก่อนหน้า เขาไม่คิดมาก่อนว่าหญิงสาวกลับเป็นฝ่ายที่มีฝีมือที่ส...
