บทที่ 19 ก้าวสำคัญ

บทที่ 19 ก้าวสำคัญ

.

ก่อนมาถึงแผงขายฝั่งตรงข้าม หลี่ซวนเพียงมองหญิงสาวที่กำลังยุ่งอยู่กับการขายของ ด้วยใจที่รอคอยและกังวลมากว่าจะลงเอยเหมือนหญิงป่วยจิตคนก่อนหรือไม่ และก็นึกลังเลว่าจะไปลองคุยดูก่อนหรือว่าจะยกฝาหม้อให้เธอลงชิมดูเลย?

ไม่นาน หญิงสาววัยสามสิบปลายๆ ที่กำลังขายของและทักทายแขกก็หันมามองหลี่ซวนด้วยความสนใจ

ผ่านไปชั่วครู่ หญิงสาวก็ยิ้มเล็กน้อยและถามว่า “คุณจะมาขายซุปให้ฉันใช่ไหม?”

หลี่ซวนนึกหัวเราะเยาะตัวเอง และรู้สึกว่าอารมณ์ของเขาดูเหมือนจะได้ผลกระทบมากเกินไป อันที่จริงความโกรธที่เกิดจากหญิงชราคนนั้น มันไม่คุ้มค่าและไม่จำเป็นเลย

ดังนั้น สิ่งใดควรทำก็ทำเถอะ สำหรับหญิงชราที่ยอดเยี่ยมแบบนั้น หลี่ซวนคิดว่าคงมีเพียงไม่กี่คนบนโลกนี้

หลี่ซวนยิ้มเล็กน้อยและพูดกับหญิงสาวว่า “ตอนแรกผมคิดจะขายให้ทั้งสองร้าน! แต่ผู้หญิงฝั่งตรงข้ามนี่จริงๆเลย ทันทีที่ผมอ้าปาก เธอก็ขับไล่ผู้คน ผมไม่มีโอกาสแม้แต่จะเปิดฝาให้เธอได้กลิ่นเสียด้วยซ้ำ…”

พูดจบ หลี่ซวนก็วางมือไปบนฝาหม้อและพูดอย่างติดตลกว่า “คุณจะหยุดผมไหม?”

“จะหยุดทำไม?” หญิงสาวยิ้มและพูดต่อไปว่า “ไม่มีอะไรเสียหาย ถ้าได้ลองดมกลิ่นดูก่อน เว้นแต่คุณจะเอาขยะมาหลอกขายฉัน! แต่ฉันคิดว่าคงไม่มีใครทำอะไรน่ารังเกียจแบบนั้น!”

“ฮ่าฮ่า!” หลี่ซวนหัวเราะ เมื่อได้เจอกับคนปกติ เขาก็อารมณ์ดีขึ้นมาก “อืม! ผมแค่ล้อเล่น! ฮ่า ฮ่า! มา! คุณมาลองดมดูก่อน แล้วค่อยพิจารณาเรื่องความร่วมมือ!”

พูดจบ หลี่ซวนก็เปิดฝาหม้อ!

ทันใดนั้น หมอกควันจางๆก็ลอยขึ้นจากหม้อ หลังจากลอยสูงขึ้นไปไม่กี่เมตร มันก็หายไปในอากาศ เมื่อหมอกควันจางหาย กลิ่นหอมอบอวลก็กระจายไปทั่ว

ดวงตาของหญิงสาวเป็นประกายและอดไม่ได้ที่จะขยับจมูกสูดหายใจเข้าลึกๆ และกล่าวอย่างมึนเมาว่า “พระเจ้าช่วย! มันหอมมาก! สดชื่นมากด้วย! นี่มันซุปอะไรกันเนี่ย? ฉันอยากลองชิมดูจริงๆ!”

“ได้เลย!” หลี่ซวนยิ้มอย่างมั่นใจและถามว่า “คุณคิดว่าไง ถ้าจะเติมซุปหอมกรุ่นลงในหม้อใหญ่ใบนี้ คุณว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับธุรกิจของคุณ?”

“มันน่าจะดีขึ้นมาก!” หญิงสาวขมวดคิ้วครุ่นคิด ครู่หนึ่งก็ตอบว่า “ถ้าเป็นฉัน ฉันคงอยากลองชิมสักสองสามไม้!”

“แล้วถ้า 2-3 ไม้นั้นมันอร่อยด้วยล่ะ?” หลี่ซวนถามด้วยรอยยิ้ม

“อร่อยเหรอ? ไม่หรอก! มีหลายอย่างที่หอมแต่รสชาติไม่เหมือนที่คิด!” อู๋ตานตอบ

“ไม่รู้ว่าคุณจะลองชิมซุปนี้ดูก่อนไหม? ไม่ว่าจะร่วมมือหรือไม่ก็ตาม ลองชิมดูก่อนแล้วค่อยคุยกัน! หรือไม่ก็ลองขายดูก่อนซักคืนว่าผลจะเป็นยังไง!” หลี่ซวนยิ้มอย่างมั่นใจ

ไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่น เขามีความมั่นใจในซุปหัวไชเท้านี้มาก! หากลองขายดูสักคืน ผลออกมาแล้วไม่ร่วมมือ มันเป็นไปไม่ได้

“โอเค ฉันจะลองชิมดู!” หญิงสาวแทบรอไม่ไหว เมื่อได้ยินคำพูดของหลี่ซวน เธอก็หยิบถ้วยพลาสติกแบบใช้แล้วทิ้ง มาใส่ซุป

จากนั้นเธอก็ถือถ้วยพลาสติดดื่มซุปลงไปอย่างไม่ลังเล แล้วสีหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยความผ่อนคลายและความมึนเมา

ผ่านไปชั่วครู่ หญิงสาวก็วางถ้วยพลาสติกลงและอุทานอย่างจริงใจว่า “พระเจ้า! ฉันไม่เคยกินซุปที่อร่อยขนาดนี้มาก่อนเลย มันอร่อยมาก! คุณทำได้ยังไง?”

“ขอโทษนะ! มันเป็นความลับทางการค้า!” หลี่ซวนยักไหล่ตอบ

“ฮ่าฮ่า! ขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะถาม คุณไม่ต้องสนใจหรอก!” หญิงสาวกล่าวขอโทษ

“ครับ!” หลี่ซวนยิ้มและพยักหน้า เขายื่นมือขวาออกไปและพูดกับหญิงสาวว่า “ผมชื่อหลี่ซวน เรียกผมว่าซวนจื่อก็ได้ ผมหวังว่าเราจะร่วมมือกันอย่างมีความสุข!”

“ฉันชื่ออู๋ตาน!” หญิงสาวต่อต้านความอยากที่จะดื่มซุปอีกถ้วย เธอเช็ดมือด้วยทิชชู่ แล้วจับมือหลี่ซวน “ฉันอายุมากกว่าคุณ ไม่เป็นไรที่คุณจะเรียกฉันว่า พี่อู๋หรือพี่ตานก็ได้ อย่างไรก็ตาม แม้ว่าฉันจะอยากร่วมมือกับคุณแค่ไหนก็ตาม แต่เราก็ต้องคุยกันเรื่องข้อตกลงกันก่อนว่าเป็นความร่วมมือแบบไหน?”

“มีสองแบบ! หนึ่งคือแบบขายขาด ผมจะจัดหาซุปให้คุณ 5 หม้อต่อวัน คิดราคาหม้อละ 100 หยวน สองคือแบบปันส่วนกำไร ผมจะจัดหาซุปให้คุณห้าหม้อต่อวันเหมือนกัน แต่ไม่ว่าธุรกิจของคุณจะเป็นอย่างไร ผมขอ 20% จากกำไรของคุณเป็นค่าซุป สองแบบนี้คุณสามารถเลือกได้ เมื่อเลือกแล้วจะไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้!” หลี่ซวนพูดในสิ่งที่เขาได้เตรียมไว้ล่วงหน้า

“นี่…” อู๋ตานขมวดคิ้วและลังเลอยู่ชั่วครู่ จากนั้นก็ถามว่า “ขอลองใช้ดูผลตอบรับก่อนได้ไหม แล้วค่อยเลือกว่าจะร่วมมือกันแบบไหน?”

พูดตามตรงเธอไม่มั่นใจในลูกค้า

“ได้ครับ!” หลี่ซวนยิ้มและกล่าวว่า “แต่ หลังจากเห็นผลแล้ว คุณสามารถเลือกได้แต่แบบที่สองเท่านั้น! เป็นยังไง? ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม คุณจะไม่ขาดทุนแน่!”

หลี่ซวนเพียงต้องการหาทุนเริ่มต้นเท่านั้น และรู้สึกอิสระที่จะให้ความร่วมมือ เมื่อมีเงินทุนเริ่มต้นแล้ว เขาสามารถตัดความร่วมมือกับอีกฝ่ายได้ตลอดเวลา

อู๋ตานลังเลอีกครั้ง จากคำพูดของหลี่ซวน เธอสามารถบอกได้ว่าการเลือกความร่วมมือรูปแบบแรกดูน่าจะดีกว่า แต่กังวลว่าถ้าซุปนี้ไม่ได้ผลตามที่คาดไว้ล่ะ? นั่นต้องเสียเงินวันละ 500 หยวนเลยนะ?

เธอจึงเลือกทดลองดูก่อน พอเห็นผลแล้วต่อให้เลือกได้แต่รูปแบบที่สอง มันก็ไม่มีทางเลือก!

“งั้นขอลองใช้ดูผลลัพธ์ก่อน!” อู๋ตานตอบ

“ได้ครับ! เทซุปลงในหม้อใบใหญ่ จากนั้นก็ตั้งไฟ ปล่อยให้เดือด แล้วปล่อยให้กลิ่นหอมฟุ้งกระจาย!” หลี่ซวนกล่าวพร้อมกับพยักหน้า

อู๋ตานกลืนน้ำลายและไปทำตามที่หลี่ซวนบอก

พอเห็นอู๋ตานทำงานยุ่ง หลี่ซวนก็ยิ้มและมองไปรอบๆ

แม้ว่ากลิ่นของซุปหัวไชเท้าจะกระจายออกไปไม่มากนัก เมื่อยังไม่เดือด แต่นักทานหลายคนก็จับกลิ่นหอมในอากาศได้ ทำให้ต่างหันความสนใจมาทางด้านนี้

เป็นไปได้ว่าหลังจากซุปหัวไชเท้าในหม้อเดือด มันจะสร้างผลกระทบที่น่าทึ่ง

หลี่ซวนมีความมั่นใจและไม่วิตกกังวลเลย!

หลังจากมองไปรอบๆ หลี่ซวนก็ค่อยๆจางรอยยิ้ม เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ ทอดสายตาไปไกลอย่างไม่มีโฟกัส

ในปีที่อพอลโล 11 ประสบความสำเร็จในการลงจอดบนดวงจันทร์ หลังจากที่นักบินอวกาศ ‘อาร์มสตรอง’ เหยียบพื้นผิวดวงจันทร์ คำพูดที่มีชื่อเสียงที่ถูกหยิบยกขึ้นมาพูดนับครั้งไม่ถ้วนก็คือ ‘นี่เป็นก้าวเล็ก ๆ ของมนุษย์คนหนึ่ง แต่เป็นก้าวที่ยิ่งใหญ่ของมนุษยชาติ’

หลี่ซวนรู้ว่ายานอวกาศความเร็วสูงของเขากำลังมุ่งหน้าสู่อนาคต และนี่เป็นก้าวแรกที่สำคัญของเขา และเป็นก้าวที่เข้าสู่การนับถอยหลังสู่ความรุ่งเรือง

.

********

ผู้แปล - บทสั้นแถมฟรี บทที่ 2 บทสั้นครั้งหน้าขายนะจ๊ะ  ปล. ถ้าหายไปแสดงว่าคอมเดี้ยง ฮาร์ดดิสน่าจะมีปัญหา ข้อมูลหายหลายหนแล้ว แปลบทเดิมซ้ำๆ เล่นเอาเซ็งเลย สั่งซื้ออันใหม่ไปแล้ว รอเขามาส่งอยู่จ้า

.