“โดยปกติแล้วทัศนคติของเหยื่อค่อนข้างแย่น่ะ สภาพร่างกายของพวกเขาจะไม่ค่อยดีเพราะมีอาหารกับเงื่อนไขที่จำกัด การรักษาสุขอนามัยจึงเป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขา...”

เธอมองหลิงอี้ตั้งแต่หัวจรดเท้าอีกครั้งและเข้าไปและสูดอากาศใกล้ๆ

“ไม่มีกลิ่นตัวเลย ทัศนคติของนายยังดีกว่าคนส่วนใหญ่ที่ฉันเคยเจอด้วย และร่างกายของนายก็ดูแข็งแรงดี...”

หลินซูโหรวขมวดคิ้วเล็กน้อย หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่งเธอก็นึกสำนวนที่เหมาะสมได้

“นายเหมือนดวงอาทิตย์เจิดจ้าที่ทำให้รู้สึกแตกต่างจากคนอื่น!”

ก่อนที่หลิงอี้จะตอบเธอก็พูดอีกครั้ง “ในเมื่อนายอยู่ตึกนั้น ทำไมนายไม่...”

เธอมองหน้าหลิงอี้แล้วก้มหน้าลงอย่างรวดเร็วด้วยความเขิน เธอพูดต่ออย่างนุ่มนวล “ทำไมนายไม่ย้ายมาอยู่กับฉันล่ะ?”

เสียงเริ่มเบาลงเรื่อยๆ

“ห๊ะ?”

หลิงอี้ได้ยินอย่างชัดเจน แต่นี่เป็นสิ่งที่เขาไม่เคยคิดมาก่อน

นั่นทำให้เขาสับสนไปชั่วขณะ

เขาถามออกไปโดยไม่รู้ตัว “ทำไม?”

“คำสาปในตัวฉันยังไม่หายไป ฉันอาจเผลอหลับไปได้ทุกเมื่อ ถ้าบังเอิญมีคนบุกเข้ามาฉันคงตกไปอยู่ในมือเขา”

“แล้วไม่กลัวฉันเหรอ?” หลิงอี้เลิกคิ้วถาม

หลินซูโหรวกระพริบตาปริบและหัวเราะออกมา

“ถึงนายจะมีประโยชน์แต่นั่นไม่ใช่เรื่งสำคัญแล้ว ถึงยังไง…ฉันก็ไม่ได้เกลียดนาย”

......

หลิงอี้ไม่ใช่คนสุภาพอะไรอยู่แล้ว

สภาพแวดล้อมที่นี่ดีกว่าห้องของเขาอย่างเห็นได้ชัด

ในเมื่อเจ้าของเต็มใจให้เขาอยู่ฟรี เขาก็ไม่จำเป็นต้องปฏิเสธ

ด้วยความช่วยเหลือของเธอ ของใช้ทุกอย่างจึงถูกเก็บในตอนบ่าย

เสื้อผ้ากับของใช้ประจำวันถูกย้ายเข้ามาในตอนเย็น

และพวกเขาทานอาหารเย็นกันที่นี่

เมื่อหลินซูโหรวหลับไปในห้องของเธอ หลิงอี้ก็คิดอย่างรอบคอบในห้องโถง

“สำหรับฉันแล้วมันเป็นสภาพแวดล้อมในการอาศัยที่ดีขึ้น”

“แต่สำหรับเธอ มันเหมือนเอาหมาป่าเข้ามาในบ้าน…เอ่อ ฉันไม่ใช่หมาป่า...”

หลิงอี้รู้ดีว่าตัวเองเป็นคนดี

แต่หลินซูโหรวไม่ได้มั่นใจแบบนั้น

ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ การที่เธอกล้าเชิญเขาเข้ามาอยู่ด้วยมันทำให้เขาสับสนจริงๆ

ถ้าให้อยู่ด้วยสองสามวันเพราะคำสาปก็คงไม่เป็นไร มันจะไม่จำเป็นต้องย้ายเข้ามา...

หลังจากคิดอยู่สักพักแล้วหาคำตอบไม่ได้หลิงอี้จึงเลิกคิดเรื่องนี้

พรุ่งนี้เขาต้องเข้าเสินลู่ เขาต้องรีบวางแผนสำหรับวันพรุ่งนี้

......

เวลาล่วงเลยมาถึงเที่ยงคืนในชั่วพริบตา

23:50น.

เหลืออีก10นาทีก่อนจะถึงเที่ยงคืนของวันที่2เดือน2

หลิงอี้นั่งอยู่ที่ขอบเตียงของหลินชูโหรว พอเห็นว่าเธอไม่มีวี่แววว่าจะตื่นเขาเลยขมวดคิ้ว

“อีกเดี๋ยวฉันก็ต้องเข้าเสินลู่แล้ว แต่ยังต้องมาห่วงว่าเธอจะเผลอหลับอีก”

ในตอนเย็นเขาเพิ่งดูข่าวล่าสุดมา

มีผู้เล่นจำนวนมากที่ละเมิดสิทธิของคนธรรมดา

ตัวอย่างเช่น ผู้เล่นที่มีสกิลพลังจิตขโมยของอย่างเปิดเผย

ผู้เล่นที่มีสกิลเปลี่ยนรูปร่างเปลี่ยนร่างเป็นประธานของบริษัทแห่งหนึ่งและเอาเงินไปหลายล้าน

ผู้เล่นบางคนหลบหนีได้อย่างว่องไว เพราะเขาชอบท่องเที่ยวเลยชอบเข้าไปในบ้านของคนอื่น ในสิบวันที่ผ่านมามีการร้องเรียนมากกว่า300ครั้งแล้ว...

นี่เป็นแค่ส่วนเล็กๆของภูเขาน้ำแข็ง

ซึ่งมันมากพอที่ทำให้เขาต้องเตรียมพร้อมรับมือกับเหตุฉุกเฉินตลอดเวลา

หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง หลิงอี้ตัดสินใจเปิดร้านค้า

ดูว่ามีของที่เป็นประโยชน์สำหรับที่แห่งนี้บ้างไหม

ร้านค้าแบ่งออกเป็นสี่แถบ โพชั่น คำสาป ไอเทม และอื่นๆ

ไม่มีช่องสกิลกับอาวุธ นั่นแปลว่าพวกมันไม่มีขาย

หลิงอี้ใช้คำว่า‘ปกป้องพื้นที่’ในการค้นหา

จากนั้นไม่นานก็มีไอเทมจำนวนมากปรากฏขึ้น

มีไอเทมบางอย่างที่ดึงดูดสายตาของเขา

[ยันต์คุ้มกันบ้าน (D)]: ติดไว้บนผนังบ้านเพื่อป้องกันบุคคลภายนอก วัตถุแปลกปลอม และการโจมตีจากภายนอกเป็นเวลา1นาที

[ยันต์คุ้มกันบ้าน - ศักยภาพการกลายพันธุ์: สูงสุด]

เอฟเฟกต์อันเดิมของยันต์ค่อนข้างดีแล้ว

แต่หลิงอี้ต้องคิดดูอีกครั้งเพราะระยะเวลามันสั้นเกินไป

แต่ด้วยข้อมูลศักยภาพการกลายพันธุ์ระดับสูงสุดของระบบกลายพันธุ์ขั้นสุดยอด นั่นจึงทำให้เขามีความหวังมากขึ้นกับยันต์ชิ้นนี้

เวลาไม่เคยรอใคร เขารีบซื้อ[ยันต์คุ้มกันบ้าน]และกลายพันธุ์ทันที

[คุณยืนยันว่าจะกลายพันธุ์ยันต์คุ้มกันบ้านหรือไม่? (ต้องใช้100คะแนนการกลายพันธุ์)]

“ยืนยัน!”

พอพูดจบยันต์ในกระเป๋าเป้ก็เป็นภาพเบลออย่างรวดเร็ว

หลังจากนั้นไม่กี่อึดใจมันกลับมาเป็นภาพชัดเจนอีกครั้ง

หลิงอี้เปิดออกด้วยความคาดหวัง

“ไม่มั่นใจเลย หวังว่ามันจะอยู่ได้แบบถาวรนะ”

เขาสามารถกลายพันธุ์ของสิ่งเดียวกันได้แค่ครั้งเดียว

ถ้า[ยันต์คุ้มกันบ้าน]เปลี่ยนเป็นผลลัพธ์ตามที่เขาต้องการไม่ได้ หลังจากนี้มันคงไม่ง่ายเลยที่จะได้ไอเทมเอฟเฟกต์‘คุ้มกันบ้าน’ที่สมบูรณ์

[ยันต์คุ้มกันบ้าน(D)]: เมื่อติดมันบนผนังบ้าน บ้านจะได้รับเอฟเฟกต์ต่อไปนี้

1 : ไม่มียูนิตใดเข้าบ้านได้หากไม่ได้รับอนุญาตจากผู้ติดตั้ง

2 : เอฟเฟกต์ต่างๆจะไม่มีผลกับบ้านหากไม่ได้รับอนุญาตจากผู้ติดตั้ง

3 : เพิกเฉยการโจมตีจากภายนอกทั้งหมด

“นี่มัน...”

หลิงอี้ประหลาดใจมากจนไม่รู้จะพูดอะไรอยู่พักหนึ่ง

เข้าไม่ได้ เอฟเฟกต์ไร้ผล เพิกเฉยการโจมตีจากภายนอก

แค่สามข้อนี้ก็ทำให้คนที่อยู่ข้างในปลอดภัยแล้ว!

ที่สำคัญกว่านั้นคือหลังจากกลายพันธุ์[ยันต์คุ้มกันบ้าน] มันเปลี่ยนจากยันต์ใช้แล้วทิ้งเป็นยันต์ถาวร

ต่อให้ย้ายไปอยู่ที่อื่นก็เอาไปด้วยได้!

“ดีมาก! อย่างน้อยสิ่งนี้จะทำให้ฉันจะมีร้อยชีวิตตอนอยู่ในบ้าน!”

หลิงอี้แทบรอไม่ไหวที่จะกลับไปห้องนอนที่หลิวซูโหรวจัดไว้ให้ ตามจริงแล้วมันอยู่ติดกับห้องของเธอเลย

ติดยันต์ที่ผนังข้างเตียง

พูดตามตรง

ในสายตาของผู้แข็งแกร่ง ตอนนี้เขาคงอ่อนแอเหมือนคนธรรมดา

แถมเขายังกลัวว่าผู้แข็งแกร่งพวกนั้นจะมาทำร้ายเขาด้วย

กลัวแม้กระทั่งตอนหลับ

ด้วยเหตุนี้

เมื่อยันต์แผ่คลื่นแสงสีเขียวไปทั่วบ้าน หลิงอี้จึงรู้สึกผ่อนคลายมาก

เขาสัมผัสได้ถึงความปลอดภัยที่ไม่มีใครเทียบ!

ตอนนี้

ถ้าเขาไม่อนุญาตให้ใครเข้ามา ต่อให้เป็นผู้เล่นเลเวลร้อยก็เข้ามาไม่ได้