ตอนที่ 6 เพิ่มเลเวล

เมื่อชายผมดำเดินมาถึง พี่น้องตระกูลเฉินก็ยังสู้กับไก่ต่อสู้ไม่เสร็จ

เมื่อเห็นผู้เล่นต้องสงสัยว่าเป็นคนที่เรียกดาวตกลูกใหญ่พวกเขาทั้งคู่จึงรู้สึกกังวล

พวกเขากลัวว่าอีกฝ่ายจะแย่งมอนสเตอร์ที่พวกเขาเจอ

แต่สิ่งที่ทำให้ทั้งคู่สับสนคือชายคนนั้นแค่เหลือบมองแล้วเดินต่อไปในทิศตะวันตก

ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจเหยื่อของพวกเขา

จนกระทั่งชายหนุ่มหายไปจากสายตาพวกเขาจึงรู้สึกโล่งใจ

หลังจากนั้นครึ่งนาที

พี่ชายที่ฆ่าไก่ต่อสู้สองตัวเสร็จนั่งลงใต้ต้นไซเปรสและพูดคุยกับน้องในขณะที่พัก

“ทุกวันนี้หาคนที่ไม่แย่งมอนสเตอร์คนอื่นยากจริงๆ”

“บางทีเขาอาจได้รับผลข้างเคียงของสกิลอยู่ ด้วยพลังทำลายขนาดนั้นผลข้างเคียงคงมีเยอะแน่”

“อืม...ชายคนนั้นเป็นคนเรียกดาวตกใช่ไหม?”

“ใครจะรู้? ช่างเขาเถอะ”

เฉินต้าเจี๋ยพยักหน้าแล้วพูดขึ้น “เมื่อกี้ฉันเห็นว่าเขาไม่สนใจไก่ต่อสู้เลย บางทีเขาอาจไปถึงเลเวล2แล้ว”

“จะเป็นไปได้ยังไง”

เฉินเสี่ยวอี่ยิ้มส่ายหัว “สถิติที่เร็วที่สุดในการขึ้นเลเวล2คือ1ชั่วโมง40นาที แต่ตอนนี้ยังผ่านไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมงด้วยซ้ำ”

“ต่อให้มีสกิลที่ดีแค่ไหนแต่แถบประสบการณ์ของเขาก็ไม่ควรถึงครึ่ง หรือไม่ถึงหนึ่งในสี่...”

สองพี่น้องเฉินคุยกันในขณะที่พักผ่อน

อีกด้านหนึ่ง

หลิงอี้ที่เดินไปทางตะวันตกในที่สุดก็เดินออกจากป่ารูปตัวC

ทันทีที่เดินออกมาเขาก็เห็นหญ้าขนาดใหญ่ที่สูงเกือบหกเจ็ดเมตร

คงต้องปีนขึ้นไปดูว่ามีอะไรอยู่อีกด้าน

“หืม? ทำไมหญ้ามันสูงแบบนี้?”

หลิงอี้คิดด้วยความสงสัยขณะที่เดินผ่านไปอย่างสบายๆ

เมื่อเขาเริ่มปีนขึ้นไปบนเนินหญ้า ข้อความระบบก็ปรากฏขึ้น

[พื้นที่ปัจจุบัน: สวนผลไม้คริมสัน]

[ข้อมูลมอนสเตอร์ : ผลไม้คริมสัน(เลเวล2-เลเวล10)]

[แจ้งเตือน: ในบริเวณนี้มีมอนสเตอร์มากมาย ผู้เล่นควรมาเป็นกลุ่ม]

เมื่อวานนี้เขาได้เรียนรู้ข้อมูลมากมายผ่านทีวี

ตัวอย่างเช่นยิ่งอยู่ห่างจากค่ายมากเท่าไหร่เลเวลของมอนสเตอร์ก็ยิ่งสูงขึ้น มอนสเตอร์จะเริ่มโจมตีผู้เล่นทันทีที่เห็น

แต่ตอนนี้เขารู้แค่ว่าบริเวณทางตะวันตกของป่าสีเขียวคืออะไร

เมื่อเขาปีนขึ้นไปบนหญ้าและมองไปอีกด้านอย่างระมัดระวัง

ทุ่งหญ้าสีเขียวไร้สิ้นสุดก็ปรากฏขึ้นในสายตาเขา

บนที่ราบมีต้นผลไม้สูงห้าหกเมตร ผลทั้งหมดล้วนเป็นผลไม้สีแดงที่ไม่รู้จัก

ผลสีแดงมีทั้งลูกใหญ่เล็ก ลูกเล็กมีขนาดประมาณลูกแอปเปิลธรรมดา ส่วนลูกใหญ่มีเส้นผ่านศูนย์กลาวงประมาณครึ่งเมตร

ใต้ต้นผลไม้มีผลไม้ที่เด้งไปมาหลายสิบลูก

นั่นต้องเป็นผลไม้คริมสันแน่นอน

หลิงอี้สังเกตการณ์อยู่บนนั้นครู่หนึ่ง แต่เขาไม่พบความแตกต่างระหว่างผลไม้คริมสันกับผลไม้สีแดงบนต้นไม้เลย

นอกจากว่ามันจะเคลื่อนไหว

“เฮ้อ...พสกมันจะเยอะเกินไปแล้ว”

มองจากภาพรวมแล้วมีอย่างน้อยหนึ่งพันตัว

และนั่นเป็นสิ่งที่เขามองเห็นเท่านั้น

ถ้าไกลออกไปอีกมันคงมีมากกว่านี้

หลิงอี้ไม่กล้ารีบโผล่ตัวออกไปให้พวกผลไม้คริมสันเห็น เพราะถ้าเขาโผล่ออกไปอย่างน้อยมอนสเตอร์ครึ่งหนึ่งต้องเห็นเขา

เมื่อถึงตอนนั้นคงมีมอนสเตอร์รุมเข้ามาหาเป็นร้อยตัว ซึ่งตอนนี้เขายังสู้พวกมันพร้อมกันไม่ไหว

“ไม่แปลกใจเลยที่เสิ่นลู่แนะนำให้มาเป็นกลุ่ม....ถ้าอยากจัดการผลไม้คริมสันไม่ใช่ว่าต้องรวมผู้เล่นมาเป็นพันคนเลยเหรอ?”

“แต่นั้นมันสำหรับคนอื่นไม่ใช่กับฉัน…”

เมื่อดังนั้นหลิงอี้ก็อดยิ้มอย่างมีความสุขไม่ได้

เขานอนซ่อนตัวอยู่บนเนินหญ้า มองผ่านช่องว่างระหว่างใบหญ้า

จากนั้นหลิงอี้ก็พูดด้วยเสียงเบาว่า “ดาวตก”

วินาทีต่อมาดาวตกปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าสูงหลายร้อยเมตรอีกครั้ง!

เมื่อดาวตกเร่งความเร็วตกลงมา ผลไม้คริมสันสันบนทุ่งหญ้าเบื้องล่างก็ยังเด้งไปมาอยู่

ผลไม้คริมสันที่เหมือนแอปเปิ้ลแดงยักษ์ไม่มีตากับหัว หลิงอี้จึงไม่รู้ว่าพวกมันเห็นภัยคุกคามเหนือหัวพวกมันหรือเปล่า

อย่างไรก็ตาม

เมื่อดาวตกตกลงสู่พื้น ผลไม้คริมสันสองตัวในพื้นก็ไม่ได้หนีแต่อย่างใด

พวกมันตายพร้อมกันใต้ดาวตก!

[คุณฆ่าผลไม้คริมสัน(เลเวล2),ค่าประสบการณ์ +2]

[ยินดีด้วย ค่าประสบการณ์ของคุณเพียงพอแล้ว คุณเลื่อนเป็นเลเวล2!]

[ผลไม้คริมสัน(เลเวล2),ค่าประสบการณ์ +1]

[คุณได้5แต้มคุณสมบัติอิสระ!]

“เลเวล2แล้ว!”

หลิงอี้มองดูเวลาในตอนนั้น

[เวลาจุติที่เหลืออยู่: 2 ชั่วโมง 34 นาที]

“ฉันอยู่ที่นี่มา26นาทีแล้วแต่เพิ่งขึ้นเป็นเลเวล2เอง ไม่รู้ว่าแบบนี้มันช้าหรือเร็วกันแน่”

เขารู้ว่าการเพิ่มเลเวลในเสินลู่เป็นเรื่องที่ยาก

แต่เขาไม่รู้ว่ามันยากแค่ไหน

ตอนเช้าเขาได้ยินจากลุงข้างบ้านว่าเวลายิ่งแข็งแกร่งจะยิ่งได้ค่าประสบการณ์ยาก

เหตุผลก็เพราะเสินลู่ไม่อนุญาตให้ใช้พลังในทางที่ผิด

ผู้เล่นจะไม่ได้รับค่าประสบการณ์ถ้าฆ่ามอนสเตอร์ที่มีเลเวลต่ำกว่าตัวเอง การฆ่ามอนสเตอร์ที่มีเลเวลเดียวกันกับตัวเองจะได้ค่าประสบการณ์1หน่วย ฆ่ามอนสเตอร์ที่เลเวลสูงกว่าตัวเองหนึ่งเลเวลได้ค่าประสบการณ์2หน่วย และฆ่ามอนสเตอร์ที่เลเวลสูงกว่าตัวเองสองเลเวลได้ค่าประสบการณ์3หน่วย

ผู้เล่นเลเวล90จะได้1ค่าประสบการณ์เมื่อฆ่ามอนสเตอร์เลเวล90

และการต่อสู้นั้นมักจะใช้เวลามากกว่าหนึ่งชั่วโมง

หลิงอี้ส่ายหัวโยนความคิดฟุ้งซ่านออกไป เขาเปิดแผงข้อมูลเตรียมเพิ่มแต้ม

เมื่อคืนนี้เขาตัดสินใจเส้นทางที่จะเดินในอนาคตแล้ว

นั่นคือเป็นทุกอย่างนั่นแหละ!

เป็นชายผู้แข็งแกร่งทั้งร่างกายและพลังเว สามารถสู้ได้ทั้งระยะไกลและระยะประชิด เป็นผู้แข็งแกร่งที่ฆ่าและช่วยชีวิตคนอื่นได้!

เขามีระบบกลายพันธุ์ขั้นสุดยอดอยู่ ถ้าเขาเน้นไปด้านใดด้านเดียวมันคงเสียความสามารถของระบบ!

และถ้าต้องการเติบโตไปทางนี้ก็ต้องเพิ่ม...

“เอาล่ะ...เพิ่มพลังเวทก่อนแล้วกัน ยิ่งพลังเวทสูงสกิลดาวตกก็ยิ่งแรง”

“ยิ่งเคลียร์มอนสเตอร์ได้เร็วเลเวลก็ยิ่งเพิ่มเร็ว”

สิ่งแรกที่เขาต้องทำคือเพิ่มเลเวล

ยิ่งไปถึงเลเวล10ได้เร็วเท่าไหร่ก็ยิ่งดี!

เมื่อคิดได้ดังนั้นหลิงอี้จึงหยุดเสียเวลาและใช้แต้มคุณสมบัติอิสระ5แต้มเพิ่มลงในพลังเวท

ดูที่แผงข้อมูลอีกครั้ง

[

ชื่อ: หลิงอี้

เลเวล: 2 (1/300)

พรสวรรค์: ย้อนกลับความน่าจะเป็น

ความแข็งแกร่ง: 3

พลังเวท: 10

ความว่องไว 3

ร่างกาย: 3

ความทนทาน: 3

สกิล: ดาวตก(1ดาว)

ตำแหน่งดาวที่เหลือ: 1

การประเมินพลังต่อสู้: คนธรรมดาที่มีพลัง

]

“คนธรรมดา...ค่อนข้างดี”

ทำไมหลิงอี้ถึงไม่ทำให้ตัวเองมีพลังมหาศาล เร็วดั่งสายลม และมีพลังที่เหนือกว่าคนธรรมดา?

สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้คือการเพิ่มเลเวล

เขาต้องทำให้ทุกอย่างอยู่ในระดับเดียวกัน

หลังปิดแผงข้อมูลเขาก็หันกลับมาสนใจทุ่งหญ้าด้านล่างอีกครั้ง

“ฮี่ฮี่ฮี่”

“ขอฉันดูพลังของดาวตกหน่อยเถอะ”

หลิงอี้ผลักหญ้าอ่อนชิ้นเล็กๆข้างหน้าและพูดด้วยเสียงเบา “ดาวตก”

ในเวลาเดียวกันเขาก็มองขึ้นไปบนท้องฟ้า

จู่ๆบนท้องฟ้าก็มีจุดแสงสีแดงทองที่มีความสูงใกล้กันปรากฏขึ้น มันกำลังพุ่งลงมาที่ทุ่งหญ้าแห่งนี้ด้วยความเร็วเท่าเดิม!

ความสูงและความเร็วเท่าเดิม

แต่ดาวตกใหญ่ขึ้นสองเท่า!

เส้นผ่านศูนย์กลาง10เมตร!

“สูด”

เมื่อเห็นดาวตกพุ่งลงมาใส่ทุ่งหญ้าราวกับขีปนาวุธหลิงอี้ก็สูดหายใจเข้าลึกโดยไม่รู้ตัว

“นี่ฉันเลเวล2จริงเหรอ?”