ตอนที่ 2 ระบบกลายพันธุ์ขั้นสุดยอด
[ติ๊ง]
[ระบบกลายพันธุ์ขั้นสุดยอดตื่นขึ้นแล้ว]
“ห๊ะ?”
“ระบบ!?”
หลิงอี้ก็รู้สึกตื่นเต้นมากเมื่อเห็นตัวอักษรสีทองที่ปรากฏต่อหน้าเขา
“ระบบ บอกความสามารถของนายมา!”
[ระบบนี้สามารถกลายพันธุ์ตัวแปรทั้งหมดที่โฮสต์ต้องการ]
[สิ่งต่างๆล้วนมีศักยภาพในการกลายพันธุ์ต่างกัน]
[ศักยภาพจากต่ำไปสูงคือ ต่ำ กลาง สูง สูงสุด สมบูรณ์]
[ยิ่งมีศักยภาพในการกลายพันธุ์สูง ความเปลี่ยนแปลงในการกลายพันธุ์ก็ยิ่งสูง คะแนนกลายพันธุ์ที่ต้องใช้ก็ยิ่งมากขึ้น]
[สิ่งที่เหมือนกันสามารถกลายพันธุ์ได้ครั้งเดียว]
หลังจากรออยู่พักหนึ่ง หลิงอี้เลิกคิ้วขึ้นเพราะไม่มีข้อความอะไรเด้งขึ้นมาอีก
“กลายพันธุ์...”
ข้อมูลของระบบเข้าใจง่ายดี
มันคือการกลายพันธุ์วัตถุหรือบางสิ่งบางอย่างไปในทิศทางที่ต้องการ
ยิ่งกลายพันธุ์มากก็ยิ่งใช้มาก
พลังพิเศษนี้คืออะไรคงต้องใช้ด้วยตัวเอง
ก่อนอื่นเขาต้องหาคะแนนกลายพันธุ์ก่อน
“ระบบ ฉันจะหาแจ้มกลายพันธุ์จากไหน?”
[โฮสต์สามารถรวบรวมได้จากความรู้สึกต่างๆของยูนิตใกล้เคียง”
[100คะแนนความรู้สึกสามารถแปลงเป็น1คะแนนกลายพันธุ์]
หลังจากนั้นตัวเลขข้อมูลก็ปรากฎขึ้น
[คะแนนความรู้สึก: 0, คะแนนกลายพันธุ์: 100]
“หืม? บ่ายโมงแล้วเหรอ?”
“แล้วนี่คือรางวัลมือใหม่?”
หลิงอี้พูดเหมือนไม่รู้ตัว
แต่พอรอไปสักพักแล้วไม่มีเสียงตอบกลับนั่นจึงทำให้เขารู้ว่าระบบของเขาไม่ฉลาด
“ไม่ฉลาดก็ไม่เป็นไร”
หลังจากถอนหายใจหลิงอี้ก็กลับมาร่าเริงเหมือนเดิม
เขามองบ้านของเขาด้วยสายตาเปร่งประกาย
[ทีวีรุ่นเก่า - ศักยภาพการกลายพันธุ์: ต่ำ (ไม่แนะนำให้กลายพันธุ์)]
[โซฟาตัวเก่า - ศักยภาพการกลายพันธุ์: ต่ำ]
[โต๊ะเก่า - ศักยภาพการกลายพันธุ์: ต่ำ]
[แปรงสีฟันรุ่นใหม่ - ศักยภาพการกลายพันธุ์: ต่ำ]
......
“เอาล่ะ”
หลังจากเดินไปรอบๆบ้านสองครั้งหลิงอี้ก็คิดว่า:
“นอกจากแปรงสีฟันกับยาสีฟันที่ฉันซื้อเอง อย่างอื่นก็ไม่ใช่ของของฉัน”
“และมันไม่มีประโยชน์ที่จะกลายพันธุ์ของพวกนี้ด้วย”
“ถ้าจะกลายพันธุ์อะไร ของสิ่งนั้นต้องเป็นของมีค่าสำหรับผู้เล่นมากกว่า”
เมื่อพูดจบเขาก็มองถุงของขวัญบนโต๊ะ
เมื่อเขาหยิบสิ่งของทั้งสองที่อยู่ด้านในออกมา จดหมายสีชมพูก็ลอยออกมา
“หืม? นี่คือ?”
เมื่อหยิบจดหมายขึ้นมาหลิงอี้ก็ได้กลิ่นหอมจางๆของดอกบ๊วย
ในหัวจดหมายนี้มีเขียนไว้เพียงบรรทัดเดียว
[ขอให้ท่านผ่านเรือนับพัน แล้วกลับมาเป็นวัยรุ่น]
เมื่อเห็นประโยคนี้หลิงอี้ก็ผงะไปครู่หนึ่ง
แต่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรมาก
เมื่อเขาพลิกด้านหลังดูก็พบว่ามีข้อความเขียนอยู่อย่างไม่คาดคิด
[เพื่อเพิ่มจำนวนผู้เล่นท้องถิ่นในการให้ความช่วยเหลือภายนอกแก่พันธมิตรเสิน พวกเราจึงเปิดโครงการ’อัจฉริยะ’
ขอบเขต: ผู้เล่นใหม่เดือน6ของนครเชียนเจียง
เงื่อนไข: ผู้เล่น5คนแรกที่ถึงเลเวล10
ผู้มีคุณสมบัติข้างต้นสามารถเป็นหนึ่งในผู้ช่วยเหลือภายนอกของพันธมิตรเสินในท้องถิ่นได้
คำเตือนด้วยความหวังดี: เมื่อถึงเลเวล10แล้วโปรดรีบไปสาขาพันธมิตรในพื้นที่โดยเร็วที่สุด!]
“หืม? ผู้ช่วยเหลือภายนอกพันธมิตรเสิน?”
ดวงตาของหลิงอี้เป็นประกาย
ตอนที่เขาฟังการสนทนาของลุงข้างบ้านตอนเช้า เขาได้รู้ว่าผู้ช่วยเหลือภายนอกพันธมิตรเสินเป็นงานพาร์ทไทม์ที่ดีมาก
เพราะผู้เล่นที่ทำงานให้พันธมิตรเสิน
พวกเขาจะถูกส่งออกไปเมื่อมีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้น
แต่ในกรณีที่มีกำลังคนไม่เพียงพอพวกเขาจะขอความช่วยเหลือจากภายนอก
นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ไม่สามารถทำงานพาร์ทไทม์นี้ได้สองสามครั้งต่อปี
แต่ทุกครั้งที่ได้ทำ พวกเขาจะได้รับผลตอบแทนมหาศาล
มีคำกล่าวที่ว่า’ไม่สนับสนุนหนึ่งปี สนับสนุนหนึ่งปี’อยู่
ดังนั้นเมื่อหลิงอี้เห็นข้อความนี้เขาจึงรู้สึกตื่นเต้น
“ตอนนี้ฉันมีเงินแค่หนึ่งพันเหรียญที่เพิ่งได้มา ถ้ามีงานพาร์ทไทม์เป็นผู้ช่วยเหลือภายนอกคงจะดีเหมือนกัน อย่างน้อยก็ยังดีกว่าไม่มีอะไรเลย” หลิงอี้ลูบคางพูดพึมพำ
อันที่จริงผู้ช่วยเหลือภายนอกพันธมิตรเสินมีความสำคัญมาก
เมื่อพันธมิตรต้องการความช่วยเหลือพันธมิตรจะขอความช่วยเหลือจากผู้เล่นส่วนใหญ่ และพันธมิตรจะไปหาผู้เล่นที่มีสถานะ’ผู้ช่วยเหลือภายนอก’ก่อน
และถ้าไม่มีสถานะนี้ก็ต้องไปแข่งกับคนอื่นๆที่ต้องการเข้าไปช่วยเหลือ
เพราะท้ายที่สุดแล้วค่าตอบแทนของผู้ช่วยเหลือภายนอกนั้นแทบไม่จำกัด
ต่อจากนั้น
หลิงอี้วางจดหมายลงแล้วหยิบยาเพิ่มพลังชีวิตและยาเเสริมกำลังขึ้นมาดู
[ยาเพิ่มพลังชีวิต- ศักยภาพการกลายพันธุ์: ปานกลาง]
[ยาเสริมกำลัง- ศักยภาพการกลายพันธุ์: ปานกลาง]
ตอนนี้หลิงอี้เจอปัญหาแล้ว—
เพราะเขาไม่มีสกิลตรวจสอบเลยไม่รู้ว่าของสองอย่างนี้มีเอฟเฟกต์แบบไหน
ถึงกลายพันธุ์พวกมันเขาก็ไม่รู้อยู่ดีว่าผลของการกลายพันธุ์คืออะไร
ด้วยเหตุนี้เขาจึงทดสอบไม่ได้ว่านิ้วทองคำของเขาเป็นยังไง
“ถ้าอย่างนั้น...”
เขาหันไปสนใจแผงผู้เล่นแทน
ข้อมูลบนหน้าจอชัดเจนมาก
ถ้าเขากลายพันธุ์มัน ผลการกลายพันธุ์ก็คงดูได้ในเร็วๆนี้
เขาเปิดแผงหน้าจออย่างรวดเร็ว
ทันทีที่เปิดออก ข้อความกลายพันธุ์ที่เปล่งประกายก็ปรากฏขึ้นทันที
“โชคดี(พรสวรรค์) - ศักยภาพการกลายพันธุ์: สมบูรณ์”
“เยี่ยม พรสวรรค์สามารถกลายพันธุ์ได้!”
หลิงอี้กำหมัดด้วยความตื่นเต้น
“ระบบ ฉันต้องการกลายพันธุ์พรสวรรค์!” เขาพูดอย่างหมดความอดทน
ขณะที่พูดประโยคนี้ หลิงอี้ก็เปิดพรสวรรค์ของเขาดูเอฟเฟกต์พรสวรรค์ในปัจจุบัน
[โชค(พรสวรรค์)]: เพิ่มโชคอย่างถาวร1แต้ม
โชคเป็นหนึ่งในคุณสมบัติที่ซ่อนอยู่ของผู้เล่น
แต่เพิ่ม1คะแนนคงมีผลแค่เล็กน้อย
[คุณยืนยันว่าจะการกลายพันธุ์พรสวรรค์โชคดีหรือไม่? (ต้องใช้100คะแนนการกลายพันธุ์]
“จริงสิ...เอ่อ...”
พอหลิงอี้เห็นว่าต้องใช้คะแนนกลายพันธุ์ทั้งหมดที่มีเขาก็เริ่มลังเลขึ้นมา
แต่ผ่านไปไม่นานเขาก็ตัดสินใจได้อีกครั้ง!
“ศักยภาพการกลายพันธุ์ระดับสมบูรณ์แบบต้องสร้างสิ่งดีๆได้แน่ บางทีมันอาจกลายเป็นต้นทุนเริ่มต้นของฉัน”
“ยืนยัน!”
เมื่อพูดจบ
ที่แผงผู้เล่น คำว่า‘โชคดี’ในบรรทัดพรสวรรค์เป็นภาพเบลอทันที
ต่อจากนั้นไม่นานก็กลายเป็นตัวอักษรสีขาวหกตัว—ย้อนกลับความน่าจะเป็น!
ด้วยอารมณ์ที่ตื่นเต้นและประหม่า หลิงอี้จึงกดเปิดอย่างช้าๆ
[ย้อนกลับความน่าจะเป็น(พรสวรรค์)]: หากความน่าจะเป็นทั้งหมดที่เป็นประโยชน์ต่อคุณต่ำกว่า50% จะทำให้ย้อนกลับ - รีเซตความน่าจะเป็น(100% -ความน่าจะเป็นเริ่มต้น) (หมายเหตุ:ยกเว้นความน่าจะเป็น 0)
“เป็นสกิลที่ดีมากจริงๆ!”
หลิงอี้อ่านแค่รอบเดียวก็เข้าใจพลังของพรสวรรค์นี้ทันที
ตัวอย่างเช่น
หากโอกาสในการสุ่มไอเทมระดับSมีแค่0.5%
แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าเขาโอกาสนี้จะเปลี่ยนเป็น99.5%!
สำหรับคนอื่นๆคงจะเป็นโอกาสที่ต่ำมากจนน่าตลก แต่สำหรับเขามันจะสูงมากจนน่าตลก!
“การใช้100คะแนนกลายพันธุ์ครั้งนี้คุ้มค่าจริงๆ!”
ในตอนนี้เองที่หลิงอี้ได้รู้ว่าระบบกลายพันธุ์ขั้นสุดยอดดีแค่ไหน
การกลายพันธุ์ครั้งหนึ่งสามารถทำให้เขามีความสามารถที่เทียบได้กับนิ้วทองคำ ถ้ากลายพันธุ์ในระดับได้อีกหลายครั้งไม่ใช่ว่าเขาไร้เทียมทานเลยเหรอ?
ดูเหมือนว่า
เส้นทางในอนาคตจะง่ายกว่าที่คิด
การอยู่อย่างไร้เทียมทานอาจเป็นเรื่องที่เป็นไปได้!
“ถ้าอย่างนั้นก็แค่รอให้เสินลู่เปิดพรุ่งนี้”
ขณะที่มองออกไปนอกหน้าต่างดูพระอาทิตย์ตกดิน หลิงอี้พูดเสียงเบากับตัวเอง
ถ้าคนธรรมดาอยากมีชีวิตยืนยาวก็ไม่ควรออกไปหลังมืด - นี่เป็นสิ่งที่คนข้างบ้านพูด
แม้ว่าหลิงอี้จะเป็นผู้เล่นแล้ว แต่เขายังเป็นแค่ผู้เล่นเลเวล1ที่ไม่มีสกิลและมีพลังต่อสู้ไม่ต่างไปจากคนธรรมดา ดังนั้นการออกจากบ้านจึงอันตรายพอๆกัน....
...
