ตอนที่ 163

ตอนที่ 163

ตอนเที่ยงการลงทะเบียนของทุกคนเสร็จสมบูรณ์

การมอบหมายงานส่วนใหญ่เสร็จสิ้นแล้ว และงานที่สำคัญบางอย่างยังไม่ได้รับมอบหมาย งานเหล่านี้ต้องได้รับการอนุมัติจากหลิวหมิงอวี่ก่อน

วันนี้เป็นวันแรกที่ระบบหม้อใหญ่จะไม่ถูกนำมาใช้อีกต่อไป และแต่ละครัวเรือนจะต้องปรุงอาหารของตนเอง

ในทุกครัวเรือน ผู้มาใหม่ส่วนใหญ่มาแบบครอบครัว และคนที่อยู่ก่อนส่วนใหญ่จะอยู่คนเดียว

ดังนั้นโรงอาหารของบริษัทจึงยังคงสงวนไว้ แต่อาหารไม่ฟรีอีกต่อไป แต่ต้องจ่ายด้วยคะแนน

ราคาอาหารแต่ละมื้อแตกต่างกันไปตามปริมาณอาหาร แต่ตามการคำนวณของเฟยหยวน ทุกคนต้องใช้เพียง 5 คะแนนต่อมื้อเพื่อรักษามาตรฐานการครองชีพขั้นพื้นฐานซึ่งสอดคล้องกับที่หลิวหมิงอวี่คำนวณไว้ก่อนหน้านี้ หาก มาตรฐานไม่ลด ระบบจะรอดจากการปรับโครงสร้าง

อาหารกลางวันของหลิวหมิงอวี่ เขาไม่ได้กินในโรงอาหาร แต่เป็นเย่ฉิงซวนทำเอง

วันนี้ตอนเที่ยงมีข้าวหม้อดิน

ส่วนผสมนั้นเรียบง่าย แต่ภายใต้ทักษะการทำอาหารที่ยอดเยี่ยมของ เย่ฉิงซวนพวกมันก็อร่อยและน่ารับประทาน

ด้วยความล้มเหลวในตอนเช้า เย่ฉิงซวนรู้ว่าหลิวหมิงอวี่ไม่ชอบกินรสเลี่ยนเหมือนคนอื่น ๆ

ผู้คนในนิคมยังไม่ได้ชิมน้ำมันและน้ำสักหน่อย โจ๊กเบคอนเลี่ยนๆในตอนเช้าเป็นอาหารเช้าที่อร่อยมากสำหรับพวกเขา แต่สำหรับหลิวหมิงอวี่ที่เขาสามารถกลับไปที่โลกแห่งความเป็นจริงเมื่อใดก็ได้ มันเยิ้มเกินไปและสุดจะทน

เย่ฉิงซวนยืนอยู่ที่ประตูห้องชุดถือข้าวหม้อดิน

ตุ๊ดตู๊ด

ไม่นานประตูก็เปิดออกโดยอัตโนมัติ

เย่ฉิงซวนผลักประตูเข้าไปและเห็นหลิวหมิงอวี่ยิ้มและพูดว่า "ฉันจะไปกินข้าวเที่ยงเร็ว ๆ นี้ ฉันรู้สึกว่ามันเป็นเพียงในขณะที่

เย่ฉิงซวนวางข้าวหม้อดินลงบนโต๊ะอาหารและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ในโลกเสมือนจริง มันรู้สึกเร็วขึ้นมาก ไม่เช่นนั้นจะไม่มีใครติดโลกเสมือนจริงมาก่อนมากนัก

เมื่อเปิดฝา ก็ได้กลิ่นไอร้อนขึ้นมา และหลิวหมิงอวี่ก็ชมเชย

“หอมจริงๆ”

ข้าวสีทอง เบคอนสีแดง และผักสีเขียวเล็กน้อย ทำให้ข้าวหม้อดินนี้ดูน่าอร่อยมาก

ขณะที่กวนข้าวผสมกัน หลิวหมิงอวี่ก็ถามว่า “คุณกินข้าวหรือยัง คุณอยากทานด้วยกันไหม?”

มีข้าวหม้อดินจำนวนมาก และหลิวหมิงอวี่คาดว่าคงจะกินคนเดียวไม่หมด

เมื่อเย่ฉิงซวนหยิบหม้อข้าวขึ้นมา เธอเตรียมชามสองชามและตะเกียบสองคู่ เห็นได้ชัดว่าเธอต้องการทานอาหารเย็นกับหลิวหมิงอวี่

หลังจากที่หลิวหมิงอวี่ถามคำถาม เย่ฉิงซวนก็ตอบกลับอย่างรวดเร็ว

“ค่ะ”

เมื่อพูดจบเย่ฉิงซวนหยิบชามขึ้นมาและริเริ่มเตรียมอาหาร

เมื่อเห็น เย่ฉิงซวนลงมือหลิวหมิงอวี่จึงไม่ได้ทำ

หลิวหมิงอวี่หยิบชามขึ้นมาแล้วชิม “หอมจริงๆ”

“ถ้าหอมก็กินเยอะๆ” เย่ฉิงซวนหัวเราะ

ไม่รู้ว่ามันเป็นภาพลวงตาหรือเปล่าหลิวหมิงอวี่สังเกตว่า เย่ฉิงซวนดูเหมือนจะสวยขึ้นกว่าทุกวันมาก

การขาดสารอาหารในระยะยาวทำให้ เย่ฉิงซวนผอมมาก

ถ้าคนที่ลดน้ำหนักอย่างสิ้นหวังเห็นรูปร่างของเย่ฉิงซวนพวกเขาจะต้องอิจฉาอย่างแน่นอน

เขาจำลักษณะที่ปรากฏของ เย่ฉิงซวนได้ไม่ชัดเจนในครั้งแรกที่พบเธอใบหน้าของเธอซีดดูอ่อนแอ และผอมมาก และเธอก็ดูไม่เหมือนไก่ทอดร้อนๆเลย

ทำไมมันถึงกลายเป็นดีหลังจากมาที่นี่ไม่กี่วัน?

เย่ฉิงซวนดูเหมือนจะรับรู้การจ้องมองของหลิวหมิงอวี่และเงยหน้าขึ้นมอง เพียงเห็นหลิวหมิงอวี่ก้มศีรษะลงกิน ใบหน้าของเธอก็แดงก่ำ

ข้าวหม้อดินของ เย่ฉิงซวนรสชาติดีมาก

พวกเขาคุยกันสักพักระหว่างทานอาหาร

หลังจากรับประทานอาหาร เย่ฉิงซวนจึงล้างจานและไปที่ห้องของหลิวหมิงอวี่อีกครั้ง

หลิวหมิงอวี่เดิมทีวางแผนที่จะเข้าสู่โลกเสมือนจริงอีกครั้งเพื่อเรียนรู้ เมื่อเห็น เย่ฉิงซวนมาที่ห้องของเขา หลิวหมิงอวี่จึงถามว่า “มีอะไรผิดปกติ?”

เย่ฉิงซวนกล่าวว่า “พนักงานในบริษัทได้รับการลงทะเบียนแล้ว และตำแหน่งสำคัญบางตำแหน่งต้องการการยืนยันจากคุณค่ะ”

เนื่องจากหลิวหมิงอวี่วางที่นี่บริษัท ทุกคนจึงเรียกว่าบริษัท ไม่ใช่ฐานหรือรีสอร์ทอีกต่อไป

“เร็วจัง เจอคนสำคัญๆหรือยัง” หลิวหมิงอวี่เปิดสร้อยข้อมืออัจฉริยะในขณะที่เขาพูด

เย่ฉิงซวนกล่าวว่า “คุณภาพของคนที่มาครั้งนี้ดีมาก ในแง่ของการรวบรวมวัสดุ พวกเขาทั้งหมดเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับเฟิร์สคลาส”

ผู้มาใหม่ที่มาพร้อมกับลูกๆ พวกเขาแข็งแกร่งและมีความสามารถ

ถ้าไม่แข็งแกร่งคงไม่รอดมาจนถึงบัดนี้

ไม่มีใครใช้ชีวิตเรียบง่ายและสามารถอยู่รอดได้เป็นเวลาห้าปีในวันสิ้นโลกและกลายเป็นสมาชิกคนหนึ่งของกองทัพซอมบี้แล้ว

กับเด็กเขาสามารถอยู่รอดได้ในวันสุดท้าย และความแข็งแกร่งของเขาย่อมไม่สามารถจินตนาการได้

หลิวหมิงอวี่ส่ายหัวและพูดว่า “ยกเว้นเรื่องนี้ ตัวอย่างเช่น ด้านความเป็นมืออาชีพก่อนวันสิ้นโลก?”

ไม่ใช่ว่าหลิวหมิงอวี่ไม่สนใจความสามารถในการฆ่าซอมบี้ แต่เขาหวังว่าจะได้พบกับชนชั้นสูงในอาชีพที่เกี่ยวข้องในโลกนี้

ในวันสิ้นโลก มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ไม่มีในโลกแห่งความเป็นจริง และเกือบทุกอุตสาหกรรมมีมัน แต่ในการแปลงสิ่งเหล่านี้ให้กลายเป็นของจริง จำเป็นต้องมีบุคคลากรที่ทุ่มเท

เย่ฉิงซวนพยักหน้าและพูดว่า “มีค่ะ คนแรกที่ลงทะเบียน เขาชื่อหยวนฮั่วเขาเป็นนักวิจัยที่รับผิดชอบเทคโนโลยีเสมือนจริงรุ่นที่ห้า แม้ว่าเขาจะไม่ทราบความแข็งแกร่งเฉพาะของเขา แต่ ฉันเชื่อว่าคนที่ทำวิจัยด้านเทคโนโลยีได้ น่าจะมีความสามารถระดับหนึ่งค่ะ”

เธอไม่ได้พูดอะไรมาก เธอรู้ว่าหลิวหมิงอวี่ชอบเทคโนโลยีเสมือนจริง ดังนั้นเธอจึงเสนอชื่อหานหยวนฮั่วออกไป

แน่นอนว่ายังมีคนที่มีความสามารถในวิชาชีพอื่นๆ ด้วย หากต้องการเปรียบเทียบกับหานหยวนฮั่วไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมาก คนอื่นสามารถค้นหาได้ในระบบ

“โอ้ นักวิจัยเสมือนจริงรุ่นที่ห้า?”

ในเวลานี้หลิวหมิงอวี่ได้เรียกข้อมูลของหานหยวนฮั่วมาดู

โฮโลแกรมหานหยวนฮั่วตัวเล็กๆปรากฏตัวต่อหน้าเขา พร้อมกับข้อมูลบางอย่างที่อธิบายว่านอกจากข้อมูลการลงทะเบียนแล้ว ยังมีคำแนะนำด้านอาชีพบางอย่างอีกด้วย

คำแนะนำด้านอาชีพเป็นการแนะนำงานของผู้ลงทะเบียนโดยพิจารณาจากข้อมูลและสถานการณ์ของบริษัทในตอนนี้

"งานที่แนะนำ: ผู้พัฒนาเกมเสมือนจริง"

เดิมทีไม่มีตำแหน่งดังกล่าว นี่เป็นโครงการใหม่ที่เริ่มต้นโดยหลิวหมิงอวี่หลังจากที่เขาได้เฟยหยวนมา

นอกเหนือจากการย้ายข้อมูลปัญญาประดิษฐ์หลักไปยังสมาร์ทโฟนแล้ว บริษัทยังต้องการผลิตภัณฑ์เสมือนจริงอีกด้วย

หลิวหมิงอวี่แค่ดูข้อมูลบางอย่าง หลังจากดูไปสักพัก เขาก็พูดว่า “คุณบอกหานหยวนฮั่วคนนี้ให้มาที่ห้องประชุม ผมจะดูว่าเขามีความสามารถอะไรบ้าง”

หากหานหยวนฮั่วเป็นผู้พัฒนาเทคโนโลยีเสมือนจริง ที่ยอดเยี่ยมจริงๆ หลิวหมิงอวี่ ต้องการให้เขาพัฒนาเทคโนโลยีเสมือนจริงต่อไป

เกมเสมือนจริงนั้นเติบโตเต็มที่แล้วในยุควันสิ้นโลก เกมที่หลิวหมิงอวี่ต้องการพัฒนาเป็นเกมเสมือนจริงที่ง่ายมาก สามารถพัฒนามันในบริษัทได้หากมีบุคคลกรที่มีความสามารถ แต่มันไม่ง่ายเลยที่จะหาคนๆ หนึ่งที่มีความรู้เรื่องนี้