SWO ตอนที่ 58 120 ล้าน

ไม่นานกลุ่มของพวกเขาก็มาถึงบริเวณโกดัง

เนื่องจากร่างกายของสัตว์อสูรระดับราชันขั้นกลางนั้นใหญ่มาก โกดังของเฉียวหยิงจึงไม่มีพื้นที่เพียงพอ ดังนั้นหัวหน้าเขตหวู่จึงพาโจวเฮาไปยังโกดังที่ใหญ่ที่สุด

คนอื่น ๆ ที่ตามมาก็รีบย้ายจากโกดังของเฉียวหยิงไปที่โกดังใหม่เช่นกัน

“ท่านครับ ท่านต้องการไล่พวกเขาออกไปหรือไม่?” เมื่อเห็นว่ามีผู้คนมากมายที่ทางเข้าโกดัง หัวหน้าเขตหวู่ก็อดกระซิบกับเขาไม่ได้

"ไม่จำเป็น"

โจวเฮาส่ายหัวพร้อมโบกมือตามมาด้วยเสียงกระแทก ศพของสัตว์อสูรระดับราชันขั้นกลาง เสือดาวเงาสี่ปีกก็ปรากฏขึ้นในโกดัง

“อ๊ะ นั่นมันเสือดาวเงาสี่ปีก!!”

“ข้ารู้จักสัตว์อสูรตัวนี้ มันเป็นสัตว์อสูรระดับราชันขั้นกลางจากแอเรีย 217 ครั้งล่าสุดที่เมืองเผชิญกับคลื่นอสูร ข้านั้นได้เห็นสัตว์อสูรตัวนี้ด้วยตาของข้าเอง ตอนนั้นข้ากลัวมากจนตัวแข็งทื่อ แต่ใครเล่าจะไปคิดว่าสัตว์อสูรที่น่าหวาดกลัวในวันนั้นจะถูกผู้อาวุโสท่านนี้จัดการ!”

“สุดยอดนัก สมแล้วที่เป็นปรมาจารย์ผู้เยี่ยมยุทธขั้นสูงสุด!”

“อืม ข้าได้ยินมาว่าแม้แต่ปรมาจารย์ผู้เยี่ยมยุทธของห้างพันธมิตรใต้ดินก็ยังไม่สามารถจัดการกับสัตว์อสูรระดับราชันขั้นกลางได้!”

พวกเขาทั้งหมดตกใจ

เฉียวหยิง และหัวหน้าเขตหวู่ก็ตกตะลึงเช่นกัน

เดิมทีพวกเขาคิดว่ามันเป็นสัตว์อสูรระดับราชันธรรมดา แต่พวกเขาไม่คิดเลยว่ามันจะเป็นเสือดาวเงาสี่ปีก ซึ่งเป็นสัตว์อสูรบินได้ที่เทียบได้กับราชันอสูรขั้นสูง

“ท่านครับ ตามราคาตลาด เสือดาวเงาสี่ปีกตัวนี้จะมีราคาอยู่ที่ประมาณ 60 ล้าน ดังนั้นข้าจะรับซื้อจากท่าน 60 ล้าน ท่านเห็นด้วยไหมครับ?” หัวหน้าเขตหวู่กล่าวอย่างระมัดระวัง

ก่อนมาเขาได้ส่งข้อความไปถามปรมาจารย์ผู้เยี่ยมยุทธเจิ้นเกี่ยวกับราคาก่อนมาที่นี่ หลังจากได้รับข้อความ เขาเพียงบอกว่าให้รับซื้อมันในราคาตลาด

โจวเฮาพยักหน้า "อืม"

แม้โกดังจะมีพนักงาน และเครื่องจักรที่ใช้สำหรับจัดการกับศพโดยเฉพาะอยู่ แต่มันก็ต้องใช้เวลาเกือบหนึ่งชั่วโมงในการชำแหละเสือดาวเงาสี่ปีก

จากนั้นโจวเฮาได้หยิบสัตว์อสูรประเภทเสือซึ่งเทียบได้กับสัตว์อสูรระดับราชันขั้นสูงออกมา แน่นอนว่าหัวหน้าเขตหวู่ยังเสนอราคา 60 ล้านเช่นตัวก่อนหน้า

เป็นผลให้ในครั้งนี้โจวเฮาได้รับ 120 ล้านจากวัตถุดิบที่เขาขาย!

“ขอบคุณที่ไว้ใจเรา และยินดีที่ได้ร่วมงานกับท่านค่ะ!” เฉียวหยิงยื่นมือออกมาพร้อมกล่าวด้วยรอยยิ้ม

โจวเฮาที่กำลังอารมณ์ดียื่นมือออกไปจับมือเธอ “ถ้ามีโอกาสไว้เรามาร่วมงานกันอีก”

เฉียวหยิงกล่าวอย่างตื่นเต้น “ขอบคุณสำหรับการอุดหนุนอีกครั้งค่ะท่าน!”

โจวเฮายิ้ม และหันไปมองฝูงชนที่หนาแน่นด้านนอก เขาส่ายหัวก่อนทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า และหายตัวไปอย่างรวดเร็ว

…

เมื่อกลับมาถึงชุมชนหยางหยวน และไม่พบใครในห้องนั่งเล่น โจวเฮาจึงโทรออกไปก่อนได้ความว่าพ่อแม่ของเขากำลังซื้อของอยู่ที่ซุปเปอร์มาร์เก็ต ดังนั้นเขาจึงใช้โอกาสนี้แช่หินแห่งชีวิตในน้ำร้อน

แก่นของหินแห่งชีวิตจำนวนมากละลายเข้ากับน้ำร้อน ทำให้คุณภาพของน้ำเปลี่ยนไป

ไม่นานโจวเสวียกั๋ว และหวังชูหยุนก็กลับมาพร้อมของเต็มไม้เต็มมือ

“เสี่ยวเฮา เปิดประตู!”

เมื่อเปิดประตู โจวเฮาก็อดกล่าวด้วยความประหลาดใจไม่ได้ “ทำไมพวกท่านถึงซื้ออาหารมาเยอะแยะนัก หรือวันนี้จะเป็นวันพิเศษ?”

โจวเสวียกั๋วยิ้ม “วันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานของข้ากับแม่เจ้า เมื่อก่อนครอบครัวเรายากจนมาก แต่ตอนนี้เจ้าประสบความสำเร็จแล้ว ข้าจึงจะใช้โอกาสนี้เพื่อฉลองให้เจ้า พร้อมวันเกิดแม่ของเจ้าไปด้วยเลย!”

หวังชูหยุนกล่าวอย่างหงุดหงิด “เจ้าก็ดีแต่พูด สุดท้ายคนที่ทำอาหารก็ยังเป็นข้าอยู่ดี!”

“ท่านแม่ ทำไมไม่ให้พ่อทำสักครั้งล่ะ” โจวเฮาหัวเราะ

“เอาล่ะ วันนี้ข้าจะแสดงทักษะการทำอาหารของข้าให้พวกเจ้าทั้งคู่ดู!” โจวเสวียกั๋วเห็นด้วยโดยไม่ลังเล

หวังชูหยุนมีความสุขที่ได้พักผ่อน

เธอนั่งลงบนโซฟาขณะที่โจวเสวียกั๋วกำลังทำอาหาร โจวเฮาได้ยื่นน้ำร้อนที่แช่หินแห่งชีวิตให้กับแม่ของเขา “จิบนี่ก่อนครับท่านแม่”

หวังชูหยุนที่กำลังกระหายน้ำจิบเข้าไปอึกใหญ่

ทันใดนั้นความเย็นก็แผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของเธอ เธอรู้สึกสดชื่นอย่างสุดจะพรรณนา อาการเจ็บปวดเรื้อรัง เช่น อาการปวดเอว และขาของเธอดูจะหายไปอย่างสมบูรณ์

“ลูก นี่มันน้ำอะไรกัน?” หวังชูหยุนถามด้วยความประหลาดใจ

“ท่านแม่ไม่ต้องกังวลเรื่องน้ำ แค่รู้ว่ามันเป็นของดีก็พอ ว่าแต่ท่านแม่รู้สึกยังไงบ้าง?” โจวเฮาถาม

หวังชูหยุนอดยืนขึ้นไม่ได้ “ผ่อนคลายมากราวกับเด็กลงสิบปี!”

โจวเฮารู้สึกตื่นเต้น และยื่นหินแห่งชีวิตให้แม่ของเขา “ข้าแช่สิ่งนี้ไว้ในน้ำที่แม่เพิ่งดื่มไป ผลของมันดีมาก ในอนาคตเมื่อท่านแม่กับท่านพ่อว่าง ๆ ก็สามารถแช่สิ่งนี้ในน้ำและดื่มน้ำได้ ด้วยสิ่งนี้ อาการเจ็บปวดบนร่างกายจะหายไปอย่างรวดเร็ว แถมมันยังสามารถทำให้ร่างกายของพวกท่านแข็งแรงขึ้นได้อีกด้วย!”

หวังชูหยุนลังเล “สิ่งนี้ควรมีค่ามากใช่ไหม?”

โจวเฮากล่าวโดยไม่ต้องคิด “ต่อให้มีค่าแค่ไหน มันก็ไม่สำคัญเท่ากับสุขภาพของพวกท่าน!”

หวังชูหยุนยืนมีความสุขทันที

“เอาล่ะ ดูเหมือนลูกชายของข้าจะยังน่ารักเหมือนเดิม ตกลง ข้าจะรับมันไว้ และจะแช่มันในน้ำที่ดื่มบ่อยขึ้นในอนาคต” เธอนั่งลงบนโซฟาอีกครั้งพร้อมใบหน้าเปี่ยมสุข

โจวเฮามองผมสีขาวบนศีรษะของแม่ และคิดกับตัวเองว่าด้วยหินแห่งชีวิต สุขภาพของพ่อแม่เขาจะมีแต่ดีขึ้นเรื่อย ๆ

…