SWO ตอนที่ 53 หลักสูตรอบรม

ตูม! ตูม! ตูม!

พื้นดินระเบิดอย่างต่อเนื่องภายใต้พลังอันรุนแรงของเขา

ซิซี่~!

ทันใดนั้นเสียงแหลมสูงบาดหูก็พุ่งเข้าใส่ใบหน้าของเขา

การป้องกันอัตโนมัติของชุดเต่าดำบนร่างของโจวเฮาลดลง แต่ใบหน้าของโจวเฮาเผยให้เห็นความตื่นเต้น

“ฮ่าฮ่า พวกมันซ่อนตัวอยู่ที่นี่จริง ๆ ด้วย!”

ด้วยเสียงหัวเราะ เขาเพิ่มความถี่การโจมตีของเขา

ฟุบ! ฟุบ! ฟุบ!

ทันใดนั้น แมลงเงาก็พุ่งออกมาจากพื้นดินและปิดล้อมโจวเฮาไว้

ทางด้านโจวเฮาที่เห็นดังนั้นจึงหยิบกระบี่ของเขาออกมา และเริ่มเก็บเกี่ยวชีวิตของแมลงเงาเหล่านี้อย่างเมามัน

ปุ! ปุ! ปุ!

แมลงเงาซึ่งแต่เดิมค่อนข้างอ่อนแออยู่แล้ว เมื่อต้องเผชิญหน้ากับโจวเฮา พวกมันจึงไม่มีโอกาสต่อต้านเลยแม้แต่น้อย และทำได้เพียงวิ่งหนีสุดชีวิต

แม้พวกมันจะเร็วมาก แต่คราวนี้โจวเฮาที่ไม่มีอะไรต้องห่วงสามารถไล่ตามพวกมันทันได้อย่างง่ายดาย

กระบี่ในมือของเขาฟันออกไปอย่างไร้ความปราณีส่งแมลงเงากว่าโหลตกตายไป

ภายในเวลาไม่ถึงครึ่งนาที โจวเฮาได้จัดการแมลงเงาไปแล้วหลายร้อยตัว

อย่างไรก็ดีแมลงเงานั้นฉลาดมาก พวกมันแยกย้ายหลบหนีไปหลายทิศทาง ดังนั้นโจวเฮาจึงเลือกไล่ล่าได้เพียงหนึ่งหรือสองทิศเท่านั้น

“ฮ่าฮ่า หนีเข้าไป หนีเข้าไป อยากรู้นักว่าพวกเจ้าจะหนีไปไหนได้!” เขาเยาะเย้ยในใจ เขาเข้าใจดีว่าเหตุผลที่เขาสามารถหาที่ซ่อนของแมลงเงาได้ในครั้งนี้เป็นเพราะแต้มโชคของเขา!

ดังนั้นเขาจึงไม่สนใจเงาแมลงที่หลบหนี

หลังจากโยนศพของแมลงเงาลงในกระเป๋ามิติแล้ว โจวเฮาก็กลับไปที่เมืองอย่างอารมณ์ดี

ด้วยแมลงเงามากมายที่เขาจัดการ เขาต้องเป็นที่หนึ่งในแผนทำความสะอาดครั้งนี้อย่างไม่ต้องสงสัย!

“ด้วยหินแห่งชีวิต สุขภาพของพ่อแม่จะดีขึ้น!” เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ โจวเฮาก็เร่งฝีเท้าของเขา

ณ โรงเรียนมัธยมเมืองฉู

เสียงกริ่งของโรงเรียนดังขึ้นทั่วทุกมุมของโรงเรียนควบคู่ไปกับแสงระยิบระยับในยามเช้า

เสียงกริ่งที่คมชัดดูเหมือนจะขจัดความเศร้าโศกที่เกิดจากการโจมตีของเผ่าพันธุ์ภายนอกเมื่อสองสามวันก่อน เสียงหัวเราะเริ่มมีให้ได้ยินจากห้องเรียนบ้างประปราย

หลังจากที่โจวเฮากลับถึงบ้าน เขารีบอาบน้ำก่อนมุ่งหน้าไปโรงเรียนทันที โชคดีที่เขาบังเอิญเข้าห้องเรียนตอนเสียงกริ่งดังพอดี

ทันทีที่เขานั่งลง อาจารย์ประจำชั้นก็ปรากฏตัวขึ้นที่ประตูห้องเรียน

“ข้ามีเรื่องจะประกาศ เนื่องจากโรงเรียนของเรามีอัจฉริยะไร้เปรียบปรากฏขึ้น หลังจากพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว ทางผู้นำโรงเรียน ผู้นำของสำนักการศึกษา และอาจารย์เสิ่นจึงตัดสินใจจัดคลาสฝึกอบรมพิเศษสำหรับนักเรียนชั้นปี 3 โดยเฉพาะขึ้น ในอนาคตนักเรียนของคลาสนี้จะได้รับเงื่อนไขที่เอื้ออำนวยมากมาย เช่น ทรัพยากรที่เพิ่มขึ้น!”

สิ้นเสียงของอาจารย์ ความโกลาหลก็เกิดขึ้นในห้องเรียน

ไม่นาน นักเรียนคนหนึ่งก็ตะโกนขึ้น “อาจารย์ ข้าจะเข้าร่วมคลาสเรียนที่ว่าได้อย่างไร?”

อาจารย์ประจำชั้นกล่าวต่อ “ตราบใดที่เจ้าเป็นนักเรียนที่เข้าร่วมการประเมินการต่อสู้ครั้งก่อน และได้ฆ่าสัตว์กลายพันธุ์ เจ้าก็มีสิทธิ์เข้าร่วมได้ทันที ส่วนคนอื่นที่ไม่ได้เข้าร่วมการประเมินก็สามารถลงทะเบียนได้หากการฝึกฝนถึงระดับแก่นโลหิตขั้นสอง!”

พูดจบอาจารย์ประจำชั้นก็หันหลังเดินออกไป ขณะที่เกิดความโกลาหลขึ้นในหมู่นักเรียนอีกครั้ง

“เฮ้อ เสียดายนัก! หากข้าเข้าร่วมการประเมินตั้งแต่แรกข้าคงได้เป็นหนึ่งในนั้น!”

“ไม่ใช่ว่าเมื่อครู่อาจารย์บอกว่าผู้ที่มีระดับการฝึกฝนถึงแก่นโลหิตขั้นสองสามารถลงทะเบียนได้เช่นกัน? งั้นแปลว่าเรายังมีโอกาส!”

“จิ จิ อาจารย์บอกว่าลงได้ก็จริง แต่นั่นไม่ได้แปลว่าเจ้าจะถูกเลือก!”

นักเรียนหลายคนทุบอกด้วยความเสียใจ ในระหว่างการประเมินการต่อสู้ครั้งที่แล้ว นักเรียนหลายคนที่ระดับการฝึกฝนถึงแก่นโลหิตขั้นหนึ่ง หรือกระทั่งแก่นโลหิตขั้นสองไม่ได้ลงทะเบียนเข้าร่วมเพราะกังวลเรื่องความปลอดภัยของตนเอง

ในขั้นต้นเมื่อพวกเขาได้ยินว่าโรงเรียนถูกเผ่าพันธุ์ภายนอกโจมตีระหว่างการประเมิน พวกเขาแอบรู้สึกดีใจที่ไม่ได้เข้าร่วม แต่มาตอนนี้เมื่อมีเรื่องคลาสฝึกอบรมพิเศษเข้ามา ความรู้สึกดีใจในตอนแรกแปรเปลี่ยนเป็นเสียใจ

ทุกคนรู้ดีว่าคลาสฝึกอบรมพิเศษนี้จะมีผลกระทบอย่างมากต่ออนาคตของพวกเขา ยิ่งกว่านั้นคนที่รับผิดชอบคลาสฝึกอบรมพิเศษนั้นน่าจะเป็นปรมาจารย์ขั้นสูง อาจารย์เสิ่น!

ดังนั้นจึงไม่ใช่เฉพาะห้อง 4 ของโจวเฮาเท่านั้นที่มีปฏิกิริยาเช่นนี้ นักเรียนในห้องอื่นก็เศร้าโศกไม่ต่างกัน

“โจวเฮา ไอสุนัขโชคดีตัวนั้น คราวนี้มันก็โชคดีอีกแล้ว!”

"ใช่ นอกจากนี้คลาสฝึกอบรมพิเศษยังถูกจัดโดยผู้นำสำนักการศึกษา ด้วยทรัพยากรทั้งหมดที่พวกเขามีให้ แม้แต่หมูก็ยังมีโอกาสทะลวงเพื่อกลายเป็นผู้ฝึกยุทธ!”

นักเรียนหลายคนในห้องมองโจวเฮาด้วยความอิจฉา

ซูหลิงอดหันกลับไปกล่าวไม่ได้ “โจวเฮา เจ้าต้องคว้าโอกาสนี้ไว้ และพยายามให้มากเข้า!”

โจวเฮายักไหล่ "เข้าใจแล้ว"

แม้นักเรียนคนอื่น ๆ จะให้ค่า และให้ความสนใจกับคลาสฝึกอบรมพิเศษมาก แต่โดยส่วนตัวแล้วเขาไม่ได้สนใจมันขนาดนั้น

ในแง่ของความแข็งแกร่ง เขาสามารถบดขยี้อาจารย์เสิ่นได้อย่างง่ายดาย

ในแง่ของทรัพยากร มิงค์เมฆาเจ็ดหางในกระเป๋ามิติของเขาก็เพียงพอที่จะแลกเปลี่ยนทรัพยากรจำนวนมหาศาล

เมื่อเห็นท่าทางที่เกียจคร้าน และไม่ใส่ใจของโจวเฮา ซูหลิงจึงกล่าวด้วยความโกรธ “ข้าคร้านจะสนใจเจ้าแล้ว!”

หลี่หยุนเพื่อนร่วมโต๊ะคนดีคนเดิมของซูหลิงแอบหัวเราะขณะมอง แม้ปากเธอจะบอกว่าเธอคร้านจะสนใจ แต่ลึก ๆ แล้วซูหลิงก็ยังคงเป็นคนปากไม่ตรงกับใจเช่นเดิม

…