ตอนที่ 145

ตอนที่ 145

ลู่ไห่เผิงเดินไปเปิดประตู

เมื่อเห็นเจาคุนยืนอยู่ข้างนอกด้วยสีหน้ากังวลใจ ลู่ไห่เผิงก็ถามขึ้นอย่างรวดเร็ว “เกิดอะไรขึ้น?”

เจาคุนเหยียดศีรษะและมองเข้าไปข้างใน และพูดอย่างรวดเร็วว่า “มีคนกลุ่มใหญ่อยู่ข้างนอก พวกเขาขับรถหลายสิบคันที่ดัดแปลงมา สิ่งที่สำคัญที่สุดคือมีปืนกลหนักติดอยู่ที่รถของฝ่ายตรงข้าม”

ลู่ไห่เผิงขมวดคิ้วและพูดว่า “แน่ใจหรือว่าอีกฝ่ายมาหาเรา?”

ยานพาหนะดัดแปลงเป็นอุปกรณ์มาตรฐานสำหรับทีมค้นหา และทีมค้นหาเกือบทั้งหมดจะมีมัน

แต่มีปืนกลหนักอยู่บนรถดัดแปลงนั้น มันไม่ง่ายเลย

รถยนต์ดัดแปลงนั้นสร้างได้ง่าย อาวุธหาได้ยาก และอาวุธปืนกลหนักนั้นหาได้ยากยิ่งกว่า

เป็นไปได้ไหมที่ผู้พันอี้พาเข้ามาข้างใน? ยกเว้นเขา ลู่ไห่เผิงไม่สามารถนึกถึงใครที่มีความแข็งแกร่งเช่นนี้

เจาคุนแสดงการคาดเดาของเขา “อีกฝ่ายมีแนวโน้มที่จะโจมตีเรามาก แม้ว่าเราจะเดาผิด เราก็ควรระมัดระวัง”

“ตกลง ฉันจะไปรายงานบอส รอที่นี่” ลู่ไห่เผิงพยักหน้า

รถดัดแปลงสิบคันสามารถนั่งได้มากกว่าห้าสิบคน ถ้ามีคนเยอะก็นั่งได้หลายร้อยคน นี่คือพลังอันทรงพลัง

บนฐานมีผู้คนเพียงสามร้อยคน ซึ่งส่วนใหญ่ยังอ่อนแออยู่

ต่อหน้าผู้คนมากกว่าห้าสิบคนหรือกระทั่งหลายร้อยคนที่ติดอาวุธครบมือ หากเป็นเมื่อไม่กี่วันก่อน ฐานทัพจะไม่สามารถต้านทานได้จริงๆ โชคดีที่เมื่อวานไปหางโจวและได้อาวุธกลับมา แต่ถึงอย่างนั้นโอกาสชนะคู่ต่อสู้ยังค่อนข้างต่ำ

อีกฝ่ายต้องการจะสู้จริงๆ และต้องเป็นคนที่เข้มแข็งและมีประสบการณ์มาบ้าง

ได้แต่หวังเพียงว่าอีกฝ่ายไม่ได้สนใจจะโจมตีฐานจริงๆ

เย่ฉิงซวนนำปืนและกระสุนทั้งหมดที่ส่งกลับมาในโกดังเมื่อวานนี้

เจาคุนยังคงเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยในฐานทัพ แต่เขาไม่มีเวลาแจกจ่ายอาวุธ หลิวหมิงอวี่ต้องตัดสินใจเกี่ยวกับการกระจายอาวุธ

หูของ หลิวหมิงอวี่นั้นช่างน่าอัศจรรย์ และเขาได้ยินการสนทนาระหว่างลู่ไห่เผิงที่ประตู

เมื่อลู่ไห่เผิงมาถึง ก่อนที่ลู่ไห่เผิงจะอธิบายสถานการณ์ หลิวหมิงอวี่กล่าวโดยตรง “ให้เจาคุนไปหาเย่ฉิงซวนเพื่อรับอาวุธ ไม่ว่าเขาจะกำลังโจมตีเราหรือไม่ก็ตาม เตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้”

“ได้” ลู่ไห่เผิงเป็นผู้นำการจัดการ

ผู้พันอี้เห็นว่าการแสดงออกของลู่ไห่เผิงไม่ค่อยดีนัก จึงถามว่า “บอสหลิว มีอะไรสำคัญหรือไม่ เราขอรอที่นี่สักครู่”

หลิวหมิงอวี่โบกมือแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “มันไม่มีอะไรมาก แค่มีอาวุธมากมาย ที่ต้องการโจมตีเรา แต่ไม่เป็นไร ผมเตรียมกำลังคนไว้แล้ว”

หลิวหมิงอวี่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใครมีจุดประสงค์อะไรในครั้งนี้ แต่อย่างที่เจาคุนกล่าว นี่เป็นเพียงรีสอร์ทเล็กๆ เสบียงที่มีประโยชน์ในรีสอร์ทได้รับการจัดการแล้วและไม่สามารถเข้ามาค้นที่นี่ได้ แน่นอน ในทิศทางนี้ ไม่จำเป็นต้องมาทางรีสอร์ท หากจะไปที่หางโจวจะใช้อีกเส้นทางที่ไกล้กว่า แต่ทำไมพวกเขาถึงมาที่นี่?

มีเจียเฉิงอยู่ใกล้ ๆ และการสำรวจยังไม่เสร็จสิ้น เป็นไปได้อย่างไรที่จะไปหางโจวและทั้งหมดยังเป็นกองทัพขนาดใหญ่

ทีมค้นหามักจะมีสี่หรือห้าคน เช่นเดียวกับเมื่อ หลิวหมิงอวี่พบกับลู่ไห่เผิงครั้งแรก พวกเขามีเพียงสิบคนเท่านั้น หากมีมากกว่าห้าสิบคนถือได้ว่าเป็นการเคลื่อนไหวครั้งใหญ่

ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น

ตอนนี้หลิวหมิงอวี่ไม่ได้ตัวคนเดียว มีผู้คนหลายร้อยคนที่อยู่เบื้องหลังการระวังตัวไว้ย่อมไม่ผิด

ใบหน้าที่จริงจังของผู้พันอี้แสดงสีหน้าประหลาดใจและถามว่า “ใครกล้าที่จะรวบรวมคนจำนวนมากขนาดนี้ในนิคมเจียหางบอสหลิว คุณต้องการความช่วยเหลือหรือไม่?”

ในความเป็นจริง หลิวหมิงอวี่สงสัยว่าคนเหล่านี้ถูกส่งมาจากผู้พันอี้ และคนอื่น ๆ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าผู้พันอี้จะดูแตกต่างออกไป

หลิวหมิงอวี่พูดว่า “น่าอายจริงๆ แต่ก็ต้องขอบคุณผู้พันอี้ล่วงหน้า”

สำหรับ หลิวหมิงอวี่มีกลุ่มก่อการร้ายที่มีคนตั้งแต่ห้าสิบถึงหนึ่งร้อยคน ความกดดันยังคงค่อนข้างสูงสำหรับเขา แม้ว่าเขาจะมีข้อมูลที่จะสามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ได้ แต่คนของเขาจะต้องตายอย่างแน่นอน ประชากรของเขาเองมีน้อยโดยเนื้อแท้และหลายสิ่งหลายอย่างไม่สามารถกระจายออกไปได้

อย่าคิดว่ายังมีคนอยู่ในนิคมอีกมาก อันที่จริง จำนวนประชากรลดลงในช่วงห้าปีที่ผ่านมา หากเป็นเช่นนี้ต่อไป คาดว่าอีกไม่นานมนุษยชาติจะต้องหมดไป

ตอนนี้ผู้พันอี้ยินดีที่จะช่วย นั่นเยี่ยมมาก

หนึ่งคือเพื่อลดการบาดเจ็บล้มตาย อีกหนึ่งคือดูว่าคนเหล่านี้เป็นคนของหลี่ไห่เฟิงหรือไม่ และประการที่สามคือการดูทัศนคติของหลี่ไห่เฟิง

ไม่ว่าในกรณีใด ความตั้งใจของผู้พันอี้ที่จะสนับสนุนนั้นเป็นประโยชน์และไม่เป็นอันตราย

ผู้พันอี้อยากจะหัวเราะเพราะรู้ว่ารอยยิ้มของเขาแย่มาก และพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “เอาล่ะ ฉันจะเรียกสหายมาช่วยฉันเดี๋ยวนี้ ฉันหวังว่าหลังจากจบการต่อสู้แล้ว เราจะสามารถออกเดินทางได้ โดยทันที”

ผู้พันอี้มาที่นี่ไม่ใช่แค่พวกเขาสองคนเท่านั้น แต่ยังมีทีมที่อยู่ข้างนอกอีกห้าสิบคนด้วย เขาวางแผนที่จะจับกุมหลิวหมิงอวี่หากเขาไม่ให้ความร่วมมือ

ก่อนหน้านี้ เมื่อหลิวหมิงอวี่ ได้ยินว่ามีทหารติดอาวุธหนักห้าสิบนายมาที่นี่ เขาคิดว่ามันคือทีมของเขาเอง จากนั้นเขาก็ปฏิเสธว่าทีมที่เขาพามาจะไม่กระทำการโดยเด็ดขาดหากไม่ได้รับคำสั่งจากเขา

ผู้ก่อการร้ายห้าสิบคนไม่ใช่จำนวนน้อย ทางด้านอาณานิคม นอกจากตัวเขาเอง ผู้คนจากกองกำลังอื่นคาดว่าจะต้องมาที่นี่เช่นกัน

ว่ากันว่าอันที่จริง ตนของยักษ์ใหญ่ทั้งห้าในนิคม ได้รับการฝึกฝนโดยนายพลหลี่หากไม่มีอาวุธที่นายพลหลี่จัดหาให้ พวกมันก็เป็นแค่ผายลม”

“ไม่มีปัญหา”

โชคดีที่อีกฝ่ายค้นพบก่อนที่เขาจะจากไป ถ้าเขาจากไป รีสอร์ทจะต้องประสบความสูญเสียอย่างหนัก

ผู้พันอี้พยักหน้าและพูดกับชายหนุ่มข้างๆ เขาทันที “คุณติดต่อทีมภายนอกและบอกให้พวกเขาระบุตัวตนของอีกฝ่าย”

ชายหนุ่มพยักหน้า หยิบอุปกรณ์ของเขาออกมาทันที ยืนขึ้นและเดินไปด้านข้างเพื่อติดต่อสหายของเขาข้างนอก

ผู้พันอี้ยังคงมีใบหน้าที่จริงจัง ราวกับว่าคนอื่นเป็นหนี้เขามากแค่ไหน หลิวหมิงอวี่ก็คุ้นเคยกับการพูดด้วยใบหน้าที่จริงจัง

ผู้พันอี้กล่าวว่า “บอสหลิวนี่อาจเป็นการเข้าใจผิด”

“ถ้ามันเป็นความเข้าใจผิดก็ดี ผมก็ไม่อยากทะเลาะกับพวกเขาเหมือนกัน” หลิวหมิงอวี่ยิ้ม

ชายหนุ่มเข้ามาหาผู้พันอี้และพูดว่า “ผู้พัน ผมส่งคนไปตรวจสอบแล้ว และจะได้คำตอบในอีกสักครู่”

ผู้พันอี้กล่าวว่า “บอสหลิวผมอะไปดูข้างนอก คุณอยู่ที่นี่รอรายงานจากคนของผมก่อน”

“โอเค ถ้ามันเป็นเรื่องเข้าใจผิดจริงๆ ค่อยว่ากันทีหลัง”

หลิวหมิงอวี่พยักหน้า

ทั้งสองแยกจากกัน ผู้พันอี้ก้าวออกไปข้างนอก ขณะที่หลิวหมิงอวี่เดินเข้าไปข้างใน