ตอนที่แล้วตอนที่ 082 รายได้ 200,000 หยวน
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 084 ขึ้นหน้าหนังสือพิมพ์

ตอนที่ 083 แจกันเกอเหยา


เมื่อเห็นลู่กัวเฉียงและคนอื่นๆ วิ่งออกจากบ้าน ซูแคนส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้

พวกนี้จะรีบกลับกันไปทำไม?

แล้วเพิ่งบอกให้เสี่ยวผิงทำอาหารเผื่อ ตอนนี้เหลือกัน 3 คนในบ้านแล้วจะกินยังไงให้หมด

ซูแคนลุกจากเก้าอี้เดินไปหาเฒ่าหลี่ที่ยืนเรียกเขา

"มีอะไรรึ เฒ่าหลี่"

"ซูแคน คุณนี่โชคดีจริงๆ จางเฉียงเอาของดีมาแล้ว"

"มันคืออะไรล่ะ?"

ซูแคนถามด้วยความสงสัย

ทำไมเฒ่าหลี่ต้องชมจางเฉียงขนาดนั้น

"รีบไปดูกันเถอะ"

เฒ่าหลี่ยื่นมือของเขาออกมาจับที่แขนของซูแคน และพาเดินไปยังสวนหลังบ้าน

มือของเฒ่าหลี่ถึงแม้จะเหี่ยวย่นแต่ก็ยังดูแข็งแรงอยู่

ทั้งสองมาที่สวนหลังบ้าน นี่เป็นพื้นที่ต้องห้าม มีเพียงเฒ่าหลี่และซูแคนเท่านั้นที่เข้ามาได้

แม้ว่าจางเฉียงจะเป็นคนหาของเก่าพวกนี้แต่เขาก็ได้แค่นำมาวางไว้เท่านั้น

เฒ่าหลี่ค่อยๆเดินเข้าไปในห้องลับกับซูแคน

"แกร๊ก"

ประตูของห้องลับเปิดออก

เฒ่าหลี่เดินนำเข้าไปก่อน จากนั้นซูแคนก็เดินตามเข้าไป

ภายในห้องลับดูเหมือนจะมีของเก่าเพิ่มขึ้นเล็กน้อย

ซูแคนจำได้ว่าก่อนที่เขาจะไปจากหนานจิง ของในห้องนี้มีเพียงแค่ประมาณ 20% เท่านั้น ตอนนี้เพิ่มมาเป็น 25% ของห้องแล้ว

"ต้องขอบคุณเด็กคนนั้นที่ชื่อจางเฉียง"

"ถ้าไม่ได้เด็กคนนั้น ป่านนี้ของชิ้นนี้คงจะไปอยู่ในมือคนอื่นแล้ว"

เฒ่าหลี่พูดด้วยรอยยิ้ม

"ขนาดนั้นเลยเหรอเฒ่าหลี่?"

"แน่นอน"

ซูแคนขมวดคิ้ว

เฒ่าหลี่คนนี้ได้ชมจางเฉียงไม่หยุด ซูแคนอยากรู้แล้วว่าสมบัติชิ้นนั้นมันคืออะไรกันแน่

เฒ่าหลี่เดินนำซูแคนไปที่มุมหนึ่งของห้อง

ซูแคนเห็นแจกันกระเบื้องอันหนึ่งตั้งอยู่หน้าเขา แจกันอันนี้เต็มไปด้วยรอยแตกร้าว ราวกับว่ามันได้ร่วงไปบนพื้นแล้วนำมาประกอบใหม่ด้วยกาว

แจกันอันนี้ดูสวยงามและเรียบง่าย ขนาดมองจากในห้องที่แสงสว่างไม่ค่อยเยอะ แต่รวมๆแล้วก็เหมือนแจกันธรรมดาทั่ว

เฒ่าหลี่มองไปที่ซูแคนก่อนจะพูดว่า

"คุณซูแคน จับตาดูให้ดีการแสดงจะเริ่มแล้ว"

การแสดง?

เมื่อซูแคนได้ยินก็ยิ้มที่มุมปาก เขาอยากจะถามเฒ่าหลี่เหมือนกันว่าจะแสดงอะไรให้เขาดู

เฒ่าหลี่ได้เปิดไฟฉายเล็กๆ ซึ่งเป็นแสงสีม่วงส่องไปที่แจกันอันนั้น

ซูแคนได้เห็นรอยแตกร้าวของแจกันค่อยๆสมานขึ้นทีละนิดช้าๆ

ภายใต้แสงไฟสีม่วง แจกันอันนั้นดูเหมือนจะได้ย้อนกลับคืนสภาพใหม่ของมัน เผยให้เห็นลวดลายที่แท้จริง

ผิวของแจกันสะท้อนกับแสงไฟสีม่วง แสดงให้เห็นถึงความมันแววของกระเบื้องที่ทำแจกันอันนี้ ลวดลายต่างๆของแจกันก็ต่อกันประกบอย่างไม่มีที่ติ ลวดลายที่แตกออกกลับเปล่งแสงสีทองออกมา

"นี่มันแจกันเกอเหยาอย่างงั้นรึ?"

ซูแคนอุทานออกมาด้วยความตกใจ

"ซูแคน คุณรู้จักแจกันอันนี้ด้วยอย่างงั้นรึ?"

เฒ่าหลี่มองที่ซูแคนด้วยความตกใจเช่นเดียวกัน

เขาไม่คิดเลยว่าซูแคนแค่เห็นคุณสมบัติของแจกันอันนี้แล้ว เขาจะรู้จักมันด้วย

ความรู้ของชายคนนี้เยอะเกินไปแล้ว

"ใช่ ฉันรู้จัก"

ซูแคนพูดต่อด้วยรอยยิ้มราวกับเด็กที่ได้ของเล่นใหม่มาในมือ

"ลักษณะของแจกันเกอเหยามีเอกลักษณ์พิเศษตรงที่รอยแตกร้าวของมัน จริงๆมันคือลวดลายของแจกันอันนี้ หากมองในที่มืดก็จะเห็นเหมือนแจกันแตกธรรมดา หากมองในที่ทีมีแสงก็จะเห็นว่ามันเป็นแจกันที่สมบูรณ์แบบ รอยแตกร้าวของมันแท้จริงแล้วจะส่องแสงสีทองหากได้รับไฟสีม่วง"

"นักสะสมจะชอบเรียกลายพวกนี้ว่าลวดส่องแสง"

ซูแคนพูดจบก็มองไปที่แจกันด้วยความโล่งอก

เขาไม่คิดเลยว่าจะได้เจอแจกันหายากแบบนี้ แถมสภาพของแจกันก็ยังสมบูรณ์ไม่มีรอยแตกหรือรอยความเสียหายอะไร

"คุณรู้จักมันจริงๆด้วย"

เฒ่าหลี่เบิกตากว้างออก เขาไม่คิดว่าซูแคนจะรู้จักมันจริงๆ

แถมยังเล่าคุณสมบัติของแจกันเกอเหยอได้ครบถ้วนอีกต่างหาก

ลักษณะของแจกันเกอเหยาถูกต้องตามที่ซูแคนได้อธิบายไว้

ในวงการของเก่าแจกันเกอเหยามีจำนวนน้อยมาก ในช่วงที่ผ่านมามีโจรปล้นสุสานจำนวนมากออกตามหาแจกันเกอเหยาแบบนี้ แต่ส่วนใหญ่แล้วสถาพของแจกันมักจะมีส่วนหนึ่งหักหรือแตก

แต่แจกันเกอเหยออันนี้มีสภาพสมบูรณ์หาที่ติไม่ได้ มันหายากพอๆกับขมเข็มในมหาสมุทรเลย

ซูแคนจำได้ว่าราคาประมูลแจกันเกาเหยออันนี้สูงถึงหลายสิบล้าน

แต่แจกันที่ซูแคนจำได้ขนาดมันจะค่อนข้างเล็กกว่าอันนี้ แถมสภาพก็ยังดูเก่ากว่า

แจกันเกอเหยาอันนี้หากเก็บรักษาไว้ดีๆบางทีราคาอาจจะสูงกว่าเดิมถึง 2 เท่าก็ได้

ถึงราคามันจะไม่ได้สูงถึง 100 หรือ 1,000 ล้าน

แต่ซูแคนคิดว่าเขาจะไม่ขายแจกันอันนี้ เนื่องจากมันเป็นแจกันที่หายาก

เขาจะเก็บสะสมมันไว้เอง

แค่ 10 ล้านมันไม่ได้ทำให้ซูแคนเดือดร้อนเลยสักนิด เขาเลือกที่จะเก็บแจกันหายากไว้กับเองดีกว่า

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด