อาณาจักร ฮาร์ดี้ 1945 ตอนที่ 102 หมาป่าแห่งวอลล์สตรีท
ตอนที่ 102 หมาป่าแห่งวอลล์สตรีท
หนังสือและหนังสือพิมพ์จำนวนมากถูกนำเข้ามาห้องขัง มีหนังสือประมาณ 30 หรือ 40 เล่มซึ่งทั้งหมดได้รับการร้องขอจากแอนดี้ และมีหนังสือที่เกี่ยวกับเศรษฐศารตร์อยู่เป็นจำนวนมากในนั้น
แอนดี้อ่านหนังสือทั้งหมดอยู่ในห้องขัง รวมถึงที่จะเข้ามาที่หลังด้วย
หนังสือเหล่านี้จะเกี่ยวข้องกับเศรษฐกิจอยู่หลายเล่ม เพราะมันคือความสามารถพิเศษของเขา
…
เขาจดรายชื่อหนังสือที่เขาอยากได้และให้เฮรี่ช่วยซื้อมาให้
คุณควรรู้ไว้ว่าราคาหนังสือในยุคนี้ โดยเฉพาะผลงานของนักเขียนที่โด่งดังจะมีราคาแพงมาก ซึ่งแต่ละเล่มอาจจะสูงถึงหลายสิบดอลลาร์ และหนังสือชุดนี้อาจกล่าวได้ว่ามีราคาแพง
ในส่วนของหนังสือพิมพ์มีถุงขนาดใหญ่สองถุงที่น้ำหนักมากว่าสิบกิโลกรัม
หนังสือพิมพ์นิวยอร์กเดลี่ ข่าวการเงินวอลล์สตรีท และหนังสือพิมพ์ในช่วงหกเดือนที่ผ่านมาอยู่ที่นี่
แอนดี้เป็นนั้นคนคลั่งไคล้หนังสือ ตราบใดที่ยังมีหนังสือให้อ่าน เขาก็จะลืมเวลาไปเลย
และเขาก็ขาดการติดต่อกับสังคมนานเกินไป
เขาจำเป็นต้องทำความเข้าใจกับสถานการณ์ปัจจุบันอย่างเร่งด่วน
ในคุกเขารู้แค่ว่าสงครามโลกครั้งที่สองเกิดขึ้นแล้วก็จบลง
แต่ตอนนี้เขาไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับสังคมภายนอกในปัจจุบัน ซึ่งหนังสือพิมพ์พวกนี้จะให้คำตอบกับเขา
…
หลังจากอ่านมันไปครึ่งหนึ่ง เขาก็รู้สึกเหมือนได้กลับมาอยู่ในโลกแห่งความจริงอีกครั้ง
ในหนังสือพิมพ์เหล่านี้เขาได้เห็นรายงานเกี่ยวกับบริษัทรักษาความปลอดภัยเอชดีซีเคียวริตี้
ในความคิดของเขาการดำเนินงานของบริษัทเอชดีซีเคียวริตี้นั้นถือว่าปกติ
แต่เจ้าของคือทอม ฮาร์ดี้…
เมื่อเขาเห็นนามสกุลของฮาร์ดี้ แอนดี้ก็ตกตะลึงและความคิดก็แวบเข้ามาในหัวของเขา
‘ทอม ฮาร์ดี้จะใช่คนที่ช่วยเขาออกมาไหม?’
วันที่ 5 กันยายน
แอนดี้ถูกนำตัวไปที่ศาล
เมื่อเขานั่งอยู่ในพื้นที่สอบสวน เขาก็นึกย้อนกลับไปเมื่อตอนนั้นที่เขาถูกตัดสินให้จำคุกตลอดชีวิตโดยศาลในปีนั้น
ทนายบ๊อบระบุข้อเท็จจริง แสดงหลักฐาน หลังจากการโต้เถียงที่รุนแรง และการสอบสวนของศาล
ในที่สุดผู้พิพากษาก็ประกาศคำตัดสิน
แอนดี้ได้จะรับการปล่อยตัวโดยศาล
ในขณะที่เขาได้ยินคำตัดสินว่าเขาไม่มีความผิดอีกแล้ว
แอนดี้ก็กลั้นน้ำตาไม่อยู่แล้วร้องไห้ออกมา
…
แอนดี้เดินออกจากศาล
ผู้สื่อข่าวจำนวนมากอยู่ข้างนอก หลังจากที่เห็นแอนดี้เดินออกมาพวกเขาก็รัวถ่ายภาพด้วยกล้องมือถืออย่างสุดชีวิต
"สวัสดีครับ คุณแอนดี้ คุณมีอะไรจะพูดเกี่ยวกับศาลไหมครับ? และผลกระทบที่คุณไปใช้ชีวิตอยู่ในคุกเป็นเวลา 7 ปีทำให้เกิดอะไรขึ้นกับคุณบ้างไหม?"
"คุณแอนดี้จะฟ้องผู้พิพากษาที่ตัดสินคุณผิดพลาดหรือเปล่าครับ? ศาลได้ชดเชยอะไรให้คุณไหม?"
"คุณแอนดี้คุณได้ฆ่าภรรยาของคุณหรือเปล่า? คุณได้จัดฉากสำหรับโจรเพื่อที่จะให้เขายอมจำนนหรือไม่"
เฮนรี่และคนของเขาช่วยแอนดี้ผลักดันฝูงชนออกไปขึ้นรถ และขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว
ในรถ
เฮนรี่ถามแอนดี้
"แอนดี้จะให้เราไปส่งที่ไหนก่อนไหม?"
"ตอนนี้ฉันไม่มีบ้านอีกแล้ว และก็ไม่มีสถานที่จะไปเหมือนกัน แล้วคุณเฮนรี่ผมจะได้เจอคุณฮาร์ดี้หรือยัง?" แอนดี้มองไปที่เฮนรี่และถาม
เฮนรี่ยิ้ม "แน่นอน แต่เดี๋ยวฉันไปหาโรงแรมให้นายอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าสักหน่อยดีกว่า"
"ดีเหมือนกัน”
......
เอชดีซีเคียวริตี้
เมื่อรถขับเข้าไปในบริษัทรักษาความปลอดภัย แอนดี้ก็ดูแปลกใจเล็กน้อยและมองไปที่เฮนรี่ "คุณฮาร์ดี้เป็นเจ้าของบริษัทเอชดีซีเคียวริตี้ชื่อทอม ฮาร์ดี้ใช่ไหม?"
"ใช่แล้ว" เฮนรี่พูดด้วยรอยยิ้ม
เข้าไปที่ในห้องสำนักงาน ฮาร์ดี้ยืนขึ้นด้วยรอยยิ้มและจับมือกับแอนดี้ "คุณแอนดี้ขอแสดงความยินสำหรับการพ้นโทษของคุณ"
"ผมต้องการมาขอบคุณ คุณมากกว่าสำหรับทุกสิ่งที่ทำเพื่อผม ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ผมเกรงว่าผมจะไม่สามารถลบล้างความทุกข์ในชีวิตของผมได้ และผมก็จะไม่สามารถออกจากคุกชอว์แชงค์ได้อย่างแน่นอน"
โจรถูกจับโดยฮาร์ดี้และเขาก็เป็นคนบอกให้โจรคนนั้นยอมแพ้
ใครบางคนในคุกต้องการฆ่าเขาให้ตาย แต่คุณฮาร์ดี้ก็ปกป้องเขา
เขารู้สึกขอบคุณฮาร์ดี้จากใจจริง
ทั้งสองนั่งลงฮาร์ดี้รินไวน์สำหรับทั้งคนสองคน และสนทนาเกี่ยวกับหัวข้ออื่นๆ ของชีวิตในคุก
และฮาร์ดี้ก็ถามว่า "คุณจะทำอะไรต่อไป?"
แอนดี้ส่ายหัว "ผมไม่รู้ บ้านไม่อยู่แล้วทรัพย์สินก็หายไป ผมสามารถหางานได้อยู่ แต่มันอาจจะต้องใช้เวลาสักพัก"
ฮาร์ดี้ยิ้ม “ผมรู้ว่าคุณรู้เรื่องการเงิน คุณเคยเป็นรองประธานธนาคารใช่ไหม? ทำไมคุณไม่มาช่วยผมล่ะ? ผมมีบริษัทอยู่หลายแห่งที่ต้องได้รับการจัดการ และต้องการผู้ช่วยบัญชีอยู่เหมือนกัน”
แอนดี้ไม่ลังเลเลย "ผมยินดีที่จะทำงานให้กับคุณฮาร์ดี้"
ฮาร์ดี้ยิ้ม
ในที่สุดเขาก็มีที่ปรึกษาทางเศรษฐกิจที่เชื่อถือได้
เมื่อเขาช่วยแอนดี้ออกจากความโชคร้ายของภาพยนตร์ เขาก็ต้องการอะไรตอบแทนเหมือนกัน
เพราะถ้าแอนดี้สามารถเป็นที่ปรึกษาทางเศรษฐกิจของเขาเอง มันจะสามารถทำเรื่องต่างๆ ได้ง่ายขึ้นอย่างแน่นอน
ไม่ใช่ว่าเขาไม่สามารถหาผู้ช่วยทางเศรษฐกิจคนอื่นๆ ได้ เขาแค่รู้สึกว่าการปลูกฝังคนของเขาเองนั้นสำคัญกว่า
แล้วก็ไม่มีความจำเป็นสำหรับแอนดี้ที่จะให้เขาไปช่วยดูแลงานการเงินของแก๊ง
แค่ไซม่อนก็พอแล้วสำหรับธุรกิจของแก๊ง
"นายใช้เวลาปรับตัวสัก 2 -3 วันแล้วกัน และค่อยกลับมาทำงาน" ฮาร์ดี้กล่าว
แอนดี้ส่ายหัว "ฉันไม่ต้องการที่จะพักผ่อน ฉันได้พักผ่อนมานานพอแล้ว มันเป็นเวลาตั้ง 7 ปี ที่ฉันขาดการติดต่อกับสังคมภายนอก ฉันต้องการทำความคุ้นเคยกับมันในขณะที่ทำงาน"
"ก็ได้ทำในสิ่งที่นายต้องการ"
คนที่ทำงานหนักทำไมเจ้านายจะไม่มีความสุขล่ะ?
เขาซื้อวิลล่าขนาดเล็กให้แอนดี้ในเขตพื้นที่ของคนรวย ซึ่งมีสภาพแวดล้อมเงียบสงบและปลอดภัย
พร้อมกับซื้อรถให้เขาและจ้างคนขับอีกหนึ่งคน
แอนดี้จึงกลายมาเป็นที่ปรึกษาทางเศรษฐกิจของฮาร์ดี้อย่างเป็นทางการ
บริษัทเอชดีซีเคียวริตี้
เอชดีพิคเจอร์ส
บริษัทโบรกเกอร์
เหมือนแร่วอลช์
บริษัทน้ำแร่
บริษัทผลิตทีวี
บริษัทประมูล
หุ้นของคาสิโนลาสเวกัส
แอนดี้ใช้เวลาหนึ่งสัปดาห์ในการตรวจสอบสถานะทางการเงินทั้งหมดของอุตสาหกรรมฮาร์ดี้ และเขาก็พบว่ามันมีปัญหามากมาย
"คุณฮาร์ดี้บัญชีของคุณมันยุ่งเหยิงมาก มันมีปัญหาหลายอย่างเลย เช่นแหล่งที่มาของเงินทุนที่ไม่รู้จัก เงินจำนวนมากที่ยังไม่ได้รับการเสียภาษี ซึ่งพวกนี้ต้องรีบจัดการให้เร็วที่สุด เพราะหากพบโดยสำนักงานภาษีผมเกรงว่าเราจะมีปัญหา" แอนดี้กล่าว
"นั่นคือเหตุผลที่ฉันกำลังมองหานักบัญชีฝีมือดีมาช่วย" ฮาร์ดี้ยิ้ม
แอนดี้พยักหน้า "ไม่ต้องกังวลฉันจะดูแลสิ่งเหล่านี้ให้คุณ เพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่มีปัญหา เมื่อสำนักงานภาษีมาตรวจสอบบัญชี"
แอนดี้กล่าวอย่างมั่นใจ
ฮาร์ดี้พยักหน้า
เขาใช้ความพยายามอย่างมาก ที่ให้ฮาร์ดี้ออกมาอยู่กับเขา และตอนนี้เขาก็รู้สึกว่าตัวเองได้กำไรแล้ว
แอนดี้เป็นนักบัญชีที่เก่งกาจ เขาจะช่วยจัดการเรียงบัญชีพวกนี้เพื่อที่สำนักงานภาษีจะไม่สามารถทำอะไรกับมันได้
แค่คิดก็รู้สึกดีแล้ว
"แอนดี้ฉันมีข้อเสนอแนะให้นาย สำหรับบริษัทเหล่านี้ ฉันคิดว่าเราต้องมีนักบัญชีให้มากกว่านี้ ฉันเกรงว่านายจะทำด้วยตัวคนเดียวไม่ได้ ฉันขอแนะนำให้นายจัดตั้งบริษัทบัญชีและเปิดรับสมัครพนักงงานเข้ามาเพื่อให้นายทำงานได้ง่ายขึ้น"
"ส่วนเงินทุนผมจะออกให้เอง" ฮาร์ดี้กล่าว
แอนดี้คิดสักพักและคิดว่าข้อเสนอของฮาร์ดี้เป็นสิ่งที่ดี ถึงแม้ธุรกิจของบอสจะมีไม่เยอะ แต่ธุรกิจของเขากลับมีความซับซ้อนเยอะมาก และในอนาคตจะมีการหมุนเวียนเงินทุนมากขึ้นเรื่อยๆ
ถ้ามีบริษัทที่สามารถรับทำบัญชีได้ มันก็จะทำให้ทุกสิ่งง่ายขึ้นมาก
นั่นคือทั้งหมด
แอนดี้จัดตั้งบริษัทบัญชีขึ้นมา โดยมีฮาร์ดี้เป็นผู้ลงทุนสูงสุด ซึ่งแอนดี้จะถือหุ้นแค่ 20%
และชื่อบริษัทก็คือ ‘สำนักงานบัญชีแอนดี้’
ในส่วนของพนักงานจะมีการสรรหาอย่างช้าๆ ในอนาคต
เวลาล่วงเลยเข้าสู่เดือนตุลาคม
เทย์เลอร์ตัวน้อยไปถ่ายภาพยนตร์ที่นิวยอร์ค
การผลิตภาพยนตร์เรื่อง 'นักฆ่าเพชรตัดเพชร' ก็ใกล้เสร็จแล้ว
บริษัทเหมืองแร่ก็อยู่ในระหว่างการก่อสร้าง และบริษัทประมูลตอนนี้ได้เปิดทำการแล้ว
…
ฮาร์ดี้ขับรถไปที่บริษัทประมูล
แผนกต้อนรับด้านหน้าที่เห็นเจ้านายเดินเขามา เขาก็ทักทายด้วยรอยยิ้มทันที "สวัสดียามบ่ายครับคุณฮาร์ดี้"
"เยจินอยู่รึเปล่า?"
"คุณฮันไม่ได้อยู่ที่นี่ แต่อิริน่าอยู่ในสำนักงานครับ" แผนกต้อนรับกล่าว
ฮาร์ดี้เปิดประตูสำนักงานเข้าไป อิริน่ามองขึ้นมาและเธอก็เห็นฮาร์ดี้
เธอยิ้มให้เขาทันทีพร้อมกับวางปากการลงแล้วเดินไปหาเขา
"เรียนท่านประธาน ยินดีต้อนรับสู่บริษัทประมูล" อิริน่าพูดอย่างอบอุ่นและกอดฮาร์ดี้
เขาต้องบอกว่าเด็กผู้หญิงคนนี้มีรูปร่างที่ดีจริงๆ
ส่วนที่ควรจะผอมก็ผอมดี ส่วนที่ควรจะอวบก็ใหญ่มาก
"ฉันไม่ได้มาที่นี่หลายวันแล้ว มีของดีๆ เข้ามาบ้างหรือไม่?" ฮาร์ดี้ถาม
"มีสิ เดี๋ยวฉันจะพาคุณไปห้องเก็บของนะ" อิริน่ากล่าว
ทั้งสองคนมาที่ห้องเก็บของ
นี่คือห้องสมบัติที่สร้างขึ้นเป็นพิเศษสำหรับบริษัทประมูล
มันไม่ได้ด้อยไปกว่าห้องนิรภัยขนาดเล็กเลย มันครอบคลุมพื้นที่ประมาณ 60 ตารางเมตร
และในวันธรรมดาพวกเขาจะนำของเก่าที่เพิ่งได้รับมาถ่ายโอนไปยังห้องเก็บของบริษัทเอชดีซีเคียวริตี้ หลังจากได้รับการบันทึกข้อมูลลงไปแล้ว
ส่วนห้องเก็บของบริษัทเอชดีซีเคียวริตี้ก็ได้การอัพเกรดเช่นกัน
เพราะถึงแม้ว่าจะมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจำนวนมากคอยดูแล แต่มาตรการความปลอดภัยที่จำเป็นก็เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้
“บอส ฉันรวบรวมภาพวาดสีน้ำมันได้มากกว่าหนึ่งโหลไว้ที่นี่ และนี่คืองานของรอสเซ็ตติ! รอสเซ็ตติเป็นจิตรกรชาวอังกฤษที่มีชื่อเสียงในคริสต์ศตวรรษที่ 19 ภาพวาดอันนี้มีราคาที่ 4,700 ดอลลาร์”
"ส่วนภาพวาดนี้เป็นผลงานของดิเอโก้ริเวร่า เขาเป็นจิตรกรชาวเม็กซิกันที่มีความเชี่ยวชาญในการวาดภาพจิตรกรรมฝาผนังและเป็นที่รู้จักกันดีในปัจจุบัน"
"ภาพวาดนี้เขียนโดยวิลเลียมเดอคูนิงซึ่งเป็นของลัทธิสำแดงพลังเชิงนามธรรม เยจินและฉันมองโลกในแง่ดีมากเกี่ยวกับภาพวาดของเขา ดังนั้นเราจึงรวบรวมภาพวาดเหล่านั้นมา 12 ภาพ"
"นี่เป็นภาพวาดของจิตรกรชื่อปีต โมนดรียาน ซึ่งโลกแห่งจิตรกรรมของเขาเกี่ยวกับโรงเรียนสอนวาดภาพเรขาคณิต ฮ่าๆ คุณเห็นอะไรไหม?”
ฮาร์ดี้มองไปที่ตารางแนวนอนและแนวตั้งที่เต็มผืนผ้าใบซึ่งมันดูคล้ายกับกระเบื้อง
แต่เขาก็ต้องขอโทษ
ที่เขาไม่ได้ชื่นชมศิลปะดังกล่าวเลย
จริงๆ แล้วฮาร์ดี้ไม่รู้เกี่ยวกับพวกมันเลย
ว่าราคาของภาพวาดของจิตรกรเหล่านี้จะพุ่งสูงขึ้นหลังจากผ่านไปหลายทศวรรษ
ซึ่งแต่ละภาพจะสามารถขายได้ในราคาที่สูงหลายสิบล้านดอลลาร์
แม้ว่าฮาร์ดี้จะไม่เข้าใจ แต่ฮาร์ดี้ก็ไม่เคยแสดงความคิดเห็นใดๆ เกี่ยวกับสิ่งที่ฮันเยจินและคนอื่นๆ กำลังทำอยู่
เขารู้ว่าผู้ที่เชี่ยวชาญในอุตสาหกรรมศิลปะไม่ควรจะกำกับกรอบความคิดของพวกเขาไว้
หลังจากการจัดตั้งบริษัทประมูลแล้วฮันเยจิน ก็เริ่มรับสมัครผู้ประเมินศิลปะตะวันตกสองคนและผู้ประเมินวัตถุโบราณของจีนอีกสองคน
ผู้ประเมินศิลปะตะวันตกทั้งสองคนนี้เคยทำงานในบริษัทประมูลอื่นมาก่อน พวกเขาจึงมีประสบการณ์ค่อนข้างมาก
สำหรับผู้ประเมินของเก่าของจีนเดิมทีเขาเปิดร้านขายของเก่าในไชน่าทาวน์ และในสาธารณรัฐจีนเขาก็ได้เปิดร้านค้าที่หลิวลี่ฉ่างอีกแห่งหนึ่ง
เขาคืออาจารย์หยวนยูชานอายุ 50 ปีแล้วในปีนี้
อาจารย์คนที่สองคือลูกศิษย์ของหยวนยูชานที่ชื่อซู่หมิง เขายังอยู่ในวัยสามสิบ
ซึ่งฮันเยจินก็ได้พบว่าพวกเขามีความสัมพันธ์อันดีกับแก๊งถังเธอจึงชักชวนพวกเขาเข้ามาช่วย
เครื่องเคลือบดินเผาหลายร้อยชิ้นถูกวางอยู่บนชั้นวาง ทั้งหมดนี้เป็นของเก่าแก่ของจีนเช่น ถ้วย จาน เหยือก ขวด หยก ภาพวาดโบราณและพระพุทธรูปแกะสลัก
ฮาร์ดี้รู้สึกว่าวัตถุโบราณของจีนเหล่านี้เป็นที่น่าพอใจในสายตาของเขา
อิริน่าขยับเข้าไปใกล้แขนของฮาร์ดี้เล็กน้อย โดยเธอได้สัมผัสกับเขาอย่างตั้งใจหรือไม่ตั้งใจเขาก็ไม่รู้...
แต่ฮาร์ดี้ก็รู้ว่าเด็กสาวคนนี้จงใจ
"บอส ภาพวาดสีน้ำมันในยุโรปเหล่านี้ราคา 34,000 ดอลลาร์ วัตถุโบราณของจีนเหล่านี้มีราคารวมที่ 27,000 ดอลลาร์ ทำให้ตอนนี้บริษัทเราไม่มีเงินในบัญชีเหลือแล้ว ฉันไม่รู้ว่าเมื่อไหร่คุณจะจ่ายเงินสำหรับพวกมันอีก?" อิริน่าถาม
ไม่มีเงินอีกแล้ว
อย่าลืมว่ามันก็มีค่าใช้จ่ายในการเก็บของเก่า
ในตอนแรกเขาให้เช็ค 100,000 ดอลลาร์แก่ฮันเยจิน และใช้เงินหลายหมื่นดอลลาร์ในการเช่าสำนักงาน
ตกแต่งอาคาร สร้างห้องเก็บของ รับสมัครพนักงานรวมถึงสิ่งต่างๆ
และเงินที่เหลือทั้งหมดจึงถูกนำไปซื้อของเก่า
หลังจากนั้นฮาร์ดี้ก็นำเงินมาให้อีก 100,000 ดอลลาร์ แต่มันถูกใช้ไปภายในหนึ่งเดือน
เขาจึงคิดว่าเด็กผู้หญิงสองคนนี้ใช้เงินได้เก่งจริงๆ
"เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะเอามาให้อีกหนึ่งแสนดอลลาร์" ฮาร์ดี้กล่าว
อิริน่ายิ้มทันที “ขอบคุณค่ะบอส!”
เมื่อเธอพูดจบ เธอก็เอาร่างกายบีบเข้าฮาร์ดี้หลายครั้ง
…
พนักงานกำลังขนของขึ้นรถบรรทุก และส่งของเก่าทั้งหมดไปที่โกดังของบริษัทรปภ.
ฮาร์ดี้จึงบอกลาอิริน่าและกลับไปที่บริษัทรักษาความปลอดภัย
หลักจากดูสมบัติเหล่านี้มาอยู่ในคลัง ฮาร์ดี้ก็ไปที่สำนักงานของแอนดี้เพราะตอนนี้เงินของเขาทั้งหมดได้แอนดี้มาช่วยดูแลแล้ว
"พรุ่งนี้ ให้เงินกับบริษัทประมูลเพิ่มอีก 1 แสนดอลลาร์"
"ตกลง! ให้พวกเขาเข้ามาที่นี่และมาเบิกเงินไปในวันพรุ่งนี้" แอนดี้กล่าว
"ตอนนี้มีเงินในบัญชีเหลือเท่าไหร่"
"เงินถูกกฎหมายหรือเปล่า?"
"ใช่!"
"ถ้าไม่รวมเงิน 1 แสนดอลลาร์ ที่จะมอบให้กับบริษัทประมูลในวันพรุ่งนี้ ตอนนี้ยังเหลืออีก 243,500 ดอลลาร์"
“มีเงินเหลือเท่านี้เองเหรอ? นายพอจะคิดหาทางทำเงินเพิ่มได้ไหม? ไม่อย่างนั้นฉันก็จะไม่สามารถสนับสนุนบริษัทประมูลต่อไปได้อีกแล้ว!” ฮาร์ดี้พูดด้วยอารมณ์
เขามีโครงการที่ลงทุนมากมายในมือของเขา แต่ตอนนี้มันยังอยู่ในขั้นตอนการลงทุนและไม่มีรายได้เข้ามาเลย
เขากลัวว่าจะไม่มีเงินให้ใช้อีกต่อไปถ้าเป็นแบบนี้
แอนดี้มองไปที่บอสของเขา และพูดด้วยรอยยิ้ม "ในความเป็นจริง มันก็ไม่ยากเลยสำหรับบอสที่จะสร้างรายได้เข้ามา อย่าลืมสิตอนนี้บอสมีเหมืองทองอยู่ในมือ!”
"โอ้ เหมืองทองที่ไหนเหรอ?"
"มันคือเหมืองแร่วอลช์ วันนี้ฉันได้ดูข้อมูลเกี่ยวกับการทำเหมืองแร่วอลช์ ราคาหุ้นปัจจุบันอยู่ที่ประมาณสองหรือสามเซ็นต์ ซึ่งเป็นราคาที่ต่ำมากและมันหมายความว่ามันค่อนข้างง่ายในการดำเนินงาน"
"ตราบใดที่เราดำเนินการเพียงเล็กน้อย เราก็สามารถทำเงินได้อย่างมหาศาล และเงินทั้งหมดก็ถูกต้องตามกฎหมาย" แอนดี้กล่าว
แอนดี้พูดคุยสั้นๆ เกี่ยวกับการดำเนินงานของเขา
และฮาร์ดี้ก็เป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ซึ่งมีอำนวจควบคุมอย่างเด็ดขาด และเขาสามารถทำอะไรก็ได้ตามที่เขาต้องการ
ทันใดนั้นฮาร์ดี้ก็นึกถึงหนังเรื่อง 'The Wolf of Wall Street'
แต่เทคนิคของแอนดี้นั้นละเอียดอ่อนกว่ามาก มันละเอียดกว่าของจอร์แดนซะอีก
......
