ตอนที่ 076 คุณจะไม่ชวนฉันดื่มชาสักถ้วยเหรอ?

"คุณซู คุณห้ามปฎิเสธฉันนะคะ"

หวางหมันหยูกระพริบตาตาโตๆ แล้วมองไปที่ซูแคน

จางหม่านเธอครุ่นคิดสักพักหนึ่ง

อะไรกัน นี่มันสถานการณ์อะไร

ฉันต้องทำยังไง จริงๆแล้วเราควรรับคำสั่งเจ้านายใช่ไหม

หรือว่าผู้จัดการจะ….

เธอมองไปยังซูแคนแล้วพูดขึ้นมาว่า

"เจ้านายคะ ถ้าผู้จัดการหวางต้องไปไปส่งคุณ เดี๋ยวฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ"

จากนั้นจางหม่านก็เดินออกจากห้องไปด้วยความเร็ว ซูแคนมองตามจางหม่านด้วยในหน้าที่ทำอะไรไม่ถูก

หวางหมันหยูหยิบกุญแจรถขึ้นมา เธอมองไปยังซูแคนและพูดด้วยรอยยิ้ม

"ไปกันเถอะค่ะ"

จากนั้นเธอก็เดินนำออกมาห้องมา โดยซูแคนเดินตามเธอมาติดๆ

ทั้งสองเดินออกจาก HSBC จนถึงที่ลานจอดรถ แล้วหยุดที่รถสีดำคันใหญ่

ซูแคนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เขาไม่คิดว่าผู้จัดการหวางจะซื้อรถแบบนี้ด้วย

โดยทั่วไปแล้ว ผู้ชายส่วนใหญ่จะชอบรถประเภทนี้กัน มันทำให้เหมือนเพิ่มอำนาจให้กับตัวเอง ผู้หญิงมักจะไม่ค่อยนิยมแนวนี้กันซักเท่าไหร่

ซูแคนยิ้มมุมปาก และเหลือบมองหวางหมันหยู

"ครึ้ก!"

หวางหมันหยูเสียบกุญแจเพื่อปลดล็อครถ และเปิดประตูขึ้นไปนั่งที่นั่งคนขับ

"คุณซูคะ เชิญค่ะ"

ซูแคนเปิดประตูและนั่งข้างๆคนขับ รถคันนี้มีพื้นที่กว้าง นั่งในรถคันนี้ยังรู้สึกดีกว่าอยู่ในห้องทั้งวันเยอะ

ภายในรถมีกลิ่นหอมจางๆ

ซูแคนเห็นขวดน้ำหอมกุชชี่อยู่

กลิ่นนี้ไม่ใช่กลิ่นที่ฉุนจนเวียนหัว แต่กลับดมแล้วกลับรู้สึกเบาสบาย

"ครื้น"

หวางหมันหยูขับรถออกจากลานจอดรถลงไปยังถนน

"คุณซูคะ?"

"คุณคิดว่าวันนี้เราจะได้กำไรในตลาดหุ้นอเมริกาเท่าไหร่คะ"

หวางหมันหยูถามซูแคนขณะกำลังขับรถอยู่

"5% ครับ"

ซูแคนตอบกลับเบาๆ

เมื่อได้ยินคำตอบของซูแคน หัวใจเธอก็เต้นเร็วขึ้นเล็กน้อยและพูดด้วยรอยยิ้มว่า

"5% เลยเหรอคะ"

"ใช่ครับ"

ซูแคนคิดถึงตลาดหุ้นในความทรงจำของเขา

ตลาดหุ้นในอเมริกาจะมีการซื้อขายอย่างมากในช่วงเวลานี้ ซึ่งหุ้นที่ซื้อไว้ก็จะได้รับผลพลอยได้ไปเต็มๆ

แต่เงินของพวกเรามีเป็นก้อนใหญ่มาก จึงต้องกระจายซื้อหุ้นแยกย่อยกันไป

น่าจะทำกำไรได้มากกว่า 5% แหละ

"คุณซูพูดแบบนี้แล้วฉันก็สบายใจค่ะ"

หวางหมันหยูพูดด้วยรอยยิ้ม

เธอแปลกใจมากที่ชายคนนี้ไม่กระตือรือร้นอะไรเลย

ซื้อหุ้นมาเป็นหลายร้อย ไม่สิหลายพันล้าน แต่ไม่ต้องการดูตลาดหุ้นแต่จะกลับไปพักผ่อนที่โรงแรม

พระเจ้าช่วย

เป็นคนอื่นซื้อหุ้นพันล้าน ผ่านไปสองวันคงยังไม่นอนเฝ้าตลาดหุ้นอยู่แน่ๆ

แต่เมื่อคิดถึงการกระทำของซูแคน 2-3 วันก่อน หวางหมันหยูก็พบว่าซูแคนก็ทำเหมือนวันก่อนๆที่เขาเคยทำ เขามั่นใจในหุ้นของเขาทุกตัวจริงๆ

ซูแคนยิ้มแล้วก็อธิบายว่า

"ตอนนี้เศรษฐกิจโลกกำลังโตอย่างต่อเนื่อง ตลาดหุ้นของญี่ปุ่นก็โตขึ้นเรื่อยๆเช่นกัน ตลาดหุ้นอเมริกาก็ด้วย"

"แล้วตอนนี้คุณได้เงินมา 3,000 ล้าน คุณซูยังคิดว่าจะทำกำไรได้ 25% อยู่ไหมคะ"

"ทำได้อย่างน้อย 25% ครับ"

ซูแคนตอบเบาๆ

ถ้าเงิน 3,000 ล้านสามารถทำกำไรได้ 25% ก็คือ 750 ล้าน

โดยซูแคนจะได้รับส่วนแบ่ง 35% ก็ประมาณ 260 ล้าน แต่ก็ใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งเดือน

รายได้เขาตอนนี้เพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดด การลงทุนแบบนี้ก็ไม่ได้เลวร้ายสำหรับเขา

เงินจำนวนนี้น่าจะซื้อบ้านหรือตึกใหญ่ๆได้แล้วในเซียงเจียง

ซูแคนบ่นในใจ

ราคาบ้านในเซียงเจียงจะเริ่มสูงขึ้นไปอีก สูงขึ้นแบบก้าวกระโดดเลยแหละในเวลาไม่กี่ปีข้างหน้า

แต่ก่อนที่ราคาจะก้าวกระโดดจะมีช่วงที่ราคาตกต่ำอยู่

ราคาบ้านถูกตัดกันอย่างบ้าละห่ำจนราคาล่วงลงเยอะสุดในประวัติศาสตร์ ก่อนจะดีดกลับไป

ซูแคนรู้ว่าราคาบ้านที่นี่แพงมาก ราคาบ้านสูงเป็นอันดับสองของโลก

ในอนาคตมีเศรษฐีคนหนึ่งในฮ่องกงซึ่งอยู่ในสิบอันดับคนที่รวยที่สุด เขาอาศัยการเก็บค่าเช่าอสังหาริมทรัพย์ในฮ่องกงจนมีมูลค่าตลาดต่อปีหลายหมื่นล้าน

แถมมูลค่าตลาดของบริษัทเป็นหมื่นล้านโดยไม่เคยเป็นหนี้จากธนาคารเลยแม้แต่น้อย

"คุณซูคะ ถึงแล้วค่ะ"

ขณะที่ซูแคนกำลังคิดอยู่ หวางหมันหยูก็ขับรถมาถึงโรงแรมเรียบร้อย

ซูแคนมองไปที่ประตูที่คุ้นของโรงแรม

"แกร๊ก"

ซูแคนเปิดประตูลงจากรถ ก่อนจะพูดกับหวางหมันหยูในรถว่า

"ผู้จัดการหวาง ขอบคุณที่มาส่งผมนะครับ กลับดีๆนะครับ"

"เอ่อ"

หวางหมันหยูได้ยินคำพูดของซูแคน หัวใจเธอก็เหมือนจะหยุดเต้นชั่วคราว เธอเบิกตากว้างมองไปที่ซูแคนด้วยความรู้สึกประหลาดใจ

เขาพูดแบบนั้นทำไมกัน?

หวางหมันหยูตกใจมาก เธอไม่คิดว่าชายคนนี้จะพูดแบบนี้ เธอรีบลงจากรถและปิดประตูเสียงดัง

หวางหมันหยูยืนกัดฟัน และจ้องไปที่ซูแคนด้วยความโกรธ

ซูแคนมองหวางหมันหยูที่ลงจากรถ เขาเห็นสีหน้าของเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อย

ทำไมจู่ๆผู้หญิงคนนี้ถึงมีทำสีหน้าแบบนี้?

"คุณซูคะ"

"ฉันอุตส่ามาส่งคุณถึงโรงแรมแบบนี้แล้ว คุณจะไม่ชวนฉันไปดื่มชาสักถ้วยเหรอ?"

หวางหมันหยูพูดด้วยรอยยิ้ม

หลังจากพูดจบใบหน้าของเธอก็มีสีแดงขึ้นที่แก้ม