ตอนที่แล้วบทที่ 13 สวัสดีตอนเช้า เหล่าแรงงานทั้งหลาย
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 15 คาถาหิมะเยือกเย็นและกระบวนท่าเสริมกายา

บทที่ 14 ห้องสมุดใหม่


“ดูสิมีอสูรอูฐอยู่ตรงนั้นอีกเพียบเลย”

“OMG มีพวกมันอยู่เป็นฝูง ที่ริมแม่น้ำตรงนั้นด้วย”

“เจ้าสัตว์ร้ายฉันอยู่ตรงนี้”

“เฮ้ยเจ้าโง่เอ้ย ฉันเห็นมันก่อนนะ”

ขณะที่ผู้เล่นเริ่มโจมตีอูฐสงครามกันอย่างดุเดือด สัตว์ร้ายเริ่มทยอยค่อยๆล้มลงกับพื้นไปทีละตัว ในด้านของเหออี้หมิงแต้มชะตากรรมของเขามีการอัพเดตอยู่ตลอดเวลา +1 แล้วก็+1 และก็ยัง +1 อีกหลายๆครั้ง

ในไม่ช้าค่าชะตากรรมของเขาก็เพิ่มขึ้นจนถึง 150 คะแนน เขาตัดสินใจใช้ 100 คะแนนเพื่อพัฒนาขอบเขตพลังของเขาเอง

บูม!

พลังปราณแห่งสวรรค์ และพื้นปฐพี ก่อตัวขึ้นเหนือศรีษะของเหออี้หมิง พลังงานเหล่านั้นเริ่มหมุนเวียนคล้ายกระแสน้ำอย่างเอื่อยๆ และทยอยไหลเข้ามาที่ร่างกายของเขาจนมันหายไป

เขาสัมผัสได้ถึงพลังงานอันแข็งแกร่งภายในตัว เขารีบใช้กายานิรันดร์ของอาซัวอ์ทำการดูดซับพลังงานนี้ไว้ทั้งหมด

เนื่องจากถ้าใช้ร่างกายมนุษย์ธรรมดาทำการดูดซับพลังงานที่มีความเข้มข้นขนาดนี้ ร่างกายมนุษย์ที่เป็นผู้ฝึกตนธรรมดาจะแตกสลายอย่างแน่นอน

แต่เนื่องจากกายานิรันดร์ของอาซัวอ์เป็นเทคนิคฝึกฝนที่มีความสามารถพิเศษที่สามารถดูดซับพลังงานประเภทนี้ไว้ได้อย่างสมบูรณ์ ไม่มีการสูญเสียแม้แต่น้อย

และสุดท้ายพลังงานที่สะสมข้างในร่างกายของเหออี้หมิงก็ปะทุออกมา

และตอนนี้ขอบเขตพลังของเขาก็มาถึงขั้นที่ 5 ของชีพจรวิญญาณ

“ความเร็วในการพัฒนาขอบเขตฝึกฝึนครั้งนี้ ช่างน่ากลัวยิ่งนัก”

เหออี้หมิงลืมตาขึ้น พร้อมเห็นร่างกายที่พัฒนามาถึงจุดนี้ ทำให้เขารู้สึกดีอย่างมาก

ความรู้สึกของพลังที่กำลังไหลเวียนอยู่ภายในร่างกาย ทำให้เขาเพลิดเพลินอย่างที่สุด

เหออี้หมิงนั่งลงอย่างช้าๆ เขาแหงนมองฟ้า และทำเขารู้ว่าตอนนี้เวลาได้ล่วงเลยผ่านมาทั้งวันแล้ว

เหออี้หมิงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ ไม่น่าแปลกใจเลย ที่เหล่าผู้ยิ่งใหญ่ในโลกแห่งนี้สามารถฝึกฝนอย่างโดดเดี่ยวเป็นเวลาหลายร้อยปีได้

เพราะระหว่างการฝึกฝนเวลาช่างผ่านไปไวเหลือเกิน

“ขอดูหน่อยว่าเหล่าผู้เล่นสามารถสังหารสัตว์อสูรไปได้กี่ตัวกันแล้ว”

387! ?

ในเวลาเพียงวันเดียว ผู้เล่นเหล่านี้สังหารสัตว์ร้ายไปเพิ่มอีก 387 ตัว

“นี่สิถึงจะเหมาะสมกับสมญานาม ภัยพิบัติทางธรรมชาติครั้งที่ 4 แต่ถ้าการสังหารด้วยอัตราเร็วเท่านี้อสูรอูฐคงจะสูญพันธุ์ในไม่กี่วันแน่ๆ” เหออี้หมิงพึมพำออกมาคนเดียว

ในขณะที่เหออี้หมิงกำลังครุ่นคิดอยู่ในใจแสงอาทิตย์ก็ค่อยๆ สาดแสงกระทบกับร่างกายของเขาทีละนิดๆ

“ฉันสามารถลงชื่อเข้าใช้ได้อีกวันแล้วสินะ” วันใหม่ได้เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง

และเหออี้หมิงลงชื่อเข้าใช้อย่างมีความสุข

“ติ๊ง ! ! โฮสต์ลงชื่อเข้าใช้สำเร็จ !”

“รางวัลล็อกอิน อาคารใหม่ ห้องสมุดสำหรับนิกาย เพิ่มเทคนิคฝึกฝนใหม่ๆ X2”

“หิมะเยือกเย็น : เทคนิคโบราณ จะทำการดูดซับพลังงานจากฟ้าและพื้นดิน มารวมตัวกันจะเกิดเป็นพลังงานที่ให้ความเย็นที่ต่ำกว่า 0 องศา 

ระดับที่ 1”

“กระบวนท่าเสริมกายา : กระบวนท่าพื้นฐานจากยุคโบราณ จะทำการควบแน่นร่างกายอย่างรวดเร็วด้วยพลังของขอบเขตการฝึกฝน เพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของร่างกายขึ้นอย่างสูง

ระดับที่ 1”

หลังจากเสียงการแจ้งเตือนของระบบได้จบลง เหออี้หมิงเร่งเร้าพลังและทำการวิ่งกลับไปที่จตุรัสของนิกายอย่างทันท่วงที

เมื่อเขาได้เห็นรางวัลลงชื่อเข้าใช้ เหออี้หมิงก็ได้ตกตะลึง

“นั่นมัน!!” เหออี้หมิงกำลังมองอาคารใหม่ที่ปรากฏขึ้นมา ด้วยแววตาที่เป็นประกาย

ห้องสมุดที่ก่อนหน้านี้ทรุดโทรมแล้วเต็มไปด้วยหยากไย่ และชั้นหนังสือที่ผุพังและว่างเปล่า ตอนนี้มันได้กลายเป็นหอคอยเก้าชั้นที่ดูใหม่และเหมือนมีประกายออกมาด้วยซ้ำ

ชั้นแรกของหอคอยกำลังเปิดออก

แผ่นหยกสองแผ่นวางอยู่บนชั้นหนังสือไม้ที่ดูดีเป็นอย่างมาก กำลังรอให้ผู้เล่นมาหยิบนำไปอ่าน

“โฮสต์สามารถตั้งค่าการอนุญาติเข้าใช้สำหรับห้องสมุดได้อย่างอิสระ และยังสามารถกำหนดการใช้คะแนนสมทบเพื่อซื้อสิทธิ์ในการอ่านแผ่นหยกต่างๆ”

เสียงเตือนของระบบมีการดังขึ้นพร้อมกับอธิบาย

“ไม่เลวเลยหนิ”

“ฉันจะมีรายได้เข้ามาอีกทางแล้วสินะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า” เหออี้หมิงหัวเราะออกมา

“พี่หมิง มันไม่ดีเลย”

“พี่หมิงทำอะไรสักอย่างหน่อยสิ”

“ใช่ ๆ”

ในทันทีที่เหออี้หมิงปรากฏตัว เหล่าสาวกก็ได้เข้ามาห้อมล้อมเขาไว้

“สาวกที่รักของข้า เกิดอะไรกันขึ้น? เหออี้หมิงพยายามกดความตื่นเต้นที่มีเอาไว้ และถามพวกเขาออกไปด้วยน้ำเสียงที่เรียบ

“อูฐสงครามพวกนั้น มันฉลาดขึ้น มันไม่ยอมตกหลุมพรางของพวกเรา”

“ใช่สัตว์พวกนั้นมันไม่ยอมตกลงไปในหลุมของพวกเราเลย”

“ฉันกระโดดหลบมันไปอีกฟากของหลุม แต่สัตว์ที่ไร้ยางอายตัวนั้นมันก็นิ่งเฉยและเดินหนีไป

ผู้เล่นต่างกัดฟันเพราะวิธีที่พวกเขาใช้เริ่มจะไม่ได้ผล

“???” เหออี้หมิงพูดไม่ออก

ใครกันแน่นะที่ไร้ยางอาย พวกคุณกำลังทำให้สัตว์เหล่านี้สูญพันธุ์ด้วยวิธีที่สุดแสนโง่เง่า แต่ต่อให้อูฐสงครามจะโง่สักแค่ไหน แต่ถ้ามันเห็นวิธีที่สังหารเพื่อนของมันมานับครั้งไม่ถ้วน มันก็ต้องเกิดการเรียนรู้บ้าง ไม่มากก็น้อย

แต่แน่นอนเค้าไม่สามารถพูดสิ่งเหล่านี้ออกไปได้

“สาวกของข้า พวกเจ้าไม่ต้องตกใจไป ได้โปรดมองไปตรงนั้น” เหออี้หมิงได้ชี้กลับไปที่จตุรัสนิกาย

“ให้ตายเถอะ!! หอคอยนั่นมาตั้งตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไรกัน”

“มีอัพเดตใหม่เหรอ?”

“หอคอยนี้ดีกว่า ห้องสมุดอันเก่ายังไง?”

ผู้เล่นตื่นเต้นกับสิ่งใหม่ที่เข้ามา

นั่นคือห้องสมุดที่ถูกเพิ่มเข้ามา

“ห้องสมุดแห่งนี้ ข้าได้ทำการปรับปรุงไว้สำหรับพวกเจ้า”

“เหล่าสาวกทั้งหลาย…พวกเจ้าสามารถเข้าไปใช้ห้องสมุดแห่งนี้ได้ เพื่อเรียนรู้และฝึกฝนเทคนิคฝึกหัดต่างๆ”

“ภายในห้องสมุดเวลานี้ มีแผ่นหยกสำหรับฝึกฝนแค่สองชนิดเท่านั้น คือหิมะเยือกเย็นและกระบวนท่าเสริมกายา การใช้งานก็จะขึ้นอยู่กับความสามารถของพวกเจ้าเอง”

เหออี้หมิงพูดพร้องส่งการแจ้งเตือนผ่านระบบ

ติ๊ง

“ห้องสมุดใหม่พร้อมใช้งาน! เงื่อนไขการเข้าใช้งาน ผู้เล่นต้องจ่าย 100 คะแนนสมทบ เพื่อใช้งานห้องสมุดได้เป็นเวลา 6 ชั่วโมง และเรียนรู้เทคนิคต่างๆ ได้อย่างอิสระ”

“ชั้นที่ 2 จะทำการเปิดให้ใช้งานในเร็วๆนี้ โปรดรอการปรับปรุงครั้งต่อไป”

หลังประกาศผู้เล่นต่างพากันกรูเข้าไปที่ห้องสมุด

“เทคนิคใหม่มาแล้ว”

“เร็วเข้าสิ!! ฉันอยากฝึกมันแล้ว”

“อย่าดันกันเข้ามาได้ไหม!! เข้าแถวกันหน่อยสิโว้ย!!!” ผู้เล่นต่างพากันมุงที่หน้าทางเข้าห้องสมุด

เหออี้หมิงเองก็ยังคงสงสัยหน้าตาภายในของอาคารแห่งนี้ เขาจึงทำการเดินตามเข้าไปพร้อมๆกับผู้เล่น

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด