STY-ตอนที่ 45 กระบี่บินจำนวนมาก!

เย่เฉิน ได้สร้างตราประทับ

โดยด้านหลังของเขาได้ปรากฏกระบี่ 1 เล่ม

กระบี่เล่มนี้ได้หมุนวนอยู่รอบร่างกายของ เย่เฉิน จนทำให้เจตจำนงค์กระบี่ที่พลุ่งพล่านเขย่าสวรรค์และปฐพีในทันที

จากนั้น กระบี่ศักดิ์สิทธิ์นับพันที่ เย่เฉิน ได้ลงชื่อเข้าใช้ ก็ได้ปรากฏออกมาในเวลาเดียวกันและบินออกไปที่ด้านนอกของป่า

ในเวลานี้ ทุกคนได้เห็นเงาร่างของกระบี่บินจำนวนมากพุ่งออกมาจากป่า

“ดูนั่น นั่นมันอะไร?”

พวกเขาได้มองไปทางป่า

ทันใดนั้นพวกเขาก็พบฝูงกระบี่บินที่พุ่งออกมา

โดยเงาร่างของกระบี่บินเหล่านี้เต็มไปด้วยสีดำทมิฬและดูลึกลับเป็นอย่างมาก

ทว่าฝูงกระบี่บินเหล่านี้ก็คล้ายกับฝูงปลาทะเลที่พุ่งเข้าหาพวกเขาทีละตัว

ในขณะนี้ กระบี่บินได้สะท้อนเจตจำนงค์กระบี่ที่แท้จริงออกมา

ฟวั่บ ฟวั่บ—

กระบี่ในมือของเหล่าผู้บ่มเพาะพลังได้ส่งเสียงดังกึกก้อง

จากนั้นกระบี่ภายในฝักก็เริ่มสั่นและตัวกระบี่ก็ได้ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า

ในขณะนี้ ราวกับว่ากระบี่ทั้งหมดในดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์กำลังถูกระดมกำลังพร้อมกัน โดยพวกมันได้ส่งเสียงร้องออกมา

ครื่นน—

จากนั้นกระบี่ยาวทั้งหมดก็ได้เข้าร่วมกับกองทัพกระบี่ของเย่เฉิน

จากยอดเขาอวี๋เซียว ยอดเขาเทียนฉี ยอดเขาเฉินติง และ ยอดเขาหยกอมตะ

กระบี่นับพันนับหมื่นเล่มเล่มได้บินติดตามกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ทั้ง 1,000 เล่มของ เย่เฉิน และ ลอยอยู่บนท้องฟ้า

ในขณะนี้ ฝูงกระบี่บินจำนวนมากได้ปรากฏขึ้นบนอากาศและปกคลุมท้องฟ้าทั้งหมดของดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์

“นี่คืออะไร?”ผู้อาวุโสจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์ธุลีสีชาดได้ตะโกนออกมาด้วยความตกใจ

“จะมีเทคนิคที่ควบคุมกระบี่บินจำนวนมากขนาดนี้ได้ยังไง?”คนจากนิกายอินทรีหิมะก็ได้ตะโกนออกมาด้วยความตกใจเหมือนกัน

“กระบี่บินเหล่านี้มาที่นี่เพื่อฆ่าเรา รีบหนีเร็วเข้า!”

ในขณะนี้ ผู้อาวุโสและเหล่าศิษย์ที่บุกดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์ของพวกเขาต่างก็เริ่มวิ่งหนี

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าพวกเขาจะหลบหนีไปอย่างไร พวกเขาจะสามารถหลบหนีไปจากกระบี่บินจำนวนมากที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าได้อย่างไร

กระบี่บิน 1 เล่ม ได้พุ่งเข้าหาร่างของ 1 ใน พวกเขา

จากนั้นกระบี่บินนับหมื่นก็ได้ขยับ

ไม่มีใครสามารถหลบหนีไปจากการโจมตีในครั้งนี้ได้

โดยกระบี่บินนับหมื่นได้วนเวียนอยู่ในพื้นที่ของดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์

โลหิตจำนวนมากได้ไหลออกมาเป็นสายธารจนปกคลุมไปทั่วดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์ คนจากนิกายอินทรีหิมะ และ แดนศักดิ์สิทธิ์ธุลีสีชาด ที่บุกดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์ ไม่มีใครรอดชีวิตไปได้

ทุกคนในดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์ต่างตกตะลึงเป็นอย่างมาก

นี่คือปรมาจารย์ยุทธ์ที่หลบซ่อนตัวในดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์ของพวกเขา

ประมุขนิกายอวี๋เซียว ได้มองไปยังทิศทางของป่าและกล่าวถามออกมา “ท่านปรมาจารย์ยุทธ์ ได้โปรดออกมาพบข้าจะได้หรือไม่?”

ปรมาจารย์ยุทธ์ได้ช่วยเหลือดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์ ดังนั้น เขาจึงต้องการที่จะพบท่านปรมาจารย์ยุทธ์เป็นการส่วนตัวเพื่อตอบแทน

ในขณะนี้ เย่เฉิน ได้เรียก เถาลวี่

จากนั้นเขาก็มอบขวดยาจำนวนมากให้ เถาลวี่ และ สั่งหารนางนำมันไปแจกจ่าย

หลังจากนั้น เย่เฉิน ก็ส่งเสียงออกมา “ไม่จำเป็น ข้าแค่ต้องการมีสมาธิกับการฝึกฝนของข้า และ ไม่ต้องการจะยุ่งเกี่ยวกับเรื่องทางโลก!”

หลังจากพูดจบ เย่เฉิน ก็จากไป

โดย เถาลวี่ ได้แจกจ่ายยาให้กับศิษย์ที่ได้รับบาดเจ็บ โดยทุกคนในดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์ได้มองไปยังทิศทางที่ เย่เฉิน จากไป พร้อมกับถอนหายใจออกมา “ดูเหมือนว่าท่านปรมาจารย์จะรักสันโดษและไม่ต้องการเปิดเผยตัวเองต่อโลกหล้า!”

“จากนี้ไปข้าจะเป็นแฟนคลับของท่านปรมาจารย์ยุทธ์ เขาช่างมีทัศนคติที่ดีสมกับเป็นผู้ที่แข็งแกร่งอย่างแท้จริง!”

“ท่านปรมาจารย์ยุทธ์ได้ช่วยเราให้รอดพ้นจากภัยพิบัติ นับจากนี้เป็นต้นไป ดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์ ของพวกเราจะเคารพในตัวของท่านปรมาจารย์ยุทธ์!”

…

เย่เฉิน ได้กลับไปที่ถ้ำของเขา

ทว่าในขณะนี้ กลับมีร่างที่งดงามกำลังรอเขาที่อยู่ด้านในของถ้ำ

ร่างที่งดงามนี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากศิษย์พี่หญิงห้าของเย่เฉิน,หลี่จื่อหยาน

หลี่จื่อหยาน ที่สวมชุดยาวสีเขียวยิ้มออกมาทันทีเมื่อเห็นเย่เฉิน

“ศิษย์พี่หญิงห้า…”เย่เฉิน ได้ร้องอุทานออกมา

หลี่จื่อหยาน ได้มองไปที่ เย่เฉิน และ กล่าวออกมา “เฉินน้อย ที่แท้ก็เป็นเจ้า!”

“ท่านรู้ได้ยังไง?”เย่เฉิน ได้เงยหน้าขึ้นเล็กน้อยและมองไปที่ศิษย์พี่หญิงห้าของเขา

หลี่จื่อหยาน ได้พยักหน้าและตอบกลับ “ก่อนหน้านี้เจ้าบรรเลงบทเพลงแห่งการลืมเลือนครั้งใหญ่ มันทำให้ข้าได้รู้ว่านั่นเป็นฝีมือของเจ้า เพราะว่า บทเพลงแห่งการลืมเลือนครั้งใหญ่ได้ถูกสร้างขึ้นโดยเจ้า นอกจากเจ้าและข้าก็ไม่มีใครรู้วิธีเล่นมันอีกแล้ว”

เย่เฉิน ได้กางมือและยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ “เอาล่ะศิษย์พี่หญิงห้า ในเมื่อท่านรู้แล้ว ข้าก็ยอมรับว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นเป็นฝีมือของข้า อย่างไรก็ตาม ข้าไม่อยากที่จะให้ใครอื่นรู้เรื่องนี้เพิ่มมากขึ้น”

ในขณะนั้น หลี่จื่อหยาน ก็เดินเข้ามา

นางได้กอด เย่เฉิน

ใบหน้าของนาง ได้ซุกเข้าไปที่หน้าอกของ เย่เฉิน

สิ่งนี้ทำให้ เย่เฉิน รู้สึกหน้าแดงเล็กน้อย

ศิษย์พี่หญิงห้าของเขากล่าวได้ว่าเป็นศิษย์พี่ที่งดงามที่สุดในบรรดาศิษย์พี่หญิงทั้ง 7 คน

ไม่ว่าจะเป็นใบหน้าหรือรูปร่างของนาง ล้วนเป็นสิ่งที่ดีที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย

หลี่จื่อหยาน ที่กอด เย่เฉิน น้ำตาได้ไหลออกมาจากดวงตาของนางในทันที จากนั้นนางก็ยิ้มทั้งน้ำตาและกล่าวพูดขึ้น “เฉินน้อย เจ้ากล้าซ่อนมันจากข้า เจ้านี่แย่จริง ๆ!”

เย่เฉิน ได้กอดศิษย์พี่หญิงห้าของเขาและไม่ได้พูดอะไร

เขารู้สึกสนุกกับความอบอุ่นในช่วงเวลาแบบนี้

บนท้องฟ้าได้มีดาวตกร่วงลงมาทีละดวง

“ศิษย์พี่ ดูนั่น ดาวตก!”

หลี่จื่อหยาน และ เย่เฉิน ได้นั่งด้วยกันและมองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว

โดย ดาวตกเหล่านี้ได้พุ่งตกลงมาทีละดวง

คนทั้งสองต่างได้นั่งพิงไหล่กัน

และในเวลานี้ ศิษย์พี่หญิงห้าหลี่จื่อหยาน ก็ได้จูบไปที่ด้านข้างใบหน้าของ เย่เฉิน

สิ่งนี้ทำให้ เย่เฉิน มองไปที่ ศิษย์พี่หญิงห้าของเขาด้วยความประหลาดใจ

ใบหน้าของ ศิษย์พี่หญิงห้าได้แดงเล็กน้อยในขณะที่นางกล่าว “นี่คือรางวัลสำหรับเจ้า!”

เย่เฉิน ได้แตะแก้มของเขาที่ร้อนผ่าวเล็กน้อย

หลังจากดูดาวตกแล้ว ศิษย์พี่หญิงห้าก็ได้จากไป แต่ในระหว่างทางกลับ หัวใจของนางก็ตกอยู่ในความสับสนวุ่นวายและนางก็รู้สึกสับสนเล็กน้อย

“หลี่จื่อหยาน นี่เจ้ากำลังคิดอะไรอยู่? เขาก็เป็นแค่เด็ก!”

ศิษย์พี่หญิงห้าได้ตบหน้าของนางและรีบวิ่งจากไป

…

ในวันถัดมา

ดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์ได้รับการฟื้นฟูและจัดระเบียบใหม่

ประมุขนิกายอวี๋เซียวได้รับบาดเจ็บหนักที่สุด แต่เขาก็ค่อย ๆ ฟื้นฟูภายใต้การพักฟื้นของเม็ดยาของ เย่เฉิน

แม่ของ เย่เฉิน เซียนหยกอมตะ ก็ไม่ได้รับบาดเจ็บมากนัก เพียงแต่ว่านางได้ใช้พลังมากเกินไป จึงต้องพักฟื้นชั่วขณะ

ปรมาจารย์อีก 2 ยอดเขาเองก็ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยเช่นเดียวกัน

และเหล่าศิษย์ที่ได้รับบาดเจ็บทั้งหมดพวกเขาก็ได้รับยาและอยู่ในช่วงพักฟื้น

ในการต่อสู้ครั้งนี้ ยอดเขาอวี๋เซียว ได้รับความเสียหายมากที่สุด

เนื่องจากพวกเขาถูกซุ่มโจมตี และ ยอดเขาอื่น ๆ ไม่มีเวลาตอบโต้ได้ทัน ดังนั้นศิษย์หลายคนของยอดเขาอวี๋เซียวจึงได้เสียชีวิตไปภายใต้เงื้อมมือของคนจากนิกายอินทรีหิมะ

ทว่านอกเหนือจากพวกเขา ศิษย์อีก 3 ยอดเขาก็ไม่ได้รับบาดเจ็บมากนัก ดังนั้น รากฐานของดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์ จึงยังคงรักษาเอาไว้ได้

เมื่อเทียบกับจุดจบของ ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ธุลีสีชาด และ นิกายอินทรีหิมะ ที่ถูกทำลายอย่างสมบูรณ์ ดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์ของพวกเขาถือว่ามีชะตากรรมที่ดีกว่าหลายเท่า

และด้วยเหตุนี้ ชื่อเสียงของ ศิษย์พี่หญิงทั้ง 7 คนของ เย่เฉิน จึงได้กระจายตัวออกไป

ในขั้นต้น ดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์ นั้นตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ อย่างไรก็ตาม ด้วยการมาถึงของศิษย์พี่หญิงทั้ง 7 ของ เย่เฉิน สถานการณ์ก็ได้พลิกกลับในทันที นอกจากนี้ ศิษย์พี่หญิงทั้ง 7 ของ เย่เฉิน ยังมีคุณลักษณะของเทพธิดาด้วยแล้ว ดังนั้นข่าวจึงแพร่กระจายไปไวมาก

สิ่งนี้ทำให้ นิกายอมตะและดินแดนศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่โดยรอบ ต่างรับรู้ถึงการมีอยู่ของ ศิษย์พี่หญิงทั้ง 7 ของ เย่เฉิน

อย่างไรก็ตาม ชื่อเสียงที่โดดเด่นที่สุดก็คงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก ปรมาจารย์ยุทธ์ที่หลบซ่อนตัวในดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์

เพราะในคืนนั้น ไม่เพียงแต่คนจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์เท่านั้นที่มองเห็น นิกายอมตะและแดนศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่โดยรอบก็ยังเห็นฉากที่ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าของดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์ที่มีกระบี่บินอยู่จำนวนมาก

นอกเหนือจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์แล้ว นิกายอมตะและแดนศักดิ์สิทธิ์เกือบทั้งหมดในทวีปตะวันออกต่างก็ได้รับรู้ว่า ปรมาจารย์ยุทธ์ที่มีพลังอาณาจักรเทวะและที่ได้หลบซ่อนตัวอยู่ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์นั้นมีอยู่จริง

อย่างไรก็ตาม แทบจะไม่มีใครในนิกายอมตะหรือแดนศักดิ์สิทธิ์ที่เคยพบเห็นผู้เชี่ยวชาญที่ชื่นชอบความสันโดษคนนี้ ดังนั้น เมื่อเร็ว ๆ นี้ หัวข้อการสนทนาก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับว่า ปรมาจารย์ที่มีพลังอาณาจักรเทวะ นั้นเป็นใคร?

โดยพื้นฐานแล้ว เย่เฉิน ไม่ได้สนใจเรื่องทางโลกเหล่านี้ เพราะการใช้ชีวิตของเขายังคงเหมือนเดิม เขาได้ลงชื่อเข้าใช้ในทุกวัน และ ฝึกฝน…