ตอนที่แล้วSTY-ตอนที่ 38 ทะลวงสู่อาณาจักรเทวะ!
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปSTY-ตอนที่ 40 บุกโจมตีตอนกลางคืน!

STY-ตอนที่ 39 ยกแก้วเหล้าหลายรอบ!


การประลองแลกเปลี่ยนกับดินแดนศักดิ์สิทธิ์ธุลีสีชาดในที่สุดก็จบลง

หลังจากพิธีอำลาในวันพรุ่งนี้ ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ธุลีสีชาด ก็จะจากไป ดังนั้น คืนนี้จะเป็นคืนสุดท้ายที่พวกเขาจะอยู่ใน ดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์

ในเวลานี้ เย่เฉิน และ คนอื่น ๆ กำลังจัดงานเลี้ยงฉลองที่ยอดเขาหยกอมตะ

ในการแข่งขันครั้งนี้ ไม่มีศิษย์จากยอดเขาใดเป็นผู้ชนะ ยกเว้นยอดเขาหยกอมตะ เพราะนอกจากศิษย์พี่หญิงใหญ่ของเขาแล้ว ศิษย์พี่หญิงคนอื่น ๆ ก็ได้รับชัยชนะเช่นเดียวกัน

แน่นอนว่าทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณ เย่เฉิน ที่ใช้ดวงตาแห่งความจริงเพื่อค้นหาแผนการของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ธุลีสีชาด

อย่างไรก็ตาม เย่เฉิน รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ที่คนจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์ธุลีสีชาดซุกซ่อนรัศมีของตัวเองได้อย่างไร?เขารู้สึกว่าพวกอีกฝ่ายไม่ได้ด้อยไปกว่าศิษย์พี่หญิงสามของเขาเลยแม้แต่น้อย อนึ่งจะต้องรู้ว่า แม้แต่ ประมุขนิกายอวี๋เซียว และ จ้าวฉีหยาง สองผู้เชี่ยวชาญอาณาจักรมหายาน ก็ยังไม่พบเบาะแสใด ๆ เลย สิ่งนี้ก็เพียงพอที่จะพิสูจน์แล้วว่าวิธีการปกปิดของ ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ธุลีสีชาด นั้นค่อนข้างดี

หาก เย่เฉิน ไม่มีดวงตาแห่งความจริง เขาก็คงไม่สามารถมองผ่านมันได้

อย่างไรก็ตาม มีสิ่งหนึ่งที่ เย่เฉิน ไม่เข้าใจ

เหตุใดดินแดนศักดิ์สิทธิ์ธุลีสีชาดถึงส่งผู้อาวุโสจำนวนมากมาที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์?

เป็นไปได้หรือไม่ว่าพวกเขาต้องการจะเอาชนะศิษย์เพียงไม่กี่คนเพื่อแสดงพลังที่แท้จริงของพวกเขา?

เรื่องนี้คงไม่ง่ายขนาดนั้น

เพราะอย่างไรก็ตาม ศิษย์ขยะ ที่ทุกคนกำลังดูถูกอย่าง เย่เฉิน ก็ได้เฝ้าติดตามเรื่องนี้อย่างระวัง และ หากพวกดินแดนศักดิ์สิทธิ์ธุลีสีชาด มีลับลมคมในจริงเขาก็จะจัดการพวกมัน

ดังนั้น เย่เฉิน จึงไม่ได้สนใจความลับของพวกเขาแต่ให้ความสนใจกับสถานการณ์ในปัจจุบันนี้

ในขณะนี้ ดวงตาของ เย่เฉิน เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจในตัวศิษย์พี่ของเขา

แน่นอนว่ายกเว้น ศิษย์พี่หญิงเจ็ดของเขา

ตอนนี้ ศิษย์พี่หญิงทั้ง 7 คนของเย่เฉิน นอกจากศิษย์พี่หญิงเจ็ด คนอื่น ๆ ก็ได้โตกันหมดแล้ว

อย่างไรก็ตาม เมื่อนางโตขึ้น ศิษย์พี่หญิงเจ็ดของเขาก็จะงดงามมากอย่างแน่นอน และ คงมีหลายคนที่อยากจะมาชื่นชมความงามของนาง

ในปัจจุบัน เซียนหยกอมตะ และ ศิษย์พี่หญิงทั้ง 7 คนของ เย่เฉิน ได้มารวมตัวกัน

เย่เฉิน จำได้ว่า ตั้งแต่ที่ศิษย์พี่หญิงใหญ่ของเขาออกไปเก็บเกี่ยวประสบการณ์ที่โลกภายนอก พวกเขาก็ไม่ค่อยได้มารวมตัวกันสังสรรค์แบบนี้เลย

ศิษย์พี่หญิงทั้ง 7 ของ เย่เฉิน พวกนางล้วนสนิทกันมาก เพราะว่าพวกนางอยู่ด้วยกันตั้งแต่ยังเด็ก และ คอยช่วยเหลือซึ่งกันและกันเสมือนครอบครัว

เพราะหลังจากที่ก้าวเข้าสู่โลกแห่งการบ่มเพาะพลังอมตะ พวกเขาก็จะถูกแยกออกจากโลกมนุษย์

ดังนั้น เหล่า ศิษย์พี่ศิษย์น้องของพวกเขาในโลกแห่งการบ่มเพาะพลังอมตะ ก็คือครอบครัวของพวกเขา

สำหรับ เย่เฉิน ก็เหมือนกัน

หลังจากที่เขาได้เกิดใหม่ เขาก็ถูกแยกออกจากโลกแห่งความเป็นจริง ตอนนี้ เซียนหยกอมตะ ก็คือแม่ของเขา และ ศิษย์พี่หญิงทั้ง 7 คนของเขา แม้ว่าพวกเขาจะไม่มีความสัมพันธ์กันทางสายเลือด แต่พวกเขาก็เปรียบเสมือนพี่สาวของเขา

“มันก็ผ่านไปนานแล้วที่พวกเราไม่ได้มารวมตัวกันแบบนี้”เซียนหยกอมตะ ได้เผยรอยยิ้มที่สดใสออกมา

“ใช่แล้ว ตั้งแต่ที่ศิษย์ออกไปฝึกฝนที่โลกภายนอก ศิษย์ก็ไม่ได้มาร่วมงานเลี้ยงสังสรรค์กับเหล่าศิษย์น้องเลย ดังนั้น ศิษย์ขออวยพรให้ท่านอาจารย์ และ ศิษย์น้องทุกคนมีความสุข!”ซู่ชิวหยา ได้ลุกขึ้นยืนพร้อมกับ ริน 1 แก้วและพูดขึ้น

ศิษย์พี่หญิงทุกคนได้ยกแก้วไวน์พร้อมกับกระดกลงในอึกเดียว

พวกนางได้ดื่มและพูดคุยกันอย่างมีความสุข

เพราะ เย่เฉิน ยังเด็ก เขาจึงดื่มน้อยมาก

หลังจากที่ดื่มไป 3 รอบ ศิษย์พี่ของ เย่เฉิน ก็เกือบจะเมากันแล้ว

โดยเฉพาะ ศิษย์พี่หญิงเจ็ด หน้าของนางได้แดงระรื่อเพราะดื่มเหล้าไป มันเหมือนกับแอปเปิ้ลแดงที่สวยเอามาก ๆ

ศิษย์พี่หญิงใหญ่ก็มึนเล็กน้อย ในขณะที่ศิษย์พี่หญิงรองได้ดื่มน้อยลง แต่เพราะว่านางคอไม่แข็ง หน้าของนางจึงค่อนข้างแดง

ด้วยบุคลิกที่เย็นชาของศิษย์พี่หญิงรอง ถ้านางกินกับคนอื่น นางก็คงจะไม่ดื่มไวน์แม้แต่หยดเดียว

สำหรับศิษย์พี่หญิงคนอื่น ๆ

ศิษย์พี่หญิงสามของเขาก็ดื่มอย่างต่อเนื่องพร้อมกับหยอกล้อเย่เฉินเป็นบางครั้ง

ศิษย์พี่หญิงสี่ของเขาก็เมามากแล้วและนางได้นอนหลับสบาย

ศิษย์พี่หญิงห้าของเขาก็ได้ปั้นรอยยิ้มอยู่บนใบหน้าราวกับว่านางไม่ได้เมา

หลังจากที่ ศิษย์พี่หญิงหกของเขาดื่มเหล้าไป นางก็รู้สึกมีความสุขมากและพูดคุยมากยิ่งขึ้น

บุคลิกของศิษย์พี่หญิงหกของเขาร่าเริงมาก ซึ่งนางเสมือนนางฟ้าตัวน้อยที่ดูมีชีวิตชีวา

ในเวลานี้ เซียนหยกอมตะ ได้มองไปที่ ศิษย์ทั้ง 7 คนของนางและเย่เฉิน

“เฉินเอ๋อร์ ดูแลศิษย์พี่ทั้ง 7 คนของเจ้าให้ดี แม่ขอตัวก่อน!”เซียนหยกอมตะ ได้กล่าวออกมา

“ขอรับ!” เย่เฉิน ได้พยักหน้าทันที

ทันทีที่ เซียนหยกอมตะ จากไป โลกของ เย่เฉิน ก็ได้กลายเป็นตื่นเต้นมากยิ่งขึ้น ราวกับว่าบางสิ่งที่พวกนางไม่ได้ปล่อยมันต่อหน้าเซียนหยกอมตะ กำลังถูกเผยออกมา

เซียนหยกอมตะ รู้ว่า ด้วยการมีอยู่ของนาง ศิษย์ของนางหลายคน จึงไม่สามารถกระทำตามใจที่อยากจะทำได้ ดังนั้น นางจึงได้จากไป

ในเวลานี้ ศิษย์พี่หญิงห้าของเขาที่ยิ้มได้กล่าวพูดออกมาอย่างเป็นกันเอง “ศิษย์น้องเล็ก เหตุใดเจ้าถึงดื่มไปเพียงนิดเดียวเอง? ข้าคิดว่ามันยังไม่พอ! ลองดูศิษย์พี่หญิงหกของเจ้าสิ นางดื่มเยอะมาก ไม่ใช่ว่าเจ้าควรจะดื่มให้มากกว่านี้งั้นเหรอ?”

หลี่จื่อหยาน ศิษย์พี่หญิงห้าของเขาที่มีท่าทีที่อ่อนโยนและสง่างามมากต่อหน้าคนภายนอก ด้วยทักษะการเล่น พิณ วางหมาก ประดิษฐ์อักษร และ วาดภาพ ทำให้นางล้วนมีลักษณะที่ดีของกุลสตรี

ทว่า เย่เฉิน ในตอนนี้ก็ได้รู้แล้วว่า ศิษย์พี่หญิงห้าของเขาเป็นคนท้องดำ!

เมื่อ ศิษย์พี่หญิงหกของเขาได้ยินการยั่วยุของศิษย์พี่หญิงห้าของนาง นางก็มองไปที่ เย่เฉินและกล่าวออกมา “ใช่แล้ว เฉินน้อย ทำไมเจ้าถึงดื่มเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เอ้านี่ มาดื่มกันเถอะ!”

จากนั้น ศิษย์พี่หญิงหกก็ได้มอบแก้วเหล้าให้เย่เฉินทันที

เย่เฉิน รู้สึกทำอะไรไม่ถูกและทำได้เพียงดื่มมันเท่านั้น

หลังจากดื่มไวน์ไปอีกแก้ว เย่เฉิน ก็รู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย

ศิษย์พี่หญิงห้าของเขาดูเหมือนจะไม่สนใจและกล่าวพูดออกมา “ศิษย์น้องเล็ก ในเมื่อศิษย์พี่หญิงหกของเจ้าชวนดื่มไปแล้ว เจ้าก็ควรจะชวนศิษย์พี่ทุกคนร่วมดื่มด้วยใช่หรือไม่ หวังว่าเจ้าคงจะไม่ลำเอียงและดื่มเฉพาะกับศิษย์พี่หญิงหกของเจ้าหรอกนะ?”

เย่เฉิน ได้สาปแช่งในใจ

ศิษย์พี่หญิงห้าของเขาเป็นคนท้องดำ คำพูดของนางทำให้เขาหมดสิทธิ์ที่จะปฏิเสธ ดังนั้นเขาจะพูดอะไรได้?

จะบอกว่าเขาไม่ชื่นชอบศิษย์พี่คนอื่น ๆ งั้นหรือไม่?

สิ่งนี้ทำให้ เย่เฉิน ทำอะไรไม่ถูก เขาทำได้แค่เทไวน์และร่วมดื่มกับศิษย์พี่หญิงของเขา

คนแรกก็เป็น ศิษย์พี่หญิงใหญ่ ซึ่ง ศิษย์พี่หญิงใหญ่ ได้ดื่มไวน์อย่างไม่ใส่ใจ ดังนั้น ความมึนเมาบนใบหน้าของนางก็ได้กลายเป็นรุนแรงมากยิ่งขึ้น ในเวลานี้ เสน่ห์ของศิษย์พี่หญิงใหญ่ก็ได้เผยออกมาจำนวนมาก นอกจากนี้ ชุดสีแดงของนางยังเต็มไปด้วยความเย้ายวนเล็กน้อย

ถัดมาคือ ศิษย์พี่หญิงสามของเขา

ศิษย์พี่หญิงสามได้กอดเย่เฉินและกล่าวออกมา “ข้าไม่ดื่มแบบชนแก้วหรอกนะ ถ้าจะดื่มกับข้าต้องดื่มแบบขนมปังปิ้ง!”

“ขนมปังปิ้ง?”

เย่เฉิน รู้สึกตกใจ

ในขณะนี้ ศิษย์พี่หญิงสามของเขาได้จับมือ เย่เฉิน และ ยกแก้วของเขาดื่มร่วมกับ เย่เฉิน

เย่เฉิน ได้ยับยั้งตัวเองและดื่ม ในเวลานี้ เขาได้เหล่หางตาของเขา โดยเขาไม่รู้ว่าศิษย์พี่หญิงสามของเขาจงใจหรือไม่ แต่เห็นได้ชัดว่าไวน์ในแก้วกำลังรั่วไหลออกมาและค่อย ๆ ไหลออกมาจากมุมปากของนาง

ในขณะนี้ เย่เฉิน ก็เวียนหัวเช่นเดียวกัน เขาไม่รู้ว่าศิษย์พี่ของเขาเมาหรือไม่

ศิษย์พี่หญิงสี่ของเขาได้ฟุบตัวลงนอนแล้ว ดังนั้น เขาจึงไม่ได้ปลุกนางมาข่มเหงอีกต่อไป ส่วนศิษย์พี่หญิงรองนางก็ดื่มไวน์อย่างเย็นชาโดยที่ไม่ได้พูดอะไร

และคราวนี้ก็มาถึงคราวศิษย์พี่หญิงห้าของเขา

ศิษย์พี่หญิงห้าของเขาได้เผยรอยยิ้มออกมาบนใบหน้า โดยที่ เย่เฉิน ไม่รู้ว่า นั่นเป็นรอยยิ้มที่ดีหรือรอยย้อมที่ชั่วร้ายกันแน่

นางได้ใช้คำพูดของนางเพื่อเกลี้ยกล่อมให้ เย่เฉิน ดื่มทีละแก้วอย่างต่อเนื่อง ราวกับว่า เขาสามารถดื่มได้เป็นพันแก้ว แต่ความเป็นจริง หลังจากดื่มไปเพียงไม่กี่แก้ว เย่เฉิน ก็เริ่มเมาจนแทบจะไม่ได้สติ

ดังนั้นในเวลานี้ ศิษย์พี่หญิงห้าของเขาจึงได้ปล่อยเขาไป

จนกระทั่งมาถึงคราวศิษย์พี่หญิงเจ็ดของเขา

ใบหน้าของ ศิษย์พี่หญิงเจ็ดได้แดงก่ำ แต่ในเวลานี้ นางไม่ได้เปลี่ยนท่าทีโดยธรรมชาติของนาง

“หึ่ม!” ศิษย์พี่หญิงเจ็ดของนางได้พ่นลมหายใจออกมาอย่างเย็นชาและไม่เต็มใจที่จะดื่ม

ทว่าหลังจากดื่มแก้วนี้ คราวนี้ เย่เฉิน ก็รู้สึกเวียนหัวและล้มลง

5 1 โหวต
Article Rating
1 Comment
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด