641 - คอขวด

1951 - คอขวด

ในปีต่อมาสือฮ่าวได้ทะลวงเข้าสู่อาณาจักรผู้สูงสุดแต่สุดท้ายเขาทำไม่สำเร็จแม้ว่าจะลองหลายครั้งแล้วก็ตาม

“ทุกอย่างพร้อมแล้วเหตุไฉนข้าจึงทำไม่สำเร็จ” สือฮ่าวขมวดคิ้ว

เขาต้องการที่จะพุ่งเข้าสู่อาณาจักรแห่งความเป็นสูงสุด แต่เขาล้มเหลว เขาไม่สามารถก้าวต่อไปจากอาณาจักรปลดปล่อยตนเองขั้นสูงสุดได้

ในวันนี้เขากลับสู่อาณาจักรความว่างเปล่าเพื่อต่อสู้กับสิ่งมีชีวิตที่ถูกปิดผนึกเหล่านั้น

แม้ว่าจะพยายามมากเท่าไหร่แต่เขาก็ไม่สามารถทะลวงเข้าสู่อาณาจักรของผู้สูงสุดได้เขาจึงต้องกลับสู่หมู่บ้านหินผา

ในช่วงเวลานี้ฉินอี้หนิงได้หยิบยกหัวข้อเดิมขึ้นมาอีกครั้งโดยหวังว่าเขาจะทิ้งทายาทไว้ข้างหลังเพื่อจะได้ไม่มีความเสียใจใดๆหลงเหลืออยู่สำหรับพวกนาง

ผู้คนของหมู่บ้านหินผาต่างก็มีความหวังอย่างมากเช่นกัน พรสวรรค์ของสือฮ่าวเป็นสิ่งที่ใครๆต่างก็มองเห็น

ดังนั้นพวกเขาทั้งหมดจึงหวังให้เขาแต่งงานและทิ้งทายาททิ้งไว้เบื้องหลังสายเลือดที่แข็งแกร่งที่สุดของตระกูลหิน

สือฮ่าวยิ้มและเดินจากมาอย่างไม่ใส่ใจ ดูเหมือนเส้นทางของเขาในอาณาจักรที่ต่ำกว่าจะถึงขีดจำกัดแล้ว

หลังจากหลายปีผ่านไปเขาต้องการเข้าสู่สามพันแคว้นเพื่อดูอาณาจักรแห่งความมืดว่ามันขยายไปถึงไหนแล้ว

ในเวลาเดียวกันเขาต้องการค้นหาโอกาสบางอย่างเพื่อดูว่าเขาจะสามารถทะลวงเข้าสู่อาณาจักรแห่งความเป็นสูงสุดได้หรือไม่

สือฮ่าวเข้าสู่สามพันแคว้นอีกครั้งและเขาต้องตกใจมาก

สนามรบนั้นโหดร้ายอย่างถึงที่สุดกองทหารของอาณาจักรเซียนต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก ในขณะที่อาณาเขตแห่งความมืดได้ขยายใหญ่ขึ้นหลายเท่า!

ในขณะนี้สามพันแคว้นถูกดินแดนแห่งความมืดเข้ายึดครองไปถึงสองพันแคว้นแล้ว

นอกเหนือจากนี้ 'หายนะ' ยังปรากฏในส่วนอื่นๆของเก้าสวรรค์สิบพิภพอีกมากมาย!

ตอนนี้สิ่งต่างๆไม่ได้จำกัดอยู่เฉพาะแค่สามพันแคว้นอีกต่อไปทวีปโบราณอื่นๆก็เริ่มถูกครอบงำจากดินแดนแห่งความมืดแล้ว

อาณาจักรเซียนไม่มีทางเลือกอื่นได้แต่ส่งกองกำลังจำนวนมหาศาลลงมาประจำการ!

ในช่วงเวลานี้การเข่นฆ่าเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องผู้ฝึกฝนจากทุกฝ่ายต้องทนทุกข์กับความสูญเสียครั้งใหญ่

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาความกระหายเลือดถูกสะสมซากศพมากมายเกลื่อนกลาดอยู่ทุกที่

สือฮ่าวรู้สึกหวาดกลัวอย่างแท้จริงเมื่อเขากลับมาอีกครั้งเขาได้ยินว่าแม้แต่ผู้อมตะที่แท้จริงก็ยังเสียชีวิตลงบางส่วนแล้ว!

การเผชิญหน้าแบบนี้น่าเหลือเชื่อมากเกินไปทั้งสองฝ่ายเข่นฆ่ากันอย่างโหดเหี้ยม สิ่งมีชีวิตในความมืดดึกดำบรรพ์ที่น่าสะพรึงกลัวปรากฏตัวขึ้นอย่างต่อเนื่องเจตนาฆ่าของพวกมันเอ่อล้นไปถึงสวรรค์

สือฮ่าวไม่ได้เข้าร่วมในเรื่องนี้ เพียงแต่ได้ลงมือเป็นครั้งคราวเท่านั้น ในบางครั้งเขาได้ต่อสู้กับสิ่งมีชีวิตแห่งความมืดและจัดการมันลงไปอย่างง่ายดาย

แต่ว่าเขาไม่ต้องการเปิดเผยตัวเองให้ศัตรูได้รู้เร็วเกินไป

ตอนนี้เขาต้องพัฒนาตัวเองอีกมาก ด้วยการบ่มเพาะปัจจุบันของเขาเขาไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้แม้ว่าเขาจะเข้าร่วมเป็นครั้งคราวก็ตาม

เขาต้องการที่จะแข็งแกร่งขึ้น แข็งแกร่งจนมากพอที่จะตวัดดาบเพียงครั้งเดียวก็สามารถทำลายความมืดทั้งหมดได้

ระหว่างทางสือฮ่าวยังคงพยายามบุกทะลวงค้นหาโอกาส เขาต้องการเข้าสู่อาณาจักรแห่งความเป็นสูงสุดให้เร็วที่สุด!

น่าเสียดายที่สิ่งต่างๆไม่ราบรื่นเลย เขาไม่สามารถประสบความสำเร็จยังคงติดอยู่ที่จุดสูงสุดของของอาณาจักรปลดปล่อยตนเอง

สือฮ่าวค่อนข้างผิดหวัง เขาคิดไม่ออกว่าทำไมเขาถึงไม่สามารถฝ่าอุปสรรคนี้ไปได้

ถ้าคนอื่นรู้ว่าเขาคิดแบบนี้พวกเขาจะต้องมึนงงและสาปแช่งออกมาอย่างแน่นอน เขาโลภมากจริงๆ! ตั้งแต่อดีตอันไกลโพ้นจวบจนปัจจุบันไม่มีสิ่งมีชีวิตระดับผู้สูงสุดที่อายุต่ำกว่าห้าร้อยปี

ในขณะเดียวกันตอนนี้เขาอายุเท่าไหร่?

ช่วงเวลาการบ่มเพาะของเขายังตื้นเขินมากเกินไป!

แม้แต่บุคคลที่มีพรสวรรค์มากที่สุดในยุคโบราณก็ต้องใช้เวลาหลายศตวรรษกว่าที่พวกเขาจะไปถึงระดับนั้นได้

ในขณะเดียวกันตอนนี้สือฮ่าวในสายตาของคนรุ่นก่อนนั้นยังอ่อนด้อยเกินไป เพียงแต่ว่าระดับบ่มเพาะของเขานั้นเป็นความจริงมันสามารถเย้ยหยันโลกได้แล้ว

“ไม่ว่าจะอย่างไรข้าต้องทำให้ได้!”

ในท้ายที่สุดสือฮ่าวก็ออกเดินทางอีกครั้งและกลับไปยังอาณาจักรที่ต่ำกว่าเพื่อทำการฝึกฝนอย่างเข้มข้นและขมขื่น ในพริบตาก็ผ่านไปอีกหลายปี

ตอนนี้สือฮ่าวได้ทำการฝึกฝนในอาณาจักรที่ต่ำกว่าถึงสิบปีแล้ว เขาอยู่ในระดับสมบูรณ์ของอาณาจักรปลดปล่อยตนเองไม่สามารถก้าวต่อไปได้อีก

หรือว่านี่มันจะถึงขีดจำกัดของเขา แม้ว่าเขาจะเรียกทัณฑ์สายฟ้าแห่งสวรรค์ลงมาหลายครั้งและทำการทะลวงผ่านแต่สุดท้ายก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ไม่ว่าจะอย่างไรเขาก็ไม่สามารถทะลวงเข้าสู่อาณาจักรแห่งความเป็นสูงสุดได้!

ต่อให้เขาพยายามอย่างหนักจนกระทั่งมีสองครั้งที่เขาเกือบตาย

ครั้งหนึ่งเขาล้มเหลวครั้งใหญ่ในกำแพงปฐมแห่งความโกลาหล เนื้อหนังของเขาเน่าเปื่อยร่างกายของเขาแหลกเหลวอย่างรุนแรง

สือฮ่าวมาถึงคอขวดแล้ว เขารู้ว่าเส้นทางของเขาไม่ง่ายเลยที่จะเดินต่อไป หากเขาต้องการที่จะกลายเป็นผู้สูงสุดที่อายุน้อยที่สุดดูเหมือนว่าจะเป็นไปไม่ได้

อย่างไรก็ตามเขายอมรับเรื่องนี้ไม่ได้ เขาไม่ต้องการรอไปอีกหลายศตวรรษ เขาจะต้องทำเรื่องนี้ให้สำเร็จ!

เขาอยากทำลายสถิติสร้างปาฏิหาริย์!

สือฮ่าวถอนหายใจเบาๆในที่สุดเขาก็เดินทางมาหาราชันแห่งดินแดนปิดผนึกเพราะว่าเขาไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว

เดิมทีเขามีความภาคภูมิใจอย่างยิ่งโดยหวังว่าจะฝ่าคอขวดนี้ด้วยตัวเองเพื่อก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญ อย่างไรก็ตามตอนนี้เขารู้แล้วว่าเขาทำไม่ได้เขาต้องขอคำแนะนำจากผู้เชี่ยวชาญ

เขาไม่เข้าใจเหตุใดแม้ว่าเขาจะมีพลังมาก ทักษะเต๋าของเขาก็เชี่ยวชาญลึกซึ้งไม่มีใครเทียบได้ ทุกขั้นตอนสำคัญเขาผ่านมาหมดแล้วเหตุไฉนเขาจึงไม่สามารถทำได้สำเร็จ

ราชันย์แห่งดินแดนปิดผนึกตกใจและนิ่งอึ้งอยู่นาน เจ้าหนูคนนี้ต้องการทะลวงเข้าสู่อาณาจักรของผู้สูงสุดจริงๆ?

เขาไม่รู้เหรอว่าต่อให้เป็นผู้ที่มีพรสวรรค์มากที่สุดในประวัติศาสตร์ของโลกก็ไม่เคยมีผู้สูงสุดที่อายุต่ำกว่าห้าร้อยปี?

“เจ้าใจร้อนเกินไปแล้ว”

ราชันย์แห่งดินแดนปิดผนึกทำได้เพียงถอนหายใจ แม้ว่าเขาจะคิดว่าตัวเองล้ำเลิศกว่าผู้ใดแต่เขาก็ไม่กล้าเอาตัวเองมาเปรียบเทียบกับเด็กคนนี้ที่อายุเพียงสามสิบปี

มันทำให้จิตใจของเขาสั่นสะเทือนเป็นอย่างมาก

“ข้าจะไม่ใจร้อนได้อย่างไร? สงครามครั้งใหญ่ของดินแดนที่สูงกว่ากำลังโหมกระหน่ำอย่างไม่หยุดหย่อนใครจะรู้ว่าเมื่อไหร่ที่สสารแห่งความมืดจะกัดกินทุกสิ่งอย่างสมบูรณ์? ข้าต้องการแข็งแกร่งขึ้นให้เร็วที่สุด!” จิตใจของสือฮ่าวมั่นคงไม่วอกแวก

“แล้วเจ้าไม่รู้หรือว่าไม่เคยมีผู้สูงสุดที่อายุต่ำกว่าห้าร้อยปี? อย่างน้อยข้าก็ไม่เคยได้ยินมาก่อน!” ราชันย์แห่งดินแดนปิดผนึกกล่าว

สือฮ่าวเริ่มพูดไม่ออก เป็นไปได้ไหมว่าสิ่งที่เขาขอมันมากเกินไป? เขาอดไม่ได้ที่จะถามว่า

“ไม่มีจริงๆเหรอ?”

ราชันย์แห่งดินแดนปิดผนึกไม่ได้พูดอะไร เด็กน้อยคนนี้ต้องการล้อเลียนเขาอย่างนั้นหรือ?

“เป็นไปไม่ได้เลยเหรอ” สือฮ่าวถามด้วยความสับสน

“ มีคนไม่น้อยที่มาถึงระดับของเจ้าในตอนนี้ แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้อายุน้อยเหมือนกับเจ้าแต่ว่าก็ไม่ห่างกันมากนัก

พวกเขาต้องสะสมพลังศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ในร่างกายรวมทั้งทำความเข้าใจเต๋าเป็นระยะเวลานาน

เมื่อพวกเขามีอายุเกินห้าร้อยปีขึ้นไปพวกเขาก็สามารถทะลวงเข้าสู่อาณาจักรของผู้สูงสุดและแข็งแกร่งมากยิ่งกว่าผู้สูงสุดธรรมดาอย่างเทียบกันไม่ติด

เป็นเพราะว่าจิตใจของพวกเขาที่ผ่านระยะเวลาอันยาวนานถึงห้าร้อยปีมีความมั่นคงเพียงพอแล้ว” ราชันย์แห่งดินแดนปิดผนึกอธิบาย

“ข้าขอคำแนะนำที่เป็นรูปธรรมและเป็นรูปร่างหน่อยได้ไหม” สือฮ่าวรู้สึกกังวลเล็กน้อยเขารู้ว่าตัวเองมีเวลาไม่มากนักถ้าเขาไม่สามารถทะลวงเข้าสู่อาณาจักรต่อไปเขาจะไม่มีโอกาสแล้ว

“ หากเจ้าต้องการเข้าสู่อาณาจักรแห่งความเป็นสูงสุดเจ้าจำเป็นต้องสัมผัสกับใบหน้าของชีวิตนับร้อยต่อสู้ในโลกที่ยิ่งใหญ่ของมนุษย์ทำให้จิตใจสงบลงไม่มีความผันผวนอีกต่อไป

เมื่อจิตใจของเจ้าเป็นอิสระเต๋าของเจ้าก็จะทะลวงเข้าสู่ระดับสูงสุดของเต๋ามนุษย์ และพลังในร่างกายของเจ้าก็จะเลื่อนขั้นขึ้นไปเอง” ราชันย์แห่งดินแดนปิดผนึกกล่าว