ตอนที่ 056 ความเจ้าเล่ห์ของซูแคน
เมื่อซูแคนออกจากห้อง VIP หวางหมันหยูก็ตะโกนออกมา
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดด!!"
"เอ่อ!!"
เจิงเจียนเย่มองหวางหมันหยูด้วยความประหลาดใจ
หลังจากที่หวางหมันหยูตะโกนเสร็จ เธอเห็นว่าเจิงเจียนเย่ยังนั่งอยู่ในห้อง ใบหน้าของเธอก็แดงด้วยความเขินอายเล็กน้อย และพูดว่า
"ทำไมคุณซูถึงเป็นคนแบบนี้ ฉันแทบจะทนไม่ไหวแล้วนะ"
เจิงเจียนเย่นิ่งพูดอะไรไม่ออก
แม้แต่ผู้หญิงที่มีบุคลิกที่สวยงาม และอ่อนโยนอย่างผู้จัดการหวางยังแสดงมุมนี้ออกมา
แสดงว่าคุณซูคงทำให้ผู้จัดการหงุดหงิดถึงขีดสุดได้
200 ล้านที่คุณซูจัดการ เขาทำเหมือนเงินจำนวนนี้เป็นเพียงแค่หยิบมือเดียวของเขาเท่านั้น เว้นแต่เขาจะเป็นเศรษฐีในเซียงเจียงที่มีเงินมากมายขนาดทิ้งขว้างยังไม่เสียดาย
แต่ถึงเป็นเศรษฐีระดับนั้นก็เถอะ แต่เขาใช้เงิน 200 ล้านด้วยความประมาทอย่างงี้ได้ยังไงกัน?
น่าจะมีแค่เขาคนเดียวนั่นแหละที่ใช้เงินได้ดูชิวขนาดนี้
เขาดูมีอำนาจมากกว่าเศรษฐีในเซียงเจียงอีก
…
ซูแคน และสูเจิ้งเหมา เดินออกจากธนาคาร HSBC
"จริงสิ เหลาสูผมลืมเอาเงิน 200,000 มาคืนนายเลย"
"ไม่ต้องรีบก็ได้ คุณเอาไปใช้ก่อนก็ได้ผมไม่เป็นไร"
ซูแคนก็ยิ้มหลังจากที่สูเจิ้งเหมาพูดจบ เขาคิดว่า
สูเจิ้งเหมาเป็นคนเก่งมากคนหนึ่ง นิสัยของเขาเหมือนกับจิ้งจอกเลย
ซูแคนชอบลักษณะนิสัยของสูเจิ้งเหมามาก เขาคิดว่าเขาสามารถบอกแผนบางอย่างให้กับสูเจิ้งเหมารู้ด้วยก็ได้
เนื่องจากเขาเห็นสูเจิ้งเหมามาหลายวันแล้ว สูเจิ้งเหมาวางตัวกับเขาไว้ดีมาก ถ้าจะทำธุรกิจก็ควรจะมีคนแบบสูเจิ้งเหมาเป็นลูกน้องด้วย
"ท่านคะ"
ในขณะนั้นก็มีเสียงเรียกดังขึ้น เป็นเสียงที่นุ่มละมุ่นราวกับก้อนเมฆบนท้องฟ้า
ซูแคนหันหน้าไปมองก็เห็นหญิงสาวในชุดสูท ผมของเธอถูกรวบไปข้างหลังอย่างเรียบร้อย สวมแว่นตาขอบดำซึ่งมันทำให้ผิวสีขาวที่หน้าของเธอดูกระจ่างใสมากขึ้น เธอถือเอกสารไว้ในอ้อมแขนของเธอ
"มีอะไรหรือเปล่าครับ?"
สูเจิ้งเหมาเดินมาข้างหน้าซูแคนและถามหญิงสาว
ซูแคนมองดูเอกสารในมือหญิงสาว เขาเห็นมีคำว่าทนายความอยู่ ซูแคนเลยตบไหล่สูเจิ้งเหมาเบาๆ
"เหลาสูให้เธอพูดก่อนก็ได้"
"ได้ครับ!!"
สูเจิ้งเหมาพูดจบก็ถอยหลังไปสองสามก้าว
สาวสวยถือเอกสารเธอได้แอ่นหลังตั้งตรงเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า
"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อจางหม่าน จบแผนกกฏหมายจากมหาวิทยาลัยอิมพีเรียลค่ะ ตอนนี้ได้เปิดสำนักงานกฏหมายซึ่งให้คำปรึกษาแก่นักธุรกิจอยู่"
หลังจากพูดจบ จางหม่านก็เปิดเอกสารในมือของเธอ เธอหยิบนามบัตรออกมาออกเลยยื่นให้กับซูแคน
"นี่คือนามบัตรของฉันค่ะ เห็นว่าคุณน่าจะทำธุรกิจกับทาง HSBC ทางสำนักงานกฏหมายของฉันพร้อมที่จะบริการให้คำปรึกษาแก่คุณเองค่ะ"
จางหม่านยิ้มอย่างมั่นใจ
ซูแคนหยิบนามบัตรขึ้นมา เขาเหลือบมองจางหม่านเล็กน้อย ซูแคนเห็นว่าจางหม่านที่เป็นที่มุ่งมั่นและมั่นใจในตัวเองมาก
แถมรูปในนามบัตรของเธอก็สวยมาก
คำพูดของเธอน่าจะทำให้ผู้ชายหลายคนหลงคารมได้ไม่ยากเลยแถมเธอยัง สวมแว่น ใส่ชุดสูท และยังรวบผมไว้อีก
"พระเจ้า!! จบจากมหาวิทยาลัยอิมพีเรียล สุดยอด!!"
"ค่ะท่าน"
จางหม่านยิ้ม
ซูแคนวางนามบัตรลงมองตรงไปที่จางหม่านแล้วพูดด้วยรอยยิ้มที่สดใส
"งั้น วิทยาเขตเหนือหรือวิทยาเขตใต้ล่ะ"
"เอ่อ!!"
รอยยิ้มบนใบหน้าของจางหม่านได้ลดลงเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำถามของซูแคน มีความลังเลปรากฏขึ้นในสายตาของจางหม่าน
"น่าจะวิทยาเขตเหนือใช่ไหม!!"
ซูแคนพูด
"ฉันมาจากวิทยาเขตใต้ค่ะ"
จางหมันแสดงรอยยิ้มที่สดใสของเธอต่อ
"โล่งอกไปที"
"ดีแล้วหละที่ไม่ได้ไปเรียนวิทยาเขตเหนือ ที่นั่นห่วยแตกสุดๆ เกรดของมหาวิทยาลัยที่นั่นก็ไม่ดี ไม่รู้เหมือนกันว่าเปิดเป็นมหาลัยได้ยังไง"
"แม้ว่าจะเป็นจะห่วยแตกแค่ไหน แต่อย่างน้อยมันก็ยังสอนจนจบปริญญาตรีได้อะนะ ถ้ามีความมุ่งมั่นมากพอ คนที่จบจากนั่นคงไม่ใช่คนที่ฉลาดสักเท่าไหร่ แต่น่าจะเป็นคนที่มุ่งมั่นสุดๆ"
หัวใจของจางหม่านเต้นเร็วขึ้น แววตาของเธอดูร้อนลนผิดปกติ
ชายคนนี้รู้ได้ยังไงกัน
"ท่านค่ะ ท่านหมายถึงอะไรเหรอคะ? ฉันไม่เข้าใจ"
"หยุดหลอกฉันได้แล้ว!!! "
ซูแคนเหลือบมองไปที่คอปกเสื้อของจานหม่าน ส่วนจางหม่านเธอก็หยิบเอกสารมากอดไว้เพื่อปิดที่ปกเสื้อ
"ฟังนะ แม้ภาพลักษณ์ของคุณจะดูเรียบร้อยแค่ไหน แต่เสื้อเชิ้ตที่คุณใส่มันไม่ใช่เสื้อตัวใหม่ที่เพิ่งซื้อ มันเป็นเสื้อที่คุณใส่มานานมากแล้ว ปกเสื้อของคุณมันยังมีคราบสีเหลืองอยู่"
"หมายความว่าที่คุณพูดมาก่อนหน้านี้มันไม่ใช่เรื่องจริงทั้งหมดแน่ๆ สำนักงานกฏหมายอะไรของคุณนั่นจริงๆแล้วอาจจะเป็นบ้านทำรองเท้าซะมากกว่า"
"เอาล่ะ ฉันพูดมามากพอแล้ว ถึงเวลาของคุณล่ะ คุณต้องการอะไร?"
ซูแคนยิ้มอย่างชั่วร้าย
จางหม่านทำหน้าเป็นกังวลทันที เหงื่อของเธอไหลออกมาเต็มไปหมด
เขารู้ได้ยังไงกัน?
เขาแค่เห็นชุดฉันก็รู้แล้วอย่างงั้นเหรอ?
แถมยังรู้ว่าเธอจบมาจากมหาวิทยาลัยระดับล่างอย่างที่เขาบอกจริงๆ
