ตอนที่แล้วบท 657 เขามีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งแอบซ่อนอยู่ในใจ
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 661 หน้าดุจเทพเจ้าอะไร

(ฟรี ปกติ) บทที่ 659 พ่อจะสอนให้เขาเป็นคน!


ดังนั้นผู้อำนวยการพูดด้วยตัวเองแล้ว นักเรียนย้ายมาใหม่ที่มีบุคลิกเฉพาะของเขาก็ได้แนะนำตัวเองสั้นๆ เขาไม่มีทางเลือกเหมือนกัน ทําได้เพียงแค่ยิ้มและพูดว่า "นักเรียนหรงซื่อไม่ค่อยชอบพูดเท่าไหร่หรอก อาจเป็นเพราะเพิ่งมาครั้งแรก ยังไม่ค่อยชิน ก็อาจจะมีอึดอัดอยู่บ้าง ในฐานะเพื่อนร่วมชั้น พวกเราควรจะดูแลเขา และทำให้เขาคุ้นเคยและเข้ามาร่วมกับพวกเราอย่างเร็วที่สุดโอเคไหม?"

"โอเคค่า!" สาวๆ ที่อยู่ด้านล่างตอบเสียงดัง

หรงซื่อเดินออกลงจากแท่นหน้าชั้นเรียน เมื่อเดินผ่านเบาะหลังของห้องเรียน ก็บังเอิญไปเห็นผู้ชายที่ดูทรงอันธพาลอยู่ตรงมุมห้อง ในมือแอบซ่อนบุหรี่ไว้และสายตาก็ได้จ้องมองมาที่เขาอย่างชั่วร้าย

หรงซื่อไร้อารมณ์ สายตาเขามุ่งหน้าไปข้างหน้าไม่เหล่มอง นั่งลงบนที่นั่งของตัวเอง

กลุ่มพวกผู้ชายกลุ่มเล็กๆ ไม่กี่คนที่อยู่ตรงหัวมุมห้องเฝ้ามองเขาอยู่ตลอด เมื่อเห็นใบหน้าที่เย็นชาของเขาราวกับปฏิเสธผู้คนที่อยู่ห่างออกไปหลายพันไมล์ พวกเขาก็หัวเราะดังออกมา "โย่ นักเรียนย้ายมาใหม่คนนี้นี่มันค่อนข้างหยิ่งจังนะ"

"ลากมันมา! กล้าดียังไงมาหยิ่งใส่หน้าพวกเรา พ่อจะสอนให้เขาเป็นคน!"

"หน้าขาวๆ เล็กๆ มันก็ได้อยู่นะ พวกนายดูผู้หญิงในห้องสิ ดูเหมือนว่าแต่ละคนเสียจิตกันไปแล้ว"

หรงซื่อนั่งอยู่ในที่นั่งเดียวริมหน้าต่าง หลังจากนั่งลงเขาก็หยิบหนังสือเรียนออกมาแล้วหันหน้ามองออกไปนอกหน้าต่าง

ด้านนอกเป็นสวนดอกไม้ของโรงเรียน มองจากจากมุมนี้สามารถเห็นประตูทางเข้าโรงเรียน ทางม้าลายและโรงเรียนอีกแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก

อาคารรูปทรงยอดแหลมสีแดงและสีขาวสไตล์ยุโรปนั้นหรูหราและสะดุดตาเป็นพิเศษ ตรงกันข้ามกับอาคารที่เขาเรียนอยู่ อาคารสร้างอยู่ในช่วงทศวรรษ 1980 และ 1990

นั่นคือโรงเรียนเอกชนนานาชาติ ค่าเทอมแพงอย่างน่าประหลาดใจ นักเรียนที่สามารถไปเรียนโรงเรียนแบบนั้นได้ก็ต้องรวยเอามากๆ

เสี่ยวจิ่วก็อยู่ที่โรงเรียนนั้นด้วย

ถ้าเกิดเธอไม่ข้ามชั้น ปีนี้ก็ควรเรียนอยู่มัธยมปลายชั้นปีที่สี่

หรงซื่อเหม่อมองไปที่อาคารนั้นด้วยแววตาลึกซึ้ง

ที่เลือกมาเรียนโรงเรียนนี้ นอกจากค่าเทอมจะถูกแล้ว ยังมีอีกเหตุผลที่สําคัญมากกว่านั้นก็คือสามารถได้ใกล้กับเธอขึ้น

ขณะนี้ เกิดควันฟุ้งกระจาย หรงซื่อหันกลับมาขมวดคิ้วและเปิดหน้าต่างเพื่อให้มันระบายอากาศ

พวกกลุ่มผู้ชายที่อยู่หลังห้องเรียนมองเขา และหันมาพูดใกล้หูอีกครั้งว่า "เฮ้ยลูกพี่ ที่ลูกพี่พูด ไอ้เด็กนี่มันขยะแขยงพวกเราเหรอ?"

"น่าจะใช่ โอ้ ไม่ใช่ว่ามันหล่อกว่านิดหน่อยเหรอ? สำคัญตัวเองจริงๆ เลยนะ!"

"ลูกพี่ หรือพวกเราจะจัดการกับมันสักยกหน่อย ปล่อยให้มันเห็นว่าพวกเราเก่งแค่ไหน!"

"ใช่สิ ถ้าไม่จัดการมัน สาวๆ ในห้องเราก็จะถูกแย่งไปหมด!"

พูดถึงขนาดนี้แล้ว ผู้ชายที่ถูกเรียกว่าลูกพี่ก็อดไม่ได้แล้ว หรี่ตาลงด้วยสายตาที่ดูอันตราย "คอยสังเกตจับตามอง ถ้าไอ้เด็กนี่มันล้ำเกินพวกเรา ก็ต่อยมันได้เลย!"

พวกเขาไม่ได้จงใจที่จะพูดให้เสียงเบาลง ดูเหมือนว่าต้องการที่จะให้หรงซื่อได้ยิน

คนส่วนใหญ่ที่ได้ยินเช่นนี้ พวกเขาก็จะระวังตัวกัน แต่ใบหน้าของหรงซื่อไม่มีการสะทกสะท้านอะไรเลยแม้แต่น้อย มุมปากเขากระตุกจนแทบจะมองไม่เห็น แฝงไปด้วยการเยาะเย้ยและดูถูกเหยียดหยาม

คาบแรกเป็นวิชาคณิตศาสตร์ หลังจากที่ครูเข้ามา ก็ได้กลิ่นควันของบุหรี่และมองไปด้านล่างที่ผู้ชายพวกนั้น "สูบบุหรี่อีกแล้ว! พูดกี่ครั้งแล้ว ไม่อนุญาตให้สูบบุหรี่ ยิ่งไปกว่านั้นคือไม่อนุญาตให้สูบบุหรี่ในห้องเรียน! ถ้าอยากจะสูบก็ทำให้บนตัวไม่มีกลิ่นบุหรี่ก่อนแล้วค่อยเข้ามา! ไม่รู้เหรอกลิ่นมันเหม็น?"

ผู้ชายสองสามคนนั้นไม่ได้เอาเขามาใส่ใจ และยังพูดท้าทายอีกว่า "จารย์ กำลังสอนพวกเราเหรอ?"

"ก็ใช่ อาจารย์แบบนี้ก็ระวังหน่อยนะ เรื่องที่ไม่ควรยุ่งก็ไม่ต้องยุ่ง ไม่งั้นมีปัญหาแน่!"

บทที่ 660 เป็นผู้ชายโตเต็มตัวแล้ว

"นี่พวกเธอ" ครูโกรธมากจนพูดไม่ออก

นี่คือพวกอันธพาลไม่กี่คนในโรงเรียน เป็นเด็กที่นิสัยเสียเลี้ยงดูโดยพ่อแม่ที่ร่ำรวยเติบโตมามีคุณค่าทางศีลธรรมเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลย ถ้าพวกเขาได้ขู่เข็ญแล้วก็ไม่รู้ว่าจะทำเรื่องอะไรออกมา

(二世祖 วลีนี้เป็นคำเชิงลบที่อธิบายถึงเด็กที่นิสัยเสียเลี้ยงดูโดยพ่อแม่ที่ร่ำรวยเติบโตมาโดยมีคุณค่าทางศีลธรรมเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลยหรือทักษะชีวิตประจำวันที่จำเป็น)

เขาไม่อยากมีปัญหา เลยทำได้แค่ปล่อยวางไป

บรรยากาศในชั้นเรียนไม่ดีนัก มีนักเรียนไม่กี่คนในชั้นเรียนที่กําลังตั้งใจฟังครูสอน พวกผู้ชายกําลังแอบเล่นเกมและสูบบุหรี่ พวกผู้หญิงก็กำลังแต่งหน้าทาปากกัน มีทั้งแอบกินขนมในห้องเรียน ทั้งคุยเล่นโทรศัพท์กัน มักจะหันมองไปที่หรงซื่อบ่อยๆ ใบหน้าที่แดงเป็นเลือดฝาด แค่มองก็หันกลับไปอย่างเขินอาย

หรงซื่อไม่ได้สนใจ แค่ตั้งใจฟังที่ครูสอน ถึงแม้เนื้อหาทั้งหมดเขาจะไม่รู้เรื่องก็ตาม

ดูเหมือนกับว่าเขาจะแยกตัวเองอยู่ในฝาครอบกระจกใส ไม่ว่าด้านนอกจะเกิดอะไรขึ้น มันก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขาเลย

เมื่อเลิกเรียน ผู้หญิงหลายคนรวมตัวกันรอบตัวเขา เขินอายหน้าแดงเพื่อแนะนำตัวเองให้เขารู้จัก สามารถเป็นเพื่อนกันได้ไหม หรือไม่จากนี้ไปก็ขอให้เขาช่วยสอนการบ้านหน่อย

เขาโดนจู่โจมทักทายจากคนแปลกหน้าอย่างเห็นได้ชัด

หรงซื่อก็ยังคงนิ่งเงียบไม่พูด เอื้อมมือไปหยิบกระดาษที่วางอยู่ใต้โต๊ะเขียนเต็มไปด้วยคำว่า "จิ่ว" และไม่ต้องการให้พวกเธอเห็น

(酒 จิ่ว ไวน์,เหล้า)

ถึงยังงั้นก็มีผู้หญิงตาแหลมคมเห็นการเคลื่อนไหวของเขา เลยถามด้วยความสงสัยว่า "หรงซื่อ นายชอบดื่มไวน์เหรอ?" นายชอบไวน์แบบไหนเหรอ บอกฉันได้ไหม?"

"ไม่ชอบ "

"แล้วนายเขียนคําว่าไวน์ตั้งเยอะทำไมล่ะ? บอกฉันหน่อยสิ บ้านฉันมีไวน์เพียบเลยนะ ฉันเอามาให้นายได้นะ!"

"ไม่ต้อง "

สาวๆ ก็พากันถอนหายใจ นักเรียนใหม่ที่ย้ายมานี่ช่างเย็นชาจริงๆ

ยังไงก็ตามเหอะ เขาหล่อลากมากจริงๆ ว้าววว!

เพียงแค่ครึ่งวันเท่านั้น ข่าวที่มีนักเรียนมัธยมปลายชั้นปีที่หกหล่อเหลาเกินเบอร์ได้กระจายไปทั่วทั้งโรงเรียน นักเรียนหลายคนก็ถือโอกาสในช่วงเลิกเรียนพากันวิ่งมาดู

เมื่อเห็นตัวจริงแล้ว มีเพียงความรู้สึกเดียวคือน่าทึ่งมาก

หล่อจริงๆ เลย!

ช่วงพบค่ำ โรงเรียนมัธยมเอกชนนานาชาติ

เสียงกริ่งของโรงเรียนดังขึ้นหลังเลิกเรียนและนักเรียนพากันรีบออกจากห้องเรียน

มัธยมปลายชั้นปีที่สี่ห้อง1เป็นห้องที่ดีที่สุดของทั้งหมดในระดับชั้น ซูจิ่วกําลังเก็บกระเป๋านักเรียน จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงนักเรียนหญิงคนอื่นๆ กระซิบกัน

เรื่องนี้เธอคุ้นชินกับมันแล้ว ไม่ต้องนึกก็รู้ว่าเป็นหานซือเหย่มาแล้ว

ตั้งแต่เขาอยู่มัธยมตอนต้นก็เริ่มมารอเธอเลิกเรียนทุกวัน แม้ว่าเธอจะไม่เคยนั่งรถกับบ้านกับเขาก็ตาม เขาก็ยังคงยืนหยัด ฝนตกฟ้าผ่าอะไรก็ไม่ฟังทั้งนั้น จนเธอเหนื่อยจะพูดแล้ว

ตอนนี้ขึ้นมัธยมปลายแล้วเธอก็ยังได้อยู่โรงเรียนเดียวกับเขา เขาก็จะมารอเธอที่ห้องเรียนอยู่เสมอ ไม่รู้จะพูดอะไรแล้วกับเด็กนี้

หานซือเหย่สวมชุดนักเรียนสีเทาเข้ม สองมือล้วงกระเป๋าเดินมาแบบเท่ๆ เขาเกิดมาพร้อมกับออร่าที่แข็งแกร่งทําให้ผู้คนรู้สึกถึงความน่าเกรงขาม แถมยังเป็นนักเรียนที่มีปัญหาฉาวโฉ่ในโรงเรียนอีกด้วย

นอนในชั้นเรียน การบ้านส่งไม่ตรงเวลา แต่เขาสามารถทําข้อสอบออกมาได้ดีและพวกคุณครูก็ไม่รู้จะทำยังไงกับเขาแล้ว สำหรับนายน้อยซุปตาร์นี้คงทำได้เพียงหลับตาเมินไม่สนใจ

เพราะหน้าตาที่หล่อเหลา พวกสาวๆ ก็มีหวาดกลัวอยู่บ้าง แต่ก็อดไม่ได้ที่จะแอบคอยมองเขา ทำให้หน้าแดงและใจเต้น

รู้ว่าเขามาหาซูจิ่ว พวกผู้หญิงก็พากันทั้งอิจฉาทั้งริษยาซูจิ่ว

หานซือเหย่มาถึงนอกห้องเรียน จึงใช้นิ้วเคาะไปที่หน้าต่าง เพื่อส่งสัญญาณให้ซูจิ่วซึ่งนั่งอยู่ริมหน้าต่างออกมา

ซูจิ่วเหลือบมองเขาและหยิบกระเป๋านักเรียนเดินออกไป เธอพูดกับเขาอย่างเบื่อหน่ายว่า "หานซือเหย่ นายเป็นผู้ชายโตเต็มตัวแล้วนะ ควรจะกลับบ้านด้วยตัวเองได้แล้ว ไม่ต้องมารอฉันทุกวันแบบนี้ ฉันจะไม่กลับบ้านกับนายหรอกนะ ฉันมีคนขับรถของฉัน!"

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด