บทที่ 507: หลิงเปาก่อนฟ้าคุณากร หยกหรูอี้ไตรทรัพย์!
“นั่นคือเซิ่งเหรินงั้นเหรอ?” เจียงเหอประสานมือก้มหัวศีรษะคารวะอย่างเคารพนอบน้อม แต่ดวงตาของเขายังคงแอบ ๆ จับจ้องไปยังร่างในชุดดำ แม้ว่าร่างจะดูไม่ใหญ่โตนักแต่กลับให้ความรู้สึกสูงส่งมีสง่าราศีอย่างเหลือล้น แข็งแกร่งอย่างหาที่เปรียบมิได้ มิติเวลารอบ ๆ ร่างนั้นทบพับทับซ้อนกันเป็นชั้น ๆ ทั้ง ๆ ที่ร่างนั...
