บทที่ 641 ของฉัน ก็ต้องเป็นของฉัน
ครู่หนึ่งผ่านไป เขาถูกหรงซื่อผนักกระแทกเข้ากับกําแพงด้านหลัง "ฉันไม่สนเงินของนาย ฉันแค่ต้องการให้นายคืนของของฉัน" หลินเวยรู้สึกว่าหรงซื่อนั้นแข็งแกร่งมาก จนเขาไม่สามารถดิ้นหลุดออกมาได้ เขาเกาะคอเสื้อแน่นจนหายใจไม่ค่อยออก และพูดเพียงว่า "จริงๆ แล้วนายอยากได้เงินเท่าไหร่จึงจะพอใจ? ฉันใช้เงินซื้อเส้นส...
