STY-ตอนที่ 7 ศิษย์พี่หญิงห้า-หลี่จื่อหยาน

หลิงซือ เพิ่งจะพูดจบว่าไม่มีใครสามารถปรุงยาได้สำเร็จในการทดลองครั้งแรก แต่เมื่อ เย่เฉิน เป็นคนปรุง เขาก็สามารถกลั่นมันออกมาได้ในทันทีและวางไว้ที่ด้านหน้าของ หลิงซือ

ดังนั้น นางจะไม่แปลกใจได้อย่างไร!

“เฉินน้อย เจ้าทำได้ยังไง?”หลิงซือ มองไปที่ เย่เฉิน และ กล่าวถาม

“ข้าแค่ทำตามวิธีการของท่านแล้วทำมัน!”เย่เฉิน ได้ตอบกลับ

ในขณะนี้ หลิงซือ รู้สึกตกใจอย่างมาก เย่เฉิน จะต้องเป็นนักปรุงยาอัจฉริยะ แม้ว่า เย่เฉิน จะบอกว่ามันง่าย แต่กระบวนการปรุงยาเหล่านี้ไม่ได้ง่ายขนาดนั้น

การชั่งน้ำหนักสมุนไพรจะต้องแม่นยำ หาก น้อยกว่า 1 หรือ 2 มันก็จะล้มเหลวอย่างไม่ต้องสงสัย

การควบคุมไฟเองก็ต้องแม่นยำ และ อุณหภูมิจะต้องพอดี…

สิ่งสำคัญที่สุดก็คือ การควบแน่นโอสถ การควบแน่นโอสถนี้เป็นขั้นตอนที่ซับซ้อนที่สุด เนื่องจากการควบแน่นจำเป็นจะต้องใช้พลังปราณที่แท้จริง และ มีเพียงการใช้พลังปราณที่แท้จริงเท่านั้นถึงจะกลั่นโอสถออกมาได้ และ หากควบคุมพลังปราณที่แท้จริงได้ไม่ดีในขั้นตอนสุดท้าย โอสถที่จะสร้างก็จะกลายเป็นสูญเปล่า

อย่างไรก็ตาม เย่เฉิน กลับสามารถทำสิ่งเหล่านี้ได้ทั้งหมด หลังจากการดูเพียงครั้งเดียว

เย่เฉิน จะต้องเป็นอัจฉริยะด้านการปรุงยาอย่างไม่ต้องสงสัย!

“เย่เฉิน เจ้ายอดเยี่ยมมาก! เจ้าคืออัจฉริยะอย่างแท้จริง!”

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ศิษย์พี่คนนี้จะสอนทุกสิ่งอย่างที่มีให้กับเจ้า และ ทำให้เจ้ากลายเป็นปรมาจารย์ด้านการปรุงยาที่เก่งกาจที่สุดในโลก!”หลิงซือ ได้กล่าวออกมา ขณะที่มองไปที่ เย่เฉิน

โดยค่ำคืน ได้ทวี ความรุนแรงมากยิ่งขึ้น

เย่เฉิน ได้อาศัยอยู่ในถ้ำของ หลิงซือ และ มันเป็นแบบนี้มาตลอดตั้งแต่เด็ก และ หลังจากนั้น เขาก็จะกลับไปนอนที่บ้านของแม่หรือนอนกับศิษย์พี่หญิงทั้ง 7 คนของเขา

“เอาล่ะ เย่เฉิน รีบไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้ เจ้ายังต้องไปหาศิษย์พี่หญิงห้า เพื่อเรียน พิณ หมากรุก ประดิษฐ์อักษร และ วาดภาพ!”

“อืม!”เย่เฉิน ได้พยักหน้าตอบรับพร้อมกับเดินไปที่เตียง

“เอาล่ะ รีบเข้านอนเถอะ!”หลิงซือ ที่ตามมา ได้นอนลงและกล่าวพูดขึ้น

เย่เฉิน ได้ล้มตัวลงนอนบนเตียง เช่นเดียวกัน

ในขณะที่นอนอยู่บนเตียง หัวใจของ เย่เฉิน ก็เต้นแรงไม่หยุด

เย่เฉิน ที่นอนอยู่ด้านข้าง ได้กล่าวถามออกมาเสียงเบาและไม่แน่ใจ “ศิษย์พี่หญิงสี่…ข้ารู้สึกหนาวนิดหน่อย ข้าขอกอดท่านหน่อยได้หรือไม่?”

หลิงซือ ได้พยักหน้าและตอบกลับ “แน่นอน!”

เย่เฉิน ได้กอด หลิงซือ และ ผล็อยหลับไปอย่างช้า ๆ

…

ศิษย์พี่ห้าของ เย่เฉิน มีชื่อว่า หลี่จื่อหยาน ฐานการบ่มเพาะพลังของนางค่อนข้างแข็งแกร่ง และ นางยังเชี่ยวชาญ พิณ หมากรุก การประดิษฐ์อักษร และ การวาดภาพ นางเป็นที่รู้จักกันในฐานะหญิงสาวที่มีความสามารถอันดับ 1 ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์

ในบรรดาศิษย์พี่ทั้ง 7 ของ เย่เฉิน หลี่จื่อหยาน เป็นคนที่ได้รับความนิยมมากที่สุด

นางมีความงดงามและยังเป็นหญิงสาวที่มีความสามารถเป็นอันดับ 1 ของแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์ โดยพื้นฐานแล้ว นางย่อมได้รับความนิยมอย่างไม่ต้องสงสัย

ไม่นาน เย่เฉิน ก็มาถึงที่พักของ หลี่จื่อหยาน

ในความทรงจำของ เย่เฉิน หลี่จื่อหยาน เป็นคนที่สงบและเรียบร้อยเป็นพิเศษ ถ้าจะให้เขาตัดสิน ในบรรดาศิษย์พี่หญิงทั้ง 7 คนของเขา ศิษย์พี่หญิงห้า มีความใกล้ชิดกับคำว่า เทพธิดา มากที่สุด

นั่นก็เพราะ ด้วยความชำนาญด้าน พิณ หมากรุก การประดิษฐ์อักษร และ การวาดภาพ ทำให้อารมณ์ของนางดูนิ่งสงบเป็นอย่างมาก อีกทั้งนางยังดูสง่างาม และ ไร้ทัศนโลกียวิสัย

คนส่วนใหญ่ล้วนชอบเทพธิดาเช่นนี้

เย่เฉิน ได้มาถึงที่ ศาลาหยาซวน ที่นี่คือ ที่พักนำในถ้ำของ หลี่จื่อหยาน ศิษย์พี่หญิงห้าของเขาไม่เพียงแต่มีความสามารถเท่านั้น แม้แต่ ที่พำนักในถ้ำ ก็ยังมีความงดงามเช่นเดียวกัน

หลี่จื่อหยาน ที่รู้ว่า เย่เฉิน กำลังมา ดังนั้น นางจึงได้รออยู่ที่ด้านหน้าประตูเป็นเวลานาน

เย่เฉิน ที่มาถึงที่ด้านหน้าศิษย์พี่หญิงห้า หลี่จื่อหยาน เขาได้โค้งคำนับและกล่าวพูดขึ้น “คาราวะ ศิษย์พี่หญิง!”

หลี่จื่อหยาน ในปัจจุบัน แต่งกายด้วยชุดขาวที่งดงาม ด้วบใบหน้าที่งามล่มประเทศของนาง ทำให้นางดูงดงามเป็นอย่างมาก แม้ว่า เอวที่เพรียวบางของนาง จะไม่ดูเด็ดดวงเท่ากับ ศิษย์พี่หญิงสาม แต่มันก็เพียงพอแล้ว ที่จะทำให้ใครหลายคนน้ำลายไหล

อีกอย่าง ศิษย์พี่หญิงห้าของเขาเพิ่งจะมีอายุเพียงแค่ 16 ปี มันยังมีช่องว่างสำหรับการเติบโตของนางอยู่

ศิษย์พี่หญิงห้าของเขามีนิสัยเฉพาะตัว นางเชื่อมั่นอย่างจริงจังในความหมายแฝงของลัทธิเต๋า ซึ่งทำให้นางดูงดงามขึ้นด้วยเหตุผลบางอย่าง

ความหมายแฝงของลัทธิเต๋านี้ทำให้นางดูสง่างาม และ ทำให้ใครหลายคนทำได้เพียงจ้องมองนางจากระยะไกลเพียงเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม เย่เฉิน ก็เป็นคนที่ใกล้ชิดกับนางมากที่สุด เพราะ เย่เฉิน ได้เติบโตมาพร้อมกับศิษย์พี่หญิงทั้ง 7 ตั้งแต่ยังเด็ก ดังนั้น พวกนางจึงดูแลเขาดีเป็นอย่างมาก

โดย ศิษย์พี่หญิงห้าเองก็ตื่นเต้นมากที่ได้พบ เย่เฉิน นางรีบกล่าวออกมา “ศิษย์น้องเล็ก รีบเข้ามาเร็ว”

ศิษย์พี่หญิงห้าได้พา เย่เฉิน เข้ามาในศาลาหยาซวน ในขณะนี้ พวกเขาได้ถูกต้อนรับโดยสระน้ำที่เต็มไปด้วยน้ำในทะเลสาบ และ มีภูเขาเทียม 2-3 แห่งในทะเลสาบ ที่นี่มีแม้กระทั่งปลาว่ายน้ำอยู่

โดยพวกเขาได้เดินผ่านทางเดินอันเงียบสงบริมทะเลสาบ ซึ่งข้างทางมีต้นพลัมสีเลือด กล้วยไม้ ไผ่ และ ต้นเบญจมาศ ดูปลูกเอาไว้

ที่นี่ แตกต่างจากสถานที่พำนักของ ศิษย์พี่หญิงสาม ที่เต็มไปด้วยสิ่งของรักสวยรักงาม เช่น ผงแป้ง

และ มันก็ไม่เหมือนกับ ศิษย์พี่หญิงสี่ของเขา ที่ห้องเต็มไปด้วย หนังสือ โอสถ และ เตาหลอม

ที่พำนักของศิษย์พี่หญิงห้าของเขาเต็มไปด้วย ดอกไม้และต้นไม้ มีเครื่องดนตรี,กระดานหมากรุก,ภาพอักษร และ ภาพวาดเต็มไปทั้งถ้ำ

อีกทั้งการจัดวางยังเรียบร้อยมาก มันดูไม่รกและไม่เป็นระเบียบเหมือนกับ ศิษย์พี่หญิงสี่ของเขา

“ศิษย์น้องเล็ก เจ้าอยากจะเรียนรู้สิ่งใดเป็นอันดับแรก?”ดวงตาของ ศิษย์พี่หญิงห้า ของเขาเป็นเหมือนน้ำในฤดูใบไม้ร่วง โดย นางได้จ้องมองไปที่ เย่เฉิน

เย่เฉิน รู้ว่า ศิษย์พี่หญิงห้าของเขา เก่งเรื่อง พิณ หมากรุก ประดิษฐ์ตัวอักษร และ การวาดภาพ ซึ่ง พวกเครื่องเล่นดนตรี หรือ การประดิษฐ์ตัวอักษร ไม่มีใครกล้าอ้างว่า ศิษย์พี่หญิงห้าของเขาเป็นอันดับสองในดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งโชคชะตานิรันดร์แห่งนี้

เนื่องจาก นางเก่ง เรื่อง พิณ หมากรุก ประดิษฐ์ตัวอักษร และ การวาดภาพ เขาก็จะเรียนรู้พวกมันทีละอย่าง

“พิณ หมากรุก ประดิษฐ์ตัวอักษร และ วาดภาพ ในเมื่อ พิณ อยู่ในอันดับแรก ข้าก็จะเรียน พิณ ก่อน!”เย่เฉิน ได้ตอบกลับ

“เข้าใจแล้ว เช่นนั้นศิษย์น้องเล็ก ตามข้าไปที่ห้องพิณ”หลี่จื่อหยาน ได้ยิ้มหวาน

ทั้งสอง ได้มาถึงห้องพิณ เย่เฉิน พบว่าสถานที่ของศิษย์พี่หญิงห้าของเขาเต็มไปด้วยแก่นแท้ทางจิตวิญญาณ และ มีความหมายแฝงของลัทธิเต๋าอย่างลึกซึ้ง ดังนั้น เขาอดไม่ได้ที่จะอยากลงชื่อเข้าใช้ที่นี่ เพื่อดูว่าจะได้รับอะไร

“ลงชื่อเข้าใช้!”เย่เฉิน ไม่ลังเลและลงชื่อเข้าใช้ทันที

เขาสามารถลงชื่อเข้าใช้ได้วันละครั้งอยู่แล้ว โดย 1 ปี มี 365 วัน ซึ่งหมายความว่าเขาสามารถลงชื่อเข้าใช้ได้ 365 ครั้งต่อปี ดังนั้น เย่เฉิน ก็ไม่จำเป็นจะต้องลงชื่อเข้าใช้สถานที่ที่มีความสำคัญและกลิ่นอายพลังทางเต๋าที่แข็งแกร่งเสมอไป

[ติ๊ง โฮสต์ ได้ลงชื่อเข้าใช้ที่ห้องพิณของศาลาหยาซวน ขอแสดงความยินดี คุณได้รับบทเพลงแห่งการลืมเลือนครั้งใหญ่]

[บทเพลงแห่งการลืมเลือนครั้งใหญ่เป็นความสามารถทางดนตรีของพระเจ้าที่แสดงความสามารถผ่านทางเครื่องดนตรี]

[บทเพลงแห่งการลืมเลือนครั้งใหญ่ เป็นเทคนิคสังหารและสามารถใช้ฆ่าศัตรูได้ อีกทั้งยังสามารถนำมาใช้ในการช่วยบ่มเพาะพลังได้อีกด้วย โดยสิ่งนี้สามารถทำให้จิตใจสงบ หรือ กวาดผ่านศัตรูทั่วทุกสารทิศ มีพลังมหาศาล และ สามารถฝึกฝนได้จนถึงอาณาจักรมหายาน เมื่อเล่นเพลงนี้ พลังการป้องกันจะเพิ่มมากยิ่งขึ้นและมีสมาธิมากกว่าเดิม โดยการโจมตีครั้งนึง สามารถกวาดผ่านผู้คนได้ 3,000 คนพร้อมกัน]

[รางวัลกำลังถูกแจกจ่ายและหลอมรวม]

[หลอมรวมสำเร็จและโฮสต์สามารถใช้งานได้ทุกเมื่อ]