เล่ม2 : บทที่ 144 – ชั้นที่เจ็ด
“ข้าคิดว่าถึงเวลาที่เราต้องไปแล้วนะ” ไนเจลพูดขณะยืนขึ้น เออร์รอลลุกขึ้นเช่นกันและนักเรียนสองคนที่นั่งอยู่บนพื้น จูนลืมตาขึ้นและมองไปยังโนอาห์ โนอาห์ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องหยุดการนั่งสมาธิ ‘ถ้าได้มีเจ้าศิลานี่อยู่ตลอดทั้งปีล่ะก็ ตันเถียนอันดับสองก็อยู่แค่เอื้อม’ ความหนาแน่นของปราณเมื่อได้อยู่ใกล้...
