ตอนที่แล้วผมอะตัวร้ายในโนเวล ตอนที่ 5
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปผมอะตัวร้ายในโนเวล ตอนที่ 7

ผมอะตัวร้ายในโนเวล ตอนที่ 6


ผมอะตัวร้ายในโนเวล ตอนที่ 6

ณ วิลล่าตระกูลซู

วิลล่าแห่งนี้มีการออกแบบสวนแบบเจียงหนานที่เน้นความเงียบสงบและงดงาม มีเก๋งและสะพานขนาดเล็ก พร้อมมีสายน้ำไหลผ่านให้ความร่มรื่น

เมื่อพวกเขามาถึงวิลล่าตระกูลซู คนใช้ของตระกูลซูก็รีบออกมาต้อนรับเย่เฟยและนำทางเขาไปที่ห้องโถง

หลังจากนั่งรออยู่ในห้องโถงได้สักพัก เย่เฟยก็เห็นซูชิงจู้ประคองชายชราคนหนึ่งเดินเข้ามา

ชายชราคนนี้มีอายุราวเจ็ดสิบปี เส้นผมบนศีรษะล้วนเป็นสีขาว ลักษณะท่าทางดูทรงภูมิ

ชายชราคนนี้ก็คือผู้นำตระกูลคนปัจจุบันของตระกูลซู ซูเสี่ยวคุน

เมื่อซูเสี่ยวคุนเข้ามาแล้วพบเห็นเย่เฟย เขาก็เอ่ยทัก "เสี่ยวเฟยมาแล้ว"

"คุณปู่ซูยังคงดูดีเหมือนเคยนะครับ" เย่เฟยทักทาย

ตระกูลซูและตระกูลเย่เป็นมิตรสหายที่ดีต่อกัน ดังนั้นเย่เฟยและซูเสี่ยวคุนจึงเข้ากันได้ดี

ซูเสี่ยวคุนชื่นชอบเย่เฟยเพราะเขาเป็นชายหนุ่มที่มีความมุ่งมั่นจและปฏิบัติต่อเขาด้วยดี ดังนั้นจึงพยายามจะจับคู่ซูชิงจู้กับเย่เฟยอย่างสุดกำลัง

ตอนที่เย่เฟยยังเป็นเด็ก บางครั้งเขาก็มักจะมาเที่ยวที่วิลล่าตระกูลซูอยู่บ่อยๆ ยังไม่ต้องเอ่ยถึงความสามารถหรือลักษณะนิสัย เพียงเรื่องของฐานะ เย่เฟยก็จัดเป็นชายหนุ่มระดับท็อปของแวดวงสังคมชนชั้นสูงแล้ว เขาย่อมคู่ควรกับซูชิงจู้อย่างแน่นอน

ทั้งสองเหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยก ทว่าน่าเสียดายที่ซูชิงจู้กลับปฏิเสธ

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ซูเสี่ยวคุนก็รู้สึกเสียดาย "นั่งลงก่อนเถอะ มา เอายกชาเข้ามา"

"ค่ะ"

สาวใช้ที่ยืนอยู่ด้านข้างรีบนำชาต้าหงเผาเข้ามาเสิร์ฟ กลิ่นหอมของใบชาได้ลอยฟุ้งไปทั่วบริเวณ

ระหว่างจิบชา เย่เฟยก็เริ่มจะสอบถามสารทุกข์สุขดิบของซูเสี่ยวคุน

ซูเสี่ยวคุนดีต่อเย่เฟยมาก ในนิยายนั้น เขาได้ปกป้องเย่เฟยเอาไว้หลายต่อหลายครั้ง

ดังนั้นเย่เฟยจึงรู้สึกรักเคารพต่อชายชราผู้นี้มาก

ส่วนซูชิงจู้นั้น....

เย่เฟยไม่ได้พูดกับเธอแม้แต่คำเดียว นอกจากพยักหน้าทักทายในตอนแรกแล้ว เขาก็ไม่ได้หันไปสนใจเธออีกเลย

เรื่องนี้ทำให้ซูชิงจู้ที่นั่งนิ่งเงียบอยู่คนเดียวรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย

วันนี้ซูชิงจู้สวมใส่เสื้อคลุมสีขาวซึ่งขับเน้นความสง่างามของเธอออกมา ส่วนล่างของเธอสวมใส่กระโปรงสั้นพร้อมเข็มขัดคาดเอวที่ขับเน้นช่วงเอวอันผอมเพรียวของเธอ

ด้วยการแต่งกายและความงดงามของเธอของเธอวันนี้ หากเปลี่ยนเป็นคนอื่นคงจ้องมองจนตาค้างไปแล้ว กระนั้นเย่เฟยกลับเมินเฉยราวกับมองไม่เห็นเสียอย่างนั้น

"คุณปู่ซู ที่ผมมาวันนี้ก็เพื่ออธิบายเรื่องบางอย่างให้คุณปู่ฟัง ผมรู้ว่าคุณปู่ตั้งใจจะจับคู่ผมกับคุณหนูซู แต่น่าเสียดายที่ผมกับคุณหนูซูไม่เหมาะสมกันจริงๆ" หลังจากสนทนาไปเรื่อยเปื่อย เย่เฟยก็พลันพูดเข้าประเด็นสำคัญ

ซูเสี่ยวคุนย่อมคาดเดาความตั้งใจและเจตนาการมาของเย่เฟยออกตั้งแต่แรก

ได้ยินแบบนี้ ซูเสี่ยวคุนก็หันไปมองหลานสาว จากนั้นจึงหันกลับไปมองเย่เฟยก่อนจะถอนหายใจ "ฉันน่ะแก่แล้ว สุขภาพก็ไม่ค่อยจะดี เพียงหวังจะฝากฝังคนที่ไว้ใจได้ให้คอยดูแลชิงจู้ ช่างน่าเสียดายจริงๆ....."

เห็นได้ชัดว่าในใจซูเสี่ยวคุนก็ยังคงหวังให้ทั้งสองคนได้ครองคู่กัน

เย่เฟยพูดตรงๆ "ผมเองก็บังคับความรู้สึกของเธอไม่ได้ และผมก็หวังว่าคุณปู่จะไม่ทำให้เธอต้องลำบากใจ ตอนนี้เธอกับผมก็ถือเป็นเพื่อนธรรมดาทั่วไป"

"เฮ้อ" ซูเสี่ยวคุนถอนหายใจ ดูท่าตาแก่คนนี้จะทำเรื่องไม่เป็นเรื่องเสียแล้ว เอาเถอะ ฉันจะไม่ไปกังวลเกี่ยวกับเรื่องของอนาคตอีก เรื่องของคนหนุ่มสาว ก็ให้คนหนุ่มสาวจัดการเถอะ"

แค่เพื่อนธรรมดา?

พอได้ยินคำนี้ ซูชิงจู้ก็อดกัดริมฝีด้วยสีหน้าซับซ้อนไม่ได้

เย่เฟยมาที่บ้านตระกูลซูจริงๆ

อีกทั้งยังเป็นฝ่ายปรับความเข้าใจกับปู่ของเธอ บอกปู่ของเธอว่าอย่าทำให้เธอต้องรู้สึกลำบากใจอีก แล้วสุดท้ายก็บอกว่าเขากับเธอเป็นแค่เพื่อนธรรมดา

หลังจากเย่เฟยพูดคำเหล่านี้ออกมา ซูชิงจู้ก็นิ่งเงียบไป

ด้วยคำพูดของเย่เฟยแล้ว คาดว่าปู่ซูคงไม่ทำให้เธอและเย่เฟยต้องลำบากใจอีก

ซูชิงจู้รู้สึกได้ถึงอิสระ

เธอรู้สึกโล่งใจ หากแต่ในใจก็บังเกิดความรู้สึกขัดแย้ง การกระทำในช่วงนี้ของเย่เฟยเปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคน เขาไม่ได้รู้สึกกระตือรือร้นเมื่อพบเห็นเธออีกต่อไป

ตอนนี้เอง เย่เฟยกห็ลุกขึ้นก่อนจะกล่าวว่า "คุณปู่ซู เช่นนั้นผมคงต้องขอตัวก่อน"

นับแต่แรกเริ่มจนกระทั่งถึงตอนนี้ เย่เฟยไม่ได้เอ่ยปากกับซูชิงจู้แม้แต่คำเดียว

ซูเสี่ยวคุนก็ลุกขึ้นส่งแขก "เสี่ยวเฟยเอ๊ย เรื่องนี้ก็จบไปแล้ว ตาแก่คนนี้จะไม่ดื้อรั้นอีก หวังว่าในอนาคตทั้งสองตระกูลจะยังคงเป็นมิตรสหายที่ดีต่อกันเหมือนเดิม"

เย่เฟยรับปากอย่างหนักแน่น "คุณปู่ไม่ต้องห่วงครับ เรื่องนี้ไม่ส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของทั้งสองตระกูลอย่างแน่นอน"

"ฮ่าๆ ดีมาก" ซูเสี่ยวคุนหยิบไม้และกำลังพูดบางอย่าง แต่จู่ๆเขาก็หายใจแรงและรู้สึกไม่ค่อยดี

วินาทีถัดมา ที่เบื้องหน้าของเขาก็หลงเหลือเพียงความมืด ร่างกายของเขาค่อยๆเอนล้มไปทางด้านหลัง!

"ปู่!" ซูชิงจู้อุทาน สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความกังวล

สุขภาพของซูเสี่ยวคุนนั้นไม่ค่อยดีสักเท่าไร นี่จึงเป็นเหตุผลที่เขาต้องใช้ไม้เท้าคอยช่วย รวมกับยังมีโรคประจำตัวอื่นๆอีก

ตอนนี้ซูเสี่ยวคุนถึงกลับเป็นลมต่อหน้าเย่เฟยและซูชิงจู้!

โชคดีที่เย่เฟยมีปฏิกิริยาว่องไว ดังนั้นจึงรับร่างของซูเสี่ยวคุนเอาไว้ได้ทัน

"คุณปู่ซู?" เย่เฟยประคองชายชราไว้ ขณะคิดขึั้นในใจ 'ในที่สุดก็เกิดขึ้น!'

ก่อนที่เย่เฟยจะมาที่นี่ เขาก็ประเมินสถานการณ์ต่างๆในปัจจุบันเอาไว้ก่อนแล้ว

ซึ่งอันที่จริง เป้าหมายในวันนี้ของเย่เฟยนั้นมีด้วยกันสองเรื่อง

เรื่องแรก แน่นอนว่าคือการเคลียร์ความสัมพันธ์กับซูชิงจู้

ส่วนเรื่องที่สองก็คือเรื่องนี้เอง!

เย่เฟยจำได้ดีว่าในนิยายนั้น ที่แรกที่เฉินหลัวจะปรากฏตัวก็คือ วิลล่าตระกูลซู!

อาจารย์ของเฉินหลัวและซูเสี่ยวคุนนับเป็นเพื่อนเก่าเพื่อนแก่ ดังนั้นเรื่องแรกที่เฉินหลัวกระทำหลังจากมาถึงเหยียนจิงก็คือตามหาซูเสี่ยวคุน

ซึ่งเกิดขึ้นตอนที่ซูเสี่ยวคุนล้มหมอนนอนเสื่อไปแล้ว ทำให้เฉินหลัวมีโอกาสได้แสดงความสามารถเป็นครั้งแรก เฉินหลัวรักษาอาการของซูเสี่ยวคุน ทำให้ตระกูลซูรู้สึกซาบซึ้งใจ

ซึ่งแน่นอนว่าเฉินหลัวย่อมได้รับความซาบซึ้งใจจากซูชิงจู้เช่นกัน ทำให้เขาสามารถใกล้ชิดกับซูชิงจู้ได้ หอคอยริมน้ำย่อมมองเห็นเงาจันทร์สะท้อนในน้ำก่อน สุดท้ายซูชิงจู้ก็ค่อยๆตกหลุมรักเฉินหลัว

ในนิยายตอนที่เฉินหลัวมาถึง ซูเสี่ยวคุนก็นอนซมไปสี่วันแล้ว

ด้วยเหตุนั้น ตัดสินจากอาการป่วยของซูเสี่ยวคุนในวันนี้แล้ว

นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมเย่เฟยจึงเลือกมามาที่วิลล่าตระกูลซูในวันนี้

สุดท้ายก็พบกับเหตุการณ์ที่ปู่ซูล้มป่วยจริงๆ!

ใช้ข้อได้เปรียบจากจุดนี้ เขาต้องการจะรักษาซูเสี่ยวคุนด้วยความสามารถจาก "คัมภีร์เน่ยจิง"

ด้วยวิธีนี้ ไม่เพียงแต่เขาจะได้รับความซาบซึ้งใจจากตระกูลซู แต่ยังสามารถตัดความสัมพันธ์ระหว่างซูชิงจู้กับเฉินหลัวได้อีกด้วย!