ตอนที่ 024 แม่ของซูแคน

ซูแคนเดินไปเดินมาในหนานจิงเป็นเวลาหลายวันติดต่อกัน

ตอนนี้หนานจิงยังไม่ได้รื้อบ้านเก่าๆออก ตรอกซอกซอยเหล่านี้เต็มด้วยบรรยากาศเมืองเก่า

ซูแคนเดินชมเมืองราวกับเป็นนักท่องเที่ยว

ไม่นานผ่านไปไม่กี่วัน เวลาความสุขของซูแคนก็หมดลง

"แม่!!"

ซูแคนมองไปยังใบหน้าที่คุ้นเคย เขาแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองที่มองออกมา สีหน้าของเขาก็มึนงงเล็กน้อย

หลังจากที่พ่อจากไปในชาติก่อน ไม่นานแม่ของเขาก็ตรอมใจจากเขาไปตามอีกคน…

ซูแคนมองไปยังใบหน้าที่คุ้นเคยของแม่ เห็นดวงตาอันแสนอบอุ่น เขาอดไม่ได้ที่จะวิ่งไปกอดแม่ของเขาอย่างแน่น

"ลูกคนนี้นิ ไม่เจอแค่เดือนกว่าๆเอง ทำไมกอดแม่แน่นจัง"

แม่เอามือตบหลังซูแคนเบาๆ ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า

"ทำไมกอดคราวนี้รู้สึกเหมือนไม่ได้กอดซูแคนมานานมากเลย"

"ฮ่ะๆ!!"

ซูแคนปล่อยแม่และยิ้มหัวเราะเล็กน้อย

"แม่ครับ..."

ซูแคนถอยหลังไปสองสามก้าว เขามองดูแม่ของเขา เขาสาบานกับตัวเองว่าจะไม่ให้ประวัติศาสตร์ต้องซ้ำรอยอีกในชาตินี้

เขามีความสุขมากที่ได้อยู่กับครอบครัวนี้ เขาไม่อยากจากกับครอบครัวนี้เลย

"โตป่านนี้แล้วยังร้องไห้เป็นเด็กอยู่เลย"

แม่มองไปที่ซูแคนยื่นมือที่เรียวยาวของเธอออกมา และเช็ดดวงตาของซูแคนเบา ๆ สองสามครั้ง

ซูแคนยังคงสะอื้นเล็กน้อย เขารู้สึกมีความสุขมากที่ได้เจอแม่เขาอีกครั้ง

"เอาล่ะ เดี๋ยวแม่เอากระเป๋าไปเก็บก่อน เดี๋ยวจะออกมาคุยกับลูกนะ"

แม่ตบไหล่ซูแคนเบา ๆ หยิบกระเป๋าแล้วเดินเข้าไปในห้อง

ซูแคนมองที่หลังแม่ของ เขารู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

"เฮ้อ!!"

เขาถอนหายใจยาว ระงับความตื่นเต้นในใจ แล้วค่อยๆ นั่งลงบนโซฟา

สักพักแม่ของเขาก็เดินออกมา

"ลูก"

แม่มองที่ซูแคนและพูดด้วยรอยยิ้มว่า

"ป้าโจวชวนเราไปทานข้าวเย็นด้วยกันน่ะ ลูกรีบไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว"

"ป้าโจวเหรอ?"

ซูแคนขมวดคิ้ว

"ป้าโจวที่ลูกเคยเจอตอนลูกตอนเด็กๆน่ะ!!"

แม่พูดด้วยรอยยิ้ม

เมื่อซูแคนได้ยิน เขาก็จำได้ว่าป้าโจวคนนี้เป็นเพื่อนของแม่ และสามีของเธอก็เป็นรองเจ้าหน้าที่ระดับ 3 ในเมืองหนานจิง

"ลูกจำได้ไหม?"

แม่ถามด้วยรอยยิ้ม

"จำได้ครับ!!"

ซูแคนพยักหน้า

ซูแคนจำได้คร่าวๆว่า...

ป้าโจวคนนี้มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับครอบครัวมาก เธอมาที่นี่บ้านหลังนี้บ่อยเหมือนกันในช่วงปีสองปีมานี้

"อื้ม อีกอย่างหนึ่ง.."

"ลูกสาวของป้าโจวน่ะ หวางเจี๋ยที่ลูกเคยเล่นด้วยกันตอนเด็กๆก็จะมาด้วยนะ อย่าลืมเลือกชุดดีๆล่ะ ใส่ใจกับภาพลักษณ์ของตัวเองด้วย… "

แม่พูดจบก็ยิ้มอย่างนัยยะบางอย่างแอบแฝงอยู่

"ห้ะ!!"

ซูแคนได้ยินก็ช็อคไปชั่วครู่

"นี่มัน..."

เมื่อซูแคนได้ยินเขาก็คิดในใจ

"นี่มันกินข้าวเย็นธรรมดาแบบไหนกัน ทำไมซูแคนรู้สึกเหมือนนัดดูตัวเลย"

"เชี่ยเอ้ย! !"

"ไม่น่าเลย..".

จู่ๆซูแคนก็รู้สึกปวดขมับขึ้นมาทันทีที่คิดถึงเรื่องนี้ เห็นได้ชัดว่าแม่ของเขาอยากให้เขาไปเจอกับหวางเจี๋ยด้วย

"เธออายุเท่าไหร่กัน?"

"นี่ฉันกำลังจะถูกแม่คลุมถุงชนเหรอเนี่ย ! !"

"โอ้ย อยากจะบ้าตาย..."

"เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับเขาจริงๆ เหรอ ! ! พระเจ้า! ! ให้ตายเถอะ! ! เป็นไปได้ยังไง..."

ซูแคนรีบพูดด้วยความตื่นตระหนกกับแม่ทันทีว่า

"แม่ครับ พ่อเขาอาจติดธุระไปด้วยไม่ได้หรอก ไว้เราไปกินข้าวกับป้าโจววันหลังก็ได้นะครับ!! "

ซูแคนรีบพูดด้วยความตื่นตระหนก

"แม่โทรหาพ่อแล้ว หลังจากเลิกงานเดี๋ยวคนขับรถจะพาพ่อไปที่นั่นเลย น่าจะทันเวลาพอดี"

แม่พูดด้วยรอยยิ้ม

"พ่อ!!"

เมื่อซูแคนได้ยิน เขาก็แทบจะกระอักเลือดออกมา พ่อของเขาก็มีส่วนรู้เห็นกับเรื่องนี้ด้วย ! !

บ้าไปแล้ว...

พวกเขาทั้งคู่ร่วมมือกันเพื่อตัวเราขนาดนี้เลย

เขาสงสารลูกตัวเองบ้างไหม?

ซูแคนอยากจะร้องไห้ออกมา

ดูเหมือนเขาจะจำได้ว่าหวางเจี๋ยอายุน้อยกว่าเขาสองสามปี และตอนนี้เธอน่าจะประมาณสิบเก้าไม่ก็ยี่สิบปี

อายุประมาณนี้ในอีก 20-30 ปีข้างหน้า คงเป็นเด็กสาวที่เพิ่งเข้าเรียนมหาวิทยาลัยเอง! !

แต่ตอนนี่ต้องมานัดดูตัวกันแล้ว

มันไม่เหมาะสมกับวัยนี้เลย...

"โถ่ พ่อ!!"

ซูแคนบ่นกับตัวเอง

ไม่คิดเลยว่าแม่กลับมาจะร่วมมือกับพ่อทำแบบนี้

"ไม่ต้องห่วงพ่อหรอกนา ลูกไม่รู้วิธีจะใส่ตัวไหนใช่ไหม เดี๋ยวแม่เลือกชุดให้ลูกเอง!!"

แม่พูดจบก็เดินไปยังห้องของซูแคน หยิบเสื้อผ้าออกมาสองสามชุด

"เดี๋ยว แม่..."

ซูแคนมองดูและรีบตามไปอย่างรวดเร็ว เขามีสีหน้าสิ้นหวัง

เขาเป็นคนที่เศรษฐีที่มีเงินเป็นล้านๆในชาติก่อน มีสาวๆให้เลือกเป็นร้อย

แต่ตอนนี้กำลังจะถูกจับคลุมถุงชน...

บอกไปจะมีใครเชื่อ! !

ใครเขาจะเชื่อกัน?