ตอนที่ 023 เผิงเฉิง

ทันทีที่ซูแคนเดินออกจากบ้านตระกูลซู เลขาหลี่ก็เดินตามออกมา

"ซูแคน!"

เลขาหลี่เรียกซูแคนที่กำลังจะเดินทางกลับ

"ลุงหลี่!!"

ซูแคนหันกลับมาเห็นเลขามาหยุดตรงหน้า และเลขาหลี่ก็พูดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

"นี่คือเบอร์ของเฉินซี่ชาง"

เลขาหลี่ยื่นโน้ตในมือให้ซูแคน

ซูแคนหยิบมันขึ้นมามองดู มันคือหมายเลขโทรศัพท์ มันน่าจะเป็นเบอร์โทรศัพท์ที่เผิงเฉิงแน่ๆ

"ขอบคุณครับลุงหลี่"

ซูแคนยิ้มกว้าง

"คุณซูบอกลุงหมดแล้ว ถ้ามีอะไรให้ลุงช่วยบอกลุงได้เลยนะครับ"

"เดินทางปลอดภัยนะครับ"

เลขาหลี่พูดด้วยรอยยิ้ม

"ขอบคุณครับ"

ซูแคนรู้สึกดีใจมากหลังจากที่ได้ยิน

ซูแคนคิดอยู่ครู่หนึ่ง

ปกติมีเพียงคุณปู่ ลุง และพ่อเขาที่จะใช้เรียกลุงหลี่มาใช้งานได้ แต่ตอนนี้ซูแคนก็ได้รับสิทธินั้นมาบ้างแล้ว แสดงว่าตอนนี้ซูแคนจะแซงหน้าซูเหวินเรียบร้อยแล้ว

ซึ่งมันหมายความว่า…

คุณปู่ยอมรับในตัวซูแคนอย่างเป็นทางการแล้ว

"ครับผม"

ซูแคนตอบเลขาหลี่เสร็จ เขาก็หันหลังและเดินออกจากเลขาหลี่ สีหน้าของซูแคนดูตื่นเต้นเล็กน้อย

"ในที่สุดตาเฒ่านั่นก็เปลี่ยนไป"

ซูแคนพูดด้วยเสียงเบา เนื่องจากเลขาหลี่ยังอยู่ใกล้ๆ

วันนี้ซูแคนเหนื่อยมาก

สิ่งที่ซูแคนทำไปทั้งหมดช่วงเย็นน่าจะไปสะกิดอะไรสักอย่างในตัวตาเฒ่านั่น ทำให้ตอนนี้ฐานะในตระกูลของซูแคนกำลังเปลี่ยนไป

แต่ตาเฒ่าซูก็ยังไม่ได้พูดออกมาอย่างเป็นทางการว่ายอมรับในตัวซูแคนมาเป็นอันดับเดียวกับซูเจียงกัวและซูเจียงจุน

บอกได้เลยว่าซูแคนทำได้ดีมากๆในวันนี้

แต่เท่านี้ซูแคนก็พอใจแล้ว ซูแคนอาจทำให้ผู้นำตระกูลซูเปลี่ยนโดยใช้เวลาไม่กี่ปีก็ได้

ตระกูลซูจะได้เลือกทางเดินที่ถูกต้องสักที ไม่อย่างงั้นเดี๋ยวตระกูลซูอาจจะเจอกับหายนะเหมือนครั้งก่อนก็เป็นได้

ต่อให้ตาเฒ่านั่นไม่ได้เป็นผู้นำตระกูแล้ว ซูแคนเชื่อว่าพ่อของเขาตอนนั้นก็มีสิทธิแย่งในการเป็นผู้นำตระกูลพอๆกับคุณลุง แต่มันก็ยังมีเงื่อนไขอีกมากมาย

ตระกูลซูก็ยังคงเป็นตระกูลซู….

"เฮ้อ!!"

ซูแคนถอนหายใจยาว

"นายน้อยสามครับ…"

ในขณะนั้นชายวัยกลางคนเดินเข้ามา ซูแคนได้ยินเสียงเลยหันไปมอง และพบว่าชายคนนั้นเป็นคนขับรถของพ่อเขา

"นายน้อยสาม ผมเพิ่งส่งคุณท่านกลับไป และคุณท่านส่งผมมารอรับนายน้อยครับ"

คนขับรถพูด

"โอเค"

ซูแคนพยักหน้า

ซูแคนเข้าไปในรถและรถก็ขับออกไปช้าๆ

ประมาณ 20 นาทีต่อมา รถก็มาถึงบ้านของซูแคน

ซูแคนเปิดประตูเข้าไปในบ้าน

"แกร๊ก!!"

ซูแคนเห็นพ่อนั่งอยู่บนโซฟา ดื่มชาและอ่านหนังสือพิมพ์ด้วยความเพลิดเพลิน

"ผมกลับมาแล้วครับ"

ซูเจียงกัวเงยหน้าขึ้นมองซูแคน ก้มหน้าลงอีกครั้ง และมองดูหนังสือพิมพ์ในมือต่อไป...

"นั่งก่อนสิ!!"

ซูแคนพยักหน้า เดินไปและนั่งลงบนโซฟา

ซูเจียงกัวเทชาลงในถ้วยให้ซูแคนและพูดด้วยรอยยิ้มว่า

"เป็นยังไงบ้าง คุยกับตาเฒ่าเรื่องอะไรบ้าง..."

ซูเจียงกัวภูมิใจในตัวซูแคนวันนี้มาก คนทั้งบ้านตกตะลึงในความสามารถของลูกชายเขา

ลูกมังกรก็จะพ่นไฟได้ นกฟีนิกซ์ก็จะเกิดใหม่ได้ สิงโตก็ยังมีความเป็นเจ้าป่า ไม่ว่าลูกจะเป็นยังไงสุดท้ายก็ยังจะได้ความสามารถมาจากพ่อและแม่มาเสมอ

แต่ซูแคนลูกชายของเขามีพรสวรรค์ทั้งที่ตัวเขาเองไม่ได้มีพรสวรรค์เลยแม้แต่น้อย...

"ตาเฒ่าได้พูดอะไรเลย เขาบอกให้ผมเดินทางไปเผิงเฉิง"

ซูแคนวางโน้ตในมือลง

"โอเค!!"

ซูเจียงกัวเห็นโน้ตแล้วจึงตะโกนถามอย่างตื่นเต้น

"ตาเฒ่าไม่ได้พูดอะไรเพิ่มใช่ไหม แบบนี้เท่ากับว่าเขายอมรับในตัวแกแล้วนะ"

"ที่เผิงเฉิงเคยมีลูกน้องของตาเฒ่าอยู่ ต่อมาเขาก็ย้ายมาเป็นหัวหน้าเขตเผิงเฉิง ไม่นานมานี้รัฐบาลได้แต่งตั้งให้เผิงเฉิงเป็นจังหวัด เฉินซี่ชางเลยได้เลื่อนเป็นผู้ว่าจังหวัด"

"ตาเฒ่าได้ให้งานไปเผิงเฉิงกับแก ซึ่งหมายความว่าตาเฒ่าจะต้องการทดสอบแกแน่ๆ"

"ซูแคน"

ซูเจียงกัวมองซูแคนและพูดต่อว่า

"ตำแหน่งผู้นำตระกูลจะเปลี่ยนรึไม่ ขึ้นอยู่กับแกแล้วนะ"

"ครับ!!"

ซูแคนพยักหน้าเบา ๆ

เมื่อมองไปที่ซูแคน ซูเจียงกัวก็ดูหมดห่วง ลูกชายคนนี้ดูสุขุมเยือกเย็น ไม่ทำท่าที่กระวนกระวายเลย

"เดี๋ยวนะ แกจะไปเผิงเฉิงตอนไหน แม่ของแกจะกลับบ้านในอีกไม่กี่วัน"

ซูเจียงพูดหลังจากคิดเกี่ยวกับตัวซูแคนจบ

ซูแคนขมวดคิ้วสองสามครั้งและครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง

"ไม่ใช่ช่วงนี้ครับ อาจจะได้ไปเดือนหน้า!!"

ซูแคนพูดช้าๆ

ตอนนี้แผนการของเขาในหนานจิงยังไม่เสร็จสมบูรณ์ แถมลู่กั๋วเฉียงยังไม่เข้าใจช่องการขายรอบๆหนานจิงอีกด้วย

เขามีเวลาหนึ่งเดือนในการจัดการปัญหาเหล่านี้ ธุรกิจแรกของเขาก็จะได้มั่นคง

ซูแคนไม่รีบร้อน…

นอกจากนี้ในหนึ่งเดือนที่หนานจิงเขายังสามารถทำเงินได้มากมายขนาดนี้ แล้วถ้าเป็นที่เผิงเฉิงล่ะจะขนาดไหน