627 - ความมืดไร้สิ้นสุด 

1937 - ความมืดไร้สิ้นสุด

“ไม่น่าแปลกใจที่หงส์เพลิงได้ชื่อว่าเป็นวิหคอมตะก็นับว่ามีเหตุผลในการที่จะกล่าวเช่นนี้!” สือฮ่าวตกใจ

แม้ว่าพลังแห่งความมืดจะพุ่งสูงขึ้น แต่เขาก็ยังไม่ต้องกลัวว่าจะถูกกัดกร่อน

ในระหว่างขั้นตอนนี้เสียงร้องของหงส์เพลิงก็ดังขึ้นอย่างไม่มีที่สิ้นสุด สือฮ่าวอาบไปด้วยแสงไฟสีทองที่สามารถต่อต้านกลิ่นอายของความมืด

ในขณะเดียวกันวิชากระบี่หญ้าคาก็แสดงพลังโจมตีที่ทรงพลังที่สุดโดยพุ่งเข้าไปข้างหน้าด้วยรัศมีที่ทรงพลัง

ในระหว่างการต่อสู้ที่รุนแรงนี้สือฮ่าวพุ่งเข้าใส่อัศวินเกราะดำอย่างดุเดือด

ปู!

สือฮ่าวตัดหัวม้าตัวใหญ่ทำให้เลือดสีดำกระเซ็นขึ้นไปในอากาศ

“ข้าเกลียดนกอมตะ!” อัศวินแห่งความมืดคำราม

แม้แต่ใบหน้าของเขาก็ถูกปกปิดมีเพียงดวงตาเท่านั้นที่เปิดเผย ออกมาซึ่งตอนนี้มันเต็มไปด้วยความเย็นชาและโหดเหี้ยม

เสียงตะโกนดังออกมาก่อนที่หอกสงครามสีดำจะปรากฏในมือของเขาและแทงไปข้างหน้าด้วยความเร็วสุดขีด

หอกสีดำมีความคมมากแสงเย็นริบหรี่ที่ถืออยู่ในมือของสิ่งมีชีวิตนั้นแทงไปที่ช่องว่างระหว่างคิ้วของสือฮ่าว

เปง!

ความว่างเปล่าระเบิดขึ้น

พลังของการโจมตีนี้ไร้ขอบเขต!

น่าเสียดายที่แม้ว่าสิ่งมีชีวิตตัวนี้จะแข็งแกร่งมาก แต่ก็เทียบไม่ได้กับสิ่งมีชีวิตระดับผู้สูงสุด

สือฮ่าวสามารถหยุดการโจมตีของเขาไว้ได้ กระบี่ในมือของสือฮ่าวก่อตัวเป็นอาณาเขตสีขาวและโจมตีเข้าใส่อัศวินแห่งความมืด

เกียง!

หอกสงครามสีดำหักครึ่งและตกลงบนพื้น

วิชากระบี่หญ้าคาสมกับที่ได้รับการขนานนามว่าเป็นหนึ่งในสามวิชากระบี่ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของโลกตั้งแต่สมัยโบราณ

นั่นหมายความว่ามันเป็นการโจมตีที่ทรงพลังที่สุดอย่างหนึ่ง!

จากนั้นก็เกิดการปะทะกันอย่างดุเดือด อัศวินแห่งความมืดนั้นกล้าหาญและไม่กลัวตายเขาใช้หมัดเปล่าๆปลุกปั่นลมพายุก่อนจะโจมตีเข้าใส่สือฮ่าว

สือฮ่าวในตอนนี้มีความเด็ดขาดและใจเย็นมาก ขนของหงส์เพลิงที่แท้จริงล้อมร่างกายของอัศวินแห่งความมืดและเผาผลาญเขาอยู่ข้างใน

“บอกข้าเกี่ยวกับความลับของเจ้า!” สือฮ่าวตะโกน

ในตอนนี้เขาสามารถปิดผนึกร่างกายของสิ่งมีชีวิตแห่งความมืดไว้อย่างแน่นหนา

ขนของหงส์เพลิงที่แท้จริงเป็นเหมือนโซ่สีแดงที่เชื่อมโยงเข้าด้วยกันพวกมันกักขังอัศวินในความมืดไว้ด้านใน

เมื่อใดก็ตามที่ขนนกพุ่งออกมามันก็เพียงพอแล้วที่จะทำลายพื้นที่กว้างใหญ่ของเทือกเขา เปลี่ยนทุกสิ่งทุกอย่างให้กลายเป็นทะเลหินหนืดขนาดใหญ่

ด้วยการเชื่อมโยงหลายๆชิ้นเข้าด้วยกันมันกลายเป็นกรงขังอันแน่นหนาที่ไม่มีใครสามารถหลุดรอดหลบหนีออกไปได้!

ตอนนี้สือฮ่าวแสดงพลังของเขาสร้างกรงขังสีแดงเข้มด้วยญาณวิเศษล้ำค่าของหงส์เพลิงที่แท้จริงกักขังคนผู้นี้ไว้ตรงกลาง

อัศวินแห่งความมืดไม่ตอบกลับดวงตาของเขาเย็นชา

เขาจ้องมองไปยังสือฮ่าวด้วยความตกตะลึงโลกใบนี้ถึงกับมีเด็กหนุ่มที่สามารถจัดการเขาได้จริงๆ?

ต้องเข้าใจว่าอัศวินแห่งความมืดผู้นี้ฝึกฝนมาอย่างยาวนานไม่สิ้นสุดความแข็งแกร่งของเขาถึงอยู่ในระดับนี้ได้!

“จะคุยกันดีๆหรือเปล่า” สือฮ่าวถาม

“เมื่อพวกเราเดินทางมาถึงโลกนี้ความมืดก็จะเข้าครอบงำทุกสิ่งไม่มีผู้ใดหลหนีความตายได้” อัศวินแห่งความมืดกล่าวอย่างเย็นชาโดยไม่แสดงความผันผวนทางอารมณ์ใดๆอีกทั้งยังไม่กลัวตายด้วย

เขาพูดอย่างใจเย็น แต่ในหูของสือฮ่าวเหมือนกับมีอะไรทิ่มแทงเข้าไปทำให้สือฮ่าวสั่นสะท้านเล็กน้อย

อัศวินแห่งความมืดยิ่งสงบมากเท่าไหร่ก็ยิ่งพิสูจน์ความรุนแรงของเรื่องนี้มากขึ้นเท่านั้น

ราวกับว่ามันมีต้นกำเนิดมาจากยุคโบราณผ่านวันเวลาไม่สิ้นสุด!

สิ่งมีชีวิตเหล่านี้มาจากที่ไหนกันแน่?

“ถ้าเจ้าไม่พูดข้าก็จำเป็นต้องค้นหาคำตอบด้วยตัวเอง!” สือฮ่าวกล่าวอย่างเย็นชา

เขาเปล่งเสียงคำราม ทั้งร่างของเขาปลดปล่อยประกายสีทอง ขนนกที่พร่างพราวบินออกไปเหมือนกับรุ้งศักดิ์สิทธิ์ ร่างกายของเขากลายเป็นหงส์เพลิงที่แท้จริงซึ่งโอบล้อมไปด้วยเปลวไฟสีทอง

ขนนกศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดเคลื่อนไหวทำให้รัศมีของสือฮ่าวทรงพลังอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ตอนนี้เขาใช้พลังกดดันของหงส์เพลิงที่แท้จริงเพื่อทำการเค้นหาคำตอบจากฝ่ายตรงข้าม

ขนนกศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดเปล่งประกายด้วยเปลวไฟที่โหมกระหน่ำ เมื่อรวมกับเส้นใยที่ถูกถักทอเป็นกรงมันก็ทำให้สิ่งมีชีวิตแห่งความมืดเริ่มละลายไปทีละน้อย

อา…

สิ่งมีชีวิตนั้นส่งเสียงคำราม

น่าเสียดายที่มันไม่มีประโยชน์ เขาไม่สามารถต้านทานได้เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของสือฮ่าว

คนผู้นี้ไม่ได้อ่อนแอเลยแม้แต่น้อย อาจกล่าวได้ว่าในอาณาจักรปลดปล่อยตนเองยากที่จะมีคนต่อสู้กับเขาได้!

เพียงแต่ว่าสือฮ่าวนั้นแข็งแกร่งมากเกินไป ยิ่งเขาได้รับญาณวิเศษของหงส์เพลิงอีกทั้งยังมีวิชากระบี่หญ้าคามาด้วยยิ่งไม่มีสิ่งมีชีวิตที่อยู่ระดับต่ำกว่าผู้สูงสุดสามารถต่อสู้กับเขา

เมื่อเทียบกันแล้วความแข็งแกร่งของสือฮ่าวในตอนนี้ยังมากกว่าตอนที่อยู่ชายแดนรกร้างนับสิบเท่า!

ร่างกายของอัศวินแห่งความมืดกลายเป็นหมอกสีดำถูกละลายไปช้าๆแต่ถึงกระนั้นเขาก็ไม่ยินยอมเผยความลับออกมา

“วันหนึ่งเจ้าจะถูกความมืดกลืนกินชั่วนิรันดร์!” อัศวินแห่งความมืดคำราม ด้วยสถานการณ์อันเลวร้ายตอนนี้เขาไม่สามารถสงบนิ่งได้อีกต่อไป

หมอกสีดำเป็นแหล่งพลังของพวกเขา มันสามารถกัดกร่อนทุกสิ่งเปลี่ยนโลกที่ยิ่งใหญ่ให้กลายเป็นดินแดนแห่งความมืดมิดซึ่งถือว่าเป็นสภาพแวดล้อมอันบริสุทธิ์ของอัศวินในความมืด

อย่างไรก็ตามด้วยพลังของหงส์เพลิงที่แท้จริงในตอนนี้ สภาพแวดล้อมอันบริสุทธิ์ของเขาถูกเผาผลาญจนไม่เหลือซาก ทำให้เขาอยากจะมีชีวิตต่อไป

“ความมืดชั่วนิรันดร์? ข้าจะรอดูก็แล้วกัน” สือฮ่าวดูไม่กังวลมากนัก เขาไม่ได้มองว่าคำพูดของฝ่ายตรงข้ามเป็นเรื่องใหญ่เลย

“เจ้าจะเสียใจ! ความมืดจะฝังเจ้าอย่างสมบูรณ์!” เสียงของอัศวินคนนี้มืดครึ้มราวกับว่าเขากำลังสาปแช่งด้วยคาถาโบราณ

สือฮ่าวไม่ได้ให้ความสนใจเขา แต่เขาขมวดคิ้วเพราะเขารู้สึกว่าการปรับแต่งอัศวินแห่งความมืดเช่นนี้ใช้เวลามากเกินไป

ถ้าพวกมันเป็นสิ่งมีชีวิตธรรมดาไม่ว่าจะมีความลับอะไรพวกมันก็ต้องคลายออกมาหมดแล้ว

ถึงกระนั้นตอนนี้เขาต้องปรับแต่งกลุ่มหมอกสีดำทีละเส้นซึ่งเป็นเรื่องที่กินเวลาเป็นอย่างมาก

ฮ่อง!

จากนั้นเขาก็ใช้สายฟ้าผ่าลงไปอย่างรุนแรง นี่เป็นพลังหยางอันยิ่งใหญ่เมื่อบวกกับพลังแห่งเปลวเพลิงของเพลิงที่แท้จริงนั้นความเร็วในการปรับแต่งจึงค่อยๆเพิ่มขึ้น

นี่เป็นวิธีการที่ทรงพลังที่สุดในการจัดการกับสิ่งมีชีวิตแห่งความมืดซึ่งมันได้ผลดีจริงๆ

น่าเสียดายที่สสารแห่งความมืดดูเหมือนจะไม่ใช่วิญญาณชั่วร้าย แม้ว่าสือฮ่าวจะสามารถกักขังมันไว้ได้ แต่เขาก็ไม่สามารถทำลายมันได้ในทันที

หลังจากเวลาผ่านไปนานอัศวินแห่งความมืดก็ถูกขัดเกลาจนอ่อนแอไม่มีแรงที่จะเคลื่อนไหวแล้ว สสารมืดที่อยู่ภายในตัวของเขาคล้ายกับกำลังขาดต้นกำเนิดแห่งพลัง ทำให้ไม่สามารถดิ้นรนได้อีกต่อไป

“มาลองดูดีกว่า!” สือฮ่าวตะโกนออกมา

หลังจากปรับแต่งสสารแห่งความมืดจนหมดแล้วเขาก็เอื้อมมือใหญ่คว้าไปที่ศีรษะของอัศวินแห่งความมืดเพื่อค้นหารอยประทับจิตวิญญาณของเขาโดยตรง

โฮ่ว!

อัศวินแห่งความมืดคำรามออกมาชุดเกราะสีดำปลดปล่อยแสงแห่งความมืดอันหนักหน่วงเข้าโจมตีฝ่ายตรงข้าม

อย่างไรก็ตามตอนนี้ร่างกายของเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส มันเริ่มส่งกลิ่นเหม็นออกมาแล้ว

ปัง!

กำปั้นของสือฮ่าวกระแทกหน้าอกของอัศวินแห่งความมืดจนเป็นรูขนาดใหญ่ก่อนที่สือฮ่าวจับศีรษะของเขาขึ้นมาเพื่อค้นวิญญาณ