ตอนที่แล้วอาณาจักร ฮาร์ดี้ 1945 ตอนที่ 49 เข้าใจผิดไปเอง
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปอาณาจักร ฮาร์ดี้ 1945 ตอนที่ 51 Scarborough Fair (สการ์โบโรแฟร์)

อาณาจักร ฮาร์ดี้ 1945 ตอนที่ 50 นายเป็นคนที่มีความสามารถมากที่สุด


ตอนที่ 50 นายเป็นคนที่มีความสามารถมากที่สุด

เอวากำลังอ่านบทภาพยนตร์อยู่ เมื่อลองจำแนกประเภทดู ภาพยนตร์เรื่องนี้ค่อนข้างที่จะแปลกใหม่อยู่เหมือนกัน…

เธอไม่เคยเห็นเรื่องไหนที่เกี่ยวกับนักล่าเงินรางวัลมาก่อน

เมื่อเห็นชื่อนางเอกของเรื่องนี้ เธอรู้สึกอึ้งเนื่องจากชื่อของนางเอกในเรื่องนี้คือ ‘เมริซา’

เอวาสงสัยว่าตอนที่ฮาร์ดี้คิดโครงเรื่องนี้ เขากำลังนึกถึงอยู่เธอหรือเปล่านะ

หลังจากอ่านจบแล้วเธอก็รู้สึกได้เลยว่าบทนี้มีเรื่องราวที่ดีมาก

ฮาร์ดี้บอกกับเธอว่าเขาเป็นคนคิดโครงเรื่องเอง ที่ผ่านมาเอวารู้ว่าฮาร์ดี้เป็นคนที่ฉลาดกว่าอันธพาลทั่วไป แต่เธอไม่นึกเลยว่าเขาจะสามารถคิดโครงเรื่องภาพยนตร์ที่ดีเช่นนี้ออกมาได้

เอวาเริ่มมีความรู้สึกชื่นชมต่อฮาร์ดี้มากขึ้น

เขาไม่ใช่แค่หัวหน้ากลุ่มอันธพาลธรรมดา แต่เป็นคนที่มีความเข้าใจในศิลปะอย่างแท้จริง

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ เอวาก็รู้สึกว่า ‘โจ’ ที่เป็นพระเอกในเรื่องมีบุคลิกที่ดีซึ่งเป็นเหมือนฮาร์ดี้เลย

ถึงภายนอกจะดูหยาบคายแต่ก็มีหัวใจที่กล้าหาญ

ถ้าฉันไม่ได้เจอเขา ฉันก็คงยังอยู่วังวนแห่งความโหดร้ายของนายหน้านั่น

เป็นเพราะการที่ได้เจอฮาร์ดี้ เขาได้ช่วยชีวิตฉันเอาไว้ หรือว่าบทภาพยนตร์นี้คือเรื่องราวระหว่างเขากับฉันกันนะ?

ทันใดนั้นประตูก็ถูกเปิดออก

ฮาร์ดี้เดินเข้ามาพร้อมกับผู้กำกับโนแลน เอวาตื่นขึ้นจากความคิดของเธอและมองไปที่ทั้งสองคน “อ๊ะ! นายกลับมาแล้ว”

เธอพูดแล้วลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นคนอื่นที่มากับฮาร์ดี้ เอวาก็ระมัดระวังเล็กน้อย

โนแลนมองไปที่หญิงสาวตรงหน้าเขา สิ่งแรกที่เขารู้สึกได้คือความทึ่ง หญิงสาวคนนี้สวยมาก แม้ในหมู่ดาราหญิงในฮอลลีวูด ความงดงามของเธอน่าจะเป็นอันดับต้นๆ ได้เลย

รูปร่างได้สัดส่วนอย่างสมบูรณ์ ขาเรียวยาว และใบหน้าที่มีความงดงามพร้อมให้ความรู้สึกที่แน่วแน่

ไม่แปลกใจเลยที่ฮาร์ดี้จะระมัดระวังตัวขนาดนี้

ถ้าฉันมีแฟนแบบนี้ ฉันก็จะระวังให้มากเช่นกัน

“เอวาให้ฉันแนะนำเธอนะ นี่คือโจนาธาน โนแลน เป็นผู้กำกับ ‘นักฆ่าเพชรตัดเพชร’”

“สวัสดีค่ะผู้กำกับ” เอวากล่าวทักทายอย่างแผ่วเบา

“สวัสดีคุณการ์ดเนอร์”

ฮาร์ดี้มองไปที่โนแลน เขายิ้มแล้วถามว่า “นี่คือนางเอกที่ผมหามาให้ คุณคิดว่ายังไง?”

โนแลนมองไปที่เอวา เขาไม่พูดอะไรพร้อมกับส่ายหัว

‘ผู้กำกับส่ายหัวทำไม เขาไม่ชอบฉันเหรอ?’ เอวารู้สึกประหม่าทันที

“คุณการ์ดเนอร์สวยมาก แต่ในความคิดของผม เมริซาไม่ได้สวยขนาดนั้น แต่มันก็ทำให้ผมคิดบางอย่างได้หญิงสาวที่กลุ่มพี่น้องราโมนลักพาตัวไปจะต้องสวยมาก ไม่อย่างนั้นพี่น้องราโมนคงไม่หลงเสน่ห์จนเอาตัวเธอไป”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ความประหม่าของเอวาก็ลดลงเล็กน้อย

โนแลนมองไปที่เอวาที่ถือบทอยู่ในมือ เขาพูดกับเธอ “คุณการ์ดเนอร์ คุณอ่านบทนี้แล้วใช่ไหม”

“อ่านแล้วค่ะ”

“คุณลองแสดงตามบทในนั้นให้ดูหน่อยได้ไหม เอาฉากไหนก็ได้” โนแลนกล่าว

เอวา การ์ดเนอร์เรียนการแสดงมานานกว่าหนึ่งปีแล้ว เธอที่เพิ่งอ่านบทครั้งแรกพอจะเข้าใจตัวละครเมริซาในบทบ้างแล้ว

ในตอนนี้เธอได้นึกภาพฮาร์ดี้คือโจ ส่วนเธอเป็นเมริซาที่ได้รับการช่วยเหลือจากเขา เธอจินตนาการภาพในใจของเธอโดยไม่รู้ตัว

เอวาเดินไปตรงกลางห้องเซเล็กน้อย พร้อมกับมีนัยน์ตาเศร้าสร้อย และเสียงทนทุกข์ “ราโมน ได้โปรดอย่าทำร้ายลูกฉัน ฉันขอร้อง”

พูดจบเธอก็หันตัวแล้วรีบวิ่งเข้าไปกอดอะไรบางอย่างพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมา “ได้โปรด ราโมนปล่อยเขาไปเขาเป็นคนบริสุทธิ์ ฉันยอมไปกับคุณและเชื่อฟังที่คุณพูดทุกอย่างได้โปรดปล่อยเขา”

ใบหน้าเธอเต็มไปด้วยความโศกเศร้าและสิ้นหวัง

“โอเค! พอแค่นี้คุณแสดงได้ดีมาก ผมว่าคุณเหมาะกับบทนี้อย่างมาก บทนางเอกของเรื่องได้รับการยืนยันแล้วล่ะ” โนแลนพูดเสียงดัง

โนแลนไม่ได้โง่ หญิงสาวคนนี้เป็นแฟนของฮาร์ดี้เธอมีทักษะการแสดงที่เหมาะสม และมีใบหน้าที่งดงาม

เธอมีคุณสมบัติครบถ้วนสำหรับบทนางเอก

เอวาปาดน้ำตาและเกือบจะกระโดดอย่างตื่นเต้น ใบหน้าและสายตาของเธอเต็มไปด้วยความสุขและความตื่นเต้น

นี่เป็นบทบาทแรกในชีวิตของเธอ

ทั้งสามคนนั่งลง โนแลนพูดกับฮาร์ดี้ “สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการหานักแสดงที่เหมาะสมกับบทบาทของโจเรื่องนี้สำคัญมาก ผมลองหาข้อมูลนักแสดงฮอลลีวูในตอนนี้ ผมมองโลกในแง่ดีเกี่ยวกับเฮนรี่ ฟอนดามาก แต่ค่าตัวของเขาอยู่ที่ 350,000 ดอลลาร์ ซึ่งแพงเกินไป แมคครี หรือ โคเบน ก็ดูเหมาะสมแต่ค่าตัวของพวกเขาก็มากกว่า 100,000 ดอลลาร์เช่นกัน”

ฮาร์ดี้ส่ายหัว “ผมบอกไปแล้วว่าในภาพยนตร์เรื่องนี้ เราจะไม่ใช้ดาราระดับบน มีนักแสดงระดับสองและสามในฮอลลีวูดมากมายที่ทักษะการแสดงของพวกเขาไม่ได้แย่ เราสามารถเลือกนักแสดงที่เหมาะสมจากในนั้นได้”

โนแลนเห็นด้วยกับฮาร์ดี้

“ตกลง ผมจะให้ใครสักคนไปที่สมาคมนักแสดงเพื่อคัดเลือกคนที่เหมาะสม แล้วผมจะให้คุณตรวจสอบรายชื่ออีกครั้ง แต่ตอนนี้ผมต้องขอตัวไปก่อน ผมต้องไปจัดตั้งทีมถ่ายทำ” โนแลนลุกขึ้นแล้วพูด

ฮาร์ดี้ยิ้มส่งโนแลนที่เดินออกไป

เหลือเพียงฮาร์ดี้และเอวาที่ถูกทิ้งไว้ในสำนักงาน เอวาที่ยังดีใจรีบวิ่งไปทิ้งตัวลงตักฮาร์ดี้ในทันที “ฮาร์ดี้ฉันได้เป็นนางเอกแล้วใช่ไหม? ฉันดีใจจัง มันเหมือนกลับว่าฉันกำลังฝันไปเลย”

“ฝันดีเหรอ?”

“ใช่ เป็นความฝันที่สวยงามมาก” เอวาพยักหน้า

“งั้นก็ฝันต่อไป อย่าเพิ่งตื่นเลย”

หลังจากที่เอวาตื่นเต้นสักพัก เธอกลับไปนั่งเก้าอี้ตัวเองพร้อมหยิบบทขึ้นมาดูอีกครั้ง เธอจ้องมองบทเหมือนมันเป็นสิ่งที่สวยงามที่สุดในโลก

ฮาร์ดี้ที่เห็นแบบนั้นจึงปล่อยเธอไป

เขาลุกขึ้นไปชงชา จุดซิการ์ และเริ่มสูบมันส่วนเรื่องภาพยนตร์

เหตุผลที่บริษัทภาพยนตร์มักจะมองหาดาราดังมาแสดง เนื่องจากดาราดังมักจะมีทักษะการแสดงที่ดีแต่นี่เป็นเพียงเหตุผลเล็กๆ เท่านั้น เหตุผลหลักก็คือ การใช้ชื่อเสียงของพวกเขาเพื่อดึงดูดผู้คนให้มาชมภาพยนตร์

แม้กระทั่งในยุคหลังๆ  ผู้กำกับหลายคนก็มักจะใช้ดาราดังที่สามารถดึงดูดผู้คนให้มาชมภาพยนตร์ได้ ต่อให้มีทักษะการแสดงที่แย่ก็ตาม

ก่อนการออกฉายของภาพยนตร์แต่ละเรื่องจะมีการโฆษณาอย่างหนัก ในหลายๆ กรณี ค่าโฆษณาเกินต้นทุนการผลิตภาพยนตร์ด้วยซ้ำ

ฉันจะโฆษณาภาพยนตร์เรื่องนี้ยังไงดี?

เพราะวิธีการโฆษณาแบบดั้งเดิมคงจะมีราคาแพงมาก ฮาร์ดี้กำลังคิดกลยุทธ์การโฆษณาที่ใช้เงินน้อยที่สุด แต่ได้ผลมากที่สุด

“ทอม แล้วภาพยนตร์เรื่องนี้มีเพลงประกอบไหม” จู่ๆ เอวาก็ถามเขา

“เพลงประกอบ?”

“ใช่! อย่างเรื่องวิมานลอยก็มีเพลงประกอบชื่อ ‘My Own True Love’ ฉันชอบมันมากเลยนะ เพลงประกอบเรื่องนี้โด่งดังพอๆ กับภาพยนตร์เลยนะ”

มีความคิดบางอย่างเข้ามาในหัวของฮาร์ดี้

ใช่แล้ว!

หากนำเพลงประกอบภาพยนตร์มาออกอากาศทางวิทยุให้เพลงนั้นเป็นที่นิยมก่อน บอกแค่ว่าเป็นเพลงประกอบภาพยนตร์ โดยปิดชื่อภาพยนตร์ให้เป็นความลับ ซึ่งจะกระตุ้นให้คนอยากรู้อยากเห็นให้ได้มากที่สุด และใช้อิทธิพลของเพลงในการโฆษณาภาพยนตร์ดีกว่าการทุ่มเงินโฆษณาแบบดั้งเดิม

เยี่ยมมาก!

ว่าแต่ฉันควรจะใช้เพลงอะไรดี

ให้ฝ่ายดนตรีของโนอาห์ อาร์คแต่งเพลงดีไหม? แต่ก็กลัวว่าคนพวกนั้นจะเขียนเพลงฮิตออกมาไม่ได้

ทักษะภาษาอังกฤษดั้งเดิมของฮาร์ดี้นั้นดีอยู่แล้ว เขาชอบฟังเพลงภาษาอังกฤษมาก โดยเฉพาะเพลงคลาสสิกเก่าๆ ที่เล่นวนไปมาจากวิทยุขณะขับรถ

ทันใดนั้นฮาร์ดี้ก็นึกถึงเพลงหนึ่ง เขาหลับตาและฮัมเพลงเบา ๆ

“Are you going to Scarborough Fair? (คุณกำลังเดินทางไปชมงานที่เมืองสการ์โบโรเหรอ?)

parsley, sage, rosemary and thyme (จงปล่อยวาง เข้มแข็ง เก็บฉันไว้ในความทรงจำและยืนหยัดสู้ต่อไป)

Remember me to one who lives there (ฝากข่าวคราวของผม ถึงใครคนหนึ่งที่อยู่ที่นั่นให้ที)

She once was a true love of mine (ซึ่งครั้งหนึ่งเธอเคยเป็นสุดที่รักของผม)”

เสียงของฮาร์ดี้ค่อนข้างทุ้มต่ำ และทักษะการร้องเพลงของเขาไม่ได้ดีมากนัก แต่เสียงร้องของเขาก็ดึงดูดเอวาในทันที

เอวาไม่เคยได้ยินเพลงที่มีคำร้องสวยงามแบบนี้มาก่อน

เธอตกอยู่ในภวังของเสียงเพลงอย่างรวดเร็ว

ฮาร์ดี้ร้องได้เพียงครู่หนึ่งก็หยุดมองเอวาที่มีสีหน้าตกใจ “นี่เป็นเพลงที่ฉันเคยแต่งมาก่อน มันดัดแปลงมาจากเพลงลูกทุ่งของอังกฤษ เธอคิดว่ายังไง?”

เอวา การ์ดเนอร์ปิดปากของเธอด้วยความประหลาดใจ

“พระเจ้า! ฮาร์ดี้นายแต่งเพลงได้ด้วย และมันเพราะมาก เพลงนี้ดีมากฉันประทับใจเพลงนี้มากหลังจากแค่ฟังนายร้องเพียงไม่กี่ประโยค”

เอวาเดินไปหาฮาร์ดี้ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความยกย่อง

เธอจับหน้าเขาแล้วกระซิบกับฮาร์ดี้ว่า

“ฮาร์ดี้ นายเป็นคนที่มีความสามารถมากที่สุดที่ฉันเคยเห็นเลย”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด