740 - แผนการอันยิ่งใหญ่
740 - แผนการอันยิ่งใหญ่
หลังจากคำกล่าวดังกล่าวออกมา ความกดดันในห้องโถงก็เพิ่มขึ้นอีกครั้ง
“ถ้าข้าฝึกวิชาอสูรกลืนสวรรค์ ผู้อาวุโสเจียงไท่ซูจะไม่สังเกตเห็นมันหรือ เจ้ากำลังสงสัยความสามารถของราชาสวรรค์ที่ไม่มีใครเทียบ?”
“ถ้าข้าฝึกวิชาอสูรกลืนสวรรค์ ผู้อาวุโสปราชญ์โบราณจะปล่อยให้ข้ามีชีวิตอยู่หรือ เจ้ากำลังสงสัยนิมิตของเซียน?”
"ถ้าข้าฝึกวิชาอสูรกลืนสวรรค์ หลังจากฆ่าบุตรศักดิ์สิทธิ์และสตรีศักดิ์สิทธิ์แล้ว ทำไมข้าถึงตัดหัวพวกเขาแทนที่จะกลืนวิญญาณ การที่พวกเจ้าต้องการจะคาดคั้นเอาเรื่องข้าตอนนี้หมายความว่าอย่างไร!”
เย่ฟานถามต่อไป สายตาของเขาจ้องมองไปที่เด็กรุ่นเยาว์ข้างนอกแล้วลุกขึ้นพร้อมกับปลดปล่อยแรงกดดันแข็งแกร่งอย่างหาที่เปรียบมิได้
“อยากฆ่าข้าหรือ เข้ามาสิ อย่าใช้อุบายโง่เง่าแบบนี้ พวกเจ้าจะเข้ามาพร้อมกันก็ได้ ข้ารับรองได้เลยอย่างน้อยบุตรศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ที่นี่อีกเจ็ดคนจะต้องเดินทางไปเป็นเพื่อนกับบุตรศักดิ์สิทธิ์หลายคนที่ล่วงหน้าไปก่อน!”
“ดูจากทุกอย่างแล้วข้าเชื่อว่าเย่ฟานไม่มีทางได้รับมรดกของจักรพรรดิผู้โหดเหี้ยม ดังนั้นพวกเราไม่มีเหตุผลที่จะสงสัยเขาอีกต่อไป” ราชินีศักดิ์สิทธิ์กล่าว
“เจ้าไม่รู้อะไรแต่ยังกล้าตั้งคำถามปรมาจารย์ตระกูลเจียง ยาเซียนชนิดใดที่เย่ฟ่านใช้ในการช่วยเหลือราชาสวรรค์ผู้เฒ่า?”
ใครบางคนแอบส่งเสียง
หลังจากนั้นปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์แห่งตระกูลเจียงหลายคนก็อยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก คนที่ส่งเสียงครั้งนี้มีเจตนายั่วยุและมันก็ชัดเจนว่ามาจากคนของตระกูลเจียง
“นั่นเป็นยากลั่นจากยาเซียนมังกรที่แท้จริง!” ยอดฝีมืออีกคนของตระกูลเจียงกล่าว
“อะไรนะ?”
ทุกคนอยู่ในความโกลาหล ถ้าเป็นเมื่อก่อนแม้จะรู้ว่าเป็นยาเซียนของมังกรที่แท้จริงก็ไม่เป็นไร
จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ทั้งหมดตายไปหลายปีแล้ว และยาวิเศษของพวกเขาก็กลับคืนสู่ดินแดนรกร้างว่างเปล่าไปนานแล้ว แต่ตอนนี้ความคิดของทุกคนกับเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
“เป็นไปได้ไหมที่เขาจะได้รับมรดกของจักรพรรดิผู้โหดเหี้ยม?”
ยอดฝีมือหลายคนลุกขึ้นยืน และทุกคนต่างก็ปลดปล่อยเจตนาฆ่าเพื่อล้อมเย่ฟานไว้
วังสวรรค์นั้นเย็นลงในทันทีที่นี่กลายเป็นเหมือนหล่มน้ำแข็ง ไอสังหารมีความเข้มข้นอย่างถึงที่สุด และบางคนก็ต้องการต้องการใช้โอกาสนี้ในการโจมตีและฆ่าเย่ฟาน
สถานการณ์วิกฤตอย่างยิ่ง และมันเป็นเรื่องยากที่เย่ฟานจะเอาตัวรอดได้!
“ชั่วร้ายเกินไปแล้ว!”
วานรศักดิ์สิทธิ์ส่งเสียงคำรามและลุกขึ้นยืนด้วยไอสังหารตลบอบอวล กระบองยาวในมือของเขาชี้ไปข้างหน้าด้วยความโกรธแค้น
นี่คืออาวุธศักดิ์สิทธิ์ที่เป็นสมบัติของราชาโบราณ มันเป็นอาวุธเต๋าสุดขั้วที่ถูกปิดผนึกไว้และพลังของมันน่ากลัวอย่างถึงที่สุด
วานรศักดิ์สิทธิ์ได้ปลดปล่อยอาวุธเต๋าออกมา ทำให้ผู้คนที่อยู่ในวังสวรรค์ใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ
เย่ฟานตกใจเป็นอย่างมาก หรือว่ายุคแห่งความวุ่นวายกำลังจะมาถึงแล้ว?
“บังอาจ ที่นี่คือสถานที่สำคัญในทะเลสาบหยก เจ้ากล้าก่อเรื่องที่นี่หรือ”
ผู้เฒ่าไท่ซ่างดินแดนศักดิ์สิทธิ์ต้นกำเนิดตะโกน พวกเขาเกลียดวานรตนนี้มากเพราะเคยถูกมันทำให้ขายหน้าอย่างถึงที่สุด และตอนนี้พวกเขาก็มีโอกาสได้ระงับคลื่นแห่งความขุ่นเคืองที่อยู่ในใจแล้ว
“รนหาที่ตาย เจ้ากล้าปกป้องทายาทของจักรพรรดิผู้โหดเหี้ยม พวกเราทุกคนฆ่าเจ้าปีศาจร้ายตัวนี้ซะ!”
ผู้อาวุโสสูงสุดของดินแดนศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วงก็ไม่พอใจและกล่าวอย่างเย็นชา
“พวกเจ้าชี้มีดมาทางเราแต่กลับกำลังโทษว่าเราต่อต้านอย่างนั้นหรือ!”
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น วานรศักดิ์สิทธิ์ก็จะลงมือให้ได้
“จัดการมัน!” มีคนตะโกนและยอดฝีมือก็ก้าวไปข้างหน้า
วานรศักดิ์สิทธิ์เยาะเย้ยและกระแทกกระบองศักดิ์สิทธิ์ออกไป ด้วยเจตนาฆ่าที่เปิดเผยออกมาทำให้ยอดฝีมือหลายคนตัวสั่นด้วยความกลัว
เย่ฟานปลดปล่อยคลื่นสีทองออกจากหน้าผากและจับไหล่ของวานรศักดิ์สิทธิ์พร้อมกับส่งสัญญาณให้เขาอย่าลงมือ
"ทุกสิ่งที่ข้ากล่าวเป็นความจริงและข้าไม่ได้รับคัมภีร์โบราณอสูรกลืนสวรรค์"
"แล้วเจ้าจะอธิบายยาเซียนของมังกรที่แท้จริงได้อย่างไร" หลายคนตะโกนถามและก้าวไปข้างหน้า
“ยามังกรอมตะที่แท้จริงอยู่ในดินแดนทางเหนือ มีอะไรน่าสงสัยเกี่ยวกับข้าที่จะได้รับมันมา?” เย่ฟานกล่าวอย่างใจเย็น
“อะไร ยาเซียนมังกรอยู่ทางเหนือ เจ้าไปเอามาสิ”
“มันอยู่ที่ไหนพาเราไปดู”
ทุกคนไม่สามารถนั่งนิ่งๆได้ ยาเซียนที่ปลูกโดยจักรพรรดิผู้โหดเหี้ยมเป็นหนึ่งในสมบัติอมตะที่ดีที่สุด และตอนนี้มันยังอยู่ในภาคเหนือ
แม้แต่ผู้ฝึกฝนในดินแดนลับสี่สุดขั้วก็สามารถหยิบขึ้นมาได้ ใครจะไม่อยากลอง?
“ยาเซียนเป็นวัตถุศักดิ์สิทธิ์สูงสุดในโลก ข้าจะไปมีปัญญาเอามันมาได้อย่างไร” เย่ฟานสูดหายใจอย่างเย็นชา
“ถ้าเจ้าต้องการพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตนเอง เจ้าก็จำเป็นต้องพาเราไปดูที่นั่น ไม่อย่างนั้นมันคงยากที่เจ้าจะแก้ข้อกล่าวหาเรื่องการเป็นทายาทของจักรพรรดิผู้โหดเหี้ยมได้!” ยอดฝีมือคนหนึ่งกล่าว
“เราจะไม่ชิงยาเซียนของเจ้า แค่พาเราไปดูเพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเจ้าก็พอแล้ว!” หลายคนกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เร่งรีบเล็กน้อย
“เย่ฟ่านไร้ความปรานีจริงๆ เขาต้องการทำลายกลุ่มผู้อาวุโสสูงสุดและปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ที่นี่หรือไม่?”
นอกห้องโถงใหญ่หลี่เหอซุยซุยพึมพำอย่างลับๆ ทำให้จักรพรรดิดำสั่นเทา
“เขากล้าลงมือจริงๆ เด็กน้อยคนนี้มีจิตใจโหดเหี้ยมเหลือเกิน?” จักรพรรดิดำตกตะลึงและหลังของมันก็เย็นเยียบ
เย่ฟ่านยืนอยู่ในห้องโถงใหญ่ด้วยความสงบ จากนั้นเขาก็เดินไปข้างหน้าช้าๆ ส่ายหัวแล้วกล่าวว่า
"ใครจะเชื่อคำรับประกันแบบนี้ เมื่อยาเซียนปรากฏขึ้น เลือดจะไหลนองเป็นแม่น้ำ และผู้คนนับไม่ถ้วนจะต่อสู้กันเพื่อแย่งชิงมัน"
"เจ้ายังมีทางเลือกอีกหรือถ้าเจ้าไม่บอกเรื่องยามังกรที่แท้จริง เพื่อพิสูจน์ตัวเอง เจ้าจะถูกฆ่าตายในห้องโถงทันที!"
ผู้คนมากมายพยายามเติมเชื้อไฟอย่างต่อเนื่อง
"เด็กน้อยคนนี้พยายามบ่ายเบี่ยง ฆ่ามันก่อนดีกว่า!”
ยาเซียนสำคัญเกินไป หลายคนจึงเกิดความโลภอยากแย่งชิงมาเป็นสมบัติของตัวเอง
“จริงๆ แล้วทุกอย่างง่ายมาก แค่พาเราไปดูยาเซียนมังกรด้วยตาเราเอง มันก็เพียงพอแล้วที่จะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเจ้า” ยอดฝีมือคนหนึ่งกล่าวอย่างเคร่งขรึม
“เกรงว่ายาศักดิ์สิทธิ์ของมังกรตัวจริงจะถูกเปลี่ยนมือไปก่อน”
เย่ฟานส่ายหัว
“เจ้าหนูนี่ไม่ธรรมดาจริงๆ...”
หลี่เหอซุยตกตะลึง พวกเขาอยู่ด้วยกันมานานความเข้าใจที่เขามีต่อเย่ฟ่านย่อมเป็นเรื่องที่ลึกซึ้ง
“เด็กคนนี้ต้องการฆ่ายอดฝีมือที่ไม่มีผู้ใดเทียบของตงหวงโดยการใช้รังหมื่นมังกรเป็นตัวช่วย…”
สุนัขสีดำตัวใหญ่รู้สึกว่าหัวใจของมันเต้นผิดจังหวะ
ตอนนี้หลายคนล้อมเย่ฟ่านไว้แล้ว หากเย่ฟ่านมีความเคลื่อนไหวผิดปกติพวกเขาจะลงมือฆ่าเขาทันทีและเอาหม้อปราณปัฐพีต้นกำเนิดไปจากเขา
นี่เป็นโอกาสอันยอดเยี่ยม แม้ว่าเขาจะเกี่ยวข้องกับปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ แต่หากถูกตัดสินว่าเป็นผู้สืบทอดของจักรพรรดิผู้โหดเหี้ยมเขาจะไม่รอดพ้นจากความตาย
ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดจะไม่อนุญาตให้เขาอยู่ในโลก!
“ไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้ข้าเชื่อว่าเย่ฟ่านไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับจักรพรรดิผู้โหดเหียมทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเป็นความบังเอิญทั้งสิ้น”
ราชินีศักดิ์สิทธิ์กล่าวขึ้นและก้าวไปข้างหน้าเพื่อห้ามปรามทันที
หนึ่งในผู้นำสูงสุดโต้กลับ โดยยืนยันว่าเย่ฟานต้องได้รับมรดกของจักรพรรดิผู้โหดเหี้ยม มิฉะนั้นจะไม่มีเรื่องบังเอิญเช่นนั้น
“เขาเข้าและออกจากห้องโถงสีทอง ปราณปัฐพีต้นกำเนิดและยาเซียนมังกรที่แท้จริงล้วนได้รับมาจากที่นั่น”
ชีวิตทั้งสี่ของจักรพรรดิผู้โหดเหี้ยมได้ก้าวผ่านยุคสมัยนับไม่ถ้วน และคัมภีร์โบราณที่เขาทิ้งไว้นั้นถือได้ว่าเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่แทบจะไม่ปรากฏขึ้นมาอีกแล้ว
เย่ฟานปฏิเสธที่จะบอกที่อยู่ของยามังกรที่แท้จริง และเสียงที่จริงจังของเขาทำให้ดวงตาของผู้คนมากมายเปล่งประกายด้วยแสงที่เย็นยะเยือก และบรรยากาศก็เริ่มแข็งทื่อขึ้นเรื่อยๆ
