624 - สิ่งมีชีวิตในหมอกสีดำ 

1934 - สิ่งมีชีวิตในหมอกสีดำ

หลังจากคิดสักพักสือฮ่าวก็สร้างเลือดออกมาสามหยดและปล่อยพวกมันไปในความมืด ในท้ายที่สุดเขาก็พบว่าหยดเลือดสีแดงที่เปล่งประกายกลายเป็นสีดำในทันที

“น่ากลัว!” การแสดงออกของสือฮ่าวกลายเป็นจริงจัง

ท้ายที่สุดเขาก็เริ่มที่จะเสี่ยง ด้วยการยกมือขึ้นเขาจับหมอกสีดำจากระยะไกลโดยต้องการที่จะท้าทายขีดจำกัดดูว่าสสารแห่งความมืดนี้แข็งแกร่งเพียงใด

ในที่สุดเขาก็เหงื่อแตก แม้ว่ามันจะเป็นเพียงเกลียวเล็กๆ แต่มันก็น่ากลัวอย่างยิ่งอีกทั้งมันยังคงเชื่อมต่ออยู่กับทะเลหมอกสีดำ

ทันทีที่มันแทรกซึมออกไปข้างนอกมันพุ่งขึ้นอย่างรุนแรงเหมือนทะเลที่โกรธเกรี้ยวสสารสีดำพลุ่งพล่านขยายออกมาอย่างรวดเร็ว

เกียง!

ในช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดสือฮ่าวใช้กระบี่หญ้าคาตัดสสารแห่งความมืดออกจากกัน จากนั้นก็เว้นระยะทางออกมาอย่างรวดเร็วเขาจึงสามารถหลีกเลี่ยงหายนะไม่ถูกกลืนหายไปในทะเลสีดำ

มันเป็นไปไม่ได้ที่จะจัดการกับมันจริงๆ สิ่งนั้นแตะต้องไม่ได้ แม้ว่าสือฮ่าวจะอยู่ในอาณาจักรปลดปล่อยตนเองขั้นสูงสุดแล้วก็ตาม

แต่เมื่อเผชิญกับสิ่งนี้มันก็ยังทำให้เขารู้สึกปวดหัวเป็นอย่างมาก

เหตุการณ์นี้เป็นข้อพิสูจน์อย่างชัดเจนว่ามีเพียงสิ่งมีชีวิตระดับผู้สูงสุดขึ้นไปเท่านั้นที่จะสามารถรอดชีวิตจากการจู่โจมของสสารมืด แต่นั่นก็เป็นเพียงชั่วระยะเวลาสั้นๆเท่านั้น

“มันคือหายนะวันสิ้นสุดของโลกจริงๆ!” สือฮ่าวกล่าวพร้อมกับถอนหายใจด้วยความรู้สึกสูญเสียและผิดหวัง

โชคดีที่ในช่วงสองวันนี้สสารสีดำหยุดลงชั่วคราวไม่ได้กลืนกินโลกต่อไป

ไม่นานนักสายฝนแห่งสวรรค์หลายสายก็พุ่งมาจากท้องฟ้ากลายเป็นร่างมืดลงมาที่นี่ พวกเขาทั้งหมดถูกห่อหุ้มไว้ภายใต้เสื้อคลุมขนาดใหญ่มองไม่เห็นร่างที่แท้จริงของพวกเขา

“เจ้าเห็นอะไรผิดปกติหรือเปล่า”

“ไม่มีความผิดพลาดสิ่งประดิษฐ์ศักดิ์สิทธิ์ของข้าสามารถมองเห็นมังกรกระดูกและโลงศพทองแดงซึ่งถูกปิดผนึกไว้บริเวณนั้นอย่างชัดเจน”

บุคคลเหล่านี้กำลังพูดคุยกันเสียงของพวกเขานุ่มนวลมาก

ในระยะไกลสือฮ่าวตกใจมาก หนึ่งในนั้นถือสมบัติลับอยู่ในมือพวกเขาสามารถมองเห็นมังกรเก้าตัวและโลงศพทองแดงที่เขาซ่อนไว้ได้

แต่ดูท่าแล้วพวกเขาคงจะเห็นเพียงระยะคร่าวๆ เพราะตอนนี้พวกเขาออกค้นหาในบริเวณนั้นอย่างจริงจังแต่ก็ไม่สามารถหามันพบ

“ปล่อยเรื่องนี้ไปก่อนสิ่งมีชีวิตแห่งความมืดกำลังจะมาถึงแล้วพวกเราต้องรอต้อนรับ” หนึ่งในนั้นกล่าว

จากนั้นพวกเขาก็ลอยขึ้นไปในอากาศและเคลื่อนที่ไปรอบๆชายขอบทะเลหมอกสีดำก่อนจะหายสาบสูญไป

สือฮ่าวตกใจเป็นอย่างมากมีสิ่งมีชีวิตอยู่ในหมอกสีดำ? พวกเขามีส่วนเกี่ยวข้องกับเก้าสวรรค์สิบพิภพ!

พวกเขาจะไปพบกับสิ่งมีชีวิตแห่งความมืด! พวกเขาจะคุยอะไรกัน?

สีหน้าของสือฮ่าวจริงจัง เขาตามคนพวกนั้นจากด้านหลัง นี่เป็นเรื่องร้ายแรงมากเขาต้องดูว่าเกิดอะไรขึ้น

คนทรยศเหล่านี้ไม่ได้อ่อนแอความเร็วของพวกเขาน่าเหลือเชื่อเป็นอย่างยิ่ง พวกเขาบินออกไปหลายพันลี้ในพริบตาจากนั้นก็หยุดยืนในบริเวณภูเขาขนาดใหญ่ลูกหนึ่ง

เมื่อพระอาทิตย์เริ่มลับขอบฟ้าไปทางทิศตะวันตกเสียงม้าก็ดังออกมาจากพื้นที่แห่งความมืดและใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็วจนสือฮ่าวรู้สึกตกใจ

ในดินแดนแห่งความมืดนั้นมีสิ่งมีชีวิตอยู่จริงๆ? มีม้าสีดำประหลาดตัวหนึ่งปกคลุมไปด้วยเกล็ดทั้งตัว มันขยายปากที่เปื้อนเลือดส่งกลิ่นเหม็นคละคลุ้ง หมอกสีดำพุ่งออกมาจากปากและจมูกของมันดูน่ากลัวเล็กน้อย

อัศวินชุดเกราะสีดำเย็นยะเยือกปกปิดใบหน้านั่งอยู่บนหลังของมัน นี่เป็นบุคคลที่ทรงพลังเพียงมองเห็นจากระยะไกลก็สามารถสัมผัสได้ถึงความชั่วร้ายอำมหิตของเขา

“เจ้าเอามาหรือเปล่า” เขาพูดเสียงของเขาแหบพร่า ผู้ที่ได้ยินทุกคนเริ่มรู้สึกไม่สบายใจราวกับว่ามันเป็นโลหะสองชิ้นที่บดเข้าหากัน

“เอามาไม่ได้แต่อีกไม่ช้าพวกเราจะได้มันมา” หนึ่งในนั้นตอบอย่างระมัดระวังน้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความกลัว กลัวว่าจะทำให้อีกฝ่ายอารมณ์เสีย

"ช้าเกินไป. ความอดทนของเรามีจำกัด ” อัศวินบนม้าสีดำประหลาดกล่าว

ดวงตาของสือฮ่าวหดตัว เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะได้พบเห็นการซื้อขายแลกเปลี่ยนตรงๆ สิ่งมีชีวิตแห่งความมืดกำลังปรึกษากับผู้คนจากเก้าสวรรค์เบื้องบนเพื่อหารือเกี่ยวกับการรุกรานโลกใบนี้

“สิ่งนั้นสำคัญมาก แม้ว่าจะไม่มีใครสามารถใช้มันได้ แต่มันก็มีความสำคัญอย่างยิ่งพวกเราไม่สามารถแย่งชิงมันจากกลุ่มผู้สูงสุดได้”

เมื่อคำพูดเหล่านี้ดังขึ้นสือฮ่าวก็สั่นสะท้าน การแลกเปลี่ยนนี้เป็นเรื่องใหญ่แน่นอน

“ข้าไม่สนใจสิ่งเหล่านี้ หากครั้งต่อไปที่พวกเราพบกันเจ้าไม่สามารถนำมาได้ก็อย่าได้โทษว่าข้าโหดเหี้ยมอำมหิต” เสียงของอัศวินบนม้าประหลาดดังขึ้นเรื่อยๆ

“เราจะทำให้ดีที่สุด” หนึ่งในนั้นถอยไปด้านหลัง

“พวกเจ้าไม่มีพันธมิตรจากตระกูลที่มีผู้สูงสุดหรือ? เขาควรจะแย่งชิงมันมาได้” อัศวินเกราะดำกล่าวอย่างเย็นชา

“นั่นเป็นสิ่งที่ฮวงได้รับกลับมาจนกระทั่งถึงตอนนี้มีผู้สูงสุดจากตระกูลมากมายที่ร่วมกันปกป้องมัน ไม่มีผู้ใดได้รับอนุญาตให้อยู่ใกล้มันเพียงลำพัง”

“แน่นอนว่าผู้สูงสุดของตระกูลเราก็เป็นหนึ่งในคนที่ปกป้องมันเช่นกันแต่เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะลงมือ”

เมื่อได้ยินเช่นนี้หัวใจของสือฮ่าวก็หนาวเหน็บราวกับตกลงไปในหล่มน้ำแข็ง มีคนมากมายที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้!

“เจ้าต้องเข้าใจว่าไม่ได้มีเพียงพวกเจ้าเท่านั้นที่ร่วมงานกับเรา ยังมีตระกูลอมตะในดินแดนของพวกเจ้าที่ติดต่อมา” อัศวินเกราะดำกล่าว

"พวกเราเข้าใจ!"

…

สือฮ่าวไม่ได้ปรากฏตัวเพียงแค่ตั้งใจฟังและคิดกับตัวเอง

จากนั้นเขาก็รู้ว่ามันคืออะไรที่ถูกซื้อขาย แท้จริงแล้วมันคือหีบไม้ผุๆนั้น !

ย้อนกลับไปตอนนั้นสือฮ่าวได้เสี่ยงชีวิตเพื่อนำหีบไม้เน่าๆนั้นกลับมาจากชายแดนรกร้าง แต่ตอนนี้มีใครบางคนที่พยายามแลกเปลี่ยนมันอย่างลับๆและมอบให้กับสิ่งมีชีวิตในหมอกมืด

นี่คือการทรยศอย่างแน่นอน พวกเขากำลังทรยศต่อเก้าสวรรค์สิบพิภพเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง

แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าหีบไม้นั้นมีประโยชน์อะไร แต่จากการที่ทั้งซือถูและอันหลานทั้งคู่เคลื่อนไหวอยากรุนแรงเขาก็รู้ว่าสิ่งนี้ไม่ง่าย มันจะต้องมีต้นกำเนิดที่ยิ่งใหญ่

เมื่อสือฮ่าวได้รับมันเขาก็มอบมันให้ผู้สูงสุดที่อยู่ในเมืองจักรพรรดิ หลังจากที่ผู้อาวุโสใหญ่ ผู้อาวุโสชิงมู่ และผู้สูงสุดมากมายของเมืองจักรพรรดิต่างเสียชีวิตลงมันก็ตกมาอยู่ในมือของผู้สูงสุดเก้าสวรรค์

ในเมื่อผู้ที่ต้องการทรยศเก้าสวรรค์พิภพมีผู้สูงสุดนั่นก็ย่อมแสดงให้เห็นว่าพวกเขาเป็นมหาอำนาจหรือตระกูลอมตะ อีกทั้งหลังจากฟังคำพูดของอัศวินเกราะดำแล้วก็ดูเหมือนจะมีหลายตระกูลด้วย

เป็นเพราะมีเพียงพวกเขาเท่านั้นที่มีโอกาสสัมผัสกับหีบไม้

สือฮ่าวรู้สึกโกรธเกรี้ยวอย่างถึงที่สุด นี่คือสิ่งที่เขาได้รับมาและมอบให้กับสิ่งมีชีวิตสูงสุดเพื่อค้นคว้า อย่างไรก็ตามในท้ายที่สุดเนื่องจากผลประโยชน์ที่เห็นแก่ตัวบางคนจึงตัดสินใจขายให้กับศัตรู

ไม่ว่าพื้นที่แห่งความมืดนี้จะมีภูมิหลังแบบใดสิ่งที่ชัดเจนก็คือมันเป็นหายนะครั้งใหญ่สำหรับเก้าสวรรค์สิบพิภพ

มันได้ลบสิบห้าแคว้นออกไปโดยตรงแล้วทำให้ทุกคนสั่นสะท้านด้วยความกลัว แน่นอนว่าพวกมันไม่ได้อยู่ที่นี่เพื่อทำความดี

“อีกสามวันข้าจะรออยู่ที่นี่และพวกเจ้าต้องนำหีบไม้นั้นมาให้ได้ หากพวกเจ้าทำสำเร็จตระกูลของพวกเจ้าจะอยู่ร่วมกับพวกเราในโลกแห่งความมืดไปตลอดกาล” อัศวินคนนั้นกล่าว

“เราจะทำให้ได้!” คนเหล่านั้นโค้งคำนับด้วยความเคารพจากนั้นพวกเขาทั้งหมดก็บินขึ้นไปบนท้องฟ้าก่อนจะหายตัวไปอย่างรวดเร็ว

หลังจากเวลาผ่านไปนานสถานที่แห่งนี้ก็เงียบลง

อัศวินดำขยับม้าศึกเดินเข้าไปในหมอกมืด เสียงกีบของมันอึกทึกค่อยๆมุ่งหน้าไปไกล

ใบหน้าของสือฮ่าวมืดคล้ำอย่างน่าเหลือเชื่อ ดวงตาของเขาแทบจะมีเปลวไฟพวยพุ่งออกมา

“ทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกเราทำในชายแดนรกร้างมีค่าอะไรในเมื่อพวกเจ้าคิดจะทำแบบนี้? ตระกูลอมตะทั้งหลายล้วนไว้ใจไม่ได้พวกมันไม่ต่างจากเดรัจฉาน!”

การแสดงออกของสือฮ่าวนั้นน่าเกลียดและกำหมัดแน่น

เขาคร่ำครวญถึงผู้อาวุโสใหญ่และการเสียสละของคนอื่นๆรู้สึกว่ามันไม่คุ้มค่า

“ของของข้าข้าต้องเอากลับคืนมา การล่มสลายของอาณาจักรที่สูงกว่าไม่เกี่ยวกับข้า ข้าจะต้องนำมันกลับไปให้ได้” สือฮ่าวพูดกับตัวเอง