ตอนที่ 999+1000 เขาติดค้างฉัน

ตอนที่ 999 เขาติดค้างฉัน

“เรามาจากเมืองเดียวกันค่ะ” เจียงเหยาตอบ

จากนั้นเธอก็หัวไปมองเฉินหลานอิง เมื่อเธอได้ยินสิ่งที่เฉินหลานอิงพูด เจียงเหยารู้สึกโกรธจริง ๆ ทำไมเธอถึงหวังว่าเจียงเหยาจะมีชีวิตที่น่าสังเวชเหมือนกับเธอ หัวใจของเฉินหลานอิงช่างชั่วร้ายนัก

“นั่นไม่ใช่การยกตัวอย่างที่ดีหรอกนะคะ ถ้าฉันแต่งงาน ฉันเรียนรู้ที่จะมองสามีของฉันอย่างที่เขาเป็น เพราะงั้นฉันจะไม่ตกอยู่ในสถานการณ์นี้หรอกค่ะ สามีของฉันต้องปฏิบัติต่อลูก ๆ ของเราในอนาคตราวกับสมบัติล้ำค่า” เฉินหลานอิงสามารถทำให้คนอื่นโกรธได้ แต่เจียงเหยาไม่เต็มใจที่จะยอมรับความพ่ายแพ้

‘ก็ได้ ในเมื่อคุณหวังให้ฉันเศร้าหมองเหมือนคุณ แล้วฉันจะบอกให้คุณรู้ว่าฉันน่ะมีความสุขมากแค่ไหน’

“ใช่ เธออาจเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในเมือง พวกเราทุกคนต่างอิจฉาชีวิตของเธอ” เฉินหลานอิงอุ้มลูกของเธอและเดินไปทางเจียงเหยา “ลู่ชิงสีรักและสนใจคุณนี่ ป้าลู่เองก็ปกป้องคุณราวกับคุณเป็นลูกสาวแท้ ๆ ครอบครัวลู่ร่ำรวยและมีอำนาจในเมือง ในเมืองคุณใส่ใจเด็กคนนี้มากนัก ก็เอาเขาไปสิ”

“นี่คุณ-” เจียงเหยาตกใจอย่างมาก เธอไม่คิดว่าเฉินหลานอิงจะพูดคำเหล่านี้ออกมา

“ยังไงซะ ตระกูลลู่ก็ร่ำรวย เธอไม่ขาดเงินในการเลี้ยงดูลูกหรอก ไม่ขาดเงินที่จะรักษาความเจ็บป่วยของเขาด้วย คุณไม่ได้บอกหรอกเหรอว่าลู่ชิงสีปฏิบัติต่อคุณดีมากน่ะ ในเมื่อเขาจะปฏิบัติกับเด็กราวกับสมบัติล้ำค่า งั้นฉันจะให้สมบัตินี้กับคุณเอง” เฉินหลานอิงเย้ยหยัน “ถ้าไม่ใช่เพราะการมีส่วนร่วมระหว่างฉันกับลู่ชิงสี ลู่เว่ยฮัวคงไม่สงสัยว่าเด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกของเขา บังเอิญว่าเขาคิดว่านี่เป็นลูกของลู่ชิงสีด้วยสิ เขาติดค้างฉันนี่ คุณเป็นภรรยาของเขา ก็ถูกแล้วที่คุณควรจะช่วยเขา”

“คุณมันบ้า” เจียงเหยาก้าวถอยหลังเพื่อหลีกเลี่ยงเด็กที่เฉินหลานอิงพยายามยัดเยียดให้กับเธอ “คุณกับลู่ชิงสีหมั้นก้นก็จริง แต่เป็นคุณเองไม่ใช่เหรอที่ขอยกเลิกการหมั้น ตระกูลลู่ไม่ได้ขออะไรจากครอบครัวคุณ คุณน่าจะรู้ดีว่าใครติดค้างใคร”

เจียงเหยาเรียกนางหลินและคนอื่น ๆ “ไปทานข้าวที่อื่นกันเถอะค่ะ ที่นี่ทำให้ฉันกินไม่ลง”

“ใช่ รอนานแบบนี้น่าเบื่อจริง ๆ ท้องฉันเริ่มทนหิวไม่ไหวแล้ว” นางหยางตอบอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเดินออกจากร้านไป

ทั้งสี่ออกจากร้านบะหมี่และไปหาร้านอาหารฟาสต์ฟู้ดสำหรับมื้อกลางวัน หลังจากทานอาหารเสร็จแล้ว นางหลินก็ถามเจียงเหยา “ผู้หญิงคนนั้นเคยหมั้นกับร้อยเอกลู่เหรอ เขาหมั้นกับผู้หญิงคนนั้นได้ยังไง”

“ร้อยเอกลู่เคยหมั้นกับใครมาก่อนอย่างนั้นเหรอ” นางหยางตกใจมาก ที่ผู้หญิงคนนั้นพูดเป็นเรื่องจริงเหรอ

มีเพียงไม่กี่คนที่รู้ว่าลู่ชิงสีเคยหมั้นหมายมาก่อนที่จะแต่งงานกับเจียงเหยา ผู้พันหลินรู้เพราะเขาสนิทกับลู่ชิงสีและติดต่อกับพี่น้องของลู่ชิงสี

“ฉันก็ไม่ค่อยรู้รายละเอียดนักหรอกค่ะ ฉันรู้เพียงว่าผู้หญิงคนนั้นขอถอนหมั้น ฉันได้ยินมาว่าตอนที่ลู่ชิงสีอยู่ในกองทัพ ผู้หญิงคนนั้นก็หมั้นกับเขาแล้ว แต่เธอก็คบหากับสามีคนปัจจุบันของเธอไปด้วย ผู้ชายคนที่ต้องการหย่าร้างกับเธอคนนั้นล่ะคะ เป็นคนที่เธอติดต่อด้วยระหว่างที่เธอหมั้นกับชิงสี จากนั้นเธอก็ขอถอนหมั้นได้ไม่นาน เธอก็แต่งงานกับเขา”

เจียงเหยาไม่ได้เปิดเผยเรื่องที่ลู่ชิงสีทำให้เฉินหลานอิงขอถอนหมั้น นั่นมันเป็นความเจ้าเล่ห์ของเขา แต่เฉินหลานอิงก็ผิดด้วยเช่นกัน ในอีกด้านหนึ่ง เธอได้ครอบครองชื่อเสียงของลู่ชิงสีในฐานะคู่หมั้นของเขา ส่วนอีกทางเธอยังคงมีความสัมพันธ์กับลู่เว่ยฮัว ขณะที่เธอกำลังมองดูระหว่างชามกับหม้ออยู่ในตอนนั้น เจียงเหยาละอยากจะต่อว่าเฉินหลานอิงจริง ๆ

__

ตอนที่ 1000 อย่าโกรธเคืองเขา

“ทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงได้ไร้ยางอายอย่างนี้นะ” ดวงตาของนางหยางเบิกกว้าง “มันเป็นความผิดของเธอ เธอยังใช้ความคิดนั้นมาเอาเรื่องอีก เธอจะโทษร้อยเอกลู่ได้ยังไง ยังกล้าที่บอกว่าเขาติดค้างเธออีก ไร้ยางอายเสียนี่กระไร”

“ดูสิ่งที่เธอต้องการทำสิ เธอยังเต็มใจที่จะโยนลูกชายให้ตาย ผู้หญิงคนนี้ไร้ความปรานีเสียจริง” นางหลินส่ายหน้า “บางทีเธออาจไม่ต้องการเลี้ยงลูกหลังจากการหย่าร้างก็ได้ เธอถึงต้องการโยนให้เขาตาย”

“เราเป็นแม่คน แต่ฉันไม่เคยเห็นใครโหดร้ายขนาดนี้มาก่อน” บางหยางส่ายหน้าและถอนหายใจ “อย่างไรก็ตาม ถ้าเป็นฉันนะ ฉันจะเลี้ยงลูก แม้ว่าฉันต้องขอทานตามท้องถนนหรือต้องเก็บขยะขายก็เถอะ”

นางหลินและผู้หญิงคนอื่น ๆ พยายามปลอบโยนเจียงเหยา เมื่อพวกเธอสังเกตเห็นว่าเธอดูไม่ค่อยดีนัก พวกเธอบอกกับเธอว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอและไม่เกี่ยวอะไรกับร้อยเอกลู่ ดีแล้วที่ได้ต่อว่าผู้หญิงบ้าคนนั้นไป

จากนั้นนางหลินก็พยายามเปลี่ยนเรื่องคุย “นั่นพวกคุณเห็นสองคนตรงมุมห้องนั่นไหม เฉินเฟยถังกับคู่ของเธอ ฉันได้ยินว่าจากตาเฒ่าหลินว่า หลังปีใหม่ เฉินเฟยถังจะหมั้น ชายคนนั้นเป็นคนเมืองจิน เขาเป็นทหารหนุ่มจากเขตทหารหนึ่ง”

“ลูกพี่ลูกน้องของเฉินเฟยไป่” นางหยางเย้ยหยัน “ผู้หญิงคนนั้นน่ากลัว เธอ-”

กองทัพทั้งหมดต่างรู้เหตุการณ์ของเฉินเฟยถัง ทุกคนรู้ดีว่าเฉินเฟยไป่เป็นแพะรับบาปของเฉินเฟยถัง ดังนั้นเมื่อพูดถึงชื่อเฉินเฟยถัง ผู้หญิงที่นั่งร่วมโต๊ะจึงรู้สึกรังเกียจ

“นั่นเธอจริง ๆ เหรอคะ” เจียงเหยาสังเกตเห็นผู้หญิงคนหนึ่งหันหลังให้กับเธอ ในเวลานั้น เธอคิดว่าดูคล้ายเฉินเฟยถังอยู่เหมือนกัน พวกเขาอยู่ในร้านเล็ก ๆ และเพื่อนของเธอก็ดูธรรมดามาก เจียงเหยาคิดว่ามันไม่น่าเป็นไปได้ที่เฉินเฟยถัง ลูกสาวคนโตของตระกูลเฉิน จะมาปรากฏตัวในสถานที่แบบนี้กับผู้ชายคนนั้น

เธอคิดว่าคนคนนี้ดูคุ้นเคย แต่เธอไม่คิดว่าจะเป็นเฉินเฟยถัง ดังนั้นเธอจึงประหลาดใจมากยิ่งขึ้น เมื่อได้ยินว่า เฉินเฟยถังจะหมั้นหลังปีใหม่

เมื่อเจียงเหยาเห็นหญิงสาว เธอคิดว่าคงเป็นคนที่คล้าย ๆ เธอไม่คาดหวังว่านั่นจะใช่เฉินเฟยถังจริง ๆ เมื่อเธอได้ยินจากนางหลินว่าเฉินเฟยถังจะหมั้นหลังปีใหม่ เจียงเหยาก็ยิ่งพูดไม่ออก – ผู้อาวุโสเฉินดำเนินการรวดเร็วจริง ๆ

หลังอาหาร เจียงเหยายังคงซื้อของกับกลุ่มสาว ๆ ต่อไปตลอดทั้งบ่าย เมื่อพวกเธอกลับมาถึงรถ จึงเต็มไปด้วยของใช้สำหรับปีใหม่ เมื่อพวกเขาขึ้นรถ ผู้โดยสารทุกคนต่างมีโคมหนึ่งหรือสองคู่อยู่ในอ้อมแขน

“ซื้อของทั้งวัน แม้จะปวดหลัง แต่ก็ง่ายกว่ามากที่เราได้ตามเจียงเหยามา” นางหยางยิ้ม “คราวหน้า หากจะมาในเมืองอีก อย่าลืมพาพวกเรามาด้วยนะคะ”

“ได้อยู่แล้วค่ะ ฉันไม่มีเพื่อมาด้วย ฉันก็คงไม่มีหรอกค่ะ” เจียงเหยาพยักหน้ารับ

“แต่ถ้าไปกับสามีก็ไม่ต้องพาพวกเรามาด้วยหรอกนะ เราไม่อยากจะเป็นกอขอคอ” นางหลินแซว

“แหม ฉันไม่ไปซื้อของกับเขาหรอกค่ะ” เจียงเหยาทำหน้ามุ่ยและสูดลมหายใจเข้า

“อย่าโกรธเขาเพราะเรื่องเมื่อกี้เลย มันไม่เกี่ยวอะไรกับเขาเสียหน่อย” นางหลินกังวลว่าเจียงเหยาจะโกรธลู่ชิงสี เนื่องจากสถานการณ์ของผู้หญิงคนนั้น เธอจึงพยายามปลอบโยน

“แต่ฉันอดไม่ได้ที่จะโกรธเขา” ถ้าเธออยากจะโกรธ เธอคงทำไปนานแล้ว ไม่ใช่ว่าเธอเพิ่งรู้เรื่องนี้ แม้ว่าเจียงเหยาจะระงับความโกรธของเธอไว้ แต่เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นกับเฉินหลานอิง เธอรู้สึกว่าเธอไม่สามารถต่อว่าลู่ชิงสีได้ เพราะเขาไม่ได้ทำอะไรผิด