ตอนที่แล้วChapter 4
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปChapter 6

Chapter 5


"พ่อมดตัวน้อย แขนของเธอนั้นวิเศษมาก ยาวกว่าเด็กในวัยเดียวกัน ซึ่งฉันเคยพบคนที่พิเศษแบบเธอเพียงแค่สามคนเท่านั้น"

"ไม้ปอปลาร์ ยาวสิบสองนิ้ว และก็ขนหางยูนิคอร์น โดยขนหางยูนิคอร์นมีความสามารถในความคุมเวทย์มนตร์ที่ปล่อยออกมาให้เสถียรที่สุดเหมาะสำหรับพวกพ่อมดส่วนใหญ่ที่จะใช้กัน"

เฮอร์ม่าหยิบไม้กายสิทธิ์ขึ้นมาถือเอาไว้ในมือ ก่อนที่จะมีกระแสลมความอบอุ่นปะทุออกมาจากปลายนิ้วของเขาก่อนที่จะค่อย ๆ หลอมรวมเข้ากับไม้กายสิทธิ์และเปล่งแสงสีทองออกมา

เมื่อเฮอร์ม่ามองไปที่แสงสีทองที่เปล่งออกมา ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็เป็นประกายแวววับ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาสามารถสัมผัสได้ถึงเวทย์มนตร์ที่อยู่ภายในร่างกายของเขาหลังจากที่เขากลับชาติมาเกิดใหม่ในโลกใบนี้

แต่ก่อนที่เขาจะปรับตัวให้เข้ากับความรู้สึกที่เขาสัมผัสได้ถึงการไหลเวียนของเวทย์มนตร์ที่อยู่ภายในร่างกาย จู่ ๆ โอลิแวนเดอร์ก็ดึงไม้กายสิทธิ์ที่อยู่บนมือของเขากลับไป

"ถึงแม้ว่ามันจะดูดี แต่มันก็ยังไม่ใช่"

เฮอร์ม่าไม่เข้าใจความหมายจากคำพูดของโอลิแวนเดอร์ พร้อมกับมองไปที่อีกฝ่ายด้วยความสับสน เพราะโอลิแวนเดอร์เคยบอกเอาไว้ว่า ไม้กายสิทธิ์จะเป็นคนเลือกพ่อมด ไม่ใช่พ่อมดที่เลือกไม้กายสิทธิ์

ซึ่งในกรณีของเขาเมื่อกี้นี้เห็นได้ชัดว่าไม้กายสิทธิ์ได้เลือกเขาแล้ว แต่โอลิแวนเดอร์ก็ดึงมันกลับไป

หลังจากนั้นโอลิแวนเดอร์ก็หยิบไม้กายสิทธิ์ที่เหลือออกมาและยื่นให้กับเขา ซึ่งไม้กายสิทธิ์อันแรกมันทำมาจากขนนกฟีนิกซ์และไม้วอลนัต ส่วนอีกอันทำมาจากเส้นเอ็นหัวใจมังกรและไม้เถาวัลย์

แน่นอนผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นกับไม้กายสิทธิ์อีกสองอันก็คล้ายคลึงกับครั้งแรกมันเปล่งแสงสีทองออกมาและระเบิดการเป็นละอองแสงสีทองไปบริเวณโดยรอบ ซึ่งพวกมันทั้งสองอันก็เป็นไม้กายสิทธิ์ที่เหมาะกับเฮอร์ม่าทั้งสองอัน

"คุณโอลิแวนเดอร์ ไม่ใช่คุณบอกกับผมว่า ไม้กายสิทธิ์จะเป็นคนเลือกพ่อมด ไม่ใช่พ่อมดที่เลือกไม้กายสิทธิ์ ไม่ใช่หรอครับ ?"

"ใช่แล้วพ่อมดตัวน้อย ไม่ทราบว่าเธอชื่อว่าอะไร ?" โอลิแวนเดอร์พึ่งจะนึกได้ว่าเขาลืมที่จะถามชื่อของเฮอร์ม่า

"เฮอร์ม่า อับบอต"

"เธอคือ เฮอร์ม่า อับบอต!!" ดวงตาของโอลิแวนเดอร์เบิกกว้างขึ้นมาอย่างกะทันหัน จากนั้นเขาก็ค่อย ๆ จ้องมองเข้าไปในดวงตาของเฮอร์ม่าและเสียงของเขาก็ค่อย ๆ เงียบลง

"ฉันพอจะเข้าใจแล้ว ... เพราะเป็นเธอ ... เอาล่ะมันไม่ได้มีปัญหาอะไร เธอโปรดรอสักครู่ ..." โอลิแวนเดอร์ยืนคิดอยู่สักพักหนึ่งก่อนที่เขาจะเดินกลับเข้าไปที่ด้านหลังเคาน์เตอร์อีกครั้งหนึ่ง

เมื่อเฮอร์ม่าได้ยินคำพูดของโอลิแวนเดอร์ เขาก็มองไปที่โอลิแวนเดอร์ด้วยความมึนงง เพราะดูเหมือนเรื่องราวต่าง ๆ มันจะแตกต่างจากสิ่งที่เขาคิดเอาไว้เล็กน้อย

"พี่สาวเสี่ยว คุณรู้ไหมว่ามันเกิดอะไรขึ้น ?"

"มันอาจจะเป็นเพราะร่างกายของเธอละมั้ง ?"

"ฮะ ? แล้วคุณรู้อะไรเกี่ยวกับร่างกายของผมไหม ?"

"เธอจำที่ดัมเบิลดอร์พูดไม่ได้หรอ ที่ร่างกายของเธอนั้นเป็นผลมาจากการทดลองของเวทย์มนตร์"

"ถึงแม้ว่าเธอจะรอดมาได้จากการสับเปลี่ยนดวงวิญญาณ แต่ร่างกายของเธอนั้นไม่ได้ถูกเปลี่ยนแปลงไปด้วย ดังนั้นแล้วร่างกายนี้อาจจะประสบความเสร็จจากการทดลองก็เป็นไปได้"

"ผมก็รู้สึกว่าร่างกายมันก็ปกติดีนะ แต่ถ้าเกิดว่ามันเป็นเพราะเรื่องนั้นจริง ๆ มันก็ค่อนข้างจะสมเหตุสมผล"

เฮอร์ม่าสามารถอธิบายเรื่องนี้ให้กับคนอื่นได้ ในขณะเดียวกันเฮอร์ไมโอนี่ในตอนนี้ก็มาปรากฏตัวอยู่ด้านหลังเฮอร์ม่าอย่างกะทันหัน โดยที่เฮอร์ม่าไม่รู้สึกตัวเลยสักนิด

เพราะท้ายที่สุดแล้วแฮร์รี่จะต้องใช้เวลาอยู่สักพักในการที่จะเลือกไม้กายสิทธิ์ได้ แต่กลับเฮอร์ม่านั้นแตกต่างกันออกไป ทำให้เฮอร์ไมโอนี่ในตอนนี้เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น

และแน่นอนนี่ถือเป็นการเก็บรวบรวมข้อมูลของคู่แข่งเอาไว้ล่วงหน้า บวกกับการที่เธอเห็นว่าเฮอร์ม่าถูกเลือกโดยไม้กายสิทธิ์ทั้งสามมันก็ทำให้เธอรู้สึกกดดันขึ้นมาเล็กน้อย

หลังจากนั้นไม่นานก็มีเสียงอู้อี้ดังขึ้นมาจากด้านหลังของร้าน ก่อนที่ร่างของโอลิแวนเดอร์จะค่อย ๆ เดินมาพร้อมกับกล่องยาวหนึ่งอันและค่อย ๆ วางมันลงบนโต๊ะ

ทำให้เศษฝุ่นที่อยู่บนโต๊ะนั้นสั่นขึ้นมาอย่างรุนแรง ในขณะเดียวกันเฮอร์ไมโอนี่ก็ค่อย ๆ ใช้มือขวาของเธอจับไปที่กล่องไม้กายสิทธิ์ที่วางอยู่ตรงหน้าและพยายามที่จะยกมันขึ้น แต่ทันใดนั้นเธอก็พบว่าเธอไม่สามารถที่จะยกมันขึ้นได้

เมื่อเฮอร์ม่าเห็นเหตุการณ์ตรงหน้าเขาก็หัวเราะออกมาด้วยความขมขื่น ก่อนที่จะเหยียดมือทั้งสองข้างคว้าจับไปที่กล่องไม้กายสิทธิ์ที่มีขนาดเกือบ 1 เมตร! นี่มันคือไม้กายสิทธิ์จริง ๆ ใช่ไหมเนี้ย!

"คุณโอลิแวนเดอร์ คุณแน่ใจใช่ไหมว่านี่คือไม้กายสิทธิ์... ?"

"เอ่อ ... ไม้กายสิทธิ์อันนี้ไม่ได้ถูกสร้างขึ้นโดยฉัน แต่มันถูกค้นพบโดยพ่อของฉันและเพื่อนที่ดีของเขาในซากปรักหักพังที่มีเวทย์มนตร์พิเศษบางอย่างอยู่"

"และหลังจากที่ฉันได้ลองตรวจสอบมัน ฉันก็พบว่ามันมีขนาด 39 นิ้ว ทำมาจากไม้เถาวัลย์ และเส้นเอ็นหัวใจของงู ซึ่งมันอาจจะเป็นไม้กายสิทธิ์ที่ดูธรรมดาหรือด้อยกว่าด้วยซ้ำ แต่พอของฉันเคยบอกเอาไว้ว่าไม้กายสิทธิ์อันนี้มันเต็มไปด้วยพลังอันยิ่งใหญ่"

"และที่พ่อมดหรือแม่มดไม่สามารถที่ใช้งานมันได้นั้นไม่ใช่เพราะมันไม่ได้ผล แต่เพราะว่ามันไม่ยอมทำงาน"

"แต่สำหรับคุณเฮอร์ม่าแล้ว บางที่อาจจะ ... "

โอลิแวนเดอร์มองไปที่เฮอร์ม่าราวกับว่าเขากำลังคาดหวังอะไรบางอย่างอยู่พร้อมกับค่อย ๆ เปิดกล่องไม้กายสิทธิ์ออก แต่ที่อยู่ด้านในกลับไม่ใช่ไม้กายสิทธิ์แต่เป็นคทา

โดยตัวคทานั้นเป็นสีดำ ตัวด้ามถูกสลักด้วยสัญลักษณ์สีทอง และคริสตัลสีฟ้าครามที่ฝังอยู่ด้านบนของตัวคทาค่อย ๆ เผยโฉมออกมาให้พวกเขาได้เห็น

"ช่างเป็นคทาที่สวยงามอะไรขนาดนี้ แต่ดูเหมือนว่าคทาอันนี้จะไม่ใช่ไม้กายสิทธิ์นะ" เฮอร์ไมโอนี่เอามือเล็ก ๆ ของเธอค่อย ๆ ยืนไปสัมผัสกับตัวของคทาเบา ๆ

แต่ทันใดนั้นเฮอร์ไมโอนี่ก็รู้สึกเจ็บบริเวณนิ้วมือของเธออย่างกะทันหัน ทำให้เธอรีบหดมือกลับมาอย่างรวดเร็ว ไม้กายสิทธิ์อันนี้มันแปลกมาก!

"เพื่อนร่วมชั้นเฮอร์ม่า ... ระวังตัวด้วย ดูเหมือนว่าไม้กายสิทธิ์อันนี้มันจะ ... โจมตีผู้คน"

"เฮอร์ม่าระวังตัวด้วย ดูเหมือนว่าเจ้าสิ่งนี้มันจะสามารถคุกคามร่างวิญญาณของฉันได้ และนอกนี้มันอาจจะส่งผลต่อร่างกายได้ด้วย"

เมื่อได้ยินคำพูดของเฮอร์ไมโอนี่และพี่สาวเสี่ยว เฮอร์ม่าก็พยักหน้าขึ้นมาเบา ๆ ก่อนที่จะมองไปที่คทาที่อยู่ตรงหน้าด้วยความปรารถนาที่จะจัดการกับมันให้ได้!

"เอาละนะ!"

เฮอร์ม่าเอามือทั้งสองข้างคว้าจับไปที่ตัวของคทาและยกมันขึ้นอย่างกะทันหัน ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกได้ถึงความปวดแสบปวดร้อนมาจากมือของเขา ราวกับว่ากำลังถูกไฟอันร้อนแรงแผดเผาอยู่

"อ๊าก!!"

เฮอร์ม่าตะโกนขึ้นมาดังลั่น พร้อมกับความรู้สึกปวดแสบปวดร้อนที่อยู่ตรงมือของเขามันก็ค่อย ๆ รุนแรงขึ้น ก่อนที่จะมีแสงสีฟ้าสลัว ๆ ค่อยปรากฏขึ้นตัวอย่างช้า ๆ

"โฮก!!!!"

หลังจากนั้นไม่นานเฮอร์ม่าก็ได้ยินเสียงคำรามอันทรงพลังดังขึ้นมาจากความว่างเปล่า พร้อมกับความรู้สึกปวดแสบปวดร้อนบนมือของเขาที่ค่อย ๆ กระจายหายไป

ทันใดนั้นกระแสพลังงานจาง ๆ ที่อยู่ภายในร่างกายของเขาก็ค่อย ๆ ไหลออกมาจากร่างกายของเขามุ่งหน้าไปยังตัวคทาและหลอมรวมเข้าด้วยกันเป็นแหล่งพลังงานที่เขาเพิ่งจะคุ้นเคยกับมัน นั่นก็คือเวทย์มนตร์

ในขณะเดียวกันตัวของคทาที่รู้สึกได้ถึงเวทย์มนตร์ที่อยู่ภายในร่างกายของเขามันก็แสดงความกระตือรือร้นออกมาพร้อมกับเริ่มดูดเวทย์มนตร์ที่อยู่ภายในร่างกายของเขารุนแรงมากยิ่งขึ้น

"พ่อมดตัวน้อย ไม้กายสิทธิ์อันนี้มันได้เลือกเธอแล้ว และฉันก็เชื่อว่าคุณจะต้องสร้างความแตกต่างที่สำคัญบางอย่างได้ในอนาคตอย่างแน่นอน"

ใบหน้าของโอลิแวนเดอร์ยังคงประดับไปด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่เขาจะหยิบนาฬิกาพกออกมาจากเสื้อของเขา ภายในนาฬิกาพกนั้นมีภาพของพ่อและปู่ของเขาอยู่

"อย่างไรก็ตามเพื่อนร่วมชั้นเฮอร์ม่า ไม้กายสิทธิ์อันนี้มันดูใหญ่เกินไปไหม ? มันจะไม่ลำบากเวลาพกพาเอาหรอ ?"

"จริง ๆ แล้วปัญหาข้อนี้สามารถแก้ไขได้ง่าย ๆ โดยการใช้คาถาบางอย่าง ยกตัวอย่างคาถาขยายอันไร้ที่สิ้นสุด แต่การจะร่ายคาถานี้มันอาจจะยุ่งยากสักเล็กน้อย"

เมื่อได้ยินคำพูดของโอลิแวนเดอร์ เฮอร์ม่าก็มองไปยังไม้กายสิทธิ์ที่เขาเพิ่งจะลองไปเมื่อกี้นี้ ในเมื่ออันนี้มันใหญ่เกินไปก็หาไม้กายสิทธิ์สำรองอีกอันไปเลยก็แล้วกัน!

"คุณโอลิแวนเดอร์ คุณบอกว่าไม้กายสิทธิ์จะเลือกเจ้าของด้วยตัวของมันเอง และเนื่องจากที่ไม้กายสิทธิ์พวกนั้นมันเลือกผมเป็นเจ้าของ ผมสามารถซื้อไม้กายสิทธิ์อีกอันได้ไหมครับ!"

เมื่อโอลิแวนเดอร์ได้ยินคำพูดของเฮอร์ม่าเขาก็ตกตะลึงในทันที เพราะว่ามันยังมีวิธีนี้อีกวิธีหนึ่ง แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังคงปฏิเสธคำขอของเฮอร์ม่าอยู่ดี ส่วนเหตุผลก็เป็นเพราะธรรมชาติการปรับตัวของไม้กายสิทธิ์

ถือไม้กายสิทธิ์ 1 อันนั้นดีกว่าถือไม้กายสิทธิ์ 10 อัน แต่สำหรับเด็กคนนี้อาจจะเป็นข้อยกเว้นเพราะเขาถูกเลือกโดยไม้กายสิทธิ์ทั้งสามอันนั้น