ตอนที่ 12 ราชามาเฟียทำให้หลีหัวโกรธ
ทำไมนี่มันคืองานของฉัน
หลีหัวพยายามบีบน้ำตาที่มองไม่เห็น งานของเธอเหมือนดาบสองคมมากกว่าที่จะรู้สึกว่ามีความสุข
หลีหัวกระซิบเพื่อให้ได้ยินเพียงแค่ผู้ช่วยฟู่เท่านั้น “คุณไม่เรียกทีม เอส3 มาลักพาตัวฉันเหรอค่ะ”
ฟูเหรินชูตกใจ “เธอคิดว่าเราโง่ขนาดนั้นเลยเหรอที่ต้องเสียทีม เอส3 ที่ยอดเยี่ยมของเราไปให้คนอย่างเธอ”
“ขึ้นรถ!” เธอสะดุ้งและวางสายทันที
หลีหัวมองไปที่เหว่ยและพยายามฝืนยิ้ม “บอส ช่วยไปส่งฉันที่วิทยาลัยหน่อยได้มั้ยค่ะ เหว่ยพยักหน้าความรู้สึกแปลก ๆ ภายในใจของเขาหายไป
เกาสุ่ยไม่สามารถวางมือได้ และเธอก็รู้สึกว่ามีบางสิ่งบางอย่างผิดปกติ แต่เธอก็ไม่ต้องการคิดอะไรมากมายเกี่ยวกับเรื่องนี้ หลังจากที่เหว่ยทำให้เธออับอาย
หลีหัวพูดขึ้นว่า “แล้วพบกันใหม่นะสุ่ย”
“อืม แน่นอน”
ภายในรถหลีหัวรักษาระยะห่างเพื่อความปลอดภัยจากเหว่ยขณะที่เธอนั่งข้างๆ ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเหว่ยไม่ชอบให้ใครมาแตะต้องตัวเขา เธอจึงตัดสินใจระมัดระวังตัวมากขึ้น หลีหัวโอดครวญกับโชคชะตาของตัวเอง นี่เธอก็พยายามคิดหาวิธีหลายๆวิธี เพื่อที่จะได้อยู่ใกล้ชิดกับเขาภายในรถคันนี้ แต่ความเย็นชาของเขาได้เปลี่ยนความตั้งใจอันโหดร้ายของเธอไป เหว่ยมองดูระยะห่างระหว่างพวกเขา แล้วก็ขมวดคิ้ว
“มันไกลเกินไป”
หลีหัวตัวแข็งทื่อ “อา...ใช่” เธอขยับไปทางขวาเล็กน้อย
เหว่ยพูดว่า “ยังไกลเกินไป”
เธอไอและขยับอีกครั้ง แต่ก็มีช่องว่างระหว่างพวกเขาอยู่ดี
เหว่ยเม้มริมฝีปากของเขา “ยังไกลอีก”
หลีหัวร้อง “บอส คุณไม่ชอบคนที่แตะต้องตัวคุณไม่ใช่เหรอ? ทำไมคุณถึงทำให้ฉันลำบากใจ ฉันไม่อยากโดนไล่ออก เธอยิ้มอย่างมีความกังวล แล้วก็ขยับอีกครั้ง
เหว่ยไม่พูดอะไร เขาใช้นิ้วจับที่ต้นขาเซ็กซี่ของเขาแล้วก็ครุ่นคิดนิ่งๆ เกี่ยวกับระยะห่างที่ยังไม่ลงตัว เขาจับแขนของเธอแล้วดึงเธอให้มานั่งข้างๆเขา
หลีหัวรู้สึกเหมือนถูกสายฟ้าฟาด “นี่แหละคือสิ่งที่ฉันต้องการ” เธอหันศีรษะที่เหมือนหุ่นยนต์ของเธอและจ้องมองเขาด้วยความตกใจ เมื่อครู่นี้เธออยู่ห่างจากเขาออกไปหลายไมล์ แต่ตอนนี้เธอสามารถมองเห็นริมฝีปากบางๆ น่าสัมผัสของเขาได้ในระยะใกล้ ๆ
หลีหัวกลืนน้ำลายอย่างแรง ตัดความคิดนี้ทิ้งไปซะไอ้โง่! เขาไม่ชอบให้ใครเข้าไปใกล้เขา เรื่องราวความรักของเธอมันจบลงตั้งแต่ก่อนที่มันจะเริ่มต้นด้วยซ้ำ !
“ฉัน - ฉันเห็น” คนขับรถตัวสั่นอย่างแรง เจ้านายของเขาสัมผัสผู้หญิง เขาแตะต้องผู้หญิงเป็นครั้งแรกบนรถคันนี้ที่เขานำมาใช้เป็นครั้งแรก นรก!
รถชะลอความเร็วลง ทำให้เหว่ยเหลือบมองคนขับรถ
“ทำไมขับช้าจัง”
เขาสะดุ้ง “ขอโทษครับเจ้านาย”
เหว่ยเหลือบมองหลีหัวแล้วถามว่า “ฉันยากจนเหรอ?”
“อา...?”
คนขับรถแทบจะกระอักเลือดออกจากร่างกายของเขาให้หมด “เจ้านายทำร้ายใครเหรอ?” เจ้านายข่มเหงผู้คนเหรอ ไม่ใช่สิในทางกลับกัน ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกันถึงกล้าพูดแบบนี้”
“เขาไล่ฉันออกจากครอบครัวเหรอ?”
คนขับรถอยากจะเป็นลม
หลีหัวจำเรื่องราวที่เธอบอกเล่าให้เกาสุ่ยฟังได้ “โอ้นั่น...บอสคุณทำให้ฉันไม่มีทางเลือก ผู้ช่วยฟู่สั่งให้ฉันไม่เปิดเผยตัวตนของคุณและที่นี่คุณได้นำรถหรูของคุณมาจอดในเขตพื้นที่ของพวกเรา แน่นอนบางคนคิดว่าคุณเป็นเศรษฐี บอสไม่เห็นเขามองดูเราเหรอค่ะ
เหว่ยก้มศีรษะลง ม่านตาสีดำของเขาดูน่าเบื่อหน่าย จ้องไปที่เธอ
“ผมมองคุณอยู่นะ”
ดวงตาของหลีหัวเปิดกว้างด้วยความตกใจ เธอมองไปที่ผู้ชายที่ไม่ชอบให้ใครมาจับเนื้อต้องเขา ตอนนี้ใครล่ะที่มาแตะต้องตัวเธอ
“เขากำลังจีบฉันอยู่เหรอ? นี่ทำเนียนมาก”
เดี๋ยว ...นี่กำลังจะออกจากสคริปต์นะ!
คำพูดในสถานการณ์แบบนี้ จริงๆแล้วหมายความว่าผู้ชายคนนี้กำลังเจ้าชู้ หลีหัวไม่รู้ว่าเขาเจ้าชู้หรือเปล่า หรือเป็นเพียงคำพูดด้วยความบริสุทธิ์ใจของเขา
เหว่ยพูดแบบสบาย ๆ ด้วยความฉลาดมีเล่ห์เหลี่ยมของเขา ทำให้เธอรู้สึกว่าแก้มของเธอร้อนผ่าวๆ
“ฉันกำลังดูคุณอยู่” เธอไม่รู้ว่ามันถูกต้องหรือไม่ แต่เมื่อเขาพูดเธอก็มีความรู้สึกที่พิเศษเล็กๆน้อยๆดวงตาของเธออ่อนแสงลงโดยอัตโนมัติ ขณะที่ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อ
“นั่น...ฉัน - เห็น...”
ดูดวงตาของเหว่ยที่มองดูเธอนั้นกับกริยาท่าทางการแสดงออกหลายอย่างของเธอ ทำให้เขาสามารถมองดูเธอได้เป็นเวลานาน ๆ ซึ่งเขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
จู่ ๆ หลีหัวก็ไม่รู้จะทำตัวอย่างไรดี เมื่อได้เผชิญกับเขา เธอส่องดูตัวเองบนกระจกมือถือพบว่าใบหน้าของเธอนั้นแดงก่ำเหมือนลูกตำลึง
อ่า...อย่าแดงมากนักสิ จะเกิดขึ้นอะไรถ้าเขารู้?
จากการจู่โจมแบบซื่อ ๆ ไร้เดียงสาของเหว่ย หลีหัวก็เลยพยายามเบี่ยงเบนความสนใจของเธอไปกดโทรศัพท์มือถือแทน เธอไม่ได้ส่งข้อความถึงซงเจียมาเป็นเวลานานแล้ว เธอจึงพิมพ์ข้อความอย่างรวดเร็ว
พี่ค่ะฉันคิดถึงพี่มาก การทำคดีของพี่เป็นอย่างไรบ้าง คนร้ายน่ากลัวและเป็นอันตรายมั้ย? ฉันหวังว่าพี่จะปลอดภัย ฉันมีข่าวดีจะบอก ฉันได้งานทำแล้วนะค่ะ แล้วพี่จะกลับมาเมื่อไร ถ้าว่างก็โทรหาฉันแค่ห้านาทีก็ได้นะค่ะ ฉันมีเรื่องอะไรจะเล่าให้ฟังเยอะมาก ฮิ ฮิ โดยเฉพาะเรื่องผู้ชายหล่อขั้นเทพที่ฉันเพิ่งจะรู้จัก กรุณาโทรกลับมาหาฉันเร็ว ๆ นะค่ะ รักพี่
ในขณะเดี๋ยวกันนั้นเหว่ยก็ได้รับข้อความจากฟูเหรินชู “แง่ลบครับเจ้านาย ซงหลีหัวไม่รู้เรื่องความสัมพันธ์ใดๆ ระหว่างซงเจียกับเจ้านายครับ”
“อืม”
“ส่งข้อความถึงพี่สาวเหรอ”
“เออ! ไม่ได้คุยกันนานแล้วค่ะ ฉันหวังว่าเธอจะเห็นข้อความของฉันและโทรกลับมาหาฉันดีกว่าเธอกลับมาหา เธอยิ้ม”ฉันรอการกลับของเธอไม่ไหวแล้ว
เหว่ยถามว่า “ถ้าเธอไม่กลับมาล่ะ”
หลีหัวหยุดและมองไปที่เขาอย่างสงสัย “อะไรนะค่ะ”
“เธอไม่ได้ทำคดีเรื่องที่เกี่ยวข้องกับมาเฟียหรอก ที่เธอไม่ตอบคุณเพราะฉันรู้สึกว่าเธอตายแล้ว มาเฟียจะไม่ปล่อยให้คนที่รู้เรื่องความจริงของพวกเขา ทำให้พวกเขาถูกจับได้ยังมีชีวิตอยู่หรอก”
หลีหัวจ้องไปที่เขาอยู่ชั่วขณะหนึ่ง และก็พูดขึ้นว่า “หยุดรถ”
เหว่ยกระพริบตา
“ฉันบอกให้จอดรถ”
ดวงตาของเหว่ยเปิดกว้างขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นหลีหัวจ้องมาที่เขาพร้อมกับน้ำตาคลอเบ้า
“ฉันบอกให้หยุดรถ! ฉันต้องการออกไปจากที่นี่”
เหว่ยไม่เข้าใจ “ทำไมเรายังอยู่ไกลจากวิทยาลัยของคุณอีกตั้งเยอะนะ”
เธอกัดฟัน “ฉันไม่อยากนั่งรถไปกับคุณ ฮ่า ! ใครให้สิทธิ์คุณพูดถึงพี่เจียแบบนี้”
คนขับรถกลืนน้ำลาย“เธอกล้าพูดแบบนี้กับเจ้านายได้ยังไง”
เหว่ยตกใจมาก เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น “หยุดรถ” เหว่ยเหลือบมองและบอกให้คนขับรถหยุดรถ
หลีหัวรีบวิ่งออกจากรถไปทันที ขณะที่เธอวิ่งออกไปนั้นเหว่ยได้มองตามร่างที่สั่นเทารีบวิ่งออกไปอย่างสุดกำลังของเธอ
