บทที่ 58 จู่ๆ โพสต์บนกระดานเว็บบอร์ดก็หายไป

เด็กผู้ชายที่มารวมตัวกันเพื่ออ่านโพสต์ต่างก็ตกใจ และรีบเก็บโทรศัพท์มือถือของตัวเองลงทันที แต่ละคนไม่กล้ามองไปที่เฉียวเนี่ยนที่เดินเข้ามาทีหลังด้วยสีหน้าสำนึกผิด “พะ….พวกเรากําลังอ่านโพสต์ของโรงเรียนอยู่ และบนกระดานเว็บบอร์ดมันบอกว่าอย่างนั้น”

“ถ้าอย่างนั้น นายก็ไม่ควรพูดเรื่องไร้สาระแบบนั้นออกมา!”

เสิ่นชิงชิงเป็นสมาชิกคณะกรรมการนักเรียน เธอจึงตะโกนเสียงดังใส่กลุ่มผู้ชายตรงหน้าทันที ส่วนเด็กผู้ชายหลายคนก็ผงกศีรษะลงเล็กน้อย ราวกับว่าพวกเขากำลังทําอะไรผิดโดยไม่รู้ตัว และพวกเขาก็อายเกินกว่าที่จะมองเข้าไปในดวงตาของเฉียวเนี่ยนที่เดินเข้ามาทีหลัง จากนั้น เสียงของเด็กผู้ชายคนหนึ่งก็พูดออกมาเสียงเบายิ่งกว่ายุงบิน “ฉันคิดว่าโพสต์นั่นเป็นเรื่องที่ไร้สาระมาก เพราะเฉียวเนี่ยนสอบอยู่ในสํานักงานวิชาการ และยังมีผู้อํานวยการตรวจสอบอย่างละเอียด แล้วเธอจะโกงได้ยังไง”

อย่างไรก็ตาม คนที่บอกไว้บนกระดานเว็บบอร์ดนั้นมีเหตุผลพอสมควร แต่พวกเขาก็ไม่รู้ว่าจะหาใบรับรองผลการเรียนจากโรงเรียนเก่าของเฉียวเนี่ยนได้จากที่ไหน

แต่ถ้ามันเป็นเรื่องจริง พวกเขาจะไม่มีวันยอมให้เธอมาเรียนห้อง A ของพวกเขาเด็ดขาด

ดูเหมือนจะมีการโกง หรือผ่านเข้ามาทางประตูหลัง?

“เฉียวเนี่ยนไม่ได้โกง!”

เสิ่นชิงชิงยืนอยู่เคียงข้างเฉียวเนี่ยนอย่างมั่นใจ ในขณะที่เธอจับมือของเฉียวเนี่ยนเอาไว้ เพื่อต้องการให้คนที่ยืนอยู่ข้างๆ พูดอะไรออกมาสักสองสามคํา

“เฉียวเนี่ยน บอกพวกเขาไปสิว่าเธอเข้ามาได้ด้วยตัวเอง และเธอก็ไม่ได้โกงอย่างที่ทุกคนกำลังพูด”

ดวงตาหลายคู่กำลังจ้องมองมาที่เธอ และเฉียวเนี่ยนไม่เคยคิดที่จะตอบสนองต่อสิ่งที่น่าเบื่อแบบนี้ แต่เธอก็ไม่สามารถหยุดการยืนกรานของเพื่อนใหม่คนนี้ได้ ผลสุดท้าย ริมฝีปากของเธอจึงขยับเปิดออกในที่สุด “ปากเป็นของคนอื่น และทุกคนก็สามารถพูดในสิ่งที่ตัวเองชอบได้”

“แต่เธอจะปล่อยให้พวกเขาพูดเรื่องไร้สาระแบบนี้น่ะเหรอ?” เสิ่นชิงชิงรู้สึกกังวลและเป็นห่วงเฉียวเนี่ยนมาก

หลังจากที่เป็นเพื่อนกับเฉียวเนี่ยนแล้ว เสิ่นชิงชิงพบว่าเพื่อนร่วมโต๊ะคนใหม่ของเธอถึงแม้จะเป็นคนเย็นชา และดูเหมือนจะเป็นคนที่พูดไม่เก่ง แต่จริงๆ แล้ว เพื่อนใหม่คนนี้เป็นคนดีจริงๆ

ตัวอย่างเช่น เฉี่ยวเนี่ยนจะช่วยปิดหน้าต่างก่อนกลับบ้าน และยังมอบสร้อยข้อมือที่สวยงามให้กับเธอเป็นของขวัญ

ถึงแม้ว่าตัวเธอจะไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย แถมยังกลัวเพื่อนใหม่คนนี้อีกต่างหาก ราวกับว่าเฉียวเนี่ยนเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่ง และไม่มีความอ่อนโยน กลับกันอีกฝ่ายไม่เคยตำหนิเธอเลยสักครั้ง

เมื่อเที่ยงวันนี้ ตอนที่พวกเธอไปทานอาหารที่โรงอาหาร เฉียวเนี่ยนก็เป็นคนจ่ายบิลค่าอาหารทั้งหมดอย่างเงียบๆ

เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นคนดีมาก แล้วคนพวกนั้นจะอ้าปากและพูดเรื่องไร้สาระแบบนั้นออกมาได้ยังไง

เสิ่นชิงชิงหันหลังกลับแล้วกำมือของตัวเองจนแน่น แล้วพูดกับพวกผู้ชายในห้องว่า “ยังไงก็เถอะ เฉียวเนี่ยนไม่ได้โกงแน่นอน! คนพวกนั้นพูดเรื่องไร้สาระทั้งนั้น พวกนายก็อย่าไปเชื่อ!”

## ???????

เฉียวเนี่ยนมองไปที่ใบหน้าที่แดงก่ำของเสิ่นชิงชิง จากนั้น ดวงตาของเธอก็ครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มากขึ้น

เวลานี้เสียงกริ่งเข้าเรียนตอนบ่ายก็ดังขึ้น

พอกลับไปที่นั่งของตัวเอง เฉียวเนี่ยนก็เอนหลังพิงกับเก้าอี้ แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา เธอก็พบกระดานเว็บบอร์ดของโรงเรียนมัธยมอันดับหนึ่ง และเห็นโพสต์ด้านบนสุดอย่างรวดเร็ว

[ช่างเป็นคะแนนที่สมบูรณ์แบบสําหรับการเข้าห้อง A เฉียวเนี่ยนกําลังโกงผ่านทางประตูหลัง และนี่คือผลการเรียนของเธอจากโรงเรียนก่อนหน้านี้!]

เฉียวเนี่ยนใช้ปลายนิ้วกดเข้าไป และโพสต์นั้นก็มีภาพบางส่วนของใบรับรองผลการเรียนก่อนหน้านี้ของเธออยู่

สายตาของเธอกวาดมองผลการเรียนของตัวเองอย่างรวดเร็ว

จากนั้น เธอก็หรี่ตาลงอย่างครุ่นคิด แต่ในชั่วพริบตา จู่ๆ โพสต์นั้นก็หายไปราวกับมายากล

……

คลาส B จ้าวจิ้งเวยตอบกลับข่าวบนแถบโพสต์อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

เมื่อเห็นคนจํานวนมากตั้งคําถามเกี่ยวกับเฉียวเนี่ยน มุมปากของเธอก็ยกยิ้มขึ้นอย่างไม่สามารถหยุดได้ แต่ทันใดนั้น ระบบแจ้งเตือนก็ปรากฎขึ้นมาอย่างไร้สาเหตุ เมื่อเธอกำลังพิมพ์ข้อความตอบกลับอีกฝ่าย

[โพสต์ที่คุณตอบกลับไม่มีอยู่จริงหรือถูกลบไปแล้ว โปรดลองอีกครั้งในภายหลัง ]

“อะไรเนี่ย!”

จ้าวจิ้งเวยลุกขึ้นจากที่นั่งทันที ตอนนี้ ใบหน้าของเธอดูน่าเกลียดมาก และเธอยังคงถือโทรศัพท์อยู่ในมือ “ลบแล้ว? ใครเป็นคนลบมัน!”

เวลานี้คลาส B กําลังเรียนวิชาเคมีอยู่ ซึ่งครูได้ถามคําถามสองข้อไว้บนกระดานดำ และขอให้ทุกคนทํามันให้เสร็จ

แต่ จู่ๆ จ้าวจิ้งเวยก็ตะโกนออกมาเสียงดัง จึงทําให้ทุกคนภายในห้องตกใจเป็นอย่างมาก และพวกเขาทั้งหมดก็จ้องมองไปที่ตัวต้นเหตุอย่างพร้อมเพรียงกัน