(ฟรี) Dual Cultivation บทที่ 879 กลับคืนสวรรค์ศักดิสิทธิ์ทั้งสี่
ที่ไหนสักแห่งในสวรรค์ศักดิสิทธิ์ทั้งสี่ ชายชราผู้นั่งหลับตาอยู่ในท่าเดียวกันตลอดสี่ปีที่ผ่านมาพลันลืมตาขึ้น
"ในที่สุดเจ้าก็กลับมาแล้ว เจ้าหนุ่ม…"
ชายชรายิ้ม เผยให้เห็นฟันเหลืองสองแถว
จากนั้นเขาก็ยืนขึ้นและก้าวไปข้างหน้า ปรากฏตัวอยู่ในที่ไกลไม่รู้ระยะทาง
ไม่รู้ว่าชายชราเดินทางไกลแค่ไหน แต่ในที่สุดเขาก็หยุดหลังจากมาถึงพิภพแห่งหนึ่ง
ชายชราลอยตัวเหนือฟากฟ้าดาราพราวและจ้องมองไปยังพิภพนี้ราวกับว่าตัวเขาเองเป็นจอมสวรรค์
หลังจากที่ยืนอยู่ที่นั่นหลายวัน ชายชราก็พลันยกมือขึ้นและดีดนิ้ว ทำให้พลังวิญญาณในพิภพนั้นมีคุณภาพและปริมาณเพิ่มขึ้นอย่างฉับพลัน
ในที่สุด พิภพทั้งหมดก็เต็มไปด้วยพลังวิญญาณหนาแน่น ยอมให้ผู้ฝึกยุทธ์เขตศักดิ์สิทธิ์อย่างชิวเยว่สามารถก้าวข้ามระดับได้ การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันนี้ทำให้ทุกคนในพิภพตกใจ และรู้สึกราวกับว่าพิภพที่พวกเขาเคยรู้จัก พลันเปลี่ยนไป และดีขึ้นมากเกือบจะเหมือนกับคนจรจัดที่ตื่นขึ้นมาในบ้านที่ตนเองเป็นเจ้าของ แต่ไม่รู้ว่าได้บ้านมาอย่างไร
หลังจากผลักดันพิภพนี้ให้เข้าสู่ยุคแห่งการฝึกยุทธ์ใหม่ด้วยเหตุผลบางอย่างแล้ว ชายชราก็หันหลังกลับและหายตัวไปในระยะไกลไม่ทราบตำแหน่ง
ในขณะเดียวกัน หลังจากเข้าสู่กระจกมิติแล้ว ซูหยางก็ปรากฏตัวขึ้นภายในรูหนอน ขณะที่ร่างกายของเขาเคลื่อนไปข้างหน้าในลักษณะที่ไม่สามารถควบคุมได้
"เป็นเวลานานมากแล้วที่ข้าไม่ได้รับประสบการณ์การเคลื่อนย้ายระยะไกลแบบนี้"
ซูหยางมองไปรอบๆ ตัว แต่ก็พบว่าตนเองอยู่ตามลำพัง แม้ว่าจะเข้าสู่กระจกมิติพร้อมกับเซียนหนี่
"ดูเหมือนว่าเราจะแยกกันไปแล้ว โชคดี เซียนหนี่" ซูหยางพึมพำเสียงเบา
หนึ่งวัน… สองวัน… สามวัน…
หนึ่งสัปดาห์… สองสัปดาห์… สามสัปดาห์…
แม้ว่าแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะบอกเวลาในรูหนอน ซูหยางก็แน่ใจว่าผ่านไปอย่างน้อยหนึ่งเดือนนับตั้งแต่เขาเข้ามาในรูหนอน แต่เขาก็ยังไปไม่ถึงอีกด้านหนึ่ง
ปกติแล้วใครๆ ก็จะเริ่มตื่นตระหนกมานานแล้ว แต่ซูหยางยังคงนิ่งมาก
ในช่วงสองสามสัปดาห์ที่ผ่านมานี้ ซูหยางจะคุยกับเหล่าหญิงที่อยู่ในสมบัติมิติและเซี่ยวหรง ถ้าเขาไม่พูดกับพวกนาง เขาก็จะหลับตาลงและงีบหลับ
เขาคงจะฝึกยุทธ์ถ้าทำได้ แต่น่าเสียดายที่สภาพแวดล้อมวุ่นวายนี้ จะดีที่สุดถ้าเขาไม่ฝึกยุทธ์ซึ่งอาจดึงดูดอสูรช่องมิติ
อีกสองสามวันให้หลัง ซูหยางก็พลันหรี่ตาลง ขณะที่เขาพลันสังเกตเห็นแสงเล็กๆ แต่สว่างอยู่ในระยะไกล
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเขาจะมองเห็นจุดปลาย แต่ดูราวกับว่าเขาไม่ได้เข้าไปใกล้มันเลย และหลังจากรออีกสองสามวันจึงมีการเปลี่ยนแปลงบางอย่างที่เห็นได้ชัดเจน
"กลิ่นนี้… เป็นสวรรค์ศักดิ์สิทธิ์อย่างแน่นอน… ข้าเกือบจะถึงแล้ว" ซูหยางพึมพำ
ยิ่งเข้าใกล้ทางออกมากขึ้นเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งหัวใจเต้นแรงด้วยความตื่นเต้น
อีกสองสามสัปดาห์หลังจากนั้น ทางออกก็ดูใกล้มากจนเกือบจะอยู่ตรงหน้าซูหยาง
ซูหยางกางแขนออก สัมผัสได้ถึงแสงสีขาว
ช่วงเวลาถัดไป ก็รู้สึกเหมือนกับว่าเขาหยุดเคลื่อนไหว
แสงสว่างจ้าพลันปกคลุมวิสัยทัศน์ของเขา บังคับให้เขาหลับตา
##ให้กำลังใจผู้แปลที่ mynovel.co หรือ www.thai-novel.com ด้วยนะคะ
เมื่อเขาลืมตาในเวลาต่อมา ซูหยางก็ไม่ได้อยู่ในรูหนอนอีกต่อไปแล้ว แต่เขากลับมาอยู่ท่ามกลางหุบเขาแห่งหนึ่ง ล้อมรอบไปด้วยภูเขาที่สูงพอที่จะทะลุเมฆได้
ซูหยางมองไปรอบๆ
"ปราณไร้ลักษณ์นี้… เราอยู่ในสวรรค์ศักดิ์สิทธิ์อย่างแน่นอน แต่เราอยู่ในดาวดวงไหนกัน"
อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ฝึกยุทธ์เพื่อเพิ่มการฝึกยุทธ์ของเขา เขากำลังฝึกยุทธ์เพื่อตรวจสอบพลังวิญญาณในอากาศ
สองสามนาทีให้หลัง รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของซูหยาง
"ช่างบังเอิญเหลือเกิน ข้าเกิดในดาราสวรรค์ในชีวิตแรกของข้า และในชีวิตที่สองของข้า ข้าก็เริ่มต้นด้วยดาราสวรรค์เช่นกัน"
เพราะสวรรค์ศักดิ์สิทธิ์ทุกแห่งมีเอกลักษณ์พลังวิญญาณที่ไม่เหมือนใคร มันค่อนข้างง่ายสำหรับซูหยางในการค้นหาตำแหน่งของตนเอง
จากที่กล่าวมา แม้ว่าเขาจะรู้ว่าตนเองอยู่ในดาราสวรรค์ แต่เขาก็ไม่รู้ว่าตอนนี้ตนเองอยู่ที่ไหน
"นายท่าน ข้าขอออกไปข้างนอกได้หรือไม่" เสียงของเซี่ยวหรงพลันก้องอยู่ในหัวของเขา
จากนั้นซูหยางก็กล่าวว่า "นอกจากเจ้าจะกินยาเปลี่ยนรูปลักษณ์สูงสุดและเปลี่ยนรูปลักษณ์ของเจ้าให้น่าสนใจน้อยลงเท่านั้น ยิ่งไปกว่านี้ เจ้าห้ามมิให้แปลงร่างเป็นสัตว์เว้นแต่ข้าจะบอกเท่านั้น"
"ข้าทำเช่นนี้เพื่อประโยชน์ของเจ้า เซี่ยวหรง เนื่องจากแมวภูตหายากมากและเป็นที่ต้องการของนักสะสม อย่าว่าแต่แมวจอมภูต เจ้าอาจอยู่ในเขตบรรพชน แต่มีผู้เก่งกาจมากมายที่แข็งแกร่งกว่าเขตบรรพชนในโลกนี้ เจ้าไม่สามารถทำตัวไร้กังวลอย่างที่เจ้าเคยทำได้อีกต่อไป"
"ตกลง" เซี่ยวหรงตกลง
"เริ่มตั้งแต่วันนี้ ข้าจะกลายเป็นนายน้อยที่ถูกทอดทิ้งชื่อเซี่ยวหยาง และเจ้าจะเป็นลูกพี่ลูกน้องของข้า เซี่ยวหรง" ซูหยางพูดกับนาง
"เจ้าค่ะ" เซี่ยวหรงพยักหน้าอย่างสงบ
"นอกจากนี้ เจ้าพอจะระงับพลังการฝึกปรือของเจ้าให้อยู่ในเขตราชันวิญญาณได้เช่นกันหรือไม่ แม้ว่าจอมยุทธ์ที่อยู่ในเขตบรรพชนขึ้นไปจะสามารถมองเห็นทะลุพลังการฝึกปรือของเจ้าได้ แต่ก็ไม่เป็นไรเพราะโดยปกติแล้วพวกเขาจะไม่แสดงตัวต่อสาธารณะ"
จากนั้นเซี่ยวหรงก็ระงับพลังการฝึกปรือของนางจนกระทั่งตรงกับพลังการฝึกปรือของซูหยางที่ระดับที่สอง
"เยี่ยมมาก ตอนนี้มาดูกันว่าเราอยู่ที่ไหน" ซูหยางพูดก่อนจะเรียกเรือเหาะของเขา
สองสามอึดใจต่อมา พวกเขาก็เหินขึ้นจากพื้นและบินตรงไปในทิศทางที่สุ่มเลือกโดยซูหยาง
ตราบใดที่พวกเขาไปถึงเมือง เขาจะสามารถค้นหาตำแหน่งของพวกเขาได้ เมื่อพวกเขารู้ที่ตั้งแล้ว เขาก็จะสามารถวางแผนอนาคตได้
