ตอนที่ 79

ตอนที่ 79

หยางจื่อเฉียงถือปืนไรเฟิลเพเซอร์และยิ้ม เต็มไปด้วยความหลงใหล ราวกับว่าเขาได้พบกับคนรักของเขา

หลิวหมิงอวี่ยิ้มและพูดว่า

"จื่อเฉียงนี่ไม่ใช่ของคุณในฐานะสมบัติส่วนรวม คุณต้องใช้อาวุธนี้ให้เกิดประโยชน์"

แม้ว่าเขาจะยังไม่ได้เห็นความเป็นนักแม่นปืนของหยางจื่อเฉียงแต่เขาก็ไม่ได้คัดค้านอะไรมากหยางจื่อเฉียงและ หยางจื่อหยงต่างก็เป็นทหารผ่านศึก หลังจากที่ได้เห็นทักษะการยิงปืนที่แม่นยำของ หยางจื่อหยงแล้ว การเป็นนักแม่นปืนของหยางจื่อเฉียงก็คงไม่เลว

เช่นเดียวกับคนอื่นๆ อีกหลายคน หลังจากได้ปืนมา ทุกคนก็เอาหน้าไปแตะตัวปืนราวกับได้เจอคนที่ตนรัก

ไม่มีทาง ประเทศจีนมีการควบคุมปืนอย่างเข้มงวดมาก นอกจากการถือปืนในกองทัพแล้ว เขาไม่เคยแตะต้องปืนอีกเลยหลังจากที่เขาถูกปลดประจำการ

ปืนจำนวนมากในนิคม แต่ภายใต้การควบคุมอย่างเข้มงวด ผู้คนจำนวนมากไม่สามารถซื้อปืนได้

ซื้อปืนง่ายแต่เก็บปืนยาก

ยิ่งไปกว่านั้น คนเหล่านี้ที่ถูกจับกุมในฐานะทาสไม่เคยแตะต้องปืนเลย

ในเวลานี้พวกเขารู้สึกขอบคุณหลิวหมืงอวี่มากสำหรับการมอบหมายปืนให้กับพวกเขา

มีปืนอยู่ในมือ และปัญหาด้านความปลอดภัยของเขาได้รับการปรับปรุงอย่างมาก

เชื่อว่าไม่ใช่เพื่อความตาย พวกเขาต้องมีส่วนได้ส่วนเสียในที่สุด

ถนนสู่เมืองเป็นหลุมเป็นบ่อและมีปืนอยู่ในมือ ซึ่งเป็นการรับประกันเพิ่มเติม

“เอาล่ะพี่น้อง หลังจากคลายความกังวลของเราแล้ว เราจะไปเมืองกัน อีกห้ากิโลเมตรซึ่งไม่ไกลเกินไป”

หลิวหมิงอวี่ปรบมือเพื่อดึงดูดความสนใจของทุกคน

เก็บคริสตัลพลังงานของซอมบี้บนพื้นแล้ว และไม่มีวัสดุอื่นอีก

น้ำหนักกระสุนมากกว่า 7000 นัด ไม่ต่ำเกือบ 200 กิโลกรัม กล่องที่เก็บกระสุนไม่เสียหายมาก มีคนสองสามคนถือกระสุนและเดินไปที่รถบรรทุก

“บอส คุณจัดการกับสองคนนี้ยังไง”

ลู่ไห่เผิงชี้ไปที่ หลิวหยงสองคน

หลิวหยงเห็นลู่ไห่เผิงชี้มาที่เขา และ หลิวหยงกลัวจนฉี่จะราด เขาเห็นสถานการณ์ของทีมล่าหมาป่าได้ชัดเจนในตอนนี้ อีกฝ่ายไม่เต็มใจที่จะบอกว่าใครอยู่เบื้องหลัง

เขาไม่กล้ามาก จมูกและน้ำตาของเขาไหลออกมาตลอดเวลา และเขาร้องออกมา

“บอสหลิว อย่าฆ่าเรา ผมจะบอกคุณทุกอย่าง”

คู่หูที่อยู่ด้านข้างก็ไม่ได้ดีนัก ตัวเขาเองไม่ใช่คนที่กล้าหาญ การตายของทีม หมาป่าทำให้เขากลัวมากขึ้นไปอีก เขาร้องไห้เสียใจที่ด้านข้าง

"บอสอย่าฆ่าผม ผมทำได้ทุกอย่าง"

หลิวหมิงอวี่ไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าพวกเขา แต่ทีมหมาป่าถูกฆ่าเพราะฝ่ายตรงข้ามจะฆ่เขา ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจเริ่มก่อน

แต่ถึงแม้ว่าหลิวหยงและสองคนจะบอกว่าพวกเขาไม่ได้มีเจตนาร้าย แต่พวกเขาก็ยังติดตามเขาอยู่ หลิวหมิงอวี่ไม่ได้โหดเหี้ยม ดังนั้นถ้าปล่อยพวกเขาไปเฉยๆ มันก็จะง่ายเกินไปสำหรับพวกเขา

หลิวหมิงอวี่คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า

"พาสองคนนั้นไปกับเราก่อน"

หลิวหยงได้ยินว่าเขาไม่ได้ฆ่าพวกเขาในทันที และร่างกายของเขาก็อ่อนลง โชคดีที่เขามีโอกาสรอดโดยไม่ฆ่าพวกเขา

คนกลุ่มหนึ่งเดินกลับมาและเดินไปที่รถบรรทุกขนาดใหญ่

เหลือคนดูแลรถบรรทุกสิบคน ส่วนหลิวหยงและคนอื่นๆ ที่จริงแล้วไม่จำเป็นต้องมีคนดูแลรถบรรทุกคันใหญ่ แต่เพื่อป้องกันไม่ให้คนอื่นเข้ามาขโมยรถบรรทุกคันใหญ่ ก็เพื่อความสะดวกในการรับตัวเองจากด้านหลังด้วย

ไม่ทิ้งปืนและอาวุธใด ๆ ไว้ พวกเขาเอาไปทั้งหมด

กระสุนมากกว่า 7000 นัดนั้นหนักมาก มือปืนแต่ละคนถือกระเป๋า พร้อมกระสุนของตัวเองบรรจุกระสุนได้ 180 นัด ตราบใดที่ไม่ได้สุ่มยิง กระสุนเหล่านี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับการต่อสู้

พวกเขาขอให้คนช่วยถือกระสุนที่เหลืออยู่ โชคดีที่มีคนเพียงพอและไม่เพิ่มจำนวน ซึ่งไม่ส่งผลต่อการเคลื่อนที่

หลังจากการจัดสรรเสร็จสิ้นหลิวหมิงอวี่และกลุ่มของเขาได้เดินไปที่เขตพัฒนาใหม่เฉิงตงของหางโจวอย่างจริงจัง

ในอากาศ ไม่ไกลนัก มีนกสองสามตัวบินอยู่รอบตัวพวกเขา

หลังจากเดินไปได้ซักพัก หลี่หงเทาก็วิ่งไปหาหลิวหมิงอวี่และพูดว่า

"บอส ดูเหมือนจะมีบางอย่างผิดปกติกับนกข้างบนนี้?"

หลิวหมิงอวี่เงยหน้าขึ้นมองกลับไปกลับมาสองสามครั้งและพบว่ามีนกน้อยสามตัวบินอยู่เหนือหัวของพวกเขาในอากาศ

การเคลื่อนไหวของนกนั้นค่อนข้างแปลก อาจมีบางสิ่งที่ด้านล่างดึงดูดพวกมัน

หลิวหมิงอวี่ดูสับสนและถามว่า

"เกิดอะไรขึ้น?"

หลี่หงเทาพูดในขณะที่วิ่งไป

"เมื่อนกน้อยเหล่านี้ออกจากฐาน พวกมันบินอยู่เหนือเรา เราไม่ได้สนใจในตอนนั้น ต่อมาเมื่อเราฆ่าซอมบี้ เราก็เจอพวกมันอีกครั้ง?"

หลิวหมิงอวี่ขมวดคิ้วและพูดว่า

“คุณหมายถึงสิ่งนี้ถูกควบคุมโดยใครบางคน?”

เขาไม่ค่อยรู้เรื่องวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีของโลกนี้ วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีก้าวหน้าไปมากจนสามารถควบคุมสิ่งมีชีวิตได้หรือไม่? หรือว่าเป็นนกจักรกล?

แต่เมื่อดูการเคลื่อนไหวของนก ก็ไม่ต่างจากนกจริงมากนัก

หลี่หงเทาตอบว่า"มันควรจะถูกควบคุมโดยใครบางคนอาจจะเป็นโดรน หรืออาจจะเป็นคลื่นเสียง"

"โดรน? ช่วงการควบคุมไกลแค่ไหน?"

ขณะวิ่งหลิวหมิงอวี่ให้ความสนใจเป็นพิเศษกับนกตัวน้อยเหล่านี้ มีความแตกต่างบางประการ ถ้าเป็นโดรนจริง ๆ ก็บอกได้แค่ว่าเทคโนโลยีที่นี่ทรงพลังมาก

หลี่หงเทาเกาหัวของเขาและพูดว่า

"สองสามกิโลเมตรถึงหลายสิบกิโลเมตร ผมไม่รู้ว่ามันไกลแค่ไหน"

“งั้นก็ปล่อยมันไปเถอะ ไปกันต่อเถอะ”

หลิวหมิงอวี่ถอนหายใจ แม้ว่าเขาจะรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังติดตามเขาอยู่ แต่ก็ไม่มีทางที่เขาจะพบว่าเป็นใคร

เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะดึงดูดความสนใจของผู้คนมากมายในนิคมนี้ ดูเหมือนว่าการขายอาหารจำนวนมากในอดีตจะดึงดูดความสนใจของผู้ที่เกี่ยวข้อง

หลิวหยงถูกส่งมาจากหลิวฝูกุ้ยทีมที่เพิ่งถูกฆ่าน่าจะถูกส่งมาจากคุณ 005 ในการประมูล แล้วใครส่งนกบนฟ้ามา?

ไม่ว่าจะเป็นใคร ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าหนึ่งในห้ายักษ์ใหญ่ในนิคม

ในเมื่อไม่สามารถต้านทานได้ ก็ไม่ต้องสนใจมันเลย แต่ก็ต้องระวังให้มากกว่านี้

อาหารในรีสอร์ทไม่สามารถขายในปริมาณมากในตลาดได้ ในอนาคตเพื่อแลกกับคริสตัลพลังงาน ลองเลือกจากอาหารในยุควันสิ้นโลกเพื่อทำการค้า ส่วนอาหารที่นำมาจากโลกความเป็นจริงนั้นนำมาใช้ภายในรีสอร์ท

แต่เกลือสามารถขายได้ คราวหน้าเขาสามารถหาเกลือหยาบและแกล้งทำเป็นเกลือที่หาได้จากที่นี่

ขณะที่หลิวหมิงอวี่และทั้งสองกำลังคุยกันว่านกบนท้องฟ้าถูกควบคุมโดยใครบางคนหรือไม่ พวกเขาอยู่ในห้องสังเกตการณ์ที่อยู่ด้านหลังรถ และภาพของหลิวหมิงอวี่ที่มองขึ้นไปบนท้องฟ้าก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอการตรวจสอบพร้อมกัน

ชายหนุ่มถามว่า

“เขาเห็นเราหรือเปล่า”

ชายวัยกลางคนยิ้มและพูดว่า

"เขารู้แล้ว ถึงแม้ว่าจะรู้ว่านกในท้องฟ้ากำลังจับตามองเขาอยู่ เขาสามารถฆ่ามันได้"

เขารู้ว่าหลิวหมิงอวี่มีปืนไรเฟิลจู่โจมที่นี่ พวกเขาบันทึกการสังหารซอมบี้หลายครั้งก่อนหน้านี้ด้วย พวกเขารู้ว่านักแม่นปืนคนเหล่านี้มีความแม่นยำ ดังนั้นโดรนทรงนกจึงโบยบินไปอีกฝั่ง

แม้ว่าจะใช้ปืนไรเฟิลเพื่อยิงโดรน คุณก็ยิงไม่ได้ สำหรับโดรน ระยะทางที่เพิ่มขึ้นไม่ใช่ปัญหาใหญ่สำหรับการจับภาพ

คุณภาพของกล้องที่ติดตั้งโดรนนั้นชัดเจนมาก แม้จะยกขึ้นสูงหลายร้อยเมตรก็ไม่ใช่ปัญหา

“ก็ดี ไปกันเลยไหม” ชายหนุ่มถาม

“อย่าตามไป ยังมีคนเฝ้าอยู่ที่นั่น เราจะรอที่นี่ เพราะอีกฝ่ายเลือกที่จะปล่อยไป คาดว่าพวกเขาจะอยู่ใกล้ ๆนี้”

ชายวัยกลางคนส่ายหัวปฏิเสธ จุดประสงค์หลักของพวกเขาคือการสังเกตความผิดปกติของหลิวหมิงอวี่ตราบใดที่อีกฝ่ายอยู่ในสายตาก็ไม่มีปัญหา