ตอนที่ 75

ตอนที่ 75

หลิวหยงและอีกสองคนทำอะไรไม่ถูกในรถ อาวุธของพวกเขาไม่มีกระสุน พวกเขาเป็นเหมือนเต่าในโกศและต้องรอให้ถูกจับ

คู่หูข้างหลิวหย่งถือมีดแมเชเทแน่นอยู่ในมือ ไรเฟิลจู่โจมเพเซอร์ที่ไม่มีกระสุนถูกทิ้งไปแล้ว

สิ่งที่เขาทำส่วนใหญ่เป็นการสะกดรอยตาม เมื่อเขาพบกับศัตรู เขามีปืนอยู่ในมือ เขากล้าหาญอย่างสมบูรณ์ แต่เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะใช้กระสุนทั้งหมดระหว่างการสะกดรอยตาม ซึ่งทำให้เขาปวดหัว พวกเขาต่อสู้เอาชีวิตรอด โดยไม่คาดคิดว่าหลังจากนั้นไม่นานกระสุนก็หมดลงและตกอยู่ในปัญหา

“พี่หยง ตอนนี้เราควรทำอย่างไร”

หลิวหยงจับพวงมาลัยไว้แน่น รักษาร่างกายให้มั่นคง และพูดอย่างเร่งรีบ “ไม่มีทาง ทำได้แค่รอความตาย เว้นแต่จะมีใครมาช่วย”

รถสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง และคู่หูของเขาก็วางมีดแมเชเทลงในมือแล้วคว้าที่จับประตูอย่างแน่นหนา มีคนมาช่วยหรือไม่?

เขาถามอย่างไม่แน่ใจ

“พี่หยง พี่เรียกคนมาช่วยหรือมีกำลังสนับสนุนอะไรไหม?”

หลิวหย่งพูดอย่างไม่พอใจ

“จะมีที่ไหน ถ้าอยู่ในเมืองชั้นนอกอาจมี ตอนนี้มันอยู่ไกลจากนิคม บอสไม่สามารถส่งคนมาได้”

“แล้วที่นายพูดน่ะเป็นพวกสอดแนมอีกกลุ่มเหรอ?”

พวกเขายังรู้ด้วยว่าคนที่ติดตามหลิวหมิงอวี่ไม่ใช่แค่พวกเขาสองคน แต่ยังเป็นอีกกลุ่มหนึ่งด้วย อีกกลุ่มมีคนจำนวนมากขึ้น ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรมาก แค่บอสของทั้งสองฝ่ายไม่ใช่คนเดียวกัน อีกฝ่ายสามารถมาช่วยพวกเขาได้หรือไม่?

ไม่เป็นไรถ้าไม่เดือดร้อน

หลิวหย่งเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า

"อาจจะเป็นหลิวหมิงอวี่และคนอื่นๆ"

"หลิวหมิงอวี่และคนอื่นๆ เป้าหมายของเรา คงจะดีถ้าเขาไม่มาเพื่อฆ่าเรา แต่เขาสามารถมาช่วยเราได้ไหม"

เขาถามคู่หูด้วยความประหลาดใจ

หลิวหย่งส่ายหัวแล้วพูดว่า

“ฉันไม่รู้ บางทีอาจจะอาจจะมา ถ้าไม่มา ก็รอความตาย”

เขาไม่แน่ใจเช่นกัน การเคลื่อนไหวที่นี่น่าจะดึงดูดความสนใจของผู้อื่นได้

หน่วยล่าหมาป่า

พวกเขาพกกระสุนมากกว่าหลิวหยง และความเป็นนักแม่นปืนของทุกคนก็ดีกว่าของหลิวหยง การโจมตีของซอมบี้ตกอยู่ในจังหวะการป้องกัน

นอกจากเสียกระสุนแล้ว ซอมบี้ก็ไม่ทะลุทะลวง

ซอมบี้รอบๆ รถบรรทุกถูกกองทับซ้อนกันสูงถึงหนึ่งเมตร และจำนวนซอมบี้ก็ไม่มาก พวกเขาอยู่ในพื้นที่ที่สาม ซอมบี้ส่วนใหญ่ถูกดึงดูดโดยคนสองกลุ่มแรก

จำนวนซอมบี้บนทางหลวงมีจำกัด ซอมบี้ส่วนใหญ่ที่อยู่ในรถ พวกเขาติดเชื้อซอมบี้เนื่องจากการจราจรติดขัดและอุบัติเหตุทางรถยนต์ คาดว่าอีกซักพักจะไม่มีซอมบี้เข้ามา

กองรถบรรทุกขนาดใหญ่ที่อยู่แถวหน้าทางหลวง

หลิวหมิงอวี่พบว่ามีการต่อสู้ที่อยู่ห่างออกไปกว่าสองร้อยเมตร และมีการต่อสู้อีกหลังตามมา สำหรับสถานที่ที่ไกลออกไปหลิวหมิงอวี่ไม่พบมัน

แม้ว่าสายตาและการได้ยินของเขาจะดีกว่าคนทั่วไป แต่ก็ไม่ได้พูดเกินจริงไปมากนัก

คนสองกลุ่ม? หรือกลุ่มคนแบ่งเป็นสองฝ่าย?

โดยไม่คำนึงถึงสถานการณ์หลิวหมิงอวี่ตัดสินใจโจมตีซอมบี้ในตำแหน่งที่ใกล้ที่สุด

เขาดูแถบภารกิจของเขา

ภารกิจ 1: ฆ่าซอมบี้ระดับแรกพันตัว

รางวัลภารกิจ: 1,000 คะแนน

ความคืบหน้าของงาน: 952/1000

ไม่เพียงแต่ยึดอาวุธของศัตรูเท่านั้น แต่ยังทำภารกิจให้สำเร็จด้วย

หลิวหมิงอวี่ชี้ไปที่ตำแหน่งของ หลิวหยงและพูดเสียงดัง

"พี่น้อง โจมตีที่นั่น ฆ่าซอมบี้ และจับศัตรู"

"ฆ่า."

ชายหนึงร้อยคนถือมีดสั้นรีบวิ่งไปที่นั่น

ตำแหน่ง 200 เมตรอยู่ไม่ไกล และความเร็วในการวิ่งปกติของคนธรรมดาเพียง 30 วินาที

ผู้คนที่อยู่ข้างหลิวหมิงอวี่แม้ว่าพวกเขาจะประสบกับการโจมตีด้วยซอมบี้เพียงไม่กี่นาที ความเร็วในการวิ่งของพวกเขาก็ไม่ได้ลดลงมากนัก

ภายในสามสิบวินาที ฝูงชนที่อยู่ข้างหน้าก็มาถึงกลุ่มซอมบี้แล้ว

คำราม

หลิวหยงและซอมบี้ของพวกเขาถูกปิดล้อม ดูเหมือนว่ามีคนกำลังมา กลุ่มซอมบี้ที่ล้อมรอบพวกเขาเริ่มมองหาเป้าหมายอีกครั้งและโจมตีไปทางหลิวหมิงอวี่

หลิวหมิงอวี่วิ่งเร็วที่สุด กระโดดสูงแล้วกวาดไปที่หัวของซอมบี้อีกครั้ง

หัวของซอมบี้นั้นเหมือนแตงโมแตกกระจายไปทั่วพื้นดิน

ทันทีหลังจากนั้น คนอื่นๆ ก็มาที่ด้านหน้า ฟันซอมบี้ที่อยู่ข้างหน้าอย่างเมามัน

มีคนมากมายและทรงพลัง มีซอมบี้มากกว่าหนึ่งร้อยตัวที่ล้อมหลิวหยง แต่หลิวหมิงอวี่และคนอื่นๆ มาที่นี่ มี 100 คน เฉลี่ยแล้ว ซอมบี้น้อยกว่าสองตัวต่อคน

ภายในรถ

หลิวหยงประหลาดใจที่พบว่าการแกว่งของรถลดลงเพราะยังมีซอมบี้อยู่หน้ากระจกหน้ารถ เขาไม่เห็นหลิวหมิงอวี่และพรรคพวกของเขามา

มีคนมาที่นี่ใช่ไหม

ผู้สอดแนมอีกกลุ่ม?

หลิวหมิงอวี่?

ไม่ว่าด้านไหนเขาคิดว่าไม่มีความหวัง แต่ทันใดนั้นก็มีความหวังอีกครั้ง

เพื่อนของเขาสังเกตเห็นความผิดปกติด้วย และถามด้วยความประหลาดใจว่า “พี่หยง มีคนมาช่วยเราแล้วหรือ?”

หลิวหย่งพยักหน้าและพูดว่า

“มันควรจะเป็น แต่ไม่จำเป็นที่จะช่วยเรา แต่อาจจะเป็นศัตรูฝ่ายอื่น”

ที่นี่ ยกเว้นซอมบี้ ศัตรูอื่น ๆ มักหมายถึงหลิวหมิงอวี่และคนอื่น ๆ

"ฉันไม่อยากตาย"

“ฉันก็ไม่อยากตายเหมือนกัน”

หลิวหยงพบว่ามีซอมบี้อยู่รอบๆ น้อยลงเรื่อยๆ เดิมทีซอมบี้ที่แขวนอยู่บนรถทั้งหมดวิ่งไปในทิศทางเดียว

ขณะที่ซอมบี้จากไป รถก็กลับมาเป็นปกติ และหลิวหยงก็เห็นว่าใครมา

เป็นหลิวหมิงอวี่ที่พวกเขาเฝ้าติดตามมาหลายวัน

เขาเห็นว่าหอกในมือของหลิวหมิงอวี่ดูเหมือนจะยังมีชีวิตอยู่ หยิบ แทง หรือกวาด ซอมบี้ที่เขาสัมผัสไม่เสียหาย ทิ้งช่องว่างไว้สามเมตรรอบตัวเขา และไม่มีใครเลย ในอดีต ทุกคนต่างมองหาเป้าหมายของตนเอง

หลิวหยงรู้สึกประหลาดใจอย่างลับๆ เขาไม่ได้คาดหวังว่าเป้าหมายการติดตามของเขาจะแข็งแกร่งมาก ซึ่งเกือบจะเหมือนกับซูเปอร์แมน

แม้ว่าซอมบี้รอบๆ จะออกไปแล้วและรถก็กลับมาควบคุมได้แล้ว เขาก็ไม่กล้าออกไปไหน

รถขวางการโจมตีของซอมบี้ แต่เขาไม่กล้าเผชิญหน้ากับหลิวหมิงอวี่ที่ไร้มนุษยธรรม เขากลัวว่าจะถูกฝ่ายตรงข้ามหยุดและฆ่าก่อนที่เขาจะขับรถออกไป

ที่สำคัญมีซอมบี้อยู่รอบตัว ถึงเขาจะอยากไปก็ไปไม่ได้สักที อยู่ในรถรออีกฝ่ายดีกว่า บางทีอาจมีโอกาสรอด

เขาเป็นเพียงคนธรรมดา ที่ดีที่สุดคือคนธรรมดาที่มีพลังเพียงเล็กน้อย

เขารู้ว่าบอสของเขามีส่วนเกี่ยวข้องกับหลิวหมิงอวี่แม้ว่าเขากำลังติดตามกันและกันอยู่ บางทีเขาอาจจะไม่ต้องตายก็ได้

คู่หูของเขายังพบว่าหลิวหมิงอวี่และคนอื่น ๆ มองดูซอมบี้น้อยลงเรื่อย ๆ ร่างกายที่ตึงเครียดเดิมก็ผ่อนคลายมาก

เขาผู้สิ้นหวังแล้ว จู่ๆ ก็เต็มไปด้วยความหวังและพูดอย่างมีความสุขว่า

“พี่หยง เรารอดแล้ว”

หลิวหยงหัวเราะและพูดอย่างมีความหมาย

"ใช่ ฉันรอดแล้ว"

รอดจริงหรือ? เขาไม่รู้ แต่เขารู้ว่าซอมบี้ไม่ใช่ตัวกำหนดชีวิตและความตายของเขาอีกต่อไป แต่เป็นหลิวหมิงอวี่ผู้ต่อสู้อย่างกล้าหาญข้างนอก

เนื่องจากเขาตัดสินใจรออีกฝ่าย เขาก็เลิกต่อสู้และนั่งเงียบๆ ในรถ