บทที่ 38 ทรัพย์สินของคนตาย
บทที่ 38 ทรัพย์สินของคนตาย หานเจียงเสวี่ยนอนฟังเสียงฝีเท้า ‘ตึงตึง’ และปล่อยให้เกล็ดหิมะตกลงมาบนใบหน้า แว่นตาทำงานได้ดีมาก มันทำให้เธอยังคงมองเห็นสถานการณ์ตรงหน้าได้อย่างชัดเจน เสียงคำรามหนึ่งดึงดูดความสนใจของหานเจียงเสวี่ย มันดังมาจากทางด้านหลัง นั่นคือเสียงสั่งการที่คุ้นเคย มันคือเสียงของแม่มดผีขา...
