718 - ค่ายกลเปิดใช้งาน
718 - ค่ายกลเปิดใช้งาน
“บูม!”
ประตูนรกดูเหมือนจะเปิดออก และไอสังหารที่ไม่รู้จบก็รุนแรงพอๆ กับความบ้าคลั่ง ชายชราผู้มีอำนาจหลายคนกระหน่ำการโจมตีเข้าหาเย่ฟ่านด้วยพลังทั้งหมด
เย่ฟ่านเคลื่อนไหววูบวาบราวกับว่าเขากำลังเดินอยู่ในความว่างเปล่า ร่างกายของเขาสั่นไหว และเขาก็หลบการโจมตีที่อันตรายได้อย่างหวุดหวิด
“เคร้ง!”
กระบี่ศักดิ์สิทธิ์โจมตี หยดเลือดพุ่งทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า ปล่อยรังสีของแสงเหมือนดาวหาง ส่องสว่างทั่วท้องฟ้ายามค่ำคืนที่มืดมิด และผู้ทรงพลังทุกคนมุ่งเน้นการโจมตีที่ศีรษะของเย่ฟ่านเพียงถ่ายเดียว
ดวงตาของเย่ฟานเป็นประกาย ร่างกายของเขากลืนเข้าไปกับความมืดราวกับควัน และเขาเริ่มทักษะอันยิ่งใหญ่ของการฆ่าโดยธรรมชาติ
เขาบิดร่างกายของตัวเองจนโค้งงอในลักษณะที่เป็นไปไม่ได้ จากนั้นกระบี่ศักดิ์สิทธิ์หยินหยางก็ถูกขว้างออกไปในมุมที่น่าเหลือเชื่อ
“แย่แล้ว!”
ยอดฝีมือร่างสูงใหญ่ที่ไล่ตามมาอย่างรวดเร็วตกใจเป็นอย่างมาก แต่ก็เท่านั้นเพราะกระบี่ได้ตัดผ่านศีรษะของเขาทำลายวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ด้านในจนแหลกละเอียด
“จี้”
เจียงฮ่วยอัน ลุงของเจียงอี้เฉิน ถือเจดีย์โบราณสีเขียวในมือแล้วกดลงทำให้ภูเขาถล่ม พลังน่ากลัวมากจนคนรอบข้างต้องถอยหนี
ในเวลาเดียวกัน ผู้คนมากกว่าหนึ่งโหลที่มากับเขาก็ส่งอาวุธศักดิ์สิทธิ์เช่นลำแสงศักดิ์สิทธิ์ฟันเข้าหาเย่ฟ่าน
“รูด”
เขาหายตัวไปจากจุดนั้น ปรากฏตัวห่างออกไปหลายพันจั้งพร้อมกับแทงกระบี่ที่เต็มไปด้วยไอสังหารตัดผ่านความว่างเปล่าอย่างเงียบๆ
ยอดฝีมืออีกคนที่ถูกกระบี่ทะลวงเข้าไปในขมับ คนคนนั้นคือเมล็ดพันธุ์อันยอดเยี่ยมของพิภพ และเขาตายก่อนที่จะมีโอกาสได้ลอบโจมตีเย่ฟ่าน
"อุ๊บ!
กระบี่ศักดิ์สิทธิ์หยินหยางในมือของเขาเปลี่ยนทิศทางก่อนจะฟันเข้าหาศีรษะของยอดฝีมือที่เป็นเมล็ดพันธุ์จากอเวจี และส่งให้คนคนนั้นเดินทางไปพบศิษย์พี่ของเขา
ผลลัพธ์นี้ทำให้ใจของผู้คนมากมายหวาดกลัวจับใจ นับตั้งแต่เริ่มต้นเย่ฟ่านไม่เคยใช้ออกด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาทำนั้นมีเพียงพละกำลังทางร่างกายล้วนๆ
"บูม! "
ผู้อาวุโสเก้าคนซึ่งอยู่ในอาณาจักรลับแปลงมังกรลงมาจากฟากฟ้า แต่ละคนยิงฝ่ามือผ่านช่องว่างโดยต้องการจะกดเย่ฟ่านให้ตายในครั้งเดียว
“บังอาจ”
หม้อโบราณปรากฏขึ้นบนหัวของเย่ฟ่านและปราณปัฐพีต้นกำเนิดนับหมื่นกระจายลงมา ด้วยทรายเพียงเม็ดเดียวก็มีน้ำหนักมากกว่าขุนเขา
การโจมตีของยอดฝีมือรุ่นอาวุโสเหล่านั้นไม่มีโอกาสสร้างภัยคุกคามให้เย่ฟ่านได้เลย มิหนำซ้ำบางคนยังถูกกระแทกจนร่างกายแหลกละเอียดกลายเป็นหมอกเลือดอีกด้วย
"หม้อปราณปัฐพีต้นกำเนิด!"
ทุกคนจะตามเย่ฟ่านมาทำไม? หากไม่ใช่เพราะหม้อนี้!
ปรมาจารย์และผู้ฝึกฝนที่ไม่รู้จบหลายคนแทนที่จะเกิดความหวาดกลัว พวกเขายังคงไล่ตามเข้าหาเย่ฟ่านด้วยความตื่นเต้น
เย่ฟ่านเหาะกลับ แต่มีร่างสีดำดักอยู่ทุกที่ เขาติดอยู่ในการล้อมอย่างแน่นหนา และเขาไม่สามารถหลบหนีได้เลย
“พวกเจ้าพร้อมที่จะตายแล้วหรือไม่!”
กระบี่สีเขียวแทงอย่างไร้ความปราณี แม่นยำและดุดัน เย่ฟ่านไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวใดๆ เขาพุ่งเข้าหากลุ่มยอดฝีมือที่อยู่ข้างหน้าก่อนจะกวาดกระบี่ออกไปทุกทาง
ทันใดนั้นคราบเลือดก็ปรากฏขึ้นและเลือดสีทองจำนวนมากก็หลั่งไหลออกมา
ใบหน้าของเย่ฟ่านเย็นลง ในตอนที่เขาขยับกระบี่ศักดิ์สิทธิ์หยินหยาง เขาไม่ได้คาดหวังว่าศัตรูที่ลอบโจมตีครั้งนี้จะมีบุตรศักดิ์สิทธิ์แฝงตัวมาด้วย ซึ่งฝ่ายตรงข้ามเกือบจะฆ่าเขาได้ด้วยซ้ำ
“ตาย!”
ชายผู้นั้นเปรียบเสมือนเทพเจ้าแห่งสงคราม ด้วยแสงที่เจิดจ้า แสงสีเลือดก็พุ่งออกมาจากมือของเขาทันที มันทำให้คลื่นความร้อนมากมายมหาศาลท่วมเข้าหาเย่ฟ่าน
หัวใจของเย่ฟ่านกระตุกนี่ไม่ใช่พลังที่ยอดฝีมือระดับอาณาจักรแปลงมังกรจะทำได้ มันต้องมาจากของวิเศษอันน่ากลัว
“หีบโลหิตอสูรสวรรค์!” หลายคนอุทาน
หัวใจของเย่ฟ่านเต้นไม่เป็นจังหวะ มันเป็นสิ่งประดิษฐ์ศักดิ์สิทธิ์ที่สุขสันต์ขึ้นมาโดยอสูรสวรรค์ที่ไม่มีใคร มันสร้างของสิ่งนี้ก็เพื่อลูกหลานของตัวเอง
ใครจะคิดว่าหีบอสูรสวรรค์จะน่ากลัวถึงขนาดนี้ การโจมตีของมันทำให้ยอดฝีมืออาณาจักรแปลงมังกรนับสิบคนที่อยู่รอบๆและสลายกลายเป็นฝุ่นเลือด
แต่ด้วยการปิดบังใบหน้าอย่างแน่นหนาจึงไม่มีใครรู้ว่าบุตรศักดิ์สิทธิ์ที่ลงมือคนนี้เป็นใครกันแน่
“บูม!”
ทันใดนั้น แสงที่วุ่นวายก็ปรากฏขึ้นข้างๆเย่ฟ่าน และความเฉียบแหลมที่ไม่มีใครเทียบได้เกือบจะกระทบเขา มันตัดผ่านความว่างเปล่าทำให้เกิดรอยแยกขนาดใหญ่ขึ้น
เย่ฟานประหลาดใจ เขารีบหลีกเลี่ยงมัน หันกลับมาและมองย้อนกลับไปไม่ไกล ชายคนนั้นมีหนวดเคราครึ้มสวมเสื้อคลุมหลากสี
แม้ว่าฝ่ายตรงข้ามจะเปลี่ยนรูปลักษณ์ของตัวเองจนหมดสิ้นแต่เย่ฟ่านก็ยังจดจำได้ว่าเขาคือบุตรศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วง!
กลายเป็นว่าแม้แต่บุตรศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วงก็เข้าร่วมการโจมตีครั้งนี้
เชื่อว่าด้วยตัวตนของผู้อมตะที่อยู่เบื้องหลังของเย่ฟ่านเขาคงไม่ได้รับการสนับสนุนจะพูดโส แต่มันคงเป็นเพียงการลงมือเพราะความแค้นของเขาเอง!
บุตรศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วงยังถือน้ำเต้าดำขนาดใหญ่ และทันใดนั้นน้ำสีดำขนาดมหึมาก็พุ่งออกมา กัดกร่อนทุกสิ่งทำลายมนุษย์และเทพเจ้าจำนวนมากที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียง
น้ำสีดำชนิดนี้เปล่งรัศมีแห่งความตาย และไม่มีสิ่งใดที่ไม่สกปรก เมื่ออาวุธวิเศษทุกชนิดปนเปื้อน พวกมันจะกลายเป็นด่างดวงก่อนจะเริ่มย่อยสลายอย่างรวดเร็ว
“บูม”
น้ำเสียโหมกระหน่ำขึ้นไปบนฟ้า คลื่นสีดำท่วมเข้าเย่ฟ่านโดยไม่เปิดโอกาสให้เขาหลบหนีได้
บุตรศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้มีความพิเศษอย่างแท้จริง
“บูม!”
บุตรศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วงน่ากลัวมาก และเมื่อน้ำเต้านั้นปลดปล่อยน้ำสีดำอันชั่วร้ายมือของเขาก็คว้าไปทางหม้อศักดิ์สิทธิ์ของเย่ฟ่านทันที
เขาต้องการสิ่งประดิษฐ์ศักดิ์สิทธิ์นี้ เขย่าหม้อศักดิ์สิทธิ์ออกจากหัวของเย่ฟ่านและนำมันไปไว้ในมือของเขา ในเวลาเดียวกัน เขายังต้องการฝ่าแนวป้องกัน เทน้ำสีดำให้เข้าถึงร่างกายของเย่ฟ่านอีกด้วย
"นี่คือน้ำศักดิ์สิทธิ์จากนรก ผู้ใดสัมผัสจะต้องตาย!"
คนจากรุ่นก่อนๆ รู้คุณสมบัติของมันและในที่สุดเย่ฟ่านก็รู้จักที่มาของน้ำสีดำ
บุตรศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วงก็มีวัตถุอันชั่วร้ายอยู่ในการครอบครอง ในขณะเดียวกันบทศักดิ์สิทธิ์คนแรกก็มีหีบอสูรสวรรค์ พวกเขาได้รับมรดกที่แตกต่างกันมา
“บูม!”
ทันใดนั้น แรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวก็ปกคลุมท้องฟ้า ทำให้ความว่างเปล่าพังทลายและแผ่ขยายออกไปอย่างต่อเนื่อง โดยมีรอยแตกขนาดใหญ่ปกคลุมท้องฟ้าครึ่งหนึ่ง
ในขณะนี้ ศีรษะของเย่ฟ่านไม่มีหม้อปราณปัฐพีต้นกำเนิดและมันทำให้เขาไม่มีโอกาสตอบโต้
และตอนนี้มียอดฝีมือระดับปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์ห้าคนปรากฏตัวแยกจากกัน พวกเขาไม่ใช่เพื่อนเดินทาง แต่พวกเขามาเพื่อสังหารเย่ฟ่านด้วยเจตนาเดียวกัน ทุกคนต้องการคว้าโอกาสที่จะคว้าอาวุธศักดิ์สิทธิ์นี้และเก็บไว้ใช้เอง
“ถ้าเจ้าไม่ทิ้งหม้อ เจ้าก็ต้องทิ้งชีวิตของเจ้า!”
“เนื่องจากร่างศักดิ์สิทธิ์ได้กลายเป็นอดีตไปแล้ว เจ้าจะกลายเป็นฝุ่น!”
“ต่อหน้าปรมาจารย์ครึ่งเซียนเจ้าก็เป็นเพียงมดแมลงเท่านั้น!”
นี่คือเสียงตะโกนของยอดฝีมือรุ่นเยาว์ เมื่อเย่ฟ่านกำลังจะตายพวกเขาจึงไม่คิดจะปิดบังตัวเองต่อไป
“จักรพรรดิดำ ปล่อยให้พวกเขาทั้งหมดเป็นหน้าที่ของเจ้า!”
เย่ฟ่านตะโกนเสียงดัง เขาไม่มีทางหนีรอด แม้ว่าเขาจะมีความสามารถอันยิ่งใหญ่แต่เส้นทางถูกปิดกั้นทั้งหมด ดังนั้นเขาจึงจำเป็นต้องใช้งานค่ายกลทันที
“บูม!”
ท้องฟ้าและแผ่นดินกลายเป็นสีซีด ลมและเมฆเปลี่ยนไป และรูปแบบที่ไม่สิ้นสุดก็ปรากฏขึ้นในความว่างเปล่าปกคลุมทุกคนที่อยู่เบื้องล่าง แรงกดดันที่มองไม่เห็นทำให้ท้องฟ้าสั่นคลอน
มุมหนึ่งของค่ายกลสังหารของจักรพรรดิโบราณปรากฏขึ้น และรัศมีแห่งการสังหารที่ไม่มีใครเทียบได้เคลื่อนไปตามเส้นทางที่ถูกกำหนดขึ้นในตอนแรกราวกับว่ามันต้องการจะบดขยี้สิ่งมีชีวิตทั้งหมด
“เจ้าต้องการจะฆ่าข้าและเอาหม้อปราณปัฐพีต้นกำเนิดไปหรือ?”
เย่ฟ่านชำเลืองมองทุกคนแล้วกล่าวว่า “ข้าต้องขออภัย ที่ต้องส่งพวกเจ้าทั้งหมดไปตามทาง!”
