ตอนที่ 59

ตอนที่ 59

หลิวหมิงอวี่แค่อยากจะเข้าไปในร้านทอง แต่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ด้านข้างหยุดทันที

“พี่คนนี้ หากท่านต้องการซื้อทองคำ โปรดเข้าแถวด้านหลัง”

คนที่เข้าแถวอยู่ด้านข้างเห็นแล้วพูดต่อว่า

"ใช่ ทุกคนเข้าคิวอยู่ จะกระโดดเข้าไปที่ไหนก็ได้หรือไง"

หลิวหมิงอวี่ไม่สามารถยิ้มได้มากเกินไป มาเถอะ เขาเข้าร้านไม่ได้ เขาอธิบายว่า "ฉันเป็นเจ้าของร้านนี้ ฉันมาเพื่อเอาทองมาส่ง"

หลิวหมิงอวี่ยกกล่องในมือขึ้นเล็กน้อย

รปภ.อีกคนมองไปรอบๆ หลิวหมิงอวี่ และพูดว่า

"บอสสือไม่ใช่เจ้าของร้านเหรอ ฉันเพิ่งเห็นเขาอยู่ข้างใน"

“ลืมมันไป ฉันจะไปหาผู้จัดการร้าน”

เมื่อเห็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยยังคงปฏิเสธที่จะหลีกทาง เมื่อรู้ว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเหล่านี้มีหน้าที่ปกป้องความปลอดภัยของร้านทอง หลิวหมิงอวี่ก็มีความสุขอย่างเป็นธรรมชาติ

เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรหาสือต้าเว่ย

แต่ไม่รู้ว่าสือต้าเว่ยลืมนำโทรศัพท์มือถือของเขาไปหรือเปล่า หรือเพราะมีคนมากเกินไป เขาไม่ได้ยินเสียงริงโทน และไม่มีใครรับสายเป็นเวลานาน

หลิวหมิงอวี่เปิดบุหรี่หนึ่งซอง มอบหมายให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยข้างหนึ่งหนึ่งซอง แล้วพูดว่า

“พี่ชาย ผมโทรหาเขาแล้วไม่มีใครรับสาย คุณช่วยไปหาผู้จัดการสือให้หน่อยได้ไหม แค่บอกว่าหลิวหมิงอวี่มาหาเขา เขาจะออกมาเองเมื่อเขาได้ยินมัน”

“โอเค คุณรออยู่ที่นี่ อย่าแทรกคิว ฉันจะไปถามให้”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยชี้ไปที่ตำแหน่งของหลิวหมิงอวี่

"ขอบคุณพี่ชาย."

รปภ.เดินไปที่ประตูร้านและตะโกนอยู่ข้างใน

"ผู้จัดการสือ มีสุภาพบุรุษชื่อหลิวหมิงอวี่มาหาคุณอยู่ข้างนอก"

ในเวลานี้สือต้าเว่ย กำลังยุ่งอยู่กับการแนะนำทองคำให้กับลูกค้า เมื่อได้ยินเสียงเรียกจาก รปภ. เขาจึงขอให้เสมียนข้างๆ มาช่วยเขา

สือต้าเว่ย รีบเดินออกไปและเห็น หลิวหมิงอวี่ถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยล้อมไว้ เขายิ้มและพูดว่า

“พี่อวี่ พี่มาที่นี่เพื่อส่งมอบทองคำหรือเปล่า”

เขาเพิ่งบอกว่ามีทองคำไม่เพียงพอ หลิวหมิงอวี่ปรากฏตัวและเดาโดยธรรมชาติว่าเขากำลังมาส่งทองคำ

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยด้านข้างเห็นว่า หลิวหมิงอวี่รู้จักผู้จัดการของร้านนี้จริงๆ และเขาก็ก้าวออกไปและยังคงรักษาความสงบเรียบร้อย

สือต้าเว่ยเห็นหลิวหมิงอวี่ถือกล่องและเอื้อมมือออกไปช่วยถือมัน

หลิวหมิงอวี่เอื้อมมือของเขาและปฏิเสธ "กล่องนี้หนักมาก ให้ฉันถือมันเองเถอะ"

ทองคำมากกว่าสองร้อยสลึง สือต้าเหว่ยจะยกมันขึ้นได้อย่างไร?

สือต้าเหว่ยนึกถึงสถานการณ์เมื่อสองวันก่อนเขาไม่ได้พูดอะไรและนำทางไป

ห้องผู้จัดการ

หลิวหมิงอวี่วางกล่องลงบนพื้นแล้วพูดว่า "คราวนี้ยังมีอีกกว่าสองร้อยกิโลกรัม ซึ่งทั้งหมดเป็นเครื่องประดับที่ทำขึ้นอย่างดี"

"เยี่ยมมาก ด้วยทองเหล่านี้ ร้านเราสามารถเปิดขายจนถึงสามทุ่มได้"

สือต้าเว่ยมีความสุขมาก เขากลัวว่าทองคำที่เขานำมาในตอนเช้าไม่เพียงพอสำหรับขายในวันนี้ ดังนั้นเขาจึงแจ้งหลิวหมิงอวี่แต่เนิ่นๆ

หลิวหมิงอวี่นั่งบนโซฟาข้าง ๆ แล้วถามว่า

"วันนี้ยอดขายเป็นอย่างไรบ้าง"

สือต้าเหว่ยพยักหน้ายืนยัน

“ดีมาก ถ้าพี่ไม่ไปเอามาอีก คาดว่ามันจะขายหมดตอนประมาณบ่ายสองโมง”

"ดีมาก?"

การขายด้วยความเร็วที่รวดเร็วเช่นนี้ก็เกินความคาดหมายของหลิวหมิงอวี่

“ใช่ คนพวกนั้นบ้าจริงๆ ราวกับว่าเงินไม่ใช่เงิน”

สือต้าเว่ย ก็ตกใจกับลูกค้าที่ซื้อทองคำอย่างบ้าคลั่ง เกือบทุกคนซื้อทองคำ เป็นหมื่น หลายแสน หรือแม้แต่เป็นล้าน

แต่ลองคิดดู ทองคำเป็นสกุลเงินที่แข็งที่สุด และราคาทองคำในร้านทองหลงเฟิงเซียงนั้นก็ถูกกว่าที่อื่นมาก

หลายคนใช้มันเพื่อการลงทุนล้วนๆ ธนาคารหลายแห่งเสนอการจัดการทางการเงินของทองคำกระดาษ ดีกว่าซื้อทองแท้ก็จริง แต่นี่คือทองคำที่สามารถมองเห็นและจับต้องได้

ชาวหัวเซี่ยชื่นชอบทองคำมาตั้งแต่สมัยโบราณ และพวกเขายังชอบสะสมทองคำอีกด้วย

หลังจากการขายอย่างไม่จำกัดเป็นเวลาสามวัน เขาเกรงว่าศักยภาพในการซื้อทองคำจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก

หลังจากวันนี้และพรุ่งนี้หลังจากร้านทองกลับมาเปิดราคาเดิมกลัวแต่จะมีการขายคืนเอากำไร

สามวันนี้เป็นส่วนใหญ่ ขายทองเพื่อสำรองเงินทุนเริ่มต้นของพวกเขา

หลังจากที่ร้านทองมีเสถียรภาพ หลิวหมิงอวี่จำเป็นต้องค่อยๆ นำทองคำกลับมา

หลิวหมิงอวี่ก็รู้เช่นกันว่าเขาแปลกมากในการแลกเปลี่ยนทองคำในปริมาณมาก หลังจากที่เขาวางแผนที่จะหาคนเก็บทองอย่างช้าๆในวันสิ้นโลกเพื่อใช้ในร้านขายทอง

“ขอบคุณที่ทำงานอย่างหนัก ฉันสัญญาแล้วว่าจะพานายไปทานมื้อค่ำที่โรงแรมจินเจียง ฉันจะแนะนำใครสักคนให้รู้จัก”

หลิวหมิงอวี่ตบสือต้าเว่ย บนไหล่และพูด

สือต้าเว่ยยิ้มและกล่าวว่า

"ไม่มีปัญหา ดูเหมือนว่าเราจะต้องต่อสู้กับทรราชในคืนนี้"

ได้ยินมาว่าการรับประทานอาหารที่นั่นเริ่มต้นที่ 100,000 หยวน แต่ธุรกิจของร้านทองในปัจจุบันถือว่าราคานี้ไม่มากเกินไปจริงๆ

หลิวหมิงอวี่ยิ้มและพูดว่า: "โอเค คืนนี้ตอนสามทุ่มครึ่ง หมายเลขห้อง 888 หลังจากที่นายปิดร้านตอนสามทุ่ม แค่มาให้ตรงเวลาและไปด้วยกัน"

“เอาล่ะ ไม่มีปัญหา การต่อสู้กับทรราชในท้องถิ่นคือสิ่งที่ฉันทำได้ดีที่สุด”

“ถ้าอย่างนั้นนายก็เป็นคนควบคุมที่นี่ ฉันมีบางอย่างที่ต้องทำในตอนบ่าย และฉันจะรอนายอยู่ที่นั่นในตอนเย็น”

"ตกลง."

หลังจากที่ หลิวหมิงอวี่ออกไป เขารู้สึกว่าทองคำอาจไม่เพียงพอ ดังนั้นเขาจึงโยนทองคำทั้งหมดในพื้นที่จัดเก็บให้กับสือต้าเว่ย ยังไงมันก็ขายได้เช่นเดียวกันสำหรับร้านทองถ้าขายไม่หมดในวันนี้มันก็เป็นสินค้าคงคลัง

เป็นไปไม่ได้ที่ร้านทองจะเปิดแค่สามวันเท่านั้น

แม้ว่าสือต้าเว่ยจะได้รับคำสั่งให้ค้นหาช่องทางการซื้อทองคำด้วยตัวเขาเอง แต่เขาไม่เคยทำมาก่อน และเขาจะไม่พบมันอย่างรวดเร็วในระยะเวลาหนึ่ง ส่วนที่เหลือเป็นเพียงการจอง

สือต้าเว่ยเห็นว่าหลิวหมิงอวี่นำทองคำกลับมามากกว่าสองร้อยกิโลกรัมและไม่ได้ถามอะไรมาก

รีบหาคนที่จะใส่ทองทุกชนิดในประเภทต่าง ๆ และใส่ไว้ในตู้โชว์

ตู้โชว์ของเดิมเหลืออยู่ไม่มากนัก ไม่นานก็เต็มไปด้วยเครื่องประดับทองหลากสไตล์

“เรียนลูกค้าทุกท่าน อย่าทะเลาะกัน ร้านเรามีทองสำรองเพียงพอ ไม่จำกัด ทุกคนซื้อได้อย่างมั่นใจ”

สือต้าเว่ยตะโกนใส่ฝูงชนข้างนอกด้วยลำโพง

“สร้อยเส้นนี้ดี และแหวนนี้ ห่อให้ฉันด้วย”

“ต่างหูที่เพิ่งออกมาใหม่ก็สวยมากเช่นกัน และกำไลก็ดีเช่นกัน บรรจุในห่อทั้งหมด”

เครื่องประดับทองคำที่ออกใหม่สวยงามกระตุ้นลูกค้าที่รอซื้อเพิ่มขึ้นโดยไม่รู้ตัว

ลูกค้าจำนวนมากเลือกทองในตู้โชว์ทีละชุด

แต่ไม่นานก็ประดับด้วยเครื่องประดับอื่นๆ ตู้โชว์เก็บทองไว้ได้ตลอด ทำให้ลูกค้าสามารถเลือกสไตล์ที่ชื่นชอบได้

ธุรกิจร้านทองยังคงร้อนแรง