ตอนที่แล้ว710 - ผู้ที่อยู่เบื้องหลัง 
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไป712 - ค้นหาด้วยจิตวิญญาณ 

711 - อายุร้อยกว่าปี 


711 - อายุร้อยกว่าปี

ชายในชุดสีเทาก็มีเจตนาฆ่าเช่นกัน แต่เขารู้เรื่องภายนอกเป็นอย่างดี ดังนั้นเขาจึงรู้ถึงความสยดสยองทุกครั้งเมื่อนึกถึงสิ่งมีชีวิตอมตะที่อยู่ข้างนอก

แต่ทันใดนั้นเสียงเย็นเยียบดังขึ้นว่า

"เกิดอะไรขึ้น"

ถิงถิงแสดงสีหน้ามีความสุขในทันทีและกล่าวว่า

"ท่านปู่เก้า พี่ชายอี้เฉินยืมหม้อศักดิ์สิทธิ์และไม่คืนให้ข้า แล้วเขายังเรียกให้คนอื่นมาฆ่าเราด้วย"

“นางหนู อย่าพูดไร้สาระ!” เจียงอี้เฉินดูเย็นชา

“เจ้าช่างกล้าหาญยิ่งนัก!”

ชายชราในชุดสีเขียวมีหนวดเคราสีขาวราวกับสิงโตแก่ ทรงพลังมาก เขาเป็นทายาทของราชาสวรรค์ที่ไม่มีใครเทียบได้ และคือคนที่ดูแลถิงถิงในอดีตที่ผ่านมา

“ท่านปู่เก้า…”

เจียงอี้เฉินดูประหม่าเล็กน้อย และชายวัยกลางคนชุดสีเทาที่อยู่ข้างๆ เขาก็รู้สึกไม่สบายเช่นกัน

“พวกเจ้ากำลังล้ำเส้นที่ท่านบรรพชนตั้งไว้ ใครมอบความกล้าให้กับพวกเจ้า!” ชายชราตะโกน

“หม้อปราณปฐพีต้นกำเนิดได้กลายเป็นวัตถุศักดิ์สิทธิ์ของตระกูลเจียงของข้าแล้วหากรักษามันไม่ดีและถูกคนเหล่านี้เอาไปข้าคงกลายเป็นคนบาปของตระกูล” เจียงอี้เฉินแย้ง

“นั่นถูกยืมมาจากเย่ฟ่าน ไม่ได้มอบให้กับตระกูลเจียงของเรา มีคำสัญญาผูกพันมานานแล้วว่าวันหนึ่งมันจะต้องถูกส่งคืน” ถิงถิงกล่าวอย่างจริงจัง

“เจ้าหยุดพูดได้แล้ว เจ้าจะคืนของที่คนอื่นให้มาได้อย่างไร มันเป็นวัตถุศักดิ์สิทธิ์ของตระกูลเจียงของข้าแล้ว ถิงถิงเจ้าไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้อีก อยากพยายามส่งเสียงของเจ้าที่นี่!”

เจียงอี้เฉินมองไปที่ถิงถิง

“ใช่ วัตถุสิ่งนี้จำเป็นต้องปรึกษากันอย่างละเอียดอีกครั้งถึงจะพิจารณาว่าจำเป็นต้องคืนจริงๆหรือไม่” ชายในชุดสีเทาพยักหน้า

เย่ฟานรู้สึกขุ่นเคืองในใจ แน่นอนว่า มีกลุ่มคนในตระกูลเจียงที่ต้องการแย่งชิงของชิ้นนี้ มันไม่ง่ายเหมือนการจัดการเจียงอี้เฉิน นี่จะต้องเป็นปัญหาที่เกี่ยวข้องกับยอดฝีมือระดับราชันย์ศักดิ์สิทธิ์อย่างแน่นอน

“พฤติกรรมของพวกเจ้าสร้างความอับอายให้กับพวกเราตระกูลเจียงจริงๆ...”

ชายชราผู้แข็งแกร่งอย่างสิงโตแก่ตะโกนเสียงดังและกล่าวว่า

“ไปเอามันมาคืนเดี๋ยวนี้ไม่เช่นนั้นข้าจะฆ่าพวกเจ้าทุกคน!”

"มันเป็นวัตถุศักดิ์สิทธิ์ของตระกูลเจียง ไม่มีทางคืนให้ศัตรูอย่างเด็ดขาด"

เจียงอี้เฉินและชายวัยกลางคนชุดสีเทาไม่เต็มใจที่จะพูดอีก แต่เมื่อเขาเห็นดวงตาที่แหลมคมของชายชราพวกเขาจึงไม่กล้าทำอะไรผลีผลาม

“ของไม่ได้อยู่ที่เรา แต่อยู่กับท่านปู่สิบสาม ถ้าพวกท่านมีความกล้าก็ไปสอบถามเอาเองเถอะ” เจียงอี้เฉินกล่าวอย่างกะทันหัน

“เจ้าสิบสาม มาที่นี่และนำหม้อศักดิ์สิทธิ์มาด้วย!”

ชายชราตะโกนเสียงดัง และเสียงก็กระจายไปไกลหลายร้อยลี้ แม้ว่าตระกูลเจียงจะไร้ขอบเขต แต่เสียงนี้ยังคงทำให้ทุกคนในตระกูลได้ยินอย่างชัดเจน

ในไม่ช้า ชายชราจำนวนมากก็ปรากฏตัวขึ้นและมาบนเกาะศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้ และพวกเขาต่างก็ตกตะลึง

ปรมาจารย์สิบสามไม่ได้ปรากฏตัว แต่ผู้สูงสุดที่ยิ่งใหญ่อย่างเช่นปู่ของเจียงอี้เฉินก็มาที่นี่แล้ว

“ท่านปู่...” เจียงอี้เฉินทักทายเขาทันที

“เกิดอะไรขึ้นกับหน้าของเจ้า?”

ชายชราร่างผอมบางแต่มีกลิ่นอายเย็นเยียบน่ากลัวส่งเสียงคำรามด้วยความโกรธ

“พวกเขากล้าหาญมากแม้กระทั่งมาอาศัยอยู่ในตระกูลเจียงของเราพวกเขาก็ไม่คิดจะไว้หน้า ก่อนหน้านี้ยังทุบตีข้าอย่างหนักด้วย!”

เจียงอี้เฉินมองอย่างเย็นชาที่เย่ฟ่าน เจียงฮ่วยเหรินและคนอื่นๆ

ชายชราคนนั้นก็มีสายตาเย็นชา ดวงตาอันเฉียบคมของเขาจ้องมองเย่ฟ่านและหลี่เหอซุย

แต่เย่ฟ่านและจักรพรรดิดำไม่กลัว ค่ายกลของจักรพรรดิโบราณกลายเป็นที่พึ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของพวกเขา

“พี่หก เจ้าต้องการปกป้องไอ้สาระเลวน้อยคนนี้จริงๆ?”

ปรมาจารย์เก้าพูดด้วยท่าทางเคร่งขรึม เคราของเขาโบกสะบัดราวกับสิงโตคุ้มคลั่งและกล่าวว่า

“เจ้ารู้หรือไม่ว่าพวกเขากำลังทำอะไร หรือเจ้ารู้อยู่แล้วและต้องการอยู่ข้างเดียวกับพวกเขา”

“โอ้ พวกเขาทำอะไร” ปู่ของเจียงอี้เฉินถาม

ทันใดนั้น คำรามด้วยความโกรธก็สั่นสะเทือนไปทั้งสวรรค์ และในชั่วพริบตาใครบางคนก็ปรากฏขึ้นบนเกาะแห่งนี้

“ท่านปู่…” เจียงฮ่วยเหรินดีใจมาก

โจรผู้ยิ่งใหญ่ที่มีชื่อเสียงในภาคเหนืออยู่ที่นี่แล้ว เขามีชีวิตมานานนับพันปีและยังมีโจรผู้โหดเหี้ยมอีกสิบสองคนหนุนหลัง

ด้วยสถานะของเขาแม้แต่บรรพบุรุษของตระกูลเจียงก็ยังต้องไว้หน้า

เจียงอี้ก้าวไปข้างหน้าและตะโกนว่า

“จะคืนหรือไม่คืน หากไม่คืนแม้ว่าเจ้าจะเป็นพี่น้องข้าก็ยังจะฆ่าเจ้า”

ในตอนแรก ผู้คนคิดว่าเขาจะด่าเจียงฮ่วยเหรินเหรินแต่ตรงกันข้าม คำพูดของเขากลับเป็นการด่าปรมาจารย์หกปู่ของเจียงอี้เฉินโดยตรง

จากนั้นเขาก็หันไปตบหน้าเจียงอี้เฉินและชายวัยกลางคนอย่างรุนแรงจนฟันหน้าของทั้งคู่กระเด็นออกมาด้านนอก

“ปึก” “ปึก” “ปึก”

มันไม่ใช่ครั้งเดียวเท่านั้น เขาตบซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนใบหน้าของเจียงรุ่ยปู่ของเจียงอี้เฉินบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ

เจียงอี้เฉินและชายวัยกลางคนชุดสีเทาตกตะลึงอย่างสมบูรณ์ แม้แต่การกรีดร้องพวกเขายังลืมไปแล้ว

“เจ้าพวกโง่ ข้าเตือนเจ้าแล้วว่าอย่ารังแกถิงถิง คำพูดของข้าพวกเจ้าเคยจดจำใส่สมองหรือไม่ หรือต้องให้ข้าต้องสั่งสอนเจ้าอีกครั้ง!”

เจียงอี้เฉินกดดันอย่างมากและส่งสายตาไปหาปู่ของเขาอย่างต่อเนื่อง

“แล้วเจ้าที่อายุมากกว่าร้อยปี สมองของเจ้าถูกสุนัขคาบไปกินแล้วหรือไม่”

เจียงอี้ตบชายวัยกลางคนชุดสีเทาเข้าที่ปาก ทุกคนตะลึงอย่างถึงที่สุด ท่านปู่โจรผู้นี้หยิ่งยะโสเกินไป เขาตบหน้าลูกชายและหลานชายของเจียงรุ่ยผู้อาวุโสสูงสุดของตระกูลอย่างโหดเหี้ยม

“นี่มันน่ากลัวเกินไป เจียงฮ่วยเหรินปู่ของเจ้าดุร้ายจริงๆ ในตอนนี้เขากลายเป็นแบบอย่างของข้าไปแล้ว!” หลิวโข่ว หลี่เหอซุย และคนอื่นๆ เวียนหัวเล็กน้อย

แม้แต่เย่ฟานและจักรพรรดิดำจะตกตะลึง พฤติกรรมแบบนี้ดูไม่เหมาะสมกับการเป็นผู้อาวุโสอย่างยิ่ง

ทุกคนตะลึง อึ้ง พูดอะไรไม่ออก โจรผู้ยิ่งใหญ่ในตำนานหยิ่งผยองและตรงไปตรงมาเกินกว่าที่ผู้คนร่ำลือซะอีก!

“พวกเจ้าเป็นกระต่ายหรือไงถึงความจำสั้นนัก!”

“เพี้ยะ”  

เสียงตบหน้าดังมาก เจียงอี้ตบปากของเจียงอี้เฉินอย่างแรง ไม่มีความเมตตาแม้แต่น้อย

ทุกคนมองหน้ากัน ไม่มีใครก้าวไปข้างหน้า คนคนนี้ดุร้ายเกินไป พวกเขาไม่เคยเห็นชายที่แข็งแกร่งและใจกล้าเช่นนี้มาก่อน

ยิ่งไปกว่านั้น ในขณะที่เขาตบเขาก็สั่งสอนไปด้วย ซึ่งมันทำให้เจียงอี้เฉินไม่มีหน้าจะมองผู้คนในตระกูลอีกต่อไปแล้ว

“แล้วก็เจ้า...”

เจียงอี้คว้าคอเสื้อของชายวัยกลางคนชุดสีเทาแล้วดึงมา เขาตบสามสิบหกครั้งโดยไม่พูดอะไร ก่อนจะสั่งสอนอย่างเย็นชาว่า

“อายุหนึ่งร้อยแปดสิบกว่าถือว่าแก่แล้ว แต่ก็ยังโง่ไม่หาย บิดาของเจ้าสั่งสอนมาอย่างไร!”

ทุกคนเวียนหัว ในเมื่อท่านรู้ว่าเขาอายุร้อยปีแล้ว?การทำแบบนี้จะให้เขาเอาหน้าไปไว้ที่ไหน

“พอแล้ว!”

ปู่ของเจียงอี้เฉินพูดเบาๆ ก้าวไปข้างหน้าแล้วพูดว่า

“จะพอได้หรือยัง”

“ยัง!”

เจียงอี้ตอบอย่างเรียบง่าย

“เพี้ยะ”

“เพี้ยะ...”

ขณะที่เขาพูด เขายังคงตบหน้าต่อ และเขาก็ตบออกไปสิบแปดครั้ง ทำให้เจียงอี้เฉินและชายวัยกลางคนถูกทุบตีจนหน้าบิดเบี้ยว และร่างกายหมดแรงต้านทานโดยสมบูรณ์

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด