ตอนที่ 927+928 ตอนนี้อย่าเพิ่งเคลื่อนไหว

ตอนที่ 927 ตอนนี้อย่าเพิ่งเคลื่อนไหว

“พวกเขาสู้พวกคุณได้ไหม” เจียงเหยารู้ว่ามันเป็นเรื่องลำบาก แต่เธอไม่ได้คาดหวังว่ามันจะน่ารำคาญขนาดนั้น ตระกูลไช่มีอิทธิพลมาก ดังนั้นความสัมพันธ์ของพวกเขาในเมืองหยวนจึงค่อนข้างซับซ้อน นั่นอาจเป็นเหตุผลว่าทำไมคู่ต่อสู้ของพวกเขาถึงไม่ฉวยโอกาสจากสถานการณ์นั้น

ดูเหมือนว่าตระกูลไช่จะค่อนข้างโดดเด่นในเมืองนั้น

“ประธานเจียง คุณกำลังดูถูกพวกเขา ถึงขนาดเอาพวกเราไปเปรียบเทียบกับพวกเขาเหรอครับ” อาลู่เย้ยหยัน “เราลับดาบตัวเองด้วยเลือดในสนามรบ สำหรับผู้ชายเหล่านั้น พวกเขาเป็นเพียงดาบใหม่แต่ไร้ฝักเท่านั้น”

อาลู่และต้าเค่อรอดชีวิตมาได้หลายปีในต่างประเทศที่เต็มไปด้วยอาวุธสงคราม ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สนใจผู้ชายเหล่านั้น

พวกเขามีประสบการณ์ในการรบฉากใหญ่มากกว่าใคร ๆ ในโลก

เจียงเหยาโล่งใจเมื่อเธอได้ยินความมั่นใจจากปากของพวกเขา พวกเขากลับไปที่โรงแรมและเห็นเฉินเจียเซียนและฉู่เซิงที่ทางเข้าล็อบบี้

“เจียงเหยา สัตว์เลี้ยงของคุณยังอยู่ที่บ้านตระกูลโจว เสี่ยวเฉิงจับเขาไว้และไม่ยอมปล่อยเลย” เฉินเจียเซียนอธิบายด้วยความเคอะเขิน “ถ้าอย่างนั้น ปล่อยให้สัตว์เลี้ยงของคุณอยู่กับเธอต่ออีกสักสองสามวันจะได้ไหม”

“ก็ดีที่เสี่ยวเฉิงดูแลมัว ช่วยฉันได้มากเลยล่ะค่ะ” แน่นอนมัวต้องการติดตามโจวเสี่ยวเฉิง เพราะเธอทั้งสวยและยังสาว

หากโจวเสี่ยวเฉิงไม่สวย เธอคงไม่ตกเป็นเป้าของสัตว์ร้ายอย่างไช่เซียนหลงหรอก

เฉินเจียเซียนสังเกตเจียงเหยาเป็นเวลานาน ในที่สุด เขาก็แน่ใจว่าเธอไม่ได้แสดงอาการไม่พอใจใด ๆ เขาก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกและขอบคุณเธอในนามของโจวเสี่ยวเฉิง

ก่อนที่เจียงเหยาจะถามเกี่ยวกับสถานการณ์ของโจวเสี่ยวเฉิง ลู่ชิงสีก็โทรหาเธอเสียก่อน

ลู่ชิงสีรู้ว่าเจียงเหยาได้ไปที่เมืองหยวนแล้ว นอกเหนือจากการแนะนำให้เธอพาอาลู่และต้าเค่อไปด้วย เขายังขอให้ใครสักคนไปค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับตระกูลไช่ในเมืองหยวน และเขาได้รู้ว่าพวกเขามีเบื้องลึกกว่าที่เขาคาดไว้

“ตระกูลไช่มีอำนาจมากและมีสายสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้น ดังนั้นคุณไม่ควรทำอะไรอย่างหุนหันพลันแล่นถ้ายังไม่มั่นใจ” เสียงของลู่ชิงสีฟังดูจริงจัง มันหายากสำหรับเขาที่จะพูดกับเจียงเหยาด้วยน้ำเสียงเช่นนี้ “คนของผมยังไม่สามารถหาข้อมูลเกี่ยวกับตระกูลไช่ได้มากนัก นั่นหมายความว่าจริง ๆ แล้วพวกเขาได้รับการปกปิดข้อมูลไว้อย่างดี แต่ไม่ได้หมายความว่าจะหาไม่ได้เลยหรอกนะ ตราบใดที่เราหาวิธีที่จะเคลื่อนไหว มันจะง่ายขึ้นมาก ดังนั้น คุณควรรออยู่ที่เมืองหยวนอีกสักสองสามวัน แต่อย่าเพิ่งทำอะไรล่ะ”

“ไช่เซียนหลง และคนของเขาหยุดฉันและขู่ฉันไม่ให้เข้าไปยุ่งกับเรื่องนี้ ตอนที่ฉันออกจากโรงพยาบาลค่ะ พวกเขายังทุบตีน้องชายของโจวเสี่ยวเซี่ยและทนายเจียง ตอนที่ทั้งสองคนออกจากสถานีตำรวจ” เจียงเหยารู้ว่าลู่ชิงสีไม่สามารถหาข้อมูลได้มากไปกว่าทนายเจียง แต่เธอก็ตกลงตามคำขอของเขา เพราะเธอรู้ว่าเขาต้องโทรหาเธอด้วยความเป็นห่วง

“ตู้เฉินอาจมีข้อมูลเพิ่มเติมก็ได้” แม้ว่าลู่ชิงสีไม่ต้องการยอมรับว่าคนของเขาไร้ความสามารถ แต่เขารู้ว่าตู้เฉินมีวิธีรับข้อมูลที่ดีกว่า “พรุ่งนี้ผมจะไปพบเขา”

เจียงเหยาระเบิดเสียงหัวเราะออกมา “ไม่ใช่ว่าคุณต่อต้านตู้เฉินหรอกเหรอ”

จากนั้นเธอก็พูดต่อว่า “ตู้เฉินยังติดหนี้บุญคุณฉัน ทำไมฉันจะถามเขาไม่ได้ล่ะจริงไหมคะ”

__

ตอนที่ 928 ผู้หญิงคนหนึ่ง

“ผมไร้ความสามารถมากที่ช่วยเหลือภรรยาไม่ได้ ผมคงไร้ประโยชน์มากกว่านี้ ถ้าผมต้องให้คุณไปขอความช่วยเหลือจากเขา”

เห็นได้ชัดว่าลู่ชิงสีไม่ต้องการให้เจียงเหยาเป็นหนี้บุญคุณคนอื่น เนื่องจากเขาเป็นคนที่ต้องการถามตู้เฉิน ดังนั้นเขาจึงควรเป็นคนถาม

เจียงเหยาตระหนักว่าฉู่เซิงและเฉินเจียเซียนยังรอเธออยู่ ดังนั้นเธอจึงวางสายทันที เธอไม่ได้บอกลู่ชิงสี

“ฉู่เซิง คุณมีที่พักหรือยังคะ” เจียงเหยาวางโทรศัพท์ของเธอลงในกระเป๋าเสื้อโค้ทและหันไปพูดกับฉู่เซิง “ถ้าคุณยังไม่มีที่พัก ทำไมคุณไม่พักอยู่กับพวกเราล่ะคะ”

ฉู่เซิงพยักหน้า ขณะที่เธอหยิบปากกาและกระดาษจากกระเป๋าของเธอและเขียนประโยคให้กับเจียงเหยา

เจียงเหยาเหลือบมองไปที่ข้อความนั้นแล้วพยักหน้า “งั้นก็ไปคุยกันที่ห้องฉัน”

ฉู่เซิงกำลังรอเจียงเหยา เพราะเธอต้องการบอกเจียงเหยาเกี่ยวกับเรื่องของโจวเสี่ยวเฉิง หลังจากที่เธอคืนสมุดบันทึกให้กับฉู่เซิงแล้ว เจียงเหยาก็บอกลาเฉินเจียเซียนและพาฉู่เซิงไปที่ห้องของเธอ

หลังจากที่พวกเขาเข้าไปในห้องของเจียงเหยา ฉู่เซิงไม่ได้มองไปรอบ ๆ เธอนั่งลงที่โต๊ะและเริ่มเขียนด้วยปากกาของเธอแทน

เจียงเหยาไปเดินไปต้มน้ำร้อนให้กับฉู่เซิง

ฉู่เซิงหยุดเขียนเมื่อเจียงเหยาเดินกลับมาหาเธอ

สมุดบันทึกของฉู่เซิงมีขนาดเล็กเท่าฝ่ามือ ดังนั้นมันจึงเต็มไปด้วยข้อความตลอดระยะเวลาที่ใช้ต้มน้ำ

ขณะที่เจียงเหยานั่งลงข้างเธอ ฉู่เซิงก็ผลักสมุดบันทึกที่อยู่ข้างหน้าเจียงเหยาเพื่อแสดงให้เธอเห็น

“ดื่มน้ำเสียหน่อยเถอะ ร่างกายจะได้อุ่นขึ้น” เจียงเหยากล่าว เธอก้มศีรษะลงและจดจ่ออยู่กับสมุดบันทึกที่ฉู่เซิงมอบให้เธอ

คำพูดเพียงไม่กี่ร้อยตัวอักษร แต่เนื้อหาทำให้เธอหวาดกลัว

“คุณบอกว่าเป็นไปได้สูงที่เสี่ยวเฉิงไม่เพียงแต่ถูกไช่เซียนหลงล่วงละเมิด แต่ยังมีผู้ชายอีกหลายคนด้วย--” คำสุดท้ายติดอยู่ในลำคอของเจียงเหยา

ฉู่เซิงพยักหน้าและหยิบภาพวาดจากกระเป๋าของเธอ

มันถูกวาดด้วยดินสอสี ตามหลักการแล้ว ดินสอสีควรมีหลายสี แต่ภาพวาดทั้งหมดเป็นเพียงพื้นที่สีดำขนาดใหญ่ และพื้นที่สีแดงขนาดเล็ก

เจียงเหยาไม่เข้าใจ แต่เธอได้ยินว่านักจิตวิทยาบางคนสามารถเห็นสภาพของผู้ป่วยและความคิดจากภาพวาดของพวกเขาได้

นิ้วของฉู่เซิงแตะที่ส่วนสีแดงของภาพวาดแล้วชี้ไปที่ย่อหน้าที่สามในสมุดบันทึกของเธอ

“การข่มขืนของเธออาจเกี่ยวข้องกับผู้หญิงเหรอ” เจียงเหยาตกใจอีกครั้ง

เธอไม่เข้าใจภาพวาดที่เป็นนามธรรมที่มีแต่สีดำเลอะเทอะและสีแดงเล็ก ๆ นอกวงกลมสีดำ

อย่างไรก็ตาม เธอไม่พบคำที่จะตั้งคำถามกับการตัดสินใจของฉู่เซิง นั่นเป็นเพราะโจวเสี่ยวเฉิงรักษาความระมัดระวังและความกลัวต่อผู้หญิงด้วยเช่นกัน

เป็นเรื่องที่เข้าใจได้สำหรับโจวเสี่ยวเฉิงที่จะกลัวผู้ชาย แต่เธอไม่สามารถเข้าใจได้อย่างสมบูรณ์ว่าทำไมเด็กสาวถึงได้กลัวผู้หญิงด้วย อย่างไรก็ตาม หากเธอถูกล่วงละเมิดเพราะผู้หญิง เธออาจระมัดระวังและเกรงกลัวผู้หญิงในระดับที่จะต้องปกป้องตัวเอง ก็ดูจะสมเหตุสมผลแล้ว

ฉู่เซิงพยักหน้าอีกครั้ง เธอหยิบสมุดบันทึกกลับมาและเขียนประโยคก่อนที่เธอจะมอบให้เจียงเหยา

ผู้หญิงคนนั้นอาจไม่ใช่เหตุผลที่โจวเสี่ยวเฉิงถูกทำร้าย แต่เธออาจเป็นหนึ่งในกลุ่มคนร้าย ตามภาพ ผู้หญิงคนหนึ่งอาจเคยไปที่นั่นตอนที่เธอถูกข่มขืน แต่เธอไม่ได้ช่วยโจวเสี่ยวเฉิง ดังนั้นจึงมีผลกระทบอย่างมากต่อจิตใจของเหยื่อ อาจเป็นใครบางคนที่โจวเสี่ยวเฉิงรู้จัก หรืออาจจะเป็นเพื่อนที่ดีของเธอก็ได้