708 - ลวดลายของผู้อาวุโสตระกูลเจียง 

708 - ลวดลายของผู้อาวุโสตระกูลเจียง

หูของสุนัขสีดำตัวใหญ่เฉียบคมมาก เมื่อได้ยินแบบนั้นสีหน้าของมันก็เปลี่ยนไปทันที

"การทำลายผลไม้เต๋าซึ่งเป็นต้นกำเนิดชีวิตของตัวเองเป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยมจริงๆ ไม่คิดว่าเขาจะหาวิธีเช่นนี้ได้!"

"เจ้าหมาบ้า เจ้ากำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไรอยู่" เย่ฟ่านดุ

“เจ้าต่างหากที่ไม่รู้อะไร ตอนนี้เขามีเพียงสองผลลัพธ์ หนึ่งคือเขาจะถูกทำลายในสามปี และอีกอย่างคือการทำลายต้นกำเนิดชีวิตของตัวเองเพื่อสร้างชีวิตที่สองขึ้นมา”

“นี่เป็นเรื่องจริง?” เย่ฟ่านตกใจ

“แน่นอนว่าเป็นเรื่องจริง แม้ว่าในอดีตจะเคยมีคนทำสำเร็จอยู่บ้าง แต่มันก็น้อยนิดเหลือเกิน มันไม่แตกต่างอะไรจากการแสวงหาความตายด้วยตัวเอง”

เย่ฟานรู้ดีว่าการทำลายผลไม้เต๋าของตัวเองคือการทำลายการบ่มเพาะซึ่งไม่รู้ว่าเจียงไท่ซูจะเกิดใหม่จากเถ้าถ่านได้อีกหรือไม่

เมื่อเย่ฟ่านนึกถึงเรื่องนี้ เขาก็รู้สึกขมขื่นอยู่ครู่หนึ่ง และรู้สึกผิด เขาหวังจริงๆ ยาศักดิ์สิทธิ์ที่เขาค้นหามาอย่างยากลำบากนี้ในที่สุดมันก็กลายเป็นเพียงสิ่งไร้ประโยชน์

“มีหวังจริงหรือ” ถิงถิงถามด้วยความหวัง

“มันขึ้นอยู่กับเขาจะไปได้ไกลแค่ไหน ถ้าเขาปล่อยวางอดีตได้ เขาก็จะสามารถมีชีวิตที่สองได้อย่างแน่นอน” จักรพรรดิดำกล่าว

เย่ฟ่านค่อนข้างกังวล ราชาสวรรค์มาถึงจุดนี้เพราะเขาไม่สามารถปล่อยวางเรื่องเทพธิดาเมฆแดงได้ แล้วเขาจะปล่อยวางอดีตได้อย่างไร

“พี่สาวอย่าร้องไห้ ทำตัวดีๆ” เสี่ยวหนานหนานยืนอยู่บนม้านั่งหินและพยายามปลอบโยนถิงถิง

ผ่านไปนานชถิงถิงก็ดูเหมือนจะจำอะไรบางอย่างได้และพูดว่า

“พี่ใหญ่ ปราณปัฐพีต้นกำเนิดที่เจ้าของข้า...”

“มีอะไร?” เย่ฟ่านถาม

“ไม่นานหลังจากที่ข้ากลับมา ข้าถูกพี่ชายเจียงอี้เฉินยืมไป แต่เขาไม่เคยคืนเลย” ถิงถิงรู้สึกเศร้าเล็กน้อย

เย่ฟานแค่นเสียงอย่างเย็นชา ตระกูลเจียงต้องการเก็บปราณกำเนิดแห่งสรรพสิ่งของเขาไว้หรือไม่?

เจียงฮ่วยเหรินคำรามด้วยความโกรธ

"ให้ตายเถอะ แม้แต่สมบัติของหลานสาวของข้าก็ยังกล้าที่จะขโมย เจียงอี้เฉินเคยยิ่งใหญ่คับฟ้า แต่คราวนี้เขาถือว่ารนหาที่ตายแล้ว!"

“เจียงอี้เฉินเขากำลังคิดอะไรอยู่ แม้แต่หม้อปราณปฐพีต้นกำเนิดของถิงถิงก็ยังกล้าแย่งชิงมัน?”

ดวงตาของหลี่เหอซุยก็เย็นชามากขึ้นเช่นกัน สิ่งนี้ซึ่งประเมินค่าไม่ได้ทำให้เกิดคลื่นที่ไม่มีที่สิ้นสุด ในแง่หนึ่งความแค้นก่อนหน้านี้ของเย่ฟ่านต่อดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดก็มาจากของชิ้นนี้นั่นเอง?

เย่ฟ่านเกือบตายหลายครั้งก็เพราะมัน เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากมอบมันให้ถิงถิงชั่วคราวไม่เช่นนั้นเขาอาจจะถูกตามล่าไปตลอดชีวิต

หลายคนไม่เคยคิดเลยว่าเจียงอี้เฉินจะกล้าได้กล้าเสียและกล้าที่จะใช้โอกาสนี้เพื่อคว้ามันมาด้วยตัวเอง ในอดีตผู้คนจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์มากมายต้องถูกฆ่าตายเพราะคิดจะแย่งชิงมันไปจากเย่ฟ่าน

แม้แต่เย่ฟ่านก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธแค้น เรื่องนี้ถือว่าล้ำเส้นของเขามากเกินไปจริงๆ

“หัวใจของเด็กคนนี้ใหญ่เกินไป เขากล้าล้วงมือเข้ามาในคอของมังกร แล้วเราจะได้เห็นดีกัน!” อู๋จงเทียนเยาะเย้ย

“บัดซบ แม้แต่ข้าก็ไม่เคยแตะต้องมันมาก่อน ใครแตะต้องมันจักรพรรดิคนนี้จะฆ่ามันซะ!”

จักรพรรดิดำกัดฟัน ด้วยนิสัยปกติของมันสมบัติล้ำค่าในโลกล้วนต้องตกเป็นของมันในที่สุด ดังนั้นมันจึงรู้สึกปวดใจมาก　　

การแสดงออกของเย่ฟานเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน และเขากล่าวว่า

“บางทีมันอาจจะซับซ้อนกว่าที่เราคิด ถ้าผู้อาวุโสของตระกูลเจียงต้องการขโมยไป มันจะเป็นปัญหาใหญ่”

“พี่ใหญ่...”

ถิงถิงโทษตัวเองและก้มศีรษะลง หากวัตถุศักดิ์สิทธิ์ที่สำคัญดังกล่าวสูญหายไป นางจะรู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก

“ไม่เป็นไรถิงถิงอย่าคิดมาก มันไม่เกี่ยวอะไรกับเจ้าเลย” เย่ฟ่านยิ้มและลูบหัวนาง

“พี่สาว มีความสุขและยิ้มไว้!” หนานหนานกระพริบตาโตและยืนบนม้านั่งหินเหมือนผู้ใหญ่

“ไปกันเถอะ ไปหาเจียงอี้เฉิน เดี๋ยวนี้เขากล้าที่จะเอาของของหลานสาวของข้า ข้าจะถลกหนังเขาเอง!”

เจียงฮ่วยเหรินเกิดมาเป็นโจรตั้งแต่แรก ดังนั้นแน่นอนว่าเขาไม่ใช่คนดีอะไร

“ไปกันเถอะไปชำระบัญชีก่อน ถ้าตระกูลเจียงปกป้องเขา เราจะออกไปดักรอข้างนอก เว้นแต่ว่าเขาไม่คิดจะออกจากดินแดนนี้ไปตลอดชีวิต!” จักรพรรดิดำกล่าว

อันที่จริงคนเหล่านี้เป็นทายาทของโจรผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสิบสาม ในอดีตพวกเขากล้าโจมตีแม้กระทั่งบุตรศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วง ดังนั้นเขาจะหวาดกลัวต่อเด็กน้อยที่ไม่ใช่ทายาทสายตรงของตระกูลได้อย่างไร

พวกเขาส่งลุงเจียงกลับไปก่อน และจากนั้นให้ถิงถิงนำทาง แต่สุดท้ายพวกเขาก็ไม่พบเจียงอี้เฉินเลย

“พี่สาว อย่ากังวลไปเลย พี่ใหญ่และคนอื่นๆน่าทึ่งมาก แม้แต่ต้นไม้เก่าแก่ก็ยังกลัวจนต้องหนีไป…”

หนานหนานเห็นได้ชัดว่าพูดถึงต้นชาโบราณแห่งการรู้แจ้ง

สิ่งนี้ทำให้ใบหน้าของหลายคนดูหม่นหมอง มันเป็นเพราะความโลภที่มากเกินไปของพวกเขา แม้แต่ต้นไม้ระดับเซียนก็ยังหนีไปด้วยความโกรธ

“ชื่อของเจ้าคืออะไร?”

ถิงถิงชอบหนานหนานมาก เมื่อเห็นว่านางน่ารัก นางก็จูงมือเด็กหญิงตัวน้อยเดินไปข้างหน้า

"หนานหนาน" ในความเป็นจริงนี่เป็นเพียงสองคำเดียวที่นางจำได้

เย่ฟานวิเคราะห์อย่างรอบคอบแล้วว่าคำนี้ต้องมีอดีตอันลึกซึ้งต่อหนานหนาน ไม่เช่นนั้นมันจะไม่อยู่ในส่วนลึกของจิตใจนางมาหลายพันปี

ไม่มีใครรู้ว่านางมีต้นกำเนิดมาจากอะไร นางสามารถรักษาความเยาว์วัยไว้เช่นนี้เสมอ และความทรงจำของนางจะว่างเปล่าเมื่อไรก็ได้

ข้างหน้าเป็นเกาะโบราณที่มีต้นไม้เก่าแก่สูงตระหง่านสูงเสียดฟ้า น้ำตกสีเงินร่วงลงมา มีภูเขาเรียงกันเป็นสถานที่ที่สวยงามมาก

จะเห็นได้ว่าเจียงอี้เฉินมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวซึ่งแตกต่างจากทายาทคนอื่นของตระกูลเจียง มีเด็กเพียงไม่กี่คนที่ได้รับสิทธิพิเศษแบบเขาที่จะได้ครอบครองสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ในการฝึกฝนเป็นการส่วนตัว

“ปู่ของเขาเป็นคนที่มีอำนาจมาก และเขาก็สนิทกับผู้นำตระกูลไม่น้อย ชายคนนี้มีอารมณ์ร้อนและเขาก็เป็นคนโหดเหี้ยมด้วย คนส่วนใหญ่ไม่กล้ายั่วยุเขาจริงๆ”

หลิวโข่วและคนอื่นๆ รู้จักรุ่นเยาว์ในดินแดนเหนือค่อนข้างดีและยังรู้รายละเอียดของเจียงอี้เฉินอีกมากมาย

“เจ้าเป็นใคร ทำไมเจ้าจึงเข้ามาในเกาะ?” หลายคนออกมาขวางทางพวกเขา

“พวกเจ้าคิดจะขวางทางเราจริงๆ” จักรพรรดิดำตอบ

คนเหล่านี้หน้าเปลี่ยนสีโดยกะทันหัน และคาดเดาตัวตนของพวกเขาได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสุนัขสีดำตัวใหญ่และเย่ฟานที่ "ฉาวโฉ่" ในสายตาของพวกเขา

"สถานที่แห่งนี้เป็นสถานที่สำคัญของตระกูลเจียง ห้ามบุกรุก!"

คนเหล่านั้นเข้าแถวขวางทางข้างหน้า

ใบหน้าของเจียงฮ่วยเหรินทรุดลงทันที เขารู้สึกถึงสถานการณ์ของถิงถิง ตอนนี้นางเป็นเจ้าหญิงแห่งตระกูลเจียง แต่คนเหล่านี้ไม่ได้มาทักทายนางด้วยซ้ำ

เขานึกถึงสถานการณ์ในอดีตของถิงถิง บางคนในตระกูลเจียง ปฏิบัติต่อนางอย่างไม่เป็นธรรม แม้แต่ลุงเจียงก็ยังถูกบังคับให้ออกไปเปิดโรงเตี๊ยมข้างนอก เมื่อนึกถึงตอนนั้นเขาก็โกรธมาก

“พวกเจ้าทุกคนอย่าขวางทาง ไปบอกให้เจียงอี้เฉินออกมาเดี๋ยวนี้!” จอมวายร้ายเจียงโกรธจัด

เย่ฟานยังนึกถึงเหตุการณ์ในอดีตมากมายในฤดูหนาวที่หิมะตกหนัก เขามาที่ตระกูลเจียงและในสายลมที่หนาวเย็น เขาเห็นลุงเจียงได้รับความเดือดร้อนจากลูกหลานของตระกูลเจียงและเจียงอี้เฉินเป็นตัวเริ่มต้นหายนะ

ในขณะนั้นเพราะความโกรธเขาจึงลงมือโจมตีและผนึกเจียงอี้เฉินรวมทั้งสังหารทายาทตระกูลเจียงไปมากมาย สุดท้ายเพราะเห็นแก่หน้าของราชาสวรรค์ เขาจึงปลดปล่อยเจียงอี้เฉินออกมา

“บังอาจ เจ้ารู้หรือไม่ว่าที่นี่คือที่ไหน แม้ว่าเจ้าจะเป็นแขกของตระกูลเจียง เจ้ายังต้องรู้มารยาท!” หนึ่งในนั้นตะโกนพยายามหยุดพวกเขา

“เจ้าพวกหมาตาบอด พวกเจ้ามองไม่เห็นองค์หญิงแห่งตระกูลเจียงเลยหรือ เจ้าไม่รู้จักนางหรือเจ้าจงใจเพิกเฉยนาง?” เจียงฮ่วยเหรินตะโกน

“ข้าเห็นแล้ว!”

คนทั้งหมดได้ยินดังนั้นก็รีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อทักทายพวกเขา ในสมัยก่อนพวกเขาสามารถเมินถิงถิงได้ แต่ตอนนี้มันต่างออกไปแล้ว นี่เป็นทายาทเพียงคนเดียวที่ได้รับการสนับสนุนจากบรรพบุรุษราชาสวรรค์

นอกจากนี้ ด้วยการสนับสนุนของปู่ที่เป็นโจรผู้ยิ่งใหญ่ เอกลักษณ์ของถิงถิงจึงมีเกียรติอย่างยิ่ง และไม่มีใครกล้ารังแกนางเหมือนในอดีต

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากทัศนคติในอดีตของพวกเขา พวกเขายังคงไม่สามารถเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ทั้งหมด

"คำนับคุณหนู"

มีคนรีบกลับไปที่ใจกลางของเกาะและรีบรายงานเรื่องนี้ไปยังเจียงอี้เฉินโดยไม่กล้าล่าช้าอีกต่อไป