707 - ดินแดนบรรพบุรุษตระกูลเจียง 

707 - ดินแดนบรรพบุรุษตระกูลเจียง

วันรุ่งขึ้น พวกเย่ฟ่านข้ามความว่างเปล่าและมุ่งหน้าไปยังตระกูลขุนนางโบราณที่เก่าแก่ที่สุดในดินแดนทางเหนือ

จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่เหิงอวี้(อมตะนิรันดร์กาล)ทิ้งมรดกอันแข็งแกร่งไว้ในประวัติศาสตร์ของเผ่าพันธุ์มนุษย์ เขาเป็นหนึ่งในผู้มีอำนาจมากที่สุดในประวัติศาสตร์

บริเวณที่ตระกูลเจียงตั้งอยู่เปรียบเสมือนดินแดนศักดิ์สิทธิ์ บริสุทธิ์โดยห่างไกลจากโลกภายนอกหลายแสนลี้และที่นี่มีต้นไม้ที่เขียวชอุ่มตลอดทั้งปี

เมฆลอยขึ้น หมอกหลากสีก็ไหลผ่าน และภูเขาที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าดูน่าเกรงขามอย่างยิ่ง ราวกับว่ามันมีมาตั้งแต่กำเนิดโลก เต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งความแปรผันของยุคโบราณ

น้ำตกจากภูเขาสีเงินตกลงมาจากความสูงสามพันจ้าง เช่นเดียวกับภูเขาอันยิ่งใหญ่บางแห่งถูกล้อมรอบด้วยเมฆปีศาจตั้งตระหง่านและควบแน่นอยู่บนท้องฟ้า

นี่เป็นเพียงส่วนเล็กสุดของยอดภูเขาน้ำแข็งและส่วนที่ลึกลับที่สุดของตระกูลเจียงนั้นไม่สามารถเปิดเผยสู่คนภายนอกได้

“ใคร”

ก่อนที่จะเข้าสู่ส่วนลึกของดินแดนบรรพบุรุษตระกูลเจียงได้มียอดฝีมือหลายคนออกมาขวางทางพวกเขาไว้

เจียงฮ่วยเหรินไม่พูดอะไร เขาหยิบต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ออกมาเขย่า และสีหน้าของผู้คนเหล่านั้นค่อยๆ คลายลง ไม่นานหลังจากนั้นชายชราคนหนึ่งก็เดินเข้ามาด้วยรอยยิ้ม

“ที่แท้ก็เป็นหลานชายฮ่วยเหริน กลับมาคราวนี้เจ้าก็อย่าไปเล่นอยู่ข้างนอกอีกเลย” ชายชรากล่าว เขากระตือรือร้นมาก

เจียงฮ่วยเหรินกล่าวแนะนำทุกคนด้วยรอยยิ้ม แต่เขาไม่ได้ยอมรับเรื่องที่จะกลับมาอยู่ในตระกูลเจียงตามคำพูดของชายชรา

“วันนี้เราเข้าสู่ตระกูลเจียง นี่เป็นตระกูลขุนนางโบราณตระกูลแรกที่ข้ามีโอกาสได้มาเยือน” หลิวโข่วพึมพำ

กลุ่มของพวกเขาบินขึ้นไปบนเกาะลอยฟ้า ผู้บ่มเพาะรุ่นเยาว์หลายคนมองพวกเขาด้วยสายตาแปลกๆ เย่ฟ่านและคนอื่นๆ บินไปไกลหลายสิบลี้ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่เกาะลอยฟ้าแห่งหนึ่ง

เกาะนี้เป็นสถานที่สำคัญจึงไม่มีใครเข้าใกล้ได้ เพราะบรรพบุรุษของตระกูลเจียงได้ประกาศให้ที่นี่เป็นเขตหวงห้าม และตอนนี้โจรผู้ยิ่งใหญ่เจียงอี้ก็อาศัยอยู่ที่นี่เช่นกัน

“เสี่ยวถิงถิงอยู่ที่ไหน ข้าจะไปหานาง” เย่ฟ่านกล่าว

สีหน้าของชายชราในตระกูลเจียงเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน เขาคาดเดาตัวตนของเย่ฟ่านแล้วแต่เขาไม่ได้กล่าวอะไร และมีท่าทางอึดอัดอย่างยิ่ง

“ทำไม ข้ายังไม่เห็นนางเลย”

ทุกคนรู้ดีว่าความสัมพันธ์ของเย่ฟานกับราชาสวรรค์มันไม่มีเหตุผลที่พวกเขาจะขัดขวางความเคลื่อนไหวของเย่ฟ่าน

“นางเพิ่งกลับมา และมันเป็นเรื่องของชีวิตและความตายสำหรับราชาสวรรค์ผู้เฒ่าไม่สามารถเล่าให้คนนอกฟังได้ โปรดอดทนรอสักสองสามวัน” ชายชรากล่าว

เย่ฟานและคนอื่นๆ อาศัยอยู่บนเกาะที่สะอาดและงดงาม พวกเขารอเจ็ดวันโดยไม่เห็นแม้แต่เงาของเสี่ยวถิงถิง

และในที่สุดพวกเขาก็ได้เห็นลุงเจียง แม้ว่าชายชราจะไม่คุ้นเคยกับการอยู่ที่นี่ แต่ทัศนคติของเขาก็ดีขึ้นมาก ภายใต้การปกป้องของเจียงอี้ไม่มีใครกล้าที่จะดูถูกเขา

ในวันธรรมดามียาอายุวัฒนะในอาหารให้เขาลืมกินทุกวัน แม้ว่าเขาจะเป็นมนุษย์ที่แก่ชราคนหนึ่ง แต่ในความเป็นจริงอายุของเขายังเทียบไม่ได้กับผู้บ่มเพาะระดับต่ำบางคนด้วยซ้ำ และตอนนี้เส้นผมของเขาก็ฟื้นฟูกลับมาเป็นสีดำอีกครั้ง

“ถิงถิงกลับมาแล้ว ข้าเห็นนางแค่สองครั้ง และนางก็ถูกพาตัวไปอีก” ชายชรามีความสุขมากเมื่อเห็นเย่ฟาน ราวกับว่าเขาได้พบกับครอบครัวในที่สุด

“ท่านผู้เฒ่า ท่านฟื้นกำลังวังชาราวกับกับชายหนุ่มแล้ว”

เย่ฟ่านพูดติดตลก

“ก็ยังเป็นกระดูกที่แก่ชราอยู่ จะเป็นชายหนุ่มได้อย่างไร”

เย่ฟานอยู่กับชายชราสองสามวัน แต่ก็ยังไม่เห็นเสี่ยวถิงถิงแม้แต่เจียงฮ่วยเหรินและคนอื่นๆ ก็เริ่มหมดความอดทนแล้ว

“ข้าจะพาเจ้าไปที่นั่น!” เจียงอี้โกรธเมื่อเขารู้เรื่องนี้

ลุงเจียงเป็นหลานชายของเขาและเสี่ยวถิงถิงก็มีค่ามาก เหตุผลที่เขากลับมายังตระกูลเจียงก็เพราะสองคนนี้

โจรผู้ยิ่งใหญ่ในดินแดนทางเหนือต้องการพบเสี่ยวถิงถิง และตระกูลเจียงไม่กล้าหยุดพวกเขา เพราะนี่เป็นญาติสนิทขององค์หญิงตัวน้อย และไม่มีเหตุผลใดที่จะไม่ให้พวกเขาพบนาง

สถานที่ฝึกของถิงถิงสวยงามและเงียบสงบมาก มีดอกไม้และต้นไม้ที่นี่ กระแสน้ำไหลเชี่ยวไหลลงมาจากขอบเกาะแห่งเทพ และหมอกหลากสีสันปกคลุมไปทั่ว

“ท่านปู่...”

ถิงถิงวิ่งออกมาด้วยรอยยิ้มโดยที่เท้าไม่ได้แตะพื้น นางสวมชุดสีขาวราวหิมะและผมของนางปลิวไสวเหมือนเทพธิดาตัวน้อย

ตอนนี้นางอายุมากกว่าเก้าขวบแล้ว เหมือนตุ๊กตากระเบื้องเคลือบ

“พี่ใหญ่...” เมื่อนางเห็นเย่ฟ่านถิงถิงก็ดีใจและรีบวิ่งไป

“นี่มันผิดปกติมากเกินไปแล้ว เด็กน้อยคนนี้ฝึกฝนมากี่ปี นางแข็งแกร่งแบบนี้ได้อย่างไร!” หลี่เหอซุยพูดไม่ออก

“นางเป็นบุคคลในลักษณะเดียวกับเซี่ยจี้โหยว” หลิวโข่วก็อ้าปากค้าง

“นี่คือหลานสาวของข้า!” เจียงฮ่วยเหรินดูหยิ่งผยอง

“ท่านลุง”  ถิงถิงเรียกเขาอย่างอ่อนหวาน ใบหน้าของเจียงฮ่วยเหรินยิ่งเบ่งบานมากขึ้น

“พวกเจ้าพูดคุยกัน ข้าจะไปก่อน” เจียงอี้ลูบหัวถิงถิงด้วยความรัก และหายตัวไปทันที

“พี่ใหญ่ ในที่สุดท่านก็มาพบถิงถิง” ถิงถิงมีความสุขมาก

เย่ฟ่านคิดถึงอดีตในร้านอาหารเล็กๆทางภาคใต้ ครั้งแรกที่เขาเห็นเสี่ยวถิงถิง นางสวมเสื้อผ้าเก่าที่ปะชุนจนไม่มีที่ว่าง

“ถิงถิงโตแล้ว” เขายิ้มและลูบหัวนาง

ถิงถิงยิ้มอย่างอ่อนหวานและเริ่มทักทายอู๋จงเทียนและคนอื่นๆทีละคน

“นี่คือหลานสาวของข้า” เจียงฮ่วยเหรินกล่าว

“บัดซบ เด็กน้อยเอาแต่พูดคำเดิมซ้ำไปซ้ำมา พวกเรามากระทืบเจ้าหนูนี่ดีกว่า!” หลี่เหอซุยและคนอื่นๆเกิดความอิจฉาและเริ่มทุกบตีเจียงฮ่วยเหริน

ลุงเจียงหัวเราะจากด้านข้าง บรรยากาศแบบนี้เป็นสิ่งที่เขาชื่นชอบมาก หากมีเด็กหนุ่มเหล่านี้อยู่ใกล้ๆบางทีครึ่งชีวิตหลังของเขาอาจเต็มไปด้วยความสุข

“พี่สาว กอด กอด” เสี่ยวหนานหนานยื่นมือเล็กๆ ของนางออกไปหาถิงถิง นางอายุเพียงสองสามขวบเท่านั้น และร่างกายของนางสูงเพียงเอวของถิงถิงซึ่งน่าสงสารมาก

“น่ารักจัง” ถิงถิงอุ้มนางขึ้นมา เด็กน้อยก็หัวเราะคิกคัก คิ้วเป็นประกายวาววับ

สุนัขสีดำตัวใหญ่วิ่งวนรอบถิงถิงและกระดิ่งทองแดงก็กลิ้งไปมาดวงตาของมันส่องประกายสดใสไม่รู้ว่ามีแผนการชั่วร้ายอะไรอีก

หลังจากที่อยู่ด้วยกันอย่างมีชีวิตชีวามาเป็นเวลานานเย่ฟ่านและถิงถิงก็เดินไปข้างๆ นั่งในศาลาและถามนางเกี่ยวกับสถานะของราชาสวรรค์

จู่ๆถิงถิงก็ดูกังวล นางติดตามราชาสวรรค์ผู้ไม่มีใครเทียบได้มานานกว่าครึ่งปีและได้เรียนรู้ทักษะต่างๆไม่รู้จบ มันทำให้ความแข็งแรงของนางพัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็ว

“ร่างกายของเจ้า…” เย่ฟ่านประหลาดใจ

เห็นได้ชัดว่าสภาพร่างกายของถิงถิงดีขึ้นกว่าแต่ก่อน ทำให้เขายิ่งไม่สบายใจ ต้องเป็นฝีมือของราชาสวรรค์แน่ๆ

"ท่านบรรพบุรุษชำระล้างร่างกายของข้าด้วยพลังชีวิตของเขาเอง" ถิงถิงมีน้ำตาคลอเบ้าและกล่าวว่า "ข้าหยุดเขาไม่ได้แม้ว่าข้าต้องการจะทำ"

แม้ว่าสภาพของผู้อาวุโสคนนั้นจะมาถึงจุดสิ้นสุดของชีวิตแล้วเขาก็ยังช่วยเหลือถิงถิงชำระล้างร่างกาย ไม่รู้ว่าสภาพของเขาตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง?

“ราชาสวรรค์อยู่ที่ไหน ข้ามียาอายุวัฒนะที่สามารถช่วยเขาได้”

เสียงของเย่ฟานรีบเร่ง

“บรรพบุรุษส่งข้ากลับมาแล้วจากไป แม้แต่ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์แห่งตระกูลก็ยังไม่สามารถไล่ตามทัน ข้าไม่รู้ว่าเขาไปไหนแล้ว”

ถิงถิงส่ายหัว น้ำตาไหลอาบหน้า นางเอาแต่โทษตัวเองด้วยความเสียใจ

“อย่าร้องไห้ มันไม่เกี่ยวอะไรกับเจ้าถิงถิง” เย่ฟ่านปลอบโยน

"มันเป็นความผิดของถิงถิง"

เป็นเวลากว่าครึ่งปีที่ราชาสวรรค์ผู้ไม่มีใครเทียบได้พาถิงถิงไปทั่วทั้งดินแดนรกร้างอันยิ่งใหญ่ ตามหลอกหลอนสถานที่โบราณหลายแห่ง และดูเหมือนว่าเขาจะนึกถึงบางสิ่งบางอย่าง

“ดูเหมือนว่าสภาพจิตใจของท่านผู้เฒ่าได้รับผลกระทบอย่างรุนแรง”

เย่ฟ่านถอนหายใจ ราชาสวรรค์ที่ไม่มีใครเทียบได้ไม่อาจลืมการตายของเทพธิดาเมฆแดง

“พวกเขาบอกว่าบรรพบุรุษอาจจะทำลายผลไม้เต๋าของตัวเอง” เสี่ยวหนานหนานกระซิบและเริ่มร้องไห้อีกครั้ง

“อย่าร้องไห้ พี่สาวของข้าจะไม่ร้องไห้” เสี่ยวหนานหนานปีนขึ้นไปบนม้านั่งหินและเช็ดน้ำตาให้ถิงถิง