706 - พันธมิตรที่น่ากลัว 

706 - พันธมิตรที่น่ากลัว

ซุนหวงนั้นแข็งแกร่งมาก แต่หลังจากที่เขามาถึงดินแดนรกร้างตะวันออกเขาก็ยังต้องยับยั้งตัวเองจากการก้าวร้าว และทำได้เพียงอดกลั้นความโกรธแค้นเอาไว้

เย่ฟานดูเฉยเมยและเต็มไปด้วยความสงบ

แม้ว่าเขาจะบอกทุกคนว่าความแข็งแกร่งของเขาลดลง แต่ด้วยร่างกายที่ไม่แตกต่างจากอาวุธศักดิ์สิทธิ์มันทำให้ศักดิ์ศรีของเขาดูเหมือนจะไม่ลดลงเลย

หลังจากการเผชิญหน้าครั้งนี้ แม้ว่าจะมีหลายคนจะถูกเชิญเข้าไปดื่มชาภายในตำหนักสราญรมย์และพูดคุยอย่างเป็นกันเอง แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่บรรยากาศจะผ่อนคลาย ใบหน้าของซุนหวงมืดมนและไม่มีรอยยิ้ม

เย่ฟานยังคงนั่งอย่างสบายๆ และสนทนากับราชาอวี้หัวและองค์ชายต้าเซี่ยรวมทั้งสอบถามหวังชงเซียวอย่างเป็นกันเอง

อันเหมียวอี้ไม่ได้เข้าร่วมวงสนทนา นางยังคงเล่นดนตรีอยู่เพียงลำพังเพื่อให้บรรยากาศผ่อนคลายลง

“ไม่ทราบว่าผู้อาวุโสปราชญ์โบราณคนนั้นไปที่ใดแล้ว” ราชาอวี้หัวสอบถามตรงๆโดยไม่อ้อมค้อม

เย่ฟานหัวเราะ สิ่งมีชีวิตอมตะนั้นเป็นภัยคุกคามอันยิ่งใหญ่ของโลก แม้แต่ในดินแดนของแคว้นภาคกลางผู้คนก็ยังรู้สึกหวาดกลัวต่อเขา

"ผู้อาวุโสกลับไปฝึกฝนทักษะที่ได้รับมาใหม่ในดินแดนลับของตัวเอง"

ทักษะการบ่มเพาะของเขาไปถึงระดับสิ่งมีชีวิตอมตะแล้ว แต่เขาก็ยังคิดจะฝึกฝนเพิ่มเติม เรื่องนี้ทำให้ซุนหวงรู้สึกไม่สบายใจมาก

แม้ว่าเขาจะรู้ว่าคำพูดของเย่ฟ่านไม่น่าเชื่อถือ แต่เขาก็ไม่สามารถปฏิเสธคำพูดนี้ได้

ท้ายที่สุดนี่ก็คือสิ่งมีชีวิตโบราณที่ไม่มีผู้ใดเทียบ การกระทำของเขาย่อมไม่สามารถจำกัดด้วยเหตุผลปกติธรรมดา

ในที่สุดทุกคนต่างก็แยกย้ายกันกลับไป และเย่ฟานก็ติดตามอันเหมี่ยวอี้เข้าไปในห้องส่วนตัวของนาง

“อาการบาดเจ็บของเจ้าหายแล้วหรือยัง” เหมียวอี้ถามเบาๆ

เย่ฟานยื่นขวดหยกให้กับนางซึ่งมีน้ำพุแห่งสวรรค์ หลังจากเปิดออกกลิ่นหอมก็ฟุ้งออกมา

ต่อให้เป็นผู้ฝึกฝนระดับธรรมดาก็สามารถบอกได้ว่านี่เป็นน้ำพุแห่งชีวิตที่สามารถฟื้นคืนเนื้อและกระดูกของคนตายได้

“เจ้าทำให้ข้าประหลาดใจมาก!”

ดวงตาที่งดงามของเหมียวอี้เต็มไปด้วยความประหลาดใจ และนางกล่าวว่า

“เจ้าเข้าไปในดินแดนต้องห้ามโบราณและยังรอดชีวิตกลับมาอีกครั้ง”

เย่ฟานไม่ได้ปิดบังอะไรเลยเขาเล่าประสบการณ์ที่ผ่านมา และมองดูนางอย่างใจเย็นก่อนจะกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง

"ข้าอยากจะถามเจ้าบางอย่าง”

“ข้ารู้ว่าเจ้าต้องการจะพูดอะไร หากเป็นเรื่องมรดกของผู้โหดเหี้ยมอย่าถามอะไรอีกเลย เจ้าก็รู้ว่าข้าจะไม่ทำร้ายเจ้า” หลังจากพูดเช่นนี้ อันเหมียวอี้ก็หัวเราะเบาๆ

"ทำไม? "

"อย่าถามมาก” เหมี่ยวอี้ส่ายหัวและปฏิเสธที่จะพูดอะไรอีก

“ฮั่วอวิ๋นเฟยอยู่ที่ไหน?” เย่ฟ่านถาม

“ข้าไม่รู้ แต่คนคนนี้อันตรายมาก เจ้าต้องระวังตัวด้วย” เหมียวอี้เตือน

ทุกคนมีเหตุผลของตัวเองและเป็นไปไม่ได้ที่จะเล่าความลับทั้งหมดให้ผู้อื่นทราบ เช่นเดียวกับที่เย่ฟานมาจากอีกฟากหนึ่งของท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาวและไม่เคยบอกเรื่องนี้กับอันเหมียวอี้

“ตอนนี้เจ้าตกอยู่ในอันตราย เมื่อเร็วๆ กลุ่มยอดฝีมือจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์ได้ร่วมมือกันก่อตั้งเป็นพันธมิตร ภารกิจของพวกเขามีเพียงอย่างเดียวคือฆ่าเจ้าเท่านั้น”

อันเหมี่ยวอี้เตือนอย่างจริงจังและกล่าวเพิ่มเติมว่า

"ไม่มีสมาชิกคนใดรู้จักตัวตนของกันและกัน แต่พวกเขามีแผนการที่เป็นรูปธรรมมาก และในกลุ่มของพวกเขาดูเหมือนจะมีบุตรศักดิ์สิทธิ์หลายคนด้วย”

เย่ฟานยิ้ม เขารู้สึกว่าการปรากฏตัวของศาลสวรรค์มีประโยชน์มากมายมหาศาล และคนเหล่านั้นรู้แน่ๆว่าตัวเขาเป็นคนจ้างวานให้ศาลสวรรค์ฆ่าบุตรศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วง

………

แสงดาวเปรียบเสมือนน้ำเย่ฟ่านเดินเล่นในเมืองศักดิ์สิทธิ์เพียงลำพัง เขาไม่ได้พักอยู่กับอันเหมียวอี้ เพราะมีดวงตาหลายคู่จ้องมองเขาอยู่ ทุกย่างก้าวของเขาสามารถส่งผลกระทบต่อผู้คนมากมายดังนั้นเขาจึงได้แต่กลับบ้านของตัวเอง

“ทำไมไม่มีใครออกมาลอบโจมตีเจ้าเลยหรือ” สุนัขสีดำตัวใหญ่สวมกางเกงลายดอกขนาดใหญ่เดินไปรอบๆอย่างเบื่อหน่าย

“แล้วเจ้าต้องการให้ใครบางคนฆ่าเจ้าหรือไม่” เย่ฟ่านมองอย่างเย็นชา

“จักรพรรดิคนนี้มีค่ายกลเคลื่อนย้ายที่ไม่มีผู้ใดเทียบได้ ต่อให้ศัตรูมาจริงๆข้าก็สามารถหลบหนีไปได้ทุกที่” สุนัขสีดำตัวใหญ่กล่าวอย่างไม่ปรานี

ในอีกด้านหนึ่ง เสี่ยวหนานหนานนอนหลับอย่างมีความสุข และแสงสีระยิบระยับระหว่างคิ้วก็ไหลเป็นระลอกคลื่นจางๆ ปกคลุมเตียงของนาง

"โอ้…ทุกคนตื่นได้แล้ว"

ในตอนเช้าพระอาทิตย์ขึ้น สุนัขสีดำตัวใหญ่ก็ตื่นขึ้นพร้อมกับเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

“โอ้ เจ้าหมาน้อย ทำไมเจ้าปลุกคนทุกวันแบบนี้”

เสี่ยวหนานหนานขยี้ตาโตของนางและลุกขึ้นนั่งด้วยความงุนงง จากนั้นนางก็ไปอาบน้ำด้วยตัวเอง

ในวันนี้เย่ฟ่านและคนอื่นๆ เดินทางอย่างไร้จุดหมายในเมืองศักดิ์สิทธิ์อย่างเงียบๆเพื่อรอให้หลี่เหอซุยกลับมา

เด็กหญิงตัวเล็กๆ นั่งบนหลังจักรพรรดิดำถือเนื้อแห้งในมือซ้ายและซาลาเปาลูกใหญ่อยู่ทางขวา ในมือของเย่ฟ่านยังถือขนมมากมายหลายชนิดเพื่อให้นางเลือกชิมตลอดเส้นทาง

“พี่ใหญ่ สนุกไหม” เด็กหญิงตัวน้อยถามอย่างไร้เดียงสา

“สนุกมาก”

เย่ฟ่านพาเสี่ยวหนานหนานเดินไปรอบๆ จากนั้นเขาก็เดินผ่านลานหินแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ซึ่งทำให้ผู้คนมากมายตื่นเต้น

แต่เย่ฟ่านก็โบกมือปฏิเสธโดยไม่คิดจะเข้าไปเล่นพนันข้างใน

“เจ้าหมาตัวนั้นเหรอที่เป็นต้นเหตุ?”

ในตอนเย็น เสียงสูงอายุของชายชราคนหนึ่งดังขึ้น สีหน้าของเขาดูแย่มาก เขาจ้องไปที่สุนัขสีดำตัวใหญ่อย่างดุร้ายและเกือบจะโจมตีมันในทันที

“ท่านปู่อย่าโกรธเลย ตู้เฟยจะไม่เป็นอะไร” หลี่เหอซุยที่อยู่ด้านข้างพยายามเกลี้ยกล่อมอีกแรง

นี่คือตู้เทียนโจรผู้ยิ่งใหญ่อันดับเจ็ดในดินแดนทางเหนือ การปรากฏตัวของเขาทำให้ผู้คนมากมายเกิดความหวาดกลัวและวิ่งหนีทันที

โจรผู้ยิ่งใหญ่ทั้ง 13 คนมีชื่อเสียงในดินแดนทางเหนือ และตู้เทียนยังเป็นเจ้าของหม้ออสูรกลืนสวรรค์อาวุธเต๋าสุดขั้วที่แม้แต่ปรมาจารย์ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ยังต้องเกรงใจ

"เจ้าเป็นใคร มาทำตัวดุร้ายเหมือนเสือแบบนี้คิดว่าจะทำให้ข้ากลัวได้อย่างนั้นหรือ" จักรพรรดิดำกลอกตาและนึกถึงบางอย่างในทันใด

"เจ้าคือไอ้แก่ที่ขโมยหม้ออสูรกลืนสวรรค์ไปต่อหน้าต่อตาของข้าในตอนนั้น?”

“เจ้าส่งหลานชายของข้าไปที่ไหน” ตู้เทียนหลีกเลี่ยงหัวข้อนี้และถามด้วยใบหน้าดำมืด

“หลี่เหอซุย เจ้ากล้าขายข้า?” จักรพรรดิดำโกรธ

“เจ้าคิดว่าเรื่องนี้ข้าสามารถปิดบังได้หรือไม่” หลี่เหอซุยกล่าว

ถัดจากเขามีคนหนุ่มสามคนซึ่งเย่ฟ่านคุ้นเคยเป็นอย่างดี พวกเขาคือเจียงฮ่วยเหริน หลิวโข่วและอู๋จงเทียน พวกเขาเป็นพี่น้องของหลี่เหอซุย และทุกคนเป็นทายาทของโจรผู้ยิ่งใหญ่

“ไม่เกี่ยวอะไรกับข้าเลย ตู้เฟยอยากไปเป่ยหยวนซักครั้ง ข้าเลยทำให้ความปรารถนาของเขาเป็นจริง ผู้อาวุโสต้องการไปเที่ยวกับเขาหรือไม่” สุนัขสีดำตัวใหญ่ดูจริงจัง

“ท่านปู่ตู้อย่าไปฟังมันกำลังหลอกท่าน มันบอกว่าจะส่งท่านไปที่เป่ยหยวน บางทีความผิดพลาดของมันอาจส่งท่านไปทะเลทรายตะวันตกก็ได้” หลี่เหอซุยเตือนอย่างเร่งรีบ

“บอกข้ามาว่าพิกัดอยู่ที่ไหน!” ตู้เทียนคำรามด้วยความโกรธอีกครั้ง

หลานชายของเขาสูญหายไปเพราะความผิดพลาดของสุนัขตัวหนึ่งมันทำให้เขาไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

จักรพรรดิดำก็ซื่อตรงมากไม่กล้าพูดจาดื้อรั้นต่อ เขาบอกพิกัดที่ส่งตู้เฟยออกไปและมันไกลจนน่าเหลือเชื่อจนตู้เทียนแทบจะกระอักเลือด

“เป็นไปไม่ได้ที่จะคาดหวังให้เขากลับมาด้วยตัวเองในหลายปีนี้ เขาไปไกลถึงสุดขอบดินแดนเป่ยหยวนแล้ว!” ตู้เทียนสะบัดแขนเสื้อด้วยความโกรธแต่ไม่สามารถทำอะไรได้

"ข้าได้ยินมาว่าสุนัขตัวนี้เต็มไปด้วยความชั่วร้าย ในที่สุดข้าก็ได้ประสบพบด้วยตัวเอง"

เจียงฮ่วยเหริน หลิวโข่ว และอู๋จงเทียนรวมตัวกันโดยมีเจตนาไม่ดี พวกเขาต้องการฆ่าจักรพรรดิดำเพื่อล้างแค้นให้ตู้เฟย

“พวกท่านไม่ได้รับอนุญาตให้กลั่นแกล้งสุนัขของข้า” เสี่ยวหนานหนานให้การสนับสนุนจักรพรรดิดำอย่างมาก

“ว้าว!”

สุนัขสีดำตัวใหญ่จู่โจมโดยไม่ทันได้ตั้งตัว และกัดทั้งสามคนอย่างรุนแรงจนผู้คนมากมายในเมืองศักดิ์สิทธิ์ต้องมามุงดูด้วยความสนใจ