603 - เนื้อย่างที่หอมที่สุดในสวรรค์ 

1913 - เนื้อย่างที่หอมที่สุดในสวรรค์

“ไสหัวไป!” ผู้สูงสุดของตำหนักเซียนคำราม

น่าเสียดายที่เขาไม่มีอำนาจที่จะพลิกสถานการณ์ได้ ไม่ว่าวังทองแดงจะเคลื่อนย้ายไปในทิศทางใดกระบี่เซียนของสือฮ่าวก็จะปิดผนึกเส้นทางของมันเอาไว้

“ปลุกวิญญาณของสิ่งประดิษฐ์ให้คืนชีพเร็วๆเข้า!” ใครบางคนตะโกน

เป็นเพราะนี่เป็นสิ่งประดิษฐ์ที่ขั้นเซียน พวกเขาไม่เชื่อว่าฮวงจะสามารถต้านทานได้เมื่อวิญญาณของสิ่งประดิษฐ์นี้ฟื้นคืนชีพขึ้นมา

สือฮ่าวเผชิญหน้ากับพวกเขาอย่างจริงจัง เขาถือกระบี่เซียนในมือ

แต่เขาไม่ได้กังวลขนาดนั้นเป็นเพราะอาวุธนี้แข็งแกร่งเป็นอย่างมากต่อให้เผชิญหน้ากับอาวุธขั้นเซียนเขาก็ไม่รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อย

น่าเสียดายที่ความคาดหวังของทุกคนไม่ได้เกิดขึ้น ใบหน้าของผู้สูงสุดตำหนักเซียนมืดมนเป็นอย่างมาก

“อาวุธชิ้นนี้เป็นเพียงการเลียนแบบวังทองแดง มันไม่สามารถนำจิตวิญญาณที่แท้จริงเข้ามาได้”

ทุกคนรู้สึกปวดหัวเมื่อได้ยินสิ่งนี้หัวใจของพวกเขาเย็นเยียบ

นี่คืออาวุธวิเศษซึ่งบริโภคพลังศักดิ์สิทธิ์เป็นจำนวนมาก  แต่ถึงกระนั้นมันก็สามารถใช้ออกด้วยจำนวนจำกัด สถานที่อื่นมันอาจจะทรงพลังอย่างยิ่งแต่เมื่ออยู่ที่นี่มันกลับไร้ประโยชน์อย่างสิ้นเชิง

“ฮ่าฮ่า…” สือฮ่าวคำรามพร้อมกับเสียงหัวเราะ เขาเปิดใช้งานเปลวไฟเต๋าของเขาทั้งยังเรียกมังกรแดงออกมาพ่นไฟเข้าใส่วังทองแดงอีกด้วย

“ทำไมต้องเป็นข้า”

“เจ้าเป็นมังกรไม่ใช่เหรอ? มังกรทุกตัวสามารถพ่นไฟออกมาได้อย่างง่ายดาย?”

มังกรแดงสาปแช่งแต่มันก็รีบลงมือในทันที

“อา…”

ในที่สุดเสียงที่น่าสังเวชก็ถูกปลดปล่อยออกมาจากภายในวังทองแดง

ด้วยเปลวไฟที่ร้อนแรงซึ่งถูกปลดปล่อยออกมาจากสิ่งมีชีวิตทั้งสอง มันทำให้คนที่อยู่ด้านในรู้สึกโกรธแค้นเป็นอย่างมาก

หลังจากนั้นไม่นานกลิ่นหอมของเนื้อสัตว์ก็เริ่มกระจายออกมารอบๆบริเวณนี้

"มันหอมดีจัง!” มดเขาสวรรค์สูดดมและถอนหายใจอย่างต่อเนื่องพร้อมกับยกย่องทักษะการทำอาหารของสือฮ่าว อาหารทุกอย่างที่เขาทำขึ้นล้วนเป็นสินค้าชั้นเลิศ

เมื่อคนอื่นได้ยินเช่นนี้พวกเขาก็แทบจะเป็นลม เห็นได้ชัดว่ามดตัวนี้อาศัยอยู่กับสือฮ่าวเป็นระยะเวลานานมากเกินไป แม้แต่เรื่องที่เห็นได้ชัดว่าเป็นความผิดถึงขนาดนี้มันก็ยังสามารถกล่าวคำยกย่องออกมาได้

ผู้คนที่อยู่ในวังทองแดงโกรธแค้นเป็นอย่างมาก นี่เป็นเรื่องที่พวกเขาไม่สามารถยอมรับได้ พวกเขากำลังจะกลายเป็นอาหารจานหนึ่ง?

“เจ้าหนูเจ้ากำลังรังแกคนอื่นมากเกินไป!” รองประมุขอาณาจักรสวรรค์ตะโกนออกมาด้วยความโกรธแค้น

“กลั่นแกล้งเจ้าแล้วยังไง? ถ้าเจ้ารับไม่ได้ก็มาย่างข้าเป็นอาหารแทน!” สือฮ่าวมองเขาด้วยท่าทางดูถูกเหยียดหยามโดยไม่สนใจต่อคำพูดของฝ่ายตรงข้ามเลย

ในความคิดของสือฮ่าว ใครก็ตามที่มาพร้อมกับผู้คนจากตำหนักเซียนย่อมไม่มีคนดีแม้สักคนเดียว และความจริงก็ถูกพิสูจน์ออกมาแล้ว

ใครบ้างที่อยู่ในนั้นและไม่เป็นศัตรูกับเขา รองประมุขของอาณาจักรสวรรค์ สิ่งมีชีวิตจากสวนทานตะวันปีศาจ โครงกระดูกของโลกใต้พิภพ

ตลอดจนคนของตระกูลหวังตระกูลจิน ทุกคนล้วนแล้วแต่เป็นศัตรูของเขาทั้งสิ้น

“เจ้ายั่วโทสะเราเกินไปแล้ว!” ควันพวยพุ่งออกมาจากทวารทั้งเจ็ดของรองประมุขอาณาจักรสวรรค์เขาอยากจะตบสือฮ่าวให้ตายในฝ่ามือเดียว

แต่นั่นเป็นเพียงความคิดเท่านั้นเพราะเขาไม่มีความกล้าแม้แต่จะออกจากวังทองแดง

ตอนนี้ใครไม่ทราบถึงความแข็งแกร่งของฮวง?

การต่อสู้อันร้ายกาจของเขาในชายแดนรกร้างเป็นเรื่องที่ทุกคนล้วนทราบดี  มีเพียงผู้สูงสุดเท่านั้นที่พอจะสะกดข่มเขาได้

ในขณะเดียวกันในดินแดนนี้ระดับบ่มเพาะของทุกคนตกลงมาอยู่ในขั้นเดียวกัน แม้จะมีผู้สูงสุดอยู่ที่นี่ถึงสองคนแต่หากจะว่ากันตามตรงพวกเขาก็ไม่กล้าที่จะต่อสู้กับฮวง

“มันหอมมาก! อันไหนที่ย่างเต็มที่แล้ว” เฉาอวี่เซิ่งมองเข้าไปข้างใน

“พวกเจ้ากำลังรนหาที่ตาย!” ดวงตาของผู้สูงสุดตำหนักเซียนแทบจะมีเปลวไฟพวยพุ่งออกมา นี่เป็นเรื่องน่าอับอายเกินไปสำหรับพวกเขา

ยิ่งไปกว่านั้นผลลัพธ์นี้เกิดจากฮวง หากเป็นสิ่งมีชีวิตชั่วร้ายคนอื่นของอาณาจักรที่ต่ำกว่าพวกเขาเพียงแค่โทษว่าตัวเองโชคร้ายเท่านั้น

แต่นี่กลับเป็นเด็กตระกูลสือที่พวกเขาคิดว่าพิการไปแล้ว

ในความคิดของเขานี่คือคนที่ไร้ค่ายิ่งกว่าเศษสวะไม่สามารถคุกคามพวกเขาได้อีกต่อไป อย่างไรก็ตามตอนนี้เขาตอบโต้กลับมาอย่างโหดเหี้ยม! มันทำให้พวกเขารู้สึกทนไม่ได้

“สุนัขเฒ่าพวกนี้ยังคงพูดจาไร้สาระไม่หยุด…เพิ่มความร้อนแรงอีก!” เฉาอวี่เซิ่งตะโกน

“ข้าอยู่ตรงนี้อย่าเพิ่งเริ่มรอข้าด้วย!” สาวน้อยผมสีเงินวิ่งมาทางนี้จากระยะไกล

รูปร่างของนางตัวเล็กน่ารักเส้นผมสีเงินวาวของนางห้อยลงมาที่เอวดวงตากลมโตสุกใสเหมือนทับทิม

กระต่ายหยกจันทรานั้นเอง แม้เวลาจะผ่านไปหลายปีรูปร่างหน้าตาของนางก็ไม่เปลี่ยนไปยังคงเหมือนตุ๊กตากระเบื้องเคลือบเหมือนวันแรกที่ทุกคนพบนาง

“พวกเจ้าหลบไปสิ่งที่ข้าชำนาญที่สุดก็คือการคั่ว! งานเลี้ยงที่น่ารื่นเริงขนาดนี้จะขาดข้าไปได้อย่างไร” กระต่ายน้อยส่งเสียงร้องพร้อมกับเพิ่มเปลวไฟลงไป

องค์หญิงเหยาเยว่ผู้อมตะที่ถูกเนรเทและคนอื่นๆต่างมองหน้ากันด้วยความตกใจ

พวกเขาทุกคนรู้สึกเหมือนว่ากลุ่มนี้ไม่ใช่คนธรรมดา พวกเขาป่าเถื่อนมากเกินไปแม้แต่กระต่ายตัวน้อยก็ยังชอบกินเนื้อ

อา…

ภายในวังทองแดงมีใครบางคนที่ไม่สามารถต้านทานมันได้อีกต่อไป เป็นเพราะมังกรแดงสือฮ่าวและมดเขาสวรรค์กำลังเร่งเปลวไฟอย่างสุดขีด

เพลิงสีทองลุกท่วมวังทองแดงจนพวกเขาไม่สามารถทนได้

นี่ไม่ใช่ภาพลวงตา แม้แต่ในอาณาจักรแห่งความว่างเปล่าก็ยังมีกลิ่นหอมของเนื้อสัตว์ที่ถูกย่างอย่างเข้มข้น

“สวรรค์เมตตา! ชายแก่คนนี้จะขอเสี่ยงกับพวกเจ้าทุกคนแล้ว!” ใครบางคนคำรามออกมา

สือฮ่าวตอบรับทันที ท่าทางอันสูงส่งสง่างามมีความจริงจังพร้อมกับกล่าวว่า

“เจ้าสามารถเริ่มกับข้าได้เป็นคนแรก!”

“ฮวงเจ้ากล้าดูหมิ่นพวกเราคนรุ่นอาวุโสอย่างนั้นหรือ!” คนผู้นั้นโกรธเกรี้ยวตื่นตระหนกก่อนจะสาปแช่งออกมาโดยไม่สนใจภาพลักษณ์ของตัวเอง

“เจ้าคิดว่าจะหนีรอดจากการเป็นอาหารไปได้อย่างนั้นหรือ!” สือฮ่าวตอบกลับอย่างไม่แยแส

“มารดาเจ้าเถอะ! ข้าขอเสี่ยงกับเจ้าแล้ว” ภายในวังทองแดงปรมาจารย์นิกายเหล่านั้นสูญเสียรูปลักษณ์ที่สง่างามของพวกเขาไปโดยสิ้นเชิง

ในตอนนี้พวกเขาไม่กล้าลงมือจริงๆทำได้เพียงสาปแช่งออกมาไม่หยุด

ชิงยี่, ฉางกงเอี๋ยน, ผู้อมตะที่ถูกเนรเทศ องค์หญิงเหยาเยว่และคนอื่นๆต่างก็ตกตะลึงเช่นกัน

โดยปกติแล้วปรมาจารย์นิกายเหล่านี้ล้วนแสดงท่าทางของการเป็นผู้อาวุโสเพื่อให้ทุกคนเคารพ แต่ตอนนี้พวกเขาไม่สนภาพลักษณ์อย่างสิ้นเชิงแล้ว

นี่มันเหนือความคาดหมายจริงๆ!

“ฮวงข้าขอสาปแช่งบรรพบุรุษของเจ้าสิบแปดรุ่น! เจ้าไม่กลัวการแก้แค้นของพวกเราหรือ!”

“เจ้าเด็กเหลือขอของตระกูลสือ! ขอให้ลูกชายของเจ้าเกิดมาไม่มีก้น ชายชราคนนี้แม้ว่าจะตายไปก็จะขอจองเวรเจ้าให้ถึงที่สุด!”

…

เยว่ฉานพูดไม่ออกพร้อมกับเอามือกุมหน้าผากตัวเอง ผู้อาวุโสเหล่านี้ยัง 'มีคุณธรรมและมีเกียรติ' อยู่หรือไม่?

ริมฝีปากของฉางกงเอี๋ยนกระตุกเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดของพวกเขา

เด็กเหล่านี้พูดไม่ออก คนรุ่นอาวุโสเหล่านี้ไม่รู้ว่าไปสรรหาคำด่าที่หยาบคายมากมายมาได้อย่างไร

แน่นอนว่าพวกเขาเข้าใจด้วยว่าเหตุใดจึงเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น การที่พวกเขาเดินทางมาอาณาจักรด้านล่างและพบกับฮวงผู้ชั่วร้ายมีเพียงจุดจบเท่านั้นที่รอพวกเขาอยู่

แต่ที่น่าแค้นใจที่สุดก็คือฝ่ายตรงข้ามยังคงเย้ยหยันให้พวกเขาได้รับความอัปยศ