ตอนที่ 50

ตอนที่ 50

หลิวหมิงอวี่กำลังนอนอยู่บนเตียงของห้อง เมื่อพวกเขาผล็อยหลับไปอย่างมีความหวัง

ตอนแรกเขาคิดว่าเตียงในห้องเพรสซิเดนเชียลสวีทนั้นสบายมาก แต่จริงๆ แล้วมันเป็นแบบนั้น หลิวหมิงอวี่ไม่รู้สึกสบายเท่าไหร่ นั่นคือเตียงที่นุ่มกว่า

ในแง่ของความมั่งคั่งในปัจจุบันของ หลิวหมิงอวี่เขาสามารถอยู่ในห้องชุดสุดหรูในโรงแรมใดก็ได้

ราคาแพงแต่การบริการก็สำคัญมากเช่นกัน ที่ดรีมรีสอร์ทห้องชุดว่างเปล่าและไม่มีบริการใด โดยธรรมชาติแล้ว หลิวหมิงอวี่ไม่รู้สึกถึงบริการที่เขาชอบ

สิ่งที่ หลิวหมิงอวี่ไม่รู้ก็คือ แม้ในโลกแห่งความเป็นจริง ห้องชุดจำนวนมากในโรงแรมเป็นเพียงรูปลักษณ์และการตกแต่ง ในหลายกรณี พวกเขาไม่สามารถอยู่ได้สองสามวันต่อปี

ในความงุนงง หลิวหมิงอวี่นอนบนเตียงนุ่มและผล็อยหลับไป

วันถัดมา

กินข้าวเช้า.

หลิวหมิงอวี่เริ่มมอบหมายงาน

“พี่ลู่ หาคนที่ยังแข็งแรงสักหลายสิบคน ทำความสะอาดบริเวณโรงแรม ล้อมรั้ว และทำตาข่ายป้องกันเพื่อป้องกันไม่ให้ซอมบี้หลงทางเข้ามา แล้วหาโอกาสเคลียร์วิลล่าที่อยู่ตรงกลางทะเลสาบ.”

เป็นฐานใหม่ต้องใช้มาตรการป้องกัน ผนังรีสอร์ทเดิมเป็นมาตรการป้องกันที่ดี

เขากำลังจะติดตั้งโครงข่ายไฟฟ้าแถวหนึ่งบนผนัง เช่นเดียวกับที่อยู่ในเมืองชั้นใน สิ่งนี้สามารถป้องกันซอมบี้ไม่ให้เข้ามาและยังป้องกันไม่ให้ผู้สนใจเข้ามายึดพื้นที่ อย่างไรก็ตาม ขั้นตอนนี้จะต้องช้าออกไปก่อน

อาหารต้องกินทีละคำ และต้องค่อยๆ เดินไปทีละก้าว ในขณะนี้ เราจะทำความสะอาดซอมบี้ในรีสอร์ทเป็นหลักและติดตั้งการป้องกันอย่างง่าย

จากนั้นเขาก็พูดกับหม่าจุนฮ่าว

“เมาส์ เป้าหมายหลักของคุณคือการใช้ปัญญาประดิษฐ์อย่างง่ายบนโทรศัพท์มือถือที่ผมให้คุณไป ขั้นตอนนี้สำคัญมากสำหรับคุณ ผมหวังว่าคุณจะทำมันออกมาในเร็วๆ นี้ หากขาดแคลนคน ยกมาก็ได้ ให้พี่ลู่จัดจำนวนคนให้”

กำไลอัจฉริยะของเขามีปัญญาประดิษฐ์ขั้นพื้นฐานอยู่แล้ว แต่ถ้าคุณต้องการตระหนักถึงปัญญาประดิษฐ์ในโลกแห่งความเป็นจริง เป็นไปไม่ได้โดยธรรมชาติที่จะนำปัญญาประดิษฐ์มาใช้ตั้งแต่แรก แม้ว่าคุณจะทำเช่นนั้น เครื่องจักรจำนวนมากไม่สามารถติดตั้งปัญญาประดิษฐ์ได้ ดังนั้น ในสมาร์ทโฟนที่มีอยู่ การใช้ปัญญาประดิษฐ์อย่างง่ายจึงค่อนข้างง่าย

หม่าจุนฮ่าวตอบว่า

"ไม่มีปัญหา ผมทำการทดสอบเบื้องต้นเมื่อวานนี้ และผมมีไอเดียอยู่ แต่เจ้านาย ถ้ามีเครื่องจักรแบบนี้มากกว่านี้ จะดีกว่า การทดสอบนี้จะเร็วขึ้น"

หลิวหมิงอวี่พยักหน้าและพูดว่า

"ไม่มีปัญหา ผมจะเอาโทรศัพท์มือถือให้คุณในตอนบ่าย มีความต้องการอื่นอีกไหม"

หม่าจุนฮ่าวส่ายหัวและบอกว่าไม่มีปัญหา แต่ลั่วเหวินหยงลังเลที่จะพูด

หลิวหมิงอวี่เห็นมันและถามว่าฝ "ลั่วเหวินหยงมีอะไรผิดปกติกับคุณ คุณสามารถบอกผมได้โดยตรงถ้าคุณมีความต้องการ ตอนนี้คุณใช้สิ่งนี้เป็นงานแรกและทุกอย่างขึ้นอยู่กับการตระหนักถึงสิ่งนี้"

ลั่วเหวินหยงคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "บอสครับ ที่ที่เราเคยทำงาน มีอุปกรณ์มากมาย หากมีอุปกรณ์เหล่านั้น เราจะพัฒนาเร็วขึ้น"

หลิวหมิงอวี่ถามว่า

"บริษัทเดิมของคุณอยู่ที่ไหน อยู่ไกลจากที่นี่ไหม"

ลั่วเหวินหยงหยุดและพูดว่า

“มันอยู่บนถนนเฟิ่งเซียงในหางโจว”

“ถนนเฟิ่งเซียง?”

หลิวหมิงอวี่ถามอย่างสงสัย เขาส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในเจียเฉิง และไม่คุ้นเคยกับถนนบางสายในหางโจวมากนัก และนี่คือเมืองหนึ่งร้อยปีต่อมา ชื่อถนนบางส่วนมีการเปลี่ยนแปลงแล้ว ไม่รู้จักกันเลย

หลังจากฟังแล้ว ลู่ไห่เผิงก็ตะโกนเสียงดัง “ลั่วเหวินหยง แกกำลังพยายามจะฆ่าบอสอยู่หรือ?”

ลั่วเหวินหยงกลัวลู่ไห่เผิงและรีบส่ายหัวและพูดว่า

"ไม่ นั่นคือสิ่งที่ฉันคิด ฉันสามารถพัฒนาได้โดยไม่ต้องใช้อุปกรณ์เหล่านั้น"

หลิวหมิงอวี่กดมือของเขา โบกมือให้เงียบแล้วถามว่า

"เกิดอะไรขึ้น?"

ลู่ไห่เผิงจ้องไปที่ ลั่วเหวินหยงและตอบเบา ๆ ว่า

"แค่นั้นแหละ ถนนเฟิ่งเซียงในหางโจวอยู่ในใจกลางเขตเมือง มีซอมบี้จำนวนมากอยู่ที่นั่น หากนายต้องการขนย้ายอุปกรณ์ นั่นเป็นไปไม่ได้ การเคลื่อนไหวในระดับเล็กๆ มันทำให้ซอมบี้จำนวนมากโกรธ และในใจกลางเมือง เราไม่รู้ว่ามีซอมบี้พิเศษกี่ตัว ถ้านายไปที่นั่น จะตายอย่างแน่นอนไม่ต้องสงสัยเลย"

หลิวหมิงอวี่เหลือบมองที่ ลั่วเหวินหยงและกล่าวว่า

"อุปกรณ์นี้จะมีการหารือในภายหลัง ตอนนี้คุณยังคงต้องมุ่งเน้นไปที่อุปกรณ์ที่มีอยู่ ครั้งต่อไปที่ออกไปสำรวจหาคนที่เข้าใจอุปกรณ์เพื่อช่วยแยกแยะอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์บางอย่าง"

หลังจากให้คำแนะนำ เขาก็เพิกเฉยต่อพวกเขาแต่ตะโกนว่า

"เย่ซิงซวน เย่ซิงซวน อยู่ที่นี่หรือเปล่า"

“บอส ฉันอยู่นี่”

เย่ฉิงซวนยืนขึ้นในฝูงชน ตามกฎของทาส เย่ฉิงซวนจำเป็นต้องเรียกหลิวหมิงอวี่ว่านายท่าน แต่เย่ฉิงซวนเพิ่งถูกจับและไม่มีเวลาสำหรับเรียนรู้เรื่องนี้ เธอเป็นคนหน้าบาง เธอจะเรียกเขาว่า "นายท่าน" ได้อย่างไรและได้ยินว่าหม่าจุนฮ่าวเรียกวฝหลิวหมิงอวี่ว่าบอสและเธอก็เรียกอย่างนั้นเช่นกัน

หลิวหมิงอวี่ไม่คิดว่ามีอะไรผิดปกติกับชื่อของเย่ซิงซวนความตั้งใจเดิมของเขาคือการที่ทาสเหล่านี้เรียกเขาว่าบอสจะดีกว่า

“คุณเริ่มงานวันนี้ ในฐานะหัวหน้างานด้านโลจิสติกส์ที่ดูแลพัสดุในฐาน มีปัญหาอะไรไหม?”

เดิมที ตอนที่เขาอยู่ในวิลล่า หลี่ลี่ผิงและเหอเหวินชิงมีหน้าที่ทำอาหาร แต่พวกเขาไม่ได้ภักดีต่อเขา 100% เลย ในการเปรียบเทียบ เขายังเชื่อในทาสที่เขาซื้อมามากกว่า

ทาสเหล่านี้มีระเบิดนาโน และความภักดีของพวกเขาสูงกว่าพวกเขาเล็กน้อย

คิดว่าเขาใช้คริสตัลพลังงาน 2,000 กรัมเพื่อซื้อ เย่ฉิงซวนเขารู้สึกปวดใจ คริสตัลพลังงาน 2,000 กรัมถูกแลกเปลี่ยนเป็นเหรียญหัวเซี่ยซึ่งมีมูลค่าเกือบสี่ล้าน ถ้าไม่มีเธอ มันคงสิ้นเปลืองเกินไป

เย่ฉิงซวนตอบเสียงดัง: “ได้ค่ะ”

บอสมีเจตนาต่อต้านฉันหรือไม่?

เย่ฉิงซวนยังคงมั่นใจในรูปร่างหน้าตาของเธอมาก ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่ปิดบังตัวเองมาตลอดห้าปีที่ผ่านมา

เมื่อเห็นคำสัญญาของเย่ฉิงซวนหลิวหมิงอวี่ก็ไม่สนใจ เย่ฉิงซวนต่อไป ให้เธอเป็นผู้ดูแลด้านลอจิสติกส์ของฐาน เป็นไปไม่ได้เลยที่จะซื้อเธอด้วยเงินสี่ล้าน ให้เธอเป็นคนทำความสะอาดธรรมดา

เกี่ยวกับความรู้สึกที่ดีในตัวเองของ เย่ฉิงซวนหลิวหมิงอวี่ไม่ได้ให้ความสนใจมากนัก เขาผอมมากจนผอมจนเห็นภาพคนเบื่ออาหารหรือผู้หญิงที่ผอมมาก เขาจะสนใจทำไม

หลิวหมิงอวี่พูดกับหลี่ลี่ผิง และเหอเวินฉิง

"พี่ผิง คุณรับผิดชอบอาหารและเครื่องดื่มเป็นหลัก พี่ชิงคุณมีหน้าที่ทำความสะอาดเป็นหลักใช่ไหม"

สำหรับทั้งสองคนนั้น ไม่มีปัญหาในการแจกจ่ายโดยตรง แต่ท้ายที่สุด พวกเขาไม่ใช่ทาสที่ซื้อมาเอง และต้องให้ความเคารพในระดับหนึ่ง

ทั้งสองตอบพร้อมกัน

"ไม่มีปัญหา"

ได้เตรียมการที่สอดคล้องกับผู้อื่น โดยพื้นฐานแล้วจะเน้นที่รีสอร์ทที่มีอยู่ และทำมาตรการป้องกันต่างๆ

จริงๆแล้วมีคนจัดสรรมากกว่าสามร้อยคน แต่มีไม่มาก

พื้นที่ของรีสอร์ทมีขนาดใหญ่พอสมควร และตอนนี้มีการพัฒนาโดยมีโรงแรมเป็นศูนย์กลาง

แน่นอน หลิวหมิงอวี่เพิ่งจัดตำแหน่งผู้นำสองสามตำแหน่งและบอกเป้าหมายการพัฒนาให้พวกเขาทราบ และพวกเขาปล่อยให้ส่วนที่เหลือจัดระเบียบตัวเอง